#SFเซมที่รัก | special ` chanbaek

ต่อจากลิงค์นี้จ้า :: http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1488240&chapter=14

“อะ... อื้อ... เซม...”

“ว่าไงตัวดี โดนมอมทีถึงกับยืนไม่ตรงเลยเหรอหื้ม?” เสียงแหบพร่ามาพร้อมลมหายใจร้อน ๆ ที่รดลงบนซอกคอนั้นยังไม่ปั่นป่วนร่างกายเท่ากับมือใหญ่ที่สอดเข้ามาในกางเกงขาสั้นที่ใส่อยู่

แบคฮยอนเชิดหน้ากัดริมฝีปากล่างแน่น ผ่อนลมหายใจร้อนซึ่งเกิดจากเพราะพิษเหล้าและปล่อยให้คนตัวโตที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลังจัดการกับร่างกายเขาจนกว่าจะพอใจ

เราห่างหายเรื่องแบบนี้กันไปนานแค่ไหนแล้ว แบคฮยอนคิดถึงสัมผัสนี้เหลือเกิน ยิ่งตอนเมาจนเหมือนจะสติหลุดอย่างนี้ก็ยิ่งมีอารมณ์ มันยากที่จะหยุด แต่ก็ใช่ว่าในหัวของเขาจะมีคำ ๆ นั้นอยู่เสียเมื่อไหร่

ไหนจะเสื้อผ้าที่ยังไม่ได้ถอดแต่ก็เหมือนยืนโป๊ต่อหน้าอีกฝ่ายอีก คนตัวเล็กกำลังจะบ้าตายเพราะมือใหญ่ในกางเกงและลิ้นอุ่น ๆ ที่กำลังไล้เลียหูเขา

“เซม... อืม...”

ถึงแบคฮยอนจะโดนพวกเพื่อนชั่วมอมจนเกือบน็อก แต่เด็กตัวแสบก็ยังมีเรี่ยวแรงตอบโต้ได้อย่างไม่ยอม ชานยอลครางเสียงต่ำในลำคอ หลับตาขบฟันลงบนไหล่บางที่โผล่พ้นคอเสื้อออกมา เมื่อมือเล็กที่เคยยันผนังสีขาวเลื่อนมาขยำเป้ากางเกงของเขาจนมันพองนูน

“เราไม่ได้ทำกันเป็นครั้งแรกจริง ๆ ด้วย” ชายหนุ่มยกยิ้ม พร้อมดึงกางเกงขาสั้นคนตรงหน้าลงจนเห็นก้นอวบน่าฟาดให้ขึ้นริ้วแดง

ตอนนี้เพื่อนทั้งสี่คนกำลังชนแก้วและพูดคุยเรื่องสมัยยังเป็นหนุ่มอย่างออกรส ในขณะที่แบคฮยอนขอแยกมานอนก่อนเพราะเริ่มเมาจนนั่งอยู่ในวงเหล้าต่อไปไม่ไหว ส่วนเขาก็ถือโอกาสอ้างคำว่าพี่ชายข้างบ้านเพื่อแสดงความเป็นห่วงเป็นใย จึงแยกตัวออกมาอีกห้องได้โดยไม่มีใครอยากตั้งคำถามในจังหวะที่กำลังเมากันได้ที่

เขาทนมองแบคฮยอนตอนกำลังเมาไม่ได้ ร่างกายมันชักจะอยู่ไม่สุข

“อยากรู้ไหมว่าเราเคยทำอะไรกันบ้าง?” คนตัวเล็กที่กำลังพูดจาแก่แดดทำให้อดคิดไม่ได้เลยว่าเป็นคนแบบนี้อยู่แล้วหรือเพราะกำลังเมากันแน่ แต่ไม่ว่ายังไงแบคฮยอนก็ปลุกอารมณ์ดิบของผู้ชายอย่างเขาจนเครื่องติดเตรียมพร้อมจะทำเรื่องลามกได้ทุกเมื่อ

ชานยอลผ่อนหายใจออกหนัก ๆ พลางก้มลงมองคนตัวเล็กที่กำลังโก่งสะโพกเข้าหาเป้ากางเกงซึ่งพองนูนเต็มที่ ก่อนจะใช้นิ้วชี้เกี่ยวเอวยางยืดลงจนท่อนเอ็นแข็งขืนของเขาดีดผึงออกมาฟาดก้นกลม

แบคฮยอนย่อตัวลงนั่งยอง ๆ พร้อมใช้สองมือประคองแก่นกายใหญ่โตที่กระตุกทักทายอยู่ตรงหน้า คนตัวเล็กแลบลิ้นออกมาแตะตรงส่วนหัวก่อนจะอมเข้าไปและใช้ลิ้นตวัดเลียรอบแก่นกายจนได้ยินเสียงซี๊ดปากจากคนตัวสูง

“อา... ลึกอีกสิ... อืม... ดี... ซี๊ด...”

เด็กหนุ่มผงกศีรษะเข้าออกอย่างเนิบนาบก่อนจะเปลี่ยนเป็นเร่งจังหวะเร็วขึ้น ชานยอลจับศีรษะทุยไว้พร้อมสวนสะโพกเข้าหาโพรงปากอุ่นที่กำลังมอบความสุขให้กับเขา ยิ่งเห็นตอนริมฝีปากกลืนมันเข้าไปจนเกือบถึงโคนก็ยิ่งเสียว

เด็กตัวแสบนี่คือนังตัวดีที่มีชีวิตจริงชัด ๆ ยิ่งตอนช้อนตามองสบตาแล้วแลบลิ้นเลียตามความยาวของท่อนเอ็น ชานยอลก็ยิ่งมีอารมณ์จนต้องกระทั้นกายเข้าไปซ้ำ ๆ สุดท้ายทนไม่ไหวจึงชักมันออกมาแล้วดึงแขนแบคฮยอนให้ลุกขึ้น

คนตัวเล็กกวาดเลียเอาน้ำลายเข้าปาก พร้อมใช้มือข้างหนึ่งยันผนังห้องเอาไว้แล้วโก่งสะโพกให้เมื่ออีกฝ่ายพร้อมสำหรับความเร่าร้อนที่ใกล้จะมาถึงแล้ว แบคฮยอนยังคงโทษว่าที่เขาแก่แดดแบบนี้ก็เป็นเพราะเซม... ทั้งที่เราควรจะจูบกันอย่างค่อยเป็นค่อยไป แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่เรื่องที่ควรเป็น เมื่อเราต่างก็โหยหากันและกันอย่างนี้

“อะ... อา...”

แบคฮยอนนิ่วหน้ากัดริมฝีปากล่าง รู้สึกวูบวาบไปทั้งกายเมื่ออีกฝ่ายกำลังเอาท่อนเอ็นร้อนถูไถกับร่องก้นและเสยมันขึ้นลงจนน้ำหล่อลื่นไหลเยิ้มออกมาจากส่วนปลาย อดไม่ไหวจึงขยับสะโพกตอบโต้

ชานยอลขบกรามแน่น มองร่างของคนตรงหน้าซึ่งอยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยน่าย่ำยี แบคฮยอนยั่วเขามาตลอดสองเดือนที่ผ่านมา แต่เรากลับแค่มองตากันแล้วจบความต้องการเพียงเท่านั้น แม้แต่วินาทีนี้... เจ้าตัวก็ยังส่งสายตาท้าทายเขา ซึ่งปาร์คชานยอลคงไม่ทำตัวเป็นพี่ชายข้างบ้านที่แสนดีอีกต่อไป

“อื้ม... อ๊ะ... เซม... เซมจ๋า... อื้อ... ดีจัง...”

นั่นคือเสียงของเด็กแก่แดดตอนที่นิ้วชี้และนิ้วกลางของเขาดันเข้าไปในช่องทางด้านหลัง ข้างในนั้นมันทั้งร้อนและตอดรัดแน่นจนเหมือนว่าไม่อยากปล่อยให้หลุดออกไป ชานยอลรู้สึกเหมือนกำลังจะคลั่งเข้าไปทุกที เพียงเพราะอยากสอดใส่แก่นกายที่มันแข็งตึงเข้าไปในรูรักซึ่งขมิบรัดยั่วยวนอย่างไม่สิ้นสุด

“ชอบแบบนี้หรือเปล่าหืม?”

“ชอบ... อะ... อื้ม!” คนตัวเล็กเอี้ยวหันไปสบตากับคนที่ยืนซ้อนอยู่ข้างหลัง ปรือตามองคนที่รักทั้งใจก่อนจะใช้มือข้างที่ว่างอยู่โน้มต้นคอแกร่งลงมาจูบเป็นครั้งแรกหลังจากรอเวลานี้มานาน

จูบของเซมยังคงหวานเหมือนเดิม แบคฮยอนรู้สึกเหมือนล่องลอยอยู่บนก้อนเมฆที่ไม่ว่าใครก็คงไม่เข้าใจความรู้สึกนี้ เด็กหนุ่มกำลังจะสำลักความสุขออกมา ไม่ว่าจะเป็นทั้งทางกายและใจซึ่งเกิดขึ้นเพราะผู้ชายคนนี้ทั้งนั้น

ชานยอลเข้าใจแล้วว่านี่ก็ไม่ใช่จูบแรกของเราเหมือนกัน ชายหนุ่มรู้สึกคุ้นกับริมฝีปากและลิ้นเล็กที่พยายามไล่ต้อนผู้ใหญ่อย่างเขาให้จนมุม ชายหนุ่มเกร็งนิ้วที่อยู่ในช่องทางด้านหลัง กระแทกเข้าไปซ้ำ ๆ เพราะอยากได้ยินเสียงครางหวานของคนตรงหน้า

เด็กผู้ชายคนหนึ่งจะน่าย่ำยีได้ขนาดนี้เลยหรือไง? ชานยอลหอบหายใจหื่นตอนถอนนิ้วออกมาและพบว่าแบคฮยอนเองก็ไม่ปล่อยให้เขาเป็นฝ่ายเริ่มทุกอย่าง นังตัวดีเวอร์ชั่นเด็กผู้ชายนี่เหลือเกินจริง ๆ ยิ่งตอนกัดริมฝีปาก โก่งสะโพกงอนแล้วจับท่อนเอ็นจ่อตรงรูรักของตัวเองน่ะ

น่ากัดก้นเป็นบ้า...

“อะ... อื้อ! อะ... อะ!”

ในหัวขาวโพลนไปหมดเมื่อเขาค่อย ๆ ดันแก่นกายเข้าหาความอุ่นร้อนในช่องทางรัก ชานยอลขบกรามแน่นพร้อมคว้าเอวคอดไว้มั่น กระทั่งสอดใส่เข้าไปจนสุดความยาว เขาจึงเงยหน้าดูท่าทีของคนตัวเล็กว่ายังไหวหรือไม่ ซึ่งก็ได้คำตอบเป็นสีหน้าแดงก่ำซึ่งน่าจะเกิดขึ้นเพราะพิษเหล้าและความต้องการเขาที่เราคงมีไม่แพ้กันเลย

“ยืนไหวหรือเปล่า?”

“ถึงพรุ่งนี้ก็ยังไหว... อ๊า! เซม! เดี๋ยวสิ! อื้อ! อ๊ะ!” แบคฮยอนร้องเสียงหลง หลังจากอวดเก่งไปแล้วได้รับความแข็งขืนที่กำลังดันเข้าออกจนสุดโดยไม่ทันได้ตั้งตัวกลับคืนมา

ร่างกายบิดเร่าเพราะความเสียวซ่านที่โหยหามานาน คนตัวเล็กอ้าปากครางหวิว ขยับสะโพกตอบรับความใหญ่โตที่สอดใส่เข้ามาไม่หยุดจนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องหู ซึ่งมันน่าฟังกว่าเสียงชนแก้วจากห้องข้าง ๆ เป็นไหน ๆ

“ดีไหม... ซี๊ด...”

“อื้อ! ดี... ดีจัง... อา... เซม... เซมจ๋า”

ชายหนุ่มจับคนตัวเล็กหันหน้ามา ก่อนจะอุ้มขึ้นลอยกลางอากาศซึ่งอีกฝ่ายก็รู้งานรีบคว้าต้นคอเขาไว้เป็นหลักในทันที ชานยอลอยากทำเรื่องลามกและจูบคนตรงหน้าไปด้วย แบคฮยอนก็ดูเหมือนจะอ่านใจออกอีกนั่นแหละถึงได้เอามืออีกข้างจับแท่งร้อนจ่อที่ช่องทางรักตนเอง เขาจึงดันเข้าไปในรวดเดียว และประคองคนในอ้อมแขนขึ้นลงรับความแข็งขืนเข้าไปจนสุด

ร่างกายยังคงโยกไหวไปตามจังหวะ ขณะที่ดวงตาของทั้งคู่ยังคงมองกันและกันอย่างหลงใหล ชานยอลเลื่อนเข้าไปจูบแบคฮยอนซ้ำ ๆ เพื่อให้ทุเลาความคิดถึงที่ตกตะกอนอยู่ในใจ แม้ว่าสมองจะจำไม่ได้ว่ามันเคยจดจำอะไรเกี่ยวกับคนตรงหน้าไว้บ้าง

“พอมองใกล้ ๆ แล้วเซมของผมหล่อจัง...” เสียงหอบกระเส่าของคนตัวเล็กในอ้อมแขนนั้นทั้งน่าฟังและน่ากัดริมฝีปากให้หายมันเขี้ยวในเวลาเดียวกัน ชานยอลเพียงยิ้มขำขณะที่ส่วนแข็งขืนยังคงถลำลึกเข้าหาความเสียวซ่านในช่องทางที่ตอดรัดไม่หยุด

“ชอบคนหล่อเหรอ งั้นเป็นแฟนกันไหมล่ะ”

“ขอคบตอนทำเรื่องแบบนี้เนี่ยนะ ให้ตาย... วาดการ์ตูนมาตั้งหลายเรื่องเคยเข้าใจคำว่าโรแมนติกบ้างไหม?” แบคฮยอนมองค้อนปนขำ มือข้างหนึ่งกอดรอบคอแกร่งไว้เป็นหลัก ส่วนอีกข้างเสยกลุ่มผมสีเข้มขึ้นแล้วจูบลงบนหน้าผากซึ่งชื้นไปด้วยเหงื่อ

“เซมของหนูวาดแต่เรื่องลามก เพราะงั้นพูดตอนที่ทำเรื่องลามกอยู่มันก็ถูกต้องแล้วนี่” ชานยอลพูดกลั้วหัวเราะ ก่อนจะปล่อยอีกคนลงบนพื้นแล้วจับให้หันหน้าเข้ากับประตูห้อง

แบคฮยอนถอนหายใจยาว โก่งสะโพกยั่วยวนคนที่ยืนอยู่ข้างหลังก่อนจะหลับตาแน่นเมื่อความใหญ่โตถูกสอดใส่เข้ามาอีกครั้ง ชายหนุ่มขบกรามแน่นคว้าเอวคอดไว้เป็นหลัก ซอยสะโพกเข้าออกถี่รัวจนได้ยินเสียงน้ำหล่อลื่นน่าฟัง ปะปนกับเสียงครางไม่เป็นภาษาของคนตัวเล็กที่กระตุ้นอารมณ์ดิบของเขาอย่างต่อเนื่อง

ชานยอลจับขาขวาอีกฝ่ายขึ้นพาดท่อนแขน เพื่อให้ช่องทางอุ่นร้อนรับแท่งเอ็นเข้าไปจนสุดความยาว ท่านี้เพิ่มความเสียวซ่านให้เราทั้งคู่จนประตูสั่นคลอนจากแรงกระแทก ชายหนุ่มยังคงไม่หยุด เขายังคงไสกายเข้าไปซ้ำ ๆ พร้อมเงยหน้าขึ้นซี๊ดปากกับความสุขสมในชีวิต ที่ห่างหายไปนาน

“อะ! อ๊า! เสียวจัง! อะ... อื้ม!”

กระทั่งน้ำสีขาวขุ่นแตกทะลักออกมาในจังหวะที่ถอนออก มันเลอะร่องก้นและเสื้อผ้าของเราแต่ชายหนุ่มก็ยังดันมันเข้าไปใหม่และกระแทกเข้าไปซ้ำ ๆ จนได้ยินเสียงน้ำคลอในช่องทางที่ยังคงตอดรัดไม่ถอย ชานยอลยังคงมีอารมณ์แม้ว่าจะปลดปล่อยออกไปแล้วและแบคฮยอนเองก็เช่นกัน

“จากใจนะ กูว่ากูเคยเจอหน้าเด็กแบคฮยอนนั่นมาก่อนแน่ ๆ” จงอินยังคงไม่ถอดใจจากเรื่องนี้ง่าย ๆ ชายหนุ่มผิวแทนว่าด้วยสีหน้าจริงจังพลางกรึ๊บเหล้าขณะที่คนอื่น ๆ เองก็ยกซดประหนึ่งสามล้อถูกหวย ยกเว้นบาทหลวงที่นั่งกินกับแกล้มอย่างเงียบ ๆ เพราะเป็นคนมีศีลธรรมในใจ

“ถึงกูจะไม่อยากเห็นด้วย แต่กูก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกันว่ะ แม่งเป็นความรู้สึกที่แบบ... เคยเจอที่ไหนวะ...” จะว่าเจอในการ์ตูนของไอ้ชานยอลก็ไม่เชิง แต่มันก็มีสิทธิ์เป็นไปได้ เพราะฉะนั้นจงแดจึงไม่อยากฟันธง

“หลวงพ่อ มึงมีสติดีสุดตอนนี้ ไหนลองวิเคราะห์ซิว่าพวกกูสองคนอุปทานแบบดูโอ้กันอยู่หรือเปล่า?” จงอินหันไปถามคนของศาสนาที่นั่งทับส้นเท้าอยู่ข้างตัว ซึ่งจุนมยอนก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วส่ายหน้าเป็นคำตอบ

“พ่อก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน นี่พูดแบบคนที่แค่ได้กลิ่นแอลกอฮอล์น่ะนะ”

“แล้วถ้าเคยเจอจริง ๆ จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตพวกพี่วะผมอยากรู้” คนเป็นน้องเล็กโพล่งถามขึ้นมาอย่างหาเรื่อง

“มึงไม่รู้สึกคุ้นบ้างเหรอวะเซฮุน?”

“ไม่รู้ดิ ผมเมา 55555555555555555555555555” พูดจบก็ระเบิดหัวเราะออกมากึ่ง ๆ ตะโกนใส่หน้าจุนมยอน ซึ่งบาทหลวงผู้ดวงซวยได้แต่มองด้วยแววตานิ่งเรียบและถามตนเองในใจว่าเซฮุนแค่กินเหล้าหรือว่าสูบม้ามากันนะ

“เฮ้ยจงอิน กูยืมที่ชาร์จแบตหน่อยดิ มึงใช้แอนดรอยด์ใช่ปะ?” จงแดหันไปถามคนที่ดูทรงจะคอแข็งสุดในตอนนี้

“เปล่า กูใช้ไอโฟน”

“แล้วพวกมึงมีใครใช้แอนดรอยด์บ้าง”

“พ่อเองจ้า” จุนมยอนยกมือขึ้นด้วยท่าทางล่อตีนคนเมา จงแดจึงมองพลางถอนหายใจ ก่อนจะแบมือออกพร้อมพยักหน้าเป็นเชิงขอ

“กูขอยืมหน่อย”

“อยู่ในห้องล่ะ เดี๋ยวพ่อไปเอาให้เองนะ ทุกคนนั่งกินอย่างสบายใจได้เลย ไม่ต้องห่วงว่าจะมีใครในนี้ลำบาก พ่อเอง เดี๋ยวพ่อทำ” จุนมยอนยกมือปรามแล้วลุกขึ้นพร้อมเสียงหัวเราะ

“ใครห่วงมึงเหรอกูอยากรู้” จงอินขมวดคิ้วมองอีกฝ่ายที่เข้าข้างตัวเองอย่างไม่เจียมตัว จุนมยอนจึงหุบยิ้มแล้วเดินออกไปหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องข้าง ๆ

“แบคฮยอน เปิดประตูให้พ่อหน่อย” พูดจบก็เคาะประตูสองครั้งตามมารยาท ระหว่างนั้นคนของศาสนาก็ยืนยิ้มพร้อมประสานมือไว้ใต้หัวกางเกงก่อนจะริมฝีปากจะหุบยิ้มลงเมื่อได้ยินเสียงบางอย่างดังออกมาจากข้างใน

กึ่ก ๆๆๆๆๆๆๆ

‘อ๊ะ! อ๊ะ! เซม! แรงอีก! อ๊า! ดีจัง!’

‘ชอบไหมแบบนี้... อา! อย่างนั้นแบคฮยอน ส่ายก้นของหนูอีกสิ... อา!’

กึ่ก ๆๆๆๆๆๆๆ

เดี๋ยว... พ่อว่ามันไม่ใช่

จุนมยอนยืนตาเหลือกโดยไม่สามารถขยับขาไปไหนได้ ตอนนี้เขาชักจะไม่แน่ใจแล้วว่าเสียงประตูหรือเสียงหน้าของเขาที่มันสั่นแรงมากกว่ากัน บาทหลวงหนุ่มเบะปากเหมือนคนจะร้องไห้ ก้มลงมองมืออันมีศีลธรรมของตัวเองว่าควรเคาะประตูเพื่อช่วยชีวิตคนใกล้แบตหมดอย่างจงแดหรือว่าจะขัดจังหวะการโอ้ลัลล้ากันอยู่หลังประตูดี...

“เฮ้ย ทำไมนานจังวะ?” จงแดโผล่หน้าออกมาจากประตู ขมวดคิ้วอย่างหัวเสียมองคนของศาสนาที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องข้าง ๆ

“ไม่ได้แล้วล่ะจงแด พ่อทำไม่ได้”

“มึงทำไรไม่ได้”

“พ่อเข้าห้องไม่ได้...”

“มึงก็เคาะประตูสิวะห่าจิก ไอ้ชานยอลก็อยู่ในนั้น” จงแดเริ่มมีน้ำโห กูเมาแล้วเปรี้ยวตีนนะบอกก่อน สมัยเรียนมัธยมนี่จมตีนมานักต่อนักเพราะเสี้ยนมวย

“ใช่ ชานยอลอยู่ข้างใน... ข้างในแบบอินเซปชั่นด้วย...” เพราะตอนนี้ชานยอลคงเข้าไปอยู่ในตัวแบคฮยอน เข้า ๆ ออก ๆ อะ... พ่อพูดไม่ด๊ายยยยย

“เกิดอะไรขึ้นวะ?” จงอินกับเซฮุนตามออกมาสมทบเพราะได้ยินเสียงจงแด ชายหนุ่มผิวแทนขมวดคิ้วมองบาทหลวงที่ทำหน้าเหมือนวันสิ้นโลกแล้วก็งง คือมึงเป็นไร ไม่ได้แดกเหล้าด้วยเลยเฮิร์ทแอบมาร้องไห้ข้างนอกงี้เหรอ

กึ่ก ๆๆๆๆๆๆๆ

‘อ๊า! อะ! อ๊า! อ๊า!’

‘ยืนไม่ไหวแล้วเหรอหื้ม งั้นไปต่อกันบนเตียงนะ’

‘อะ! อื้อ... อุ้มหน่อย’

“...”

“...”

“...”

“...”

ทั้งสี่คนยืนหน้าแห้งอยู่หน้าประตูห้องข้าง ๆ ที่ดูเหมือนว่าจะหยุดสั่นไปแล้ว คนเป็นบาทหลวงรีบถอดสร้อยกางเขนออกมากำไว้พร้อมสวดขับไล่ความหวาดกลัวในใจไปให้หมดสิ้นแต่ก็ไม่เป็นผล ท่ามกลางความเติ่งของชายหนุ่มที่เหลืออีกสามคนซึ่งหันมามองหน้ากันอย่างไม่ได้นัดหมาย

“มึงว่ามึงควรเคาะประตูไหมวะพี่จงแด”

“เคาะสิ แบตกูจะหมดแล้วนะ หรือว่ามีใครในนี้ใช้แอนดรอยด์บ้าง”

“เหมือนผมจะคุ้น ๆ ว่าแบคฮยอนใช้นะพี่” เซฮุนชะโงกหน้าออกมาซึ่งประโยคนั้นทำให้พวกเขามีหวัง

“แต่กระเป๋าแบคฮยอนอยู่ในห้องนี้นะรู้สึก” จงอินชี้นิ้วไปยังบานประตูที่เงียบสงบไปแล้ว ก่อนบรรยากาศตรงทางเดินยาวจะเงียบกริบไร้ซึ่งคำพูดใด ๆ

“กระเป๋าพ่อก็เช่นกัน” จุนมยอนดับฝันทุกคนด้วยการย้ำว่าเขาและจงอินเป็นรูมเมทของแบคฮยอนในค่ำคืนนี้ และดูทรงว่าจะไม่ได้เป็นแล้ว

“...”

“...”

“เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!! เปิดประตูสิวะ!!!!!!!!!!!!! พวกมึงจะทำแบบนี้กับกูสองคนไม่ได้นะไอ้ชานยอล!!!!!!!!!!!!! แบคฮยอนก็ด้วย!!!!!!!!!!! เปิดประตูเดี๋ยวนี้!!!!!!!!!!!!!!”

ทุกคนรีบล็อกตัวจงอินออกมาหลังจากที่เจ้าตัวพุ่งเข้าไปทุบประตูห้องอย่างบ้าคลั่ง จุนมยอนใช้มืออันมีค่าปิดปากอีกฝ่ายเพื่อไม่ให้ส่งเสียงรบกวนแขกในชั้นนี้ เพราะมันคงไม่ดีแน่ถ้าพวกเราถูกเฉดหัวไล่ออกจากโรงแรมไปจนต้องนอนโต้ลมกลางหาดทรายในค่ำคืนที่หนาวเหน็บ

คนที่นอนฟัดกันอยู่บนเตียงผละออกจากกันพร้อมมองไปยังประตูห้อง เสียงของคนด้านนอกยังคงดังเข้ามาให้ได้ยินอยู่เนือง ๆ แต่ชานยอลก็เลือกก้มลงไปฟัดซอกคอหอม ๆ ของคนตัวเล็กมากกว่าจะเปิดประตูต้อนรับใคร

แบคฮยอนอมยิ้ม ขยำกลุ่มผมสีเข้มของคนที่เริ่มสานต่อเรื่องที่ค้างไว้เมื่อครู่อีกครั้ง ก่อนเราทั้งคู่จะหายเข้าไปในความมืดใต้ผ้าห่ม

เสียงหัวเราะเบา ๆ ตามด้วยจูบบนเตียงอุ่น ๆ นั้นช่างเป็นอะไรที่ลงตัว เราจูบกันซ้ำ ๆ อย่างไม่รู้จักเบื่อ และไม่สนว่าใครเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ไม่มีใครพูดคำหวาน ๆ หรือคำสัญญาใด ๆ เพื่อเพิ่มความโรแมนติกให้กับบทรักในตอนนี้ เพราะแบคฮยอนได้รู้ความหมายกับสิ่งที่พยายามมาทั้งหมดตั้งแต่ตอนเดินจับมือกับอีกฝ่ายที่ริมทะเลแล้ว

‘เซม’

‘หืม?’

‘ลองบอกรักผมโดยไม่พูดคำว่ารักหน่อยสิ’

ตอนนั้นผู้ชายตัวโตเงียบไปครู่หนึ่งขณะทอดสายตามองไปยังหาดทรายเมื่อยามดวงตะวันใกล้ตกดิน และมือของสองเรายังคงสอดประสานกันไว้โดยไม่มีใครคิดจะคลายออก

‘ได้สิ เซมจะบอกทุกวันเลย’

‘ยังไง?’

แบคฮยอนกำลังสนใจที่จะรู้ว่าภายใต้รอยยิ้มบนใบหน้าของอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่ เซมกำลังยิ้มอย่างมีความหมาย ก่อนจะหยุดเดินแล้วก้าวมาอยู่ข้างหน้าเขาแล้วย่อตัวลง คนตัวเล็กจึงอมยิ้มแล้วขึ้นไปอยู่บนหลังอีกฝ่าย

‘นี่ไง การบอกรักโดยที่ไม่พูดคำว่ารักของเซม’

‘ให้ผมขี่หลังเนี่ยนะ?’

แบคฮยอนหัวเราะ เขาไม่รู้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายกำลังทำหน้ายังไง จึงกระชับวงแขนกอดรอบคอคนตัวโตเอาไว้พร้อมซบหน้าลงไป เพื่อให้ได้ยินประโยคหนึ่งที่ทำให้อบอุ่นไปทั้งหัวใจ และได้เรียนรู้ว่าการบอกรักโดยไม่พูดคำว่ารักของผู้ชายคนนี้นั้นมีอยู่จริง และเขารักคำตอบแบบนี้เหลือเกิน

‘เพราะการที่เซมยังมีชีวิตอยู่ในทุก ๆ วันเพื่อหนู มันก็คือการบอกรักโดยไม่พูดคำว่ารักไงล่ะแบคฮยอน’

HAPPY ENDING

ในที่สุดฟิคเรื่องนี้ก็เดินทางมาจนถึงตอนจบแล้วค่ะ จากใจว่า... 
ขอโทษที่กามนะคะ เราไม่ได้ตั้งใจ ตอนเขียนเหมือนโดนผีสิงเลยค่ะ แบบมือมันไปเอง ภาพมันไวมาก ขอโทษที่กามเกินไปนะคะ ช่วงนี้เข้าออกเว็บอโคจรบ่อยเกิน นังมลิน นังคลชั่ว 

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาโดยตลอดนะคะ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้ แม้ว่าฟิคเรื่องนี้จะไร้สาระ แถมตอนจบยังทำให้งงเรื่องย้อนเวลาไปมาอีก 55555555555 ขอโทษเจง ๆ จะพยายามเขียนให้ดีขึ้นน้า ขอให้ทุกคนใช้เวลาในปัจจุบันให้ดี เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วนะคะ 

หวังว่าฟิคสั้นเรื่องนี้จะให้อะไรพวกคุณบ้าง เราไม่ได้หวังว่าคุณจะได้สาระจากมัน แต่เราคิดว่าคุณน่าจะได้หัวเราะตอนอ่านช่วงแรก ๆ (เก้าตอนนั้นคือมารยา 555) แต่มันก็ต้องมีบ้างปะแหม ดราม่าก่อนจบงาย 

บางอย่างเราตั้งใจสร้างมันให้ดูแฟนตาซี ปน ๆ กับบัตเตอร์ฟลายเอฟเฟค เลยทำให้มันดูไม่จริงบ้างอะไรบ้างนะคะ อย่างเช่นประเด็นแบคฮยอนเดินออกมาจากบ้านในตอนจบ แล้วบ้านดันประกาศขายเนี่ย กะจะให้เล่นเหมือนฉากในหนังอะ แบบวาร์ปแรงไรงี้ 555555 ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งนะคะ รักนะ 

**WARNING** พื้นที่โฆษณา

ใครอยากได้เล่มไปสะสมก่อน เราเอาไปขายในงานตลาดฟิคด้วยนะคะ บูธ D8-D9-D10 (จากเด็กที่เคยร่าเริง) ค่ะ เราเอาไปทั้งหมด 300 เล่ม ราคา 250.- บาทจ้า ส่วนคนที่ไม่ได้ไปแต่อยากเอาฟิคไปรองขาเก้าอี้ หรือตบแมงสาปเล่นก็สั่งซื้อได้ในรอบไปรษณีย์เด้อจ้า ราคา 280.- บาทรวมค่าจัดส่งแล้ว ปิดโอนวันที่ 20 ตุลานี้ และจัดส่งฟิคหลังจากนั้นประมาณ 7-10 วันนะคะ

ดูแลสุขภาพด้วยนะ ไม่ต้องรักเรามากก็ได้ ขอแค่รักแค่ตัวละครในฟิคเราก็ดีใจแล้ว <3