ต่อจากนี่ค่า >>> https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1552374&chapter=35
ทันทีที่ประตูห้องปิดลง
คนตัวเล็กก็ยืนก้มหน้าห่อไหล่ราวกับเตรียมพร้อมรับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น ชาร์ลคงกำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่แน่
ๆ ถึงแบคฮยอนจะซื่อบื้อแต่ก็พอรู้ว่าคนความอดทนน้อยจะรู้สึกอย่างไร
มันก็จริงอย่างที่คิมไคพูดว่าไม่ควรให้ใครมาบังคับ แต่มันก็บ้ามากที่ลึก ๆ เขาอยากทำตามที่ชาร์ลต้องการ
“เพื่อนให้เราดื่มไม่หยุด
คิมไคก็เลยพาออกไปสูดอากาศข้างนอกเพราะไม่อยากให้ดื่มต่อน่ะ... แค่นั้นจริง ๆ นะ”
“กำลังแก้ตัวเหรอ?”
“...”
คนตัวเล็กค่อย ๆ ช้อนตามองท่ามกลางความมืด ชาร์ลไม่ยอมเปิดไฟอาจเป็นเพราะอยากให้แบคฮยอนซึมซับความน่ากลัวเอาไว้จะได้หลาบจำเสียทีว่าไม่ควรทำให้อีกฝ่ายหัวเสียทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าอะไรเป็นอะไร
“พูดอีกสิ พูดจนกว่าฉันจะพอใจ” เสียงกระซิบมาพร้อมปลายจมูกที่คลอเคลียอยู่ข้างแก้ม
คนตัวเล็กถูกดันให้ถอยหลังชิดผนังจนต้องก้มหน้าหดคอลงกับความวาบหวามจากบทลงโทษที่เขาคิดว่าน่าจะสร้างความเจ็บปวดทางใจให้ได้มากกว่านี้
แต่สัมผัสของชาร์ลกลับอ่อนโยนจนทำให้ใจเต้นแรง
“แปลกจัง...
ทำไมถึงรู้สึกเวียนหัวเอาตอนนี้นะ”
เสียงของความนุ่มนิ่มเรียกรอยยิ้มจากคนขี้โมโหภายใต้ความมืดได้เป็นอย่างดี ไหนจะสองมืออุ่น
ๆ ที่วางอยู่บนแผงอกเขาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
ราวกับกำลังรอดูว่าคนอารมณ์ร้อนอย่างชาร์ลี ฮอปส์จะมาไม้ไหนกันแน่
“คิดดีแล้วเหรอที่จะเมาเอาตอนนี้?”
“ไม่ใช่เพราะเหล้าแล้วกัน...”
“เพราะฉันงั้นสิ?” เสียงของน้องน้อยเบาเกินไป เขาจึงโน้มหน้าลงไปงับแก้มนุ่มนิ่มเบา ๆ
เพื่อทุเลาความอยากฟัด แต่ยิ่งได้สัมผัส
เด็กหนุ่มก็ยิ่งมีอารมณ์จนอยากถอดกางเกงออกแล้วสอดใส่เข้าไปแรง ๆ ให้รู้แล้วรู้รอด
ให้ตายเถอะ เขาแข็งจนปวดไปหมดแล้ว
แต่ก็ยังอยากแกล้งโมจิต่ออีกสักนิด
“เรานึกว่าชาร์ลจะโกรธมากกว่านี้...
แต่ไม่ได้หมายความว่าเราอยากให้โกรธนะอย่าเข้าใจผิด”
“ถ้านายยอมนั่งต่อตามที่มันขอก็อาจเป็นไปได้” เด็กหนุ่มคลอเคลียซอกคอหอมไล่ขึ้นมาจนถึงปลายคาง
แบคฮยอนจึงเชิดหน้าขึ้นกับสัมผัสที่ชวนให้ขนลุก “ไหนขอชิมหน่อย...
อยากรู้ว่าเหล้าที่พวกเวรนั่นมอมนายมันทำให้เมาได้แค่ไหน”
“...”
คนตัวเล็กเลียริมฝีปากคลายความประหม่า อีกฝ่ายคงรู้อยู่แล้วว่ามันไม่หลงเหลือรสชาติใด
ๆ ในปากเขาอีก แต่ประโยคเมื่อครู่คงเป็นการบอกทางอ้อมให้ปาร์คแบคฮยอนทำอะไรสักอย่างมากกว่าการยืนอยู่เฉย
ๆ
คนตัวเล็กรู้ว่าถ้าเป็นฝ่ายจูบก่อนอีกฝ่ายคงพอใจมากกว่านี้ เพราะชาร์ลคงอยากแกล้งให้เขาแสดงออกในมุมแก่แดดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
แบคฮยอนจำความคิดแบบนี้มาจากไหนกัน ที่ว่า ‘ถ้าเอาใจให้มากก็จะได้รับความอ่อนโยนกลับมา’ ซึ่งสิ่งนั้นเป็นความหวังเล็ก ๆ ที่เขาคาดว่าจะได้กลับมามากกว่าคำว่าเพื่อน
สองมือโอบใบหน้าคมในความมืด
เอียงใบหน้าเล็กน้อยพร้อมเขย่งขาขึ้นจูบ ชาร์ลอาจจะลืมสัญญาในห้องครัวคืนนั้นไปแล้วด้วยซ้ำ
คงมีแค่ปาร์คแบคฮยอนคนเดียวเท่านั้นที่คิดมาตลอดว่าจะสร้างความพอใจให้อีกคนอย่างไร
อย่างเช่นตอนนี้ที่กำลังกระหวัดลิ้น พยายามไล่ต้อน ดูดดุนเอาความอ่อนโยนจากปากชาร์ลทั้งที่ไม่ใช่เรื่องถนัด แบคฮยอนตวัดแขนกอดรอบคอเพื่อให้จูบแนบแน่นยิ่งขึ้น
และเขารู้สึกดีเหลือเกินที่อีกฝ่ายตอบรับกลับมาอย่างอ่อนโยน ไม่ว่าจะเป็นลิ้นอุ่น
ๆ หรืออ้อมกอดจากวงแขนแกร่ง
“เมาแล้วกล้าแบบนี้น่าจับมอมบ่อย ๆ”
“เราไม่ได้เมา...” คนตัวเล็กตอบเสียงกระเส่า เพียงเพราะมือของคนตรงหน้ากำลังบีบขยำก้นเขาพร้อมหายใจรดต้นคอ
มันอาจจะจริงส่วนหนึ่งที่เหล้าทำให้แบคฮยอนมีความกล้ามากขึ้น
แต่เชื่อเถอะว่าตอนนี้เขามีสติครบถ้วนและรู้ดีว่ากำลังทำอะไรอยู่
ก็ถ้าไม่บังคับ ไม่พูดจาทำร้ายจิตใจ
แค่นั้นแบคฮยอนก็ยอมทำตามที่ชาร์ลต้องการแล้ว
“แต่เรากำลังทำตามสัญญาคืนนั้นน่ะ...”
“ด้วยจูบแค่นี้?”
“...”
“พอเหรอที่รัก?”
“ใจเย็นก่อนได้ไหม...
เราไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลยนะ... ให้เวลาเราหน่อย”
ยิ่งแกล้งก็ยิ่งน่ารัก ชาร์ลี
ฮอปส์หัวเราะในลำคอก่อนจะร่นกางเกงน้องน้อยลงจนได้ยินเสียงของความตกใจของคนตรงหน้า
“ชาร์ล --”
“ระหว่างที่นายคิด
ฉันขอหาอะไรทำฆ่าเวลาหน่อยแล้วกัน”
“แต่ --” แบคฮยอนยกมือขึ้นปิดปากกลั้นเสียงคราง
เขาไม่มีโอกาสได้พูดอะไรเลยด้วยซ้ำชาร์ลก็ใช้ปากอุ่น ๆ ครอบส่วนกลางลำตัวเสียแล้ว
คนตัวเล็กยืนงอตัวหอบหายใจหนัก โดนเล่นงานขนาดนี้คงคิดออกหรอก...
“น่ารัก”
“พอก่อนนะ... อื้อ! เราจะยืนไม่ไหวแล้ว”
น้องน้อยยืนตัวเกร็ง กระตุกกายเป็นพัก ๆ
ขณะที่เขากำลังมอบความสุขให้ด้วยปาก ทั้งอมทั้งดูดความจิ้มลิ้มพร้อมกลืนน้ำหล่อลื่นลงคออย่างไม่รังเกียจ
อีกทั้งยังเร่งจังหวะถี่รัวจนแบคฮยอนแทบยืนไม่ไหว กระทั่งปลดปล่อยทุกหยาดหยดให้เขาลิ้มรสอย่างสมใจอยาก
“คิดออกหรือยังที่รัก?”
“คาย... คายออกมานะ... ชาร์ล
อย่ากลืน...”
ดูท่าทางตอนพยายามห้ามทั้งที่ตัวเองก็แทบยืนไม่ไหวสิ
เด็กหนุ่มยิ้มพอใจพลางยันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
ก่อนจะให้น้องน้อยลิ้มรสเฝื่อนลิ้นที่ตนเองปลดปล่อยออกมา มันไม่ได้อร่อยเหมือนน้ำหวาน
แต่ก็น่ากลืนลงคอให้หมดเพื่อรสชาติเซ็กส์ที่ได้อารมณ์มากยิ่งขึ้น
ทั้งคนทั้งน้ำสีขาวขุ่นนั่นแหละ
“ถึงกับหมดแรงเลยเหรอ
แบบนี้จะทำตามสัญญาไหวไหมนะ?”
ชาร์ลประคองร่างนุ่มนิ่มไว้ในอ้อมกอด จูบขมับพลางดมกลิ่นหอมจากผมอีกฝ่ายจนต้องขบกรามแน่นกับความกำหนัดที่ปะทุขึ้นเรื่อย
ๆ
อยากสอดใส่แล้วมองว่าท่อนเอ็นอุ่น ๆ
ของเขามันเข้าไปได้ลึกมากแค่ไหน อยากฟังเสียงครางที่ตอนแรกเต็มไปด้วยความเจ็บปวดแต่สักพักก็เปลี่ยนเป็นบอกให้เร่งจังหวะ
เขาชอบความย้อนแย้งในตัวแบคฮยอนที่ปากบอกว่าไม่ แต่ใจก็ต้องการให้เขาทำแรง ๆ
“ไปที่เตียง... แล้ว... นอนลง”
“หืม?”
“เรา... ขออาบน้ำก่อน”
ใช่ว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้บ่อย ๆ
ชาร์ลยิ้มอย่างพอใจกับความกล้าอันน้อยนิดของน้องน้อยก่อนจะเปิดไฟจนห้องสว่างจ้า
สีหน้าแบคฮยอนตอนนี้แดงก่ำเพราะความขลาดอาย มันปะปนไปด้วยความตื่นตระหนกเพราะคงไม่คิดว่าเขาจะทำอย่างนี้
“ปิดไฟเหมือนเดิมเถอะนะ... อื้อ!”
สองมือเล็กถูกขึงไว้กับผนัง
ริมฝีปากที่เอาแต่พูดจาน่ารักไม่หยุดถูกริดลมหายใจด้วยความอดทนอันน้อยนิดของเด็กหนุ่มลูกครึ่ง
แบคฮยอนหอบหายใจกับรสจูบที่ยิ่งได้ลองเท่าไหร่ก็ยิ่งหลงใหล เขาเป็นเด็กดีในสายตาใคร
ๆ ที่เบื้องลึกมีความชอบเรื่องแบบนี้ถ้าเป็นกับชาร์ลี ฮอปส์
เสื้อผ้าถูกโยนทิ้งไว้ตามมุมห้องอย่างไม่ใยดี
แบคฮยอนเกี่ยวขาเข้ากับเอวสอบทันทีที่ถูกอุ้มขึ้นขณะที่ยังแลกจูบกันอยู่
อบอุ่นจัง... ชาร์ลยอมอ่อนโยนตามสัญญาจริง ๆ เหรอ... เขาแทบไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะเป็นเรื่องจริง
“ขอเราอาบน้ำก่อน...”
“ไม่ต้องอาบก็ได้
แค่นี้ตัวนายก็หอมน่าฟัดจะแย่อยู่แล้ว”
“สามนาทีก็ได้... นะ...
ขอเราล้างตัวหน่อย” คนตัวเล็กหน้าแดงจัด
สบตากับคนบนร่างที่ไม่ได้แสดงท่าทีไม่พอใจอย่างที่เคยเป็น
หนำซ้ำยังมองเขาด้วยแววตาเอ็นดูอีก วันนี้ชาร์ลใจดีจัง “เรา...
อยากตัวหอม”
“เล่นพูดแบบนี้ฉันยิ่งแข็งกว่าเดิมอีก
ฉันควรปล่อยนายไปอาบน้ำเหรอ?”
“นะ...”
ปวดไม่ไหวแล้ว ปาร์คแบคฮยอนควรหยุดทำตัวน่าฟัดสักห้านาทีถ้ายังอยากอาบน้ำอยู่ ชาร์ลยอมปล่อยให้น้องน้อยเดินไปหยิบผ้าขนหนู
มองร่างผอมบางแต่ก้นแน่นพร้อมชักรูดแก่นกายไปด้วย
ผ่านไปสามนาทีความนุ่มนิ่มก็เดินออกมาหยุดยืนอยู่ข้างเตียง
ถ้าเขาไร้เดียงสากว่านี้นิดหน่อยก็คงคิดว่าที่แบคฮยอนยังไม่หายหน้าแดงคงเป็นเพราะพิษเหล้า
เด็กหนุ่มใช้มือรูดตามความยาวซึ่งมันแข็งเตรียมพร้อมสอดใส่
เขาเห็นแววตาคู่นั้นที่เต็มไปด้วยความประหม่า ขลาดอาย มันคงไม่แปลกนักสำหรับคนที่เพิ่งเคยมีเซ็กส์ครั้งแรกไปซึ่งมันค่อนข้างไม่น่าประทับใจสักเท่าไหร่
ยอมรับแบบคนใจหมาเลยก็ได้ว่าชอบบังคับถ้าเป็นเรื่องเซ็กส์
แต่ชาร์ลี ฮอปส์ก็อยากเห็นมุมน่ารักของความนุ่มนิ่มบ้างเหมือนกัน
ดังนั้นคืนนี้เขาจึงเตรียมพร้อมสำหรับความอ่อนโยนไว้อย่างเต็มที่ แม้ว่าตลอดชีวิตการมีเซ็กส์จะไม่เคยทำอย่างนั้นกับใครเลยก็ตาม
แบคฮยอนถอดผ้าขนหนูออกแล้วขึ้นเตียง แค่ท่าทางตอนคลานก็ยั่วอารมณ์จนส่วนแข็งขืนกระตุกใส่แล้ว
ชาร์ลมองริมฝีปากสีเชอร์รี่ที่อ้าออกแตะส่วนนั้น มองสองมือเล็กที่เคยขัดขืนทุบตีแต่ตอนนี้กำลังประคองความใหญ่โตเอาไว้
น้องน้อยพยายามอมมันเข้าไปจนต้องนิ่วหน้าเพราะขนาดที่ปากแทบรับเอาไว้ไม่ได้ คนที่มองอยู่ตลอดจึงลุกขึ้นนั่งลูบศีรษะทุยเบา ๆ แบคฮยอนช้อนตามองอีกคนที่มองด้วยแววตาชวนให้เขิน
เขาอยากได้รับความอ่อนโยนมากกว่านี้จึงเอาใจชาร์ลด้วยการเร่งจังหวะผงกศีรษะ
เสียงครางทุ้มต่ำปนคำหยาบที่พ่นออกมาเป็นสัญญาณบอกว่าเขาทำดีแล้ว
แบคฮยอนใช้มือช่วยไปด้วยก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อคนตัวโตกดศีรษะเขาลงพร้อมสวนสะโพกเข้ามาถี่รัวจนสำลัก
“แค่ก ๆ”
ชาร์ลยิ้มพอใจ
เขาไม่ได้จับน้องน้อยกดลงกับเตียงแล้วกระแทกความเป็นชายเข้าไปแรง ๆ
อย่างที่ต้องการ ตอนนี้เด็กหนุ่มเพียงเท้ามือไปข้างหลัง
มองเรือนร่างน่าฟัดของคนตัวเล็กพร้อมเลียปาก
“ปิดไฟได้ไหม...”
“หลับตาง่ายกว่า”
“...”
ความกล้าที่แบคฮยอนมีคงราว ๆ
สิบเปอร์เซ็นต์เองมั้ง แต่เขาต้องแสดงออกจนเกินร้อย
คนตัวเล็กพยายามนึกถึงหนังโป๊ที่เคยดู
รู้สึกว่าต้องขึ้นคร่อมแล้วจับมันใส่เข้าไปและขยับสะโพก
แต่พอคิดว่าต้องเป็นคนเริ่มเองแล้วก็ดูลามกแปลก ๆ
“คิดอะไรอยู่?”
“ขอโทษ คือเรา...”
“มานี่สิ”
“...” แบคฮยอนมองมือแกร่งที่ยื่นมาตรงหน้า
พร้อมรอยยิ้มที่เหมือนอยากจะบอกว่า ‘ไม่เป็นไร
มันไม่เลวร้ายอย่างที่คิดหรอก’
“ฉันอยากดมกลิ่นสบู่บนตัวนาย”
ทั้งที่ใช้ขวดเดียวกันแท้ ๆ ชาร์ลไม่หยุดทำให้เขาเขินเลย...
แบคฮยอนขยับขึ้นคร่อมทับบนตักคนตัวโตกว่า
สองมือถูกจับขึ้นไปคลอเคลียกับปลายจมูกโด่งสลับกับริมฝีปากที่เอาแต่จูบซ้ำ ๆ
ชาร์ลทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกทะนุถนอม ซึ่งมันขัดกับคำสอนของพ่อที่มักจะบอกว่า
‘เราเป็นผู้ชาย
ต้องให้เกียรติและดูแลผู้หญิงให้ดี’
แต่แบคฮยอนกลับรู้สึกอยากเป็นฝ่ายถูกเอาใจอย่างนี้
“เป็นแบบนี้ไปตลอดเลยได้ไหม...” กว่าจะรู้ตัวก็พูดออกไปจนจบประโยคแล้ว
คนตัวเล็กเบิกตากว้างพร้อมยกมือปิดปากตัวเองขณะสบตากับอีกฝ่าย
ชาร์ลต้องคิดว่าเขาต้องการข้ามขั้นมากกว่าคำว่าเพื่อนแน่ ๆ
ถึงในใจจะคิดอย่างนั้นจริงก็เถอะ แต่แบคฮยอนก็ไม่อยากให้รู้
“แบบไหน?”
“...” โมจิส่ายหน้าพรืดทั้งที่ยังเอามือปิดปากอยู่
ชาร์ลจึงอมยิ้มแล้วเลื่อนเข้าไปจูบหลังมือน้องน้อยพร้อมดันลิ้นเข้าไปในซอกนิ้ว
เพียงครู่เดียวคนขี้เขินก็ค่อย ๆ เอามือออก
เขาจึงสบตากับความน่ารักแล้วให้รางวัลเป็นจูบหวาน ๆ ที่อีกฝ่ายต้องการ
“น่ารัก”
รู้สึกเหมือนมีไข้เลย...
ทั้งคำชมทั้งสายตาของชาร์ลทำให้ร่างกายมันร้อนได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ
แบคฮยอนเม้มริมฝีปากพลางนั่งห่อไหล่ มองคนตัวโตที่กำลังก้มลงไปขบเม้มยอดอกของเขาจนหลุดเสียงน่าเกลียดออกมาอีกแล้ว
ลิ้นอุ่นตอนกระหวัดเลียดูดดุนนั้นทั้งปะปนไปด้วยความอ่อนโยนและหื่นกระหาย
ชาร์ลเริ่มถูไถส่วนนั้นกับร่องก้นเขาจนร่างกายที่นั่งเกร็งอยู่บนตักโยกไหวไปอย่างเชื่องช้า
“กลัวเจ็บไหม?” โมจินุ่มนิ่มพยักหน้าอย่างไม่โกหก เขาจึงจูบมุมปากเบา ๆ
หนึ่งทีแล้วผละออกมาสบตากัน “คืนนี้เราตกลงกันแล้วว่าจะอ่อนโยน
เพราะฉะนั้นจะไม่มีใครบังคับให้นายกลืนมันลงไป โอเค๊?”
“อื้อ”
“เดี๋ยวจะใส่ให้ก่อน
พอเริ่มจับจังหวะได้แล้วฉันจะให้นายลองทำเอง”
แบคฮยอนก้มลง
หันซ้ายขวาเหมือนดูว่าจะต้องจัดท่าทางยังไงกับบทรักครั้งนี้
แต่ก็แค่ครู่เดียวเท่านั้นที่คนตัวเล็กมีโอกาสได้ตั้งหลัก
คนขี้แกล้งที่กำลังสวมบทผู้ชายอ่อนโยนก็โอบใบหน้าเขาให้หันกลับไปรับจูบหวาน ๆ
เสียก่อน
ถ้าชาร์ลกำลังทำให้แบคฮยอนเสพติดการจูบล่ะก็...
มันได้ผล เพราะตอนนี้เขาไม่อยากถอนริมฝีปากออกเลยสักนิดแม้ว่าจะเริ่มหายใจไม่สะดวก
สะโพกกลมถูกประคองให้ยกขึ้นเล็กน้อยด้วยสองมือที่เคยเก่งแต่เรื่องบังคับ
รู้สึกได้ถึงความแข็งขืนซึ่งดุนอยู่ตรงช่องทางด้านหลัง มันกำลังดันเข้ามาอย่างช้า
ๆ และชาร์ลรู้ว่าต้องทำอย่างไรถึงจะเอาเข้าไปจนมิดด้ามได้โดยที่แบคฮยอนไม่ร้องออกมาเสียก่อน
เด็กหนุ่มสูดปากเสียวเพราะแรงตอดรัดจากช่องทางนุ่ม
อีกทั้งเล็บคมที่จิกลงบนแผ่นหลังและเสียงครางอู้อี้ในลำคอของน้องน้อย ให้ตายสิ...
ขอกลับคำพูดตอนนี้ทันไหม ความอ่อนโยนคืออะไรเขาอยากกระแทกเข้าไปแรง ๆ แล้ว
“อื้อ... ชาร์ล... ได้หรือยัง...”
“อีกนิดเดียว หายใจเข้าลึก ๆ”
“...อ๊า!”
“ชู่ว์...”
เด็กหนุ่มลูกครึ่งสูดปากครางเสียงสั่นหลังจากดันเข้าไปจนสุดในรวดเดียวจนน้องน้อยในอ้อมกอดน้ำตาซึม
ชาร์ลแช่ความแข็งขืนไว้ในช่องทางที่ขมิบรัดอยู่ทุกวินาที ถ้าเขาแตกตอนนี้คงซอยต่อเพราะอารมณ์กำลังพุ่งสูงได้ที่
คนตัวเล็กกัดปลายนิ้วชี้
ก้มลงมองความน่าอายของตัวเองที่มันแข็งตัวและเสียดสีกับหน้าท้องของชาร์ลจนเลอะไปด้วยน้ำหล่อลื่น
มันทั้งเจ็บและเสียวซ่านจนต้องถามตัวเองว่าควรทำอะไรต่อ แน่นอนว่าแบคฮยอนถอยหลังกลับไม่ได้แล้ว
ชาร์ลคงอารมณ์เสียส่วนเขาก็อารมณ์ค้าง
ดังนั้นการขยับสะโพกเหมือนหนังโป๊คงจะเป็นสิ่งที่ควรทำที่สุดในตอนนี้
“เฮ้ เดี๋ยวก็เจ็บหรอก ใจเย็นสิ” เด็กหนุ่มจับก้นแน่น ๆ
ของน้องน้อยที่กำลังบดเข้าหาความใหญ่โตทั้งที่นิ่วหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมาอยู่รอมร่อ
“ไม่ได้เหรอ...”
“Not now babe.” ชาร์ลอมยิ้มก่อนจะเป็นฝ่ายขยับสะโพกตนเองเบา
ๆ คนที่นั่งทำหน้ายั่วอยู่บนตักจึงครางหวิวกับความเนิบนาบที่ชวนให้เสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูก
“เสียวไหม?”
“อะ... อือ”
“คราวนี้เริ่มขยับช้า ๆ นะ”
ทั้งเขินความอ่อนโยน ทั้งเขินที่ต้องฟังคำสอนเรื่องอย่างว่า
แบคฮยอนพยักหน้าพร้อมวางสองมือลงบนหน้าท้องแบนราบของคนตัวโตกว่า ก่อนจะขยับก้นงอน
ๆ
เพื่อให้ช่องทางด้านในสัมผัสกับแท่งเนื้อที่เขาจำได้ดีว่าเคยทำให้เสียวซ่านและเจ็บมากแค่ไหนในตอนที่เรามีครั้งแรกกัน
“อะ... อา... ชาร์ล”
“อย่างนั้น... ซี๊ด...”
“ชอบไหม... อา... เราต้องทำอะไรอีกหรือเปล่า...
อืม... อา...”
“ทำสิ”
เด็กหนุ่มปรือตามองน้องน้อยที่กำลังบดสะโพกโยกไหวไปตามจังหวะจนไม่หลงเหลือท่าทีเก้
ๆ กัง ๆ เหมือนในทีแรก “ทำให้มันเข้าไปลึกมากกว่านี้”
“อื้อ... โอเค” ดวงหน้าสีระเรื่อหลับตากัดริมฝีปากแน่น
ลุ่มหลงไปกับความอ่อนโยนที่เขามอบให้อย่างปฏิเสธไม่ได้ แบคฮยอนยกสะโพกขึ้นแล้วกดลงเป็นจังหวะ
ก่อนจะเร่งความเร็วขึ้นจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง
“อย่างนั้น...” แค่ครั้งที่สองยังขนาดนี้
ครั้งต่อไปคงไม่ต้องสอนแล้วว่าต้องทำอย่างไรชาร์ลี ฮอปส์ถึงจะพอใจ
เด็กหนุ่มมองคนตัวเล็กที่ร่อนสะโพกถี่รัว
คนที่ถูกปรนเปรอจึงขบกรามแน่นกับความเสียวซ่านที่ได้รับ
แบคฮยอนหอบหายใจหนักตอนถูกจับพลิกให้นอนหงาย
น้องน้อยอ้าปากแลบลิ้นรอจูบซึ่งเขาก็ไม่รอช้าที่จะสนองให้หลังจากสอดใส่ความแข็งขืนเข้าไปจนมิดด้ามหลังจากเปลี่ยนท่า
เขาชอบรอยข่วนที่มาจากเล็บของแบคฮยอนเหลือเกิน
มันทั้งแสบและเสียวซ่านจนต้องเร่งจังหวะซอยสะโพก
คนตัวเล็กปรือตามองสีหน้าตึงเครียดของคนบนร่างซึ่งกำลังอัดกระแทกความเป็นชายเข้ามาในช่องทางด้านหลังอย่างไม่รู้จักเหนื่อย
เขารู้สึกเหมือนจะขาดใจอยู่ทุกขณะแต่ก็ไม่มีความคิดห้ามให้อีกฝ่ายหยุด
เซ็กส์ที่มีแต่ความอ่อนโยนมันดีแบบนี้เองเหรอ แบคฮยอนไม่ไหวแล้ว
“อะ! อา! อา!”
คนตัวเล็กปลดปล่อยออกมาอีกครั้งจนเปรอะหน้าท้องตัวเองขณะที่ชาร์ลยังคงซอยความใหญ่โตเข้ามาไม่หยุด
เด็กหนุ่มตัวสูงมองร่างเปลือยเปล่าที่แดงไปทั้งตัว
มองการเคลื่อนไหวที่เขาเป็นฝ่ายชักนำจนไถลไปกับผืนเตียง
มองปากสีเชอร์รี่ที่เผยอครางเรียกชื่อไม่หยุด ชาร์ลี
ฮอปส์อยากพ่นน้ำขาวขุ่นอัดเข้าไปให้สำลักแต่เขายังอยากอ่อนโยนต่ออีกสักหน่อย
เรือนร่างที่ว่าขาวเนียนในตอนนี้ขึ้นริ้วแดงไปหมด มองความจิ้มลิ้มที่เพิ่งปลดปล่อยครั้งก่อนจะป้ายเอาน้ำเหนียวหนืดขึ้นมาเลียขณะสบตากับน้องน้อย
“ไม่เอานะ... อย่ากิน”
“เมื่อกี้ว่าไงนะ
ฉันไม่ค่อยได้ยินเลย”
ใบหน้าโชกไปด้วยเหงื่อโน้มลงไปกระซิบถามใกล้ ๆ คนตัวเล็กที่ทำได้ดีแค่ขมิบตอดรัดจึงแตะนิ้วมือกับริมฝีปากคนขี้แกล้งพร้อมเขี่ยเบา
ๆ
“เราบอกว่าอย่ากิน...”
ความนุ่มนิ่มไม่หยุดน่ารักจริง ๆ ชาร์ลไสกายเข้าหาช่องทางที่โอบรับความแข็งขืนไว้ได้จนสุดความยาวแล้วชักออกก่อนจะดันเข้าไปใหม่
ทำอย่างนั้นซ้ำ ๆ จนน้องน้อยครางแทบขาดใจและเขาเองก็เช่นกัน
การมีเซ็กส์กับแบคฮยอนคงเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ชาร์ลี
ฮอปส์อยากทำทุกวันเหมือนการกลั้นหายใจใต้น้ำ
อยากกระแทกเข้าไปซ้ำ ๆ จนหนีไปจากเขาไม่ได้
เด็กหนุ่มจูบเรียวขาขาวที่พาดอยู่บนไหล่
พลางมองปลายเท้าที่จิกเกร็งเพราะความเสียวซ่าน
เขาควรจะเสร็จรอบแรกเพื่อให้โมจิได้พัก เพราะตอนนี้น้องน้อยคงครางจนคอแห้งและการยัดเยียดน้ำขาวขุ่นให้กินก็ไม่ใช่การดับกระหายอย่างที่เจ้าตัวต้องการ
ชาร์ลจับร่างไร้เรี่ยวแรงให้นอนหันข้าง ก่อนจะยกเรียวขาขึ้นพาดบ่าแล้วใส่แก่นกายเข้าไปอีกครั้ง
ดูท่าแบคฮยอนจะอายอยู่ไม่น้อยกับท่านี้ แต่เขาคงไม่หยุดจนกว่าจะได้แตกใส่รูร้อนที่เรียนรู้การเอาใจเขาได้เก่งเหลือเกิน
“รอบสองออกไปทำกันตรงระเบียงดีไหม?”
“บ... บ้าเหรอ เราไม่เอาด้วยนะ!”
“ล้อเล่นน่า”
TBC
รีราอยู่นั่น กว่าหร่อนจะได้เสียกัน ลูกชั้นก็โตมากพอที่ฮ้อกหวอดจะส่งจดหมายเรียกตัวแร้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น