ต่อจากลิงก์นี้ >>> https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1552374&chapter=40
“...”
ใบหน้าคมก้มลงมองวงแขนเล็กที่สวมกอดเขาจางข้างหลังตามด้วยความเปียกชุ่มจากศีรษะทุย
ก่อนจะรู้สึกได้ถึงความอุ่นจากผิวเนื้อของน้องน้อยที่เขารู้ดีว่านุ่มนิ่มมากแค่ไหน
“เราไม่ได้ยั่วนะ เราแค่อยากกอด”
“นั่นแหละที่เรียกว่ายั่ว”
“ก็ชาร์ลบอกให้เราถอดชุดนี่” แบคฮยอนเม้มริมฝีปาก อยากตีตัวเองอีกแล้วที่ทำเรื่องน่าไม่อาย ต่อให้แก้ตัวแค่ไหนชาร์ลก็คงคิดว่าเขากำลังยั่วอยู่แน่
ๆ ล้านเปอร์เซ็นต์เลย แต่จะให้ทำยังไงได้ ก็ชาร์ลตัวใหญ่ น่ากอด แล้วก็น่ารักมาก ๆ
เวลาใจดีแบบนี้
“เข้ามาเลือกสิ” เด็กหนุ่มตัวสูงจับแขนอีกคนให้ขยับมายืนอยู่ข้างหน้า ความนุ่มนิ่มคงดีใจอยู่ไม่น้อยที่ได้สิทธิ์รื้อตู้เสื้อผ้าโง่
ๆ ของเขา ก่อนจะได้เชิ้ตกับกางเกงนอนลายสก็อตสีฟ้ามาหนึ่งตัว
“อือ...”
“ไม่ต้องใส่มันแล้ว” ชาร์ลคว้าชุดนอนในมือคนตัวเล็กโยนทิ้งไปข้างหลัง
ก่อนจะซุกจมูกลงกับซอกคอขาวตามด้วยลูบไล้ผิวนุ่มลื่นจนน่ากัดไปทุกสัดส่วน แบคฮยอนขนลุกซู่
เขาได้แต่ยืนนิ่งปล่อยให้เพื่อนที่เปลี่ยนสถานะเป็นแฟนสัมผัสร่างกายจนกว่าจะพอใจ
ไม่สิ... อันที่จริงต้องพูดว่าจนกว่าเราทั้งคู่จะพอใจถึงจะถูก
คนตัวเล็กเอี้ยวหน้าไปด้านหลัง
เผยอปากรับจูบอย่างรู้กันก่อนร่างของเขาจะถูกอุ้มขึ้นไปนอนบนเตียง ภาพเดิม ๆ
เกิดขึ้นอีกครั้ง เขากำลังนอนแก้ผ้าอยู่ใต้ร่างคนตัวโตที่กำลังถอดเสื้อออก
มองสีหน้าเต็มไปด้วยอารมณ์ แต่ดวงตาสีน้ำตาลเทาคู่นั้นกลับต่างออกไป
ไม่หลงเหลือความเย็นชาอีกแล้ว... และแบคฮยอนชอบที่จะมองเงาตนเองในดวงตาคู่นั้น
“พรุ่งนี้ต้องกลับบ้านกี่โมง?” น้องน้อยส่ายหน้าเป็นคำตอบก่อนจะยันตัวขึ้นนั่งคุกเข่าพร้อมดันแผงอกของเขาให้นั่งลงไปบนเตียง
“เราไม่อยากกลับบ้านแล้ว” แบคฮยอนหน้าขึ้นสีจัด ก้ม ๆ เงย ๆ ขณะรวบรวมความกล้ารูดซิปกางเกงอีกคน เขารู้สึกหน้ามืดเมื่อใช้สองมือประคองแก่นกายที่ขยายเต็มตัวออกมา
มันทั้งแข็งและกระตุกจนไม่กล้ามองนาน
“งั้นก็ไม่ต้องกลับ” ชาร์ลจับมือน้องน้อยเอาไว้แล้วประคองให้ขยับรูดแท่งเนื้อจนน้ำหล่อลื่นปริ่มตรงส่วนหัว
แบคฮยอนเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง ทั้งเขินทั้งทำตัวไม่ถูก เพราะความคิดที่ว่าถ้าเป็นฝ่ายเริ่มบ้างชาร์ลคงประทับใจ
แต่พอเอาเข้าจริงก็เขินจนหน้ามืด ขลาดอายจนไม่รู้ต้องทำอย่างไรแล้ว
มองคนตัวเล็กที่ก้มลงใช้ปากกับส่วนนั้นหลังจากนิ่งไปหลายวินาที
มองลิ้นเล็ก ๆ ที่กระหวัดเลียตั้งแต่ส่วนโคนไล่ขึ้นมาก่อนจะอมเข้าไปจนมิดด้าม ผงกศีรษะขึ้นลงอย่างเนิบนาบจนต้องชมอยู่ในใจว่าน้องน้อยเก่งขึ้นเมื่อเทียบกับครั้งแรก
แม้จะถูกฟันซี่เล็กครูดโดนบ้างแต่ก็ซ่านเสียวจนต้องสวนสะโพกเข้าหา
มือแกร่งวางลงบนศีรษะทุย
ขยำกลุ่มผมสีเข้มจนเต็มมือพลางขบกรามแน่นเมื่อโพรงปากอุ่นเร่งความเร็วยิ่งขึ้นเล่นเอาคนถูกปรนเปรอหอบหายใจผิดจังหวะ
ปากน่าจูบนั่นทั้งดูดทั้งเลีย อีกทั้งยังช้อนตามองเหมือนอยากถามอย่างเอาใจว่าตนเองทำดีหรือไม่
ปาร์คแบคฮยอนจะเกินไปแล้ว... ทำให้ชาร์ลี
ฮอปส์หลงความนุ่มนิ่มน่ารักไม่พอยังทำให้หลงตอนทำเรื่องลามกแบบนี้อีก เด็กหนุ่มเสยสะโพกเข้าหาความล้ำลึก
สูดปากครางก่อนจะจับน้องน้อยให้คายความเป็นชายออก และดวงหน้าสีระเรื่อที่มาพร้อมน้ำลายเลอะขอบปากก็ทำให้เขาต้องจับมาให้รางวัลด้วยจูบหวาน
ๆ
คนตัวเล็กถูกประคองให้นอนราบลงกับเตียง
ตามด้วยสัมผัสวาบหวิวจากเรียวนิ้วที่ชำแรกเข้ามาเบิกทางเพื่อให้เจ็บน้อยลง
แบคฮยอนครางไม่เป็นศัพท์ จิกเล็บลงบนต้นแขนแกร่งพร้อมเอวที่ลอยขึ้นจากเตียง
นิ้วของชาร์ลรู้จักแบคฮยอนดีเกินไป เขาถึงได้รู้สึกเหมือนจะตายตอนกระแทกเข้ามาแล้วชักออกไปจนเกือบสุด
สะโพกกลมกระตุกเป็นพัก ๆ ก่อนสติจะหลุดลอยไปกับลิ้นร้อนที่กำลังดูดดึงยอดอก
“พรุ่งนี้ไม่ให้ไปไหนแล้วนะ”
“อะ... อื้อ”
“เพราะฉันจะไม่ปล่อยให้นายไปน่ารักกับใครทั้งนั้น”
ไม่ว่าจะเป็นคิมไคหรือไอ้หน้าไหน
เขาไม่ยอม
ชาร์ลยันตัวลุกขึ้นยืนเข่าจับความเป็นชายจ่อกับช่องทางสีระเรื่อก่อนจะดันเข้าไปอย่างเชื่องช้า
เขาจะใจเย็นได้นานแค่ไหน นั่นคือสิ่งที่เด็กหนุ่มถามตนเอง การที่ดวงตาฉ่ำไปด้วยหยดน้ำใสปรือมองมาพร้อมเผยอปากครางเรียกชื่อเขาอยู่ทุกขณะอย่างนี้น่ะ...
ให้ตายสิ เขาคงอ่อนโยนต่อไปไม่ไหวแล้ว
“อ๊ะ อ๊า ชาร์ล อื้อ ชาร์ล!” คนตัวเล็กโยกไหวไปตามแรงส่งทันทีที่ความใหญ่โตเข้ามาจนสุดความยาว
แบคฮยอนครางเสียงอู้อี้ กอดรอบคอแกร่งไว้เป็นหลักรับความสุขเจียนตายจากแรงกระแทกที่อัดเข้ามาอย่างไม่ปรานีราวกับอยากบอกให้รู้ว่าความอ่อนโยนก่อนหน้านี้ได้สิ้นสุดลงแล้ว
ลิ้นร้อนกระหวัดดูดดึงอย่างโหยหาโดยไม่รู้ว่าใครเป็นฝ่ายเริ่มก่อน
แบคฮยอนกลายเป็นคนแก่แดดเข้าไปทุกทีเมื่อเขาเด้งสะโพกเข้าหาความแข็งขืนจนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง
เรียวขาขาวถูกจับให้อ้าออกกว้าง มองใบหน้าคมที่พรมจูบข้อเท้าเขาอย่างใคร่รักทั้งที่ส่วนนั้นยังสอดใส่เข้ามาไม่หยุด
แบคฮยอนกำลังจะบ้าตายอยู่รอมร่อ เขาจำต้องปิดปากเอาไว้เพราะอายเสียงตัวเองตอนร่วมรักกับคนตรงหน้า
ชาร์ลเลียริมฝีปากขณะควงสะโพก ซอยซ้ำ ๆ
ก่อนจะถอนแก่นกายออกแล้วจับน้องน้อยให้พลิกตัวคุกเข่า
เขาใส่แท่งเนื้อเข้าไปอีกครั้ง ดันเข้าไปจนสุดในคราเดียวแล้วดึงออกจนเกือบหลุด
ก่อนจะอัดเข้าไปใหม่จนคนใต้ร่างสั่นไหว
“อ๊า!”
“ชอบท่านี้ใช่ไหม?”
“อะ... อา!”
“ชอบให้ฉันย้ำแบบนี้ใช่หรือเปล่าแบคฮยอน?” เด็กหนุ่มกระซิบข้างหูคนตัวเล็กที่เชิดหน้าครางแผ่ว
ก้นกลมแดงเพราะแรงกระแทกยังคงน่ามองเสมอและมันกระตุ้นอารมณ์ดิบเขาได้เป็นอย่างดี
“ชาร์ล... ชาร์ล...” ร่างเล็กทำได้ดีแค่ครางเรียกชื่อคนรักเท่านั้น แบคฮยอนซบหน้าลงกับหมอน
ขยำผ้าปูที่นอนจนยับคามือ ปรือตามองสโนว์บอลบนหัวเตียงที่เอากลับมาด้วย
ไม่เคยคิดเลยว่าเซ็กส์ที่มาพร้อมกับความรักจะทำให้รู้สึกดีได้ถึงขนาดนี้
“โมจิ”
“อ... อือ...”
“จ๋าสิ... ขานตอบหวาน ๆ
ให้ฉันได้ยินหน่อย” ชาร์ลโน้มลงไปจูบซอกคอน้องน้อยพร้อมควงสะโพกอย่างเนิบนาบ
ทั้งสงสารและเอ็นดูตัวแดง ๆ
ที่กำลังสั่นเทาเพราะไอ้ตัวการที่มันยังคงแข็งอยู่ในช่องทางซึ่งขมิบตอดรัดอยู่ทุกขณะ
“จ๋า... อื้ม...”
“รอบแรกฉันจะให้นายเสร็จก่อน
แล้วหลังจากนั้น... ฉันจะเสร็จใส่ตรงไหนของนายดีนะ?” มือข้างหนึ่งรูดแก่นกายคนใต้ร่าง
ส่วนอีกข้างสอดนิ้วเข้าไปในโพรงปากนุ่มนิ่ม
และน้องน้อยก็ตวัดลิ้นเลียอย่างรู้งานจนเขาต้องตบรางวัลเป็นการซอยสะโพกให้เร็วขึ้น
“อะ! อา!”
“ตอบให้ฉันชื่นใจหน่อยสิ รู้ใช่ไหมว่าฉันอยากเสร็จตรงไหน?”
แบคฮยอนไม่ไหวแล้ว เขารู้สึกเหมือนจะขาดใจเพราะความเสียวซ่านที่อีกคนมอบให้
ด้านหลังถูกอัดกระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วงจนร่างกายสั่นคลอนกับด้านหน้าซึ่งถูกปรนเปรอด้วยมือ
สมองของเขามันขาวโพลนไปหมด
“ข้างใน...
ปล่อยมันออกมาในตัวเราเลย...”
มันทั้งน่าอายและน่าตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน หลังจากได้ยินอย่างนั้นชาร์ลก็ยกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะผละตัวออก
สองมือแกร่งยึดเอวคอดไว้เป็นหลักแล้วอัดความแข็งขืนซ้ำ ๆ
และแบคฮยอนทำได้แต่ครางอัดหมอนและเสร็จออกมาเต็มมือตนเอง
ไม่ไหวแล้ว... เขารู้สึกดีจนเกินไป
สะโพกสอบหยุดลงก่อนของเหลวสีขาวขุ่นจะทะลักออกมาจากช่องทางด้านหลัง
ชาร์ลหอบหายใจหนักมองแฟนตัวเล็กที่หมดสภาพเพราะบทรักเมื่อครู่ เด็กหนุ่มประคองน้องน้อยให้นอนลงทั้งที่ยังไม่เอาความหื่นออกจากช่องทางที่ยังคงขมิบตอดรัดแม้ว่าจะเสร็จไปแล้ว
ชาร์ลรั้งร่างชื้นไปด้วยเหงื่อเข้ามาในอ้อมกอดพร้อมจูบขมับน้องอย่างใคร่รัก สูดดมความหอมพร้อมหลับตาลง
ความเป็นชายที่เพิ่งปลดปล่อยออกไปยังคงกระตุกไม่หยุด
“อือ...”
สะโพกน่ากัดขยับสู้แท่งเนื้อซึ่งยังไม่ยอมอ่อนตัวลง
เด็กหนุ่มลูบไปตามผิวสีระเรื่อของคนตัวเล็กที่น่าฟัดไปเสียทุกซอกทุกมุมจนเขาไม่เคยหยุดแค่รอบแรก
และตอนนี้ก็เช่นกัน ชาร์ลี ฮอปส์ปล่อยให้น้องน้อยพักหายใจเพียงครู่เดียวเท่านั้น
ความเป็นชายที่แช่ค้างไว้ในช่องทางเลอะไปด้วยน้ำขาวขุ่นก็เริ่มขยับตัวอีกครั้ง
“แยกขาออกหน่อยแบคฮยอน”
“ไม่เอา... ขอพักก่อนนะ
เราเหนื่อย...”
“เดี๋ยวรอบนี้พี่ทำเอง”
“...”
คนเกิดช้ากว่าหน้าขึ้นสีจัดกับคำว่า ‘พี่’ ที่อีกฝ่ายแทนตัวเป็นครั้งแรก แบคฮยอนเงียบไปชั่วอึดใจก่อนจะหันไปสบตากับคนตัวโตกว่า
และชาร์ลก็ให้รอยยิ้มกับจูบหวาน ๆ เป็นการออดอ้อน ซึ่งคนขี้เขินก็ยกขาขึ้นเล็กน้อยเพื่อเปิดทางให้คนที่นอนซ้อนอยู่ข้างหลังได้ขยับสะโพกง่ายขึ้น
“Good boy...”
แบคฮยอนกัดริมฝีปากล่างกับเสียงเฉอะแฉะจากน้ำเหนียวหนืดที่คาอยู่ในช่องทางด้านหลัง
คนตัวเล็กจิกปลายเท้าครางกระเส่าไปกับความจุกอีกครั้งเมื่อความเป็นชายดันเข้ามาอย่างล้ำลึก
บทรักเริ่มต้นอีกครั้งแล้ว และเขาคิดว่าพรุ่งนี้คงไปไหนไม่ได้ตามที่ชาร์ลพูด
ไม่แม้แต่จะคลานไปหยิบโทรศัพท์หาจุนมยอน
เพราะสิ่งที่แบคฮยอนทำได้ก็คงเป็นการนอนสลบคาอกแฟนที่เพิ่งคบกันได้ไม่ถึงหนึ่งวัน
TBC
ที่เด็กสองคนนี้ตรั่บกันแรง
เปนเพราะชั้นโกดที่พวกเทอบอกว่าชอบอ่านท้อคมากกว่าฟิค
เปนเพราะชั้นโกดที่พวกเทอบอกว่าชอบอ่านท้อคมากกว่าฟิค
#หัวร้อน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น