ต่อจากลิงค์นี้นะคะ >>> https://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1552374&chapter=3
“วันนี้เอาชุดว่ายน้ำที่ฉันซื้อให้มาหรือเปล่า?”
“ไม่”
“ทำไมล่ะ?
นั่นมันรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นเลยนะ” เซฮุนมองคนตัวเล็กที่นั่งบนโต๊ะเยื้องจากเก้าอี้ที่เขานั่งอยู่ หลังจากมินซอกกลับบ้านไปแล้ว ตอนนี้ก็เหลือเพียงเขาและเธอ
“ฉันอยากฝึกว่ายน้ำไม่ใช่เดินแคทวอล์ค
ชุดที่นายซื้อมาถ้าใส่ปีกนางฟ้าก็วิกตอเรียซีเคร็ทแล้ว”
เด็กสาวมองค้อนเจ้าของรอยยิ้มที่มองมาอย่างมีความหมาย
“งั้นใส่ให้ดูนอกรอบได้ไหม
อยากเห็น” แบคฮีมองความทะลึ่งของอีกคนที่ส่งมาทางสายตา
เพียงครู่เดียวเธอก็เดินเข้าไปหาพร้อมนั่งลงบนโต๊ะซึ่งมีคนตัวโตกว่านั่งอยู่กลางหว่างขา
“อยากเห็นหรืออยากถอด?”
“อยากใส่”
เซฮุนเว้นจังหวะไปครู่หนึ่งพร้อมลูบไปตามต้นขาขาวและไล่จูบเข้าไปในโคนขา “...เข้าไปในนี้”
“อ้อนใหญ่เลยนะ” แบคฮีลูบศีรษะอีกคนที่กำลังจะมุดเข้าไปในกระโปรงของเธอ
“ก็คนแถวนี้แกล้งให้อยากแล้วจากไปมาหลายวัน
ก็ต้องอ้อนบ้างสิ”
“ทำบ่อย ๆ ไม่เบื่อฉันหรือไง?”
เซฮุนเงยหน้าขึ้นสบตากับเด็กสาวที่ถามเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย
แบคฮีก็เป็นเสียอย่างนี้ ชอบคิดว่าเขาจะเบื่อทั้ง ๆ ที่หลงจนแทบคลั่งอยู่แล้ว
จะต้องให้พูดแบบไหนถึงจะยอมเชื่อใจว่าโอเซฮุนยอมเลิกคุยกับทุกคนเพื่อผู้หญิงคนนี้
“กับเธอน่ะ ให้ทำทุกวันก็ยังได้”
“หมกมุ่นจริง” แบคฮีดึงแก้มคนที่เงยหน้าขึ้นมองเธออย่างออดอ้อน
แต่ในดวงตาคู่นั้นก็เหมือนอยากบอกว่าหมอนี่จริงจังกับเธอและอยากให้เชื่อถึงความพยายาม
“ใครล่ะที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้?”
“ฉันเหรอ เล่นโทษกันแบบนี้จะปฏิเสธได้ไหมนะ?” เด็กสาวยกยิ้มพลางวางสองมือไว้บนโต๊ะ
สบตากับคนตัวโตกว่าที่กำลังจะสติแตกหลังจากเธอยกเท้าขึ้นมาคลึงเป้ากางเกงซึ่งคับแน่นจนพองนูน
เซฮุนหลับตาลงพลางถอนหายใจหนัก ๆ กับสัมผัสที่ทั้งน่าตื่นเต้นและปวดหนึบไปพร้อม
ๆ กัน ถุงน่องสีดำที่ซ่อนเท้าขาว ๆ ไว้มีเสน่ห์ขึ้นมาเป็นเท่าตัวเมื่อมันคลึงกับส่วนนั้น
ผู้หญิงคนนี้กำลังปั่นหัวเขาเหมือนกับทุกครั้งจนไม่สามารถไปไหนได้
“แบคฮี...”
“คะ?”
เด็กหนุ่มขบกรามแน่นขยับสะโพกเข้าหาปลายเท้าอย่างเนิบนาบ
เขาชอบเหลือเกินเวลาแบคฮีพูดคะขาเวลาเห็นเขาตกอยู่ในสถานะผู้แพ้ มันกระตุ้นอารมณ์ดิบได้ดีจนอยากข้ามไปขั้นตอนหรรษาแล้ว
“ถอดถุงน่องให้ฉันหน่อยสิ”
นิ้วเรียวสวยเคลือบเล็บเงาสางผมสีเข้มของเด็กหนุ่มขึ้นพร้อมจ้องมองความกำหนัดซึ่งกำลังค่อย
ๆ ถอดถุงเท้าสีดำของเธอลงอย่างช้า ๆ
“คราวนี้ก็ซิปกางเกงของนาย” แบคฮีใช้ปลายนิ้วแตะส่วนพองนูนสองครั้ง เซฮุนเลียริมฝีปากแล้วทำตามอย่างว่าง่าย
“ไม่ต้องเอาออกมาจากกางเกงใน”
“ไม่เอาน่าที่รัก เลิกแกล้งได้แล้ว”
“อย่าเอามันออกมาในห้องเรียนสิ
นี่ไม่ใช่บ้านนายนะ” เด็กสาวปั้นหน้าปั้นตา
แกล้งคนทะลึ่งที่คล้ายว่าจะทนไม่ไหวแล้ว
“งั้นย้ายไปโต๊ะฉันไหม มุมนั้นไม่มีใครเห็นหรอก”
“ตรงนี้สิเร้าใจ” ดูความย้อนแย้งของยัยแม่มดที่กล่าวถึงโรงเรียนแต่ก็อยากได้ความเร้าใจ
โอเซฮุนจะเป็นบ้าตายเพราะหลงรักผู้หญิงแบบนี้
แบคฮีขยับลงมานั่งตักคนตัวโตกว่าพร้อมวางมือลงบนไหล่กว้าง
ลูบมือไปตามแผงอกแกร่งพร้อมคลอเคลียปลายจมูกอย่างยั่วเย้า
เซฮุนสอดมือเข้าไปในกระโปรงสีกรมท่าเข้ม ลูบไปตามต้นขาก่อนจะหยุดที่สะโพกกลมเต็มมือจนต้องขยำ
“ถ้ามีคนมาเห็นตอนนี้จะเป็นไงนะ?”
“ช่างหัวคนอื่นสิ สนใจทำไม?” เซฮุนกล่าวเสียงพร่า
กดจูบลงบนซอกคอขาวสูดเอากลิ่นหอมน่าหลงใหลพร้อมบังคับสะโพกกลมให้เสียดสีกับเป้ากางเกงของตน
“สนใจหน่อยไม่ได้เหรอ
ถ้าโดนอัดคลิปขึ้นมาคนที่จะอยู่ไม่ได้คือฉันนะ”
ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่ท่าทางก็ออดอ้อนชวนให้จับแหวกขากระแทกเข้าไปแรง ๆ เสียจริง
คนอย่างบยอนแบคฮีกลัวอะไรด้วยหรือไงเขาอยากจะรู้นัก
“อัดก็ดี จะได้ขอแชร์มาเก็บไว้เอง”
“ทะลึ่งจริง ๆ” แบคฮีดึงหูอีกคนจนหลุดร้องออกมา ทั้งคู่ปรือตามองกันและกัน ก่อนเซฮุนจะเป็นฝ่ายทนไม่ไหว
ฟัดจูบริมฝีปากช่างพูดซึ่งเด็กสาวก็ตวัดกอดรอบคออย่างเต็มใจ
เสียงจ๊วบจ๊าบตอนแลกลิ้นนั้นมีเพียงสองคนที่ได้ยิน
แบคฮีบดสะโพกเข้าหาท่อนกายซึ่งพองคับแน่นในกางเกงในชายสีดำที่โผล่พ้นออกมาจากซิป เสียงครางอื้ออึงในลำคอสอดประสานกันแผ่วเบาเพราะไม่อยากต้อนรับแขกที่ไม่ได้รับเชิญถ้าหากว่าเสียงดังไปกว่านี้
เซฮุนสอดมือเข้าไปในเสื้อสีขาว ลูบไล้ความเนียนตามร่องกระดูกสันหลังก่อนจะปลดตะขอยกทรงด้วยมือเดียว
เขาอยากซุกหน้าลงกับหน้าอกแบคฮีเหลือเกิน แต่ยัยแม่มดมีหรือจะปล่อยให้มันเป็นเรื่องง่ายเมื่อเจ้าตัวจับมือของเขาลงไปวางลงบนสะโพกที่เดิม
“จะอ้างอะไรอีกล่ะ?”
“ฉันไม่อยากถอด”
“ก็ได้ ไม่ถอดก็ได้” เซฮุนตอบอย่างขัดใจ เพราะถ้าแบคฮียอมให้ถอดตอนนี้น้องชายของเขาคงไม่ได้ซ่อนอยู่ในคาลวิน
ไคลน์ “งั้นขอไปเอาถุงยางในกระเป๋า”
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ตรงนี้”
“แล้วใครเป็นคนเริ่มมัน
อยากให้ฉันคลั่งจนเสร็จใส่กางเกงใช่ไหมถึงจะพอใจ?”
“อะ!” แบคฮีสะดุ้งสุดตัวเพราะถูกตีก้น
แต่เธอก็แค่ไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ
“เธอไม่เคยตามใจฉันเลย
ให้ตายเถอะว่ะ” เซฮุนตัดพ้อพลางขมวดคิ้วมองคนตัวเล็กที่นั่งบดสะโพกอยู่บนตักของเขา
“ไม่ตามใจตรงไหนกัน เวอร์อีกแล้ว” เด็กสาวเลิกคิ้วมองพร้อมแตะนิ้วชี้ลงบนปลายจมูกโด่งของอีกคน
“หลายเรื่อง
อย่ามาทำหน้าไร้เดียงสานะบยอนแบคฮี”
“งั้นยกตัวอย่างมาสิ”
“เรื่องที่ไม่ให้เข้าบ้านทั้งที่พ่อเธอก็ไม่ได้ห้าม
ไม่ยอมรับสายตอนกลางคืน ไม่ยอมเล่าเรื่องที่ฉันคาใจให้ฟัง
เช่นไอ้จงแดอะไรนั่นที่เธออ้างว่าเพื่อน”
“ก็เพื่อนจริง ๆ
จะให้ตอบว่าผู้ชายคนล่าสุดก็คงโกหกเกินไป เพราะฉันรู้จักจงแดมาก่อนนายไม่รู้กี่สิบปี”
“...”
“โอเค
เรื่องที่ว่ามาเป็นความผิดของฉันก็ได้”
แบคฮีวางมือลงบนต้นแขนแกร่งก่อนจะลูบลงมาอย่างช้า ๆ
จนถึงมือที่วางอยู่บนสะโพกของเธอ
“ความผิดของเธอล้วน ๆ เลย
ใจร้ายกว่าบยอนแบคฮีไม่มีอีกแล้ว”
เซฮุนยังคงตัดพ้อพร้อมขยำก้นของเธอ “เซ็งว่ะ ขาดตอนจนหมดอารมณ์เลย”
“ก็ดีแล้วนี่
นายจะได้ไม่ต้องรูดซิปยาก” เด็กสาวหัวเราะพร้อมลุกขึ้นยืนติดตะขอยกทรง
“แต่ฉันอยากเสร็จเพราะเธอ
อยากเสียวอะ ได้ยินชัดไหม?”
เด็กหนุ่มมองแววตาเจ้าเล่ห์ของคนที่ชอบ
ท่ามกลางความเงียบที่โรยตัวอยู่โดยรอบ
บยอนแบคฮีไม่ได้ตอบโต้กลับทางคำพูดเพื่อหาทางให้โอเซฮุนเป็นผู้แพ้
แต่ยัยนั่นก็เลือกแสดงออกผ่านทางการกระทำ โดยการเกี่ยวกางเกงในสีขาวลงจนถึงหัวเข่าและถอดออกมายัดใส่หัวกางเกงในของเขา...
“ไปกันเถอะ
ฉันอยากเรียนว่ายน้ำแล้ว”
แบคฮีคว้ากระเป๋าเป้แล้วเดินออกไปจากตรงนั้นโดยปล่อยให้เซฮุนค้างอยู่ในท่าที่ไม่รู้ว่าต้องจัดการกับตัวเองอย่างไร
เด็กหนุ่มก้มมองกางเกงในลูกไม้สีขาวที่ทำให้เป้ากางเกงของเขาพองคับแน่นอีกครั้ง
และมัน... ไม่สามารถรูดซิปขึ้นได้
“บยอนแบคฮี!”
คนตัวเล็กเสยผมขึ้นอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี
เธอหันไปมองอีกคนที่ดึงกางเกงในของเธอออกมาดู คาดว่าตอนนี้อีกฝ่ายคงปวดหนึบอย่างช่วยไม่ได้แล้ว
เซฮุนสบถคำหยาบเงียบ ๆ
ก่อนจะพาตัวเองลุกขึ้นเดินกุมเป้ากางเกงไปหยิบกระเป๋า พอหันไปอีกทีก็เห็นว่าแบคฮีกำลังวิ่งกลับไปเก็บถุงน่องบนพื้น
ก่อนจะหันหลังยกขาข้างนั้นขึ้นเหยียบบนเก้าอี้ ก้มตัวลงหันหน้ามาสบตาเขาพร้อมรอยยิ้มและโก่งสะโพกจนมองเห็นก้นขาวยั่วยวนจนเขาคิดว่าชาตินี้คงรูดซิปกางเกงไม่ได้อีกต่อไป
“ไงเซฮุน เสียวพอไหม?”
TBC
ตอนแรกก็ว่าจะไม่ตัดเข้าบล็อก
แต่กลัวใจเว็บเด็กดี หนูก็เลยแบบเอาวะ เข้าห้องขังรวม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น