ต่อจากลิงค์นี้จ้า >> https://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1552374&chapter=11
ชานยอลจูบกระดาษเบา ๆ
ก่อนจะเลื่อนไปตามเรียวนิ้วสวยของเด็กสาวที่นอนอยู่ใต้ร่าง เขาหลับตาลง คลอเคลียออดอ้อนเหมือนลูกสุนัขที่อยากได้รับความรักจากเจ้านาย
ทำเอาคนที่งอแงเป็นเด็กถึงกับนิ่งไปเพราะทำตัวไม่ถูก
เรียวนิ้วถูกเลียด้วยลิ้นร้อนในจังหวะวิดพื้นที่ช้าลง
แบคฮีมองใบหน้าคมที่อยู่ห่างเพียงช่วงระยะหายใจ ก่อนจะตวัดแขนกอดรอบคอแกร่งพร้อมเกี่ยวขาเข้ากับเอวสอบจนร่างของเธอลอยขึ้นเหนือพื้นและเคลื่อนลงไปตามจังหวะวิดพื้น
“หยุดแกล้งหนูได้แล้ว...”
“ก็ถ้าไม่น่ารักก็คงไม่ถูกแกล้งหรอกครับ...”
“หยุดปากหวานด้วย...” แบคฮีเอานิ้วแตะริมฝีปากหยัก เธออมยิ้มเล็ก ๆ เมื่ออาจารย์งับนิ้วของเธอ
“อยากกัด...”
“ตรงไหนคะ...”
“อยากรู้เหรอครับ?”
“อื้อ
บอกเด็กดีของพี่หน่อยได้ไหมคะ?” อันตราย... นับวันแบคฮีก็เริ่มจะจับทางถูกแล้วว่าผู้ชายอย่างเขาพ่ายแพ้อะไร
“หนูใช้คูปองแล้ว... พี่ชานยอลรู้ใช่ไหมคะว่าต้องตามใจยังไง...”
ท่ามกลางความเงียบในห้องโถง มีเพียงเสียงกระซิบที่ได้ยินกันเพียงสองคนนั้น
แบคฮีอมยิ้มก่อนจะเป็นฝ่ายจูบอาจารย์ก่อน บดริมฝีปาก แลกลิ้น
กระชับกอดแน่นขึ้นแม้ว่าการวิดพื้นยังคงทำอย่างต่อเนื่อง
“วันนี้แต่งตัวน่ารัก”
“แล้วถ้าหนูถอดมัน... หนูจะยังน่ารักในสายตาพี่อยู่หรือเปล่าคะ?”
“แบบนั้นไม่เรียกน่ารักหรอกครับ” ชานยอลยันเข่ากับพื้นพลางวางคนตัวเล็กให้นอนลงพร้อมแหวกขาเรียวออกกว้าง
ก่อนจะโน้มหน้าลงไปกระซิบใกล้ ๆ “เขาเรียกว่าน่าปล้ำ...”
“อา...”
แบคฮีหลับตาพริ้ม เชิดหน้าขึ้นรับสัมผัสจากอาจารย์หนุ่มที่กำลังซุกไซ้ซอกคอของเธอ
เด็กสาวขย้ำกลุ่มผมสีเข้ม แอ่นหน้าอกขึ้นจนแผ่นหลังลอยจากพื้นเมื่อมือแกร่งลูบลงไปจนถึงส่วนอ่อนไหว
“ตรงนี้แฉะแล้วสิ...”
“เพราะมันได้กลิ่นเหงื่อของพี่ไงคะ...”
“ชอบเหรอหืม?”
“อือ... ค่ะ... หนูชอบ” เด็กสาวกำคอเสื้ออาจารย์หนุ่มดึงลงมาจูบ
ชานยอลบดขยี้ริมฝีปากช่างพูดที่กระตุ้นให้เขามีอารมณ์มากยิ่งขึ้น ลูบเรียวนิ้วไปตามร่องความเป็นสาวก่อนจะเปลี่ยนเป็นสอดเข้าไปในหัวกางเกงขาสั้นสีขาว
ปลุกปั่นอารมณ์เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ด้วยปลายนิ้ว
“ถ้าตอนนั้นผมไม่ได้โทรไป...
คุณจะโทรหาเซฮุนหรือเปล่า?” ชานยอลผ่อนลมหายใจออกผิดจังหวะตอนเห็นสีหน้าเหยเกของเธอยามเขาสอดใส่นิ้วกลางเข้าไปในช่องทางที่บีบรัดนิ้วเป็นอย่างดี
“หึงหนูตอนนี้จะดีเหรอคะ...” แบคฮียิ้มพลางหอบหายใจ แม้ว่าตอนนี้อาจารย์กำลังกระแทกนิ้วเข้าออกแต่สีหน้าก็เต็มไปด้วยความหึงหวง
“หนูไม่ได้... จะโทรหาเขา”
“ทำไมล่ะ... ก่อนหน้านี้ก็เห็นออกไปด้วยกันทุกวันไม่ใช่เหรอ?”
“สามคน...”
แบคฮีกัดริมฝีปากแน่น หนีบขาเข้าหากันเมื่อชายหนุ่มสอดใส่นิ้วที่สองเข้ามาพร้อมกระแทกแรง
ๆ จนร่างกายของเธอเกร็งไปหมด “มินซอกไปด้วย... อา... ไม่ได้...
อยู่กับ... เซฮุน... สองคน...”
“มีเซ็กส์กับเขาครั้งล่าสุดเมื่อไหร่?” ชานยอลถลกเสื้อยืดสีดำขึ้นเผยให้เห็นยกทรงสีขาวที่เป็นแบบตะขอติดข้างหน้า
ชายหนุ่มโน้มลงไปจูบร่องอก ขบเม้มเบา ๆ ก่อนจะดูดจนเป็นรอยพร้อมคลึงนิ้วไปตามร่องสวาทของคนใต้ร่าง
“นานแล้ว... อ๊า... อาจารย์... อื้อ!
ตรงนั้น”
“นานแค่ไหน?”
“นาน... นานจนจำไม่ได้”
“เพราะอะไร ตอบให้ชื่นใจหน่อยสิครับ”
ชายหนุ่มปลดตะขอยกทรงจนทรวงอกเด้งออกมาให้ได้เห็นใกล้ ๆ เขาไม่รอช้า
โน้มใบหน้าลงไปดูดยอดถันสีระเรื่อพร้อมถอดกางเกงขาสั้นที่เป็นอุปสรรคออกไปภายในเสี้ยววินาที
“เพราะหนู...”
“...”
“หนูมีอาจารย์...” เด็กสาวปรือตามองใบหน้าหล่อที่กำลังเล่นกับหน้าอกเธอทั้งที่สบตากันอยู่ “ตอนนี้แบคฮีมีแค่พี่ชานยอลคนเดียวค่ะ...”
“ให้ตายเถอะ...” ชานยอลสบถพลางถอนหายใจ
เขายันตัวลุกขึ้นยืนเข่าพลางถอดเสื้อยืดสีขาวออกก่อนจะร่นกางเกงลงเพื่องัดเอาส่วนแข็งขืนออกมาชักรูดต่อหน้าเด็กสาวที่นอนในท่วงท่ายั่วยวนโดยไม่รู้ตัว
“พูดแบบนี้เห็นทีว่าจะไม่ได้กลับบ้านแล้วมั้งครับ”
เราจูบกันอีกแล้ว
และจูบครั้งนี้ดูเหมือนว่าจะเข้าใจกันมากขึ้นแม้จะไม่ได้อธิบายอะไรมากนัก
แบคฮีไม่อยากปากแข็งอย่างที่เคยเป็นอีกแล้ว
เธออยากบอกความรู้สึกที่มันอัดอยู่ในใจให้อีกฝ่ายรับรู้ทีละนิดเพื่อให้ความสัมพันธ์ของเราไม่กระโดดไปข้างหน้าอย่างฉาบฉวย
เพราะเธอเป็นเด็ก...
เธอถึงได้กลัวไปเสียทุกอย่าง
ไม่มีการเล้าโลมอย่างใจเย็นเหมือนกับทุกครั้ง
ชานยอลสอดใส่แก่นกายเข้าไปในช่องทางที่ถูกเตรียมพร้อมมาก่อนแล้วด้วยนิ้วของเขา
มันถูกดันเข้าไปจนสุดในครั้งเดียว
และเสียงครางของแบคฮีทำให้ผู้ชายที่กำลังพอใจเริ่มกระแทกกายอย่างเชื่องช้าแต่หนักแน่น
“ปิดเทอมนี้มีใครจองตัวหนูแล้วหรือยัง?” ชายหนุ่มกระซิบ เขาหอบหายใจแผ่วยามไสกายเข้าหาช่องทางนุ่มที่ตอดรัดทุกขณะเข้าออก
“จะชวนเดทเหรอคะ?”
“ครับ คราวนี้อยากชวนมาเป็นแฟนด้วยสักอาทิตย์นึง...”
“ตอนเป็นแฟนหนึ่งวันอาจารย์พาหนูไปเที่ยวทุ่งทานตะวันกับโรงแรม
ถ้าคราวนี้เป็นหนึ่งอาทิตย์... หนูก็ชักจะอยากรู้แล้วสิว่าอาจารย์จะพาไปเที่ยวที่ไหน...”
“ปูซานดีไหม?”
“ป... ไปสองคนเหรอคะ?”
“หนูอยากชวนคนอื่นไปเดทด้วยหรือไงครับ
เด็กต๊อง” ชานยอลบีบจมูกรั้นเบา ๆ เธอจึงยิ้มขำกับคำถามโง่ ๆ
ของตัวเอง
“หนูไม่เคยไปต่างจังหวัดกับแฟนสักครั้ง
ก็เลย... ตื่นเต้นนิดหน่อย”
“งั้นพี่ชานยอลจองตัวหนูแล้วนะคะ”
แบคฮีอมยิ้มพร้อมพยักหน้า
ก่อนบทรักของเราจะกลับเข้าสู่ความเร่าร้อนอีกครั้งเมื่ออาจารย์หนุ่มเร่งเครื่องเร็วยิ่งขึ้นด้วยการแหวกขาของเธอออกแล้วไสกายเข้าหาหนัก
ๆ จนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อ
เด็กสาวครางไม่เป็นภาษา
ยิ่งตอนอาจารย์เอานิ้วบี้ตรงนั้นร่างกายมันก็ยิ่งร้อนจนเหมือนจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยง
ๆ แบคฮีดึงชายเสื้อขึ้นมากัดไว้ โชว์สองเต้าที่กระเพื่อมเป็นจังหวะยามชายหนุ่มอัดกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรง
สีหน้าอาจารย์ตอนที่อัดแน่นไปด้วยอารมณ์ความต้องการทำให้แบคฮีหลงเสียจนนึกภาพไม่ออกเลยว่าจะเลิกชอบผู้ชายคนนี้ได้อย่างไร
“ยังหิวอยู่ไหม?” ชานยอลอุ้มคนตัวเล็กให้ขึ้นมานั่งตักตนเอง
เราสบตากันในระยะใกล้และเด็กสาวก็พยักหน้าเป็นคำตอบ แต่ยังไม่ทันถามว่าจะกินอะไร
เด็กขี้ยั่วก็เลียริมฝีปากเขาแล้วงับเบา ๆ
ราวกับว่าอาหารเย็นที่บยอนแบคฮีอยากกินคืออาจารย์หนุ่มคนนี้
“ชอบไหมคะ?” เด็กสาวยึดไหล่กว้างไว้เป็นหลักพร้อมบดสะโพกเข้าหาความแข็งขืนที่เข้าไปได้อย่างล้ำลึกในท่วงท่าแบบนี้
“ผมรักเลยล่ะ...” ชานยอลขยำสะโพกกลมแล้วฟาดลงไปอย่างมันเขี้ยว
จนเด็กสาวสะดุ้งหลุดร้องออกมาเบา ๆ
“คูปองตามใจใครกันแน่เนี่ย...”
“เดี๋ยวพี่ชานยอลชดเชยให้หนูใบนึง
ตกลงไหมคะ...”
“เอาใจเก่งจังนะ
เดี๋ยวหนูก็เหลิงหรอก” แบคฮีงับริมฝีปากคนตัวโต
เธอหอบหายใจรวยรินตอนอาจารย์ยกสะโพกเธอขึ้นแล้วกดลงให้กลืนกินท่อนเอ็นจนมิดด้าม
“ถนัดเรื่องเอาใจเก่งน่ะครับ” เขาเบาเสียงลงตรงคำว่าใจ ก่อนจะถูกคนตัวเล็กฟาดแขนไปหนึ่งที
“หนูอยากกัดอาจารย์จริง ๆ”
“แลกกันไหมครับ คนละหนึ่งรอย
ผมก็อยากกัดหน้าอกคุณเหมือนกัน”
จะเกินไปแล้ว... แบคฮีไม่รู้ว่าอาการร้อนวูบวาบบนใบหน้าในตอนนี้เป็นเพราะแท่งร้อนที่กระแทกเข้ามาไม่หยุด
หรือเป็นเพราะประโยคเมื่อครู่ที่มาพร้อมสายตาซึ่งเต็มไปด้วยความหื่นกระหายกันแน่
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอชอบอาจารย์ในมุมนี้จริง ๆ
“ผมจะกัดคุณให้ช้ำเลยแบคฮี...”
TBC
นี่พิมพ์สดนะ พิมพ์เปื่อย พิมพ์ไฟไหม้ พิมพ์น้ำร้อนลวก ใช้เย็นเตร็ก เจ้าของเดียวกับโทนาฟ
หายไปหลายวัน กลับบ้านกลับช่องไง ไปพบปะครอบครัวที่อยู่ชนบท ครันทรวี่ ๆ พอกลับมากรุงเทพก็ไปหาหมอฟัน นัดหมอเลย หมอเอาฟันคุดหนูออกดิ๊ หมอบอก ได้!!! งั้นหร่อนมาพรุ่งนี้เลย ชั้นก็แบบ กลัวอะ แต่ก็อยากเอามันออกเต็มแก่ ชั้นก็เลยไปหาหมอ ให้เขาผ่าฟันคุดออก อีแม่ย้อยเอ๊ยยยยยยย เจ็บจนสะเทือนกระหม่อมดาก เจ็บปวดรวดร้าวจนถึงวินาทีนี้ที่พิมพ์คำ ๆ นี้อะ ไม่รู้จะอธิบายยังไง บางคนรอดมาได้ไงวะ นี่มันนาทีชีวิตชัด ๆ มันเป็นอะไรที่ยากลำบากสำหรับคนฟัดคุดนอนอะ แม่งไม่ยอมตื่นด้วย เราหน่วงดากมาก แต่เทอบางคนคงไม่เข้าใจ และสงสัยว่ากุอ่านท้อคมาถึงตรงนี้ทำไม เรื่องฟันคุดเชี่ยไรเนี่ยไม่เกี่ยวรัยกะกุเลย ไร้สาระมาก อิด่อกไร้เต้อ มึงหายไปตั้งนาน คิดจะตอบแทนอะไรสังคมบ้าง นอกจากพล่ามๆๆๆๆมาหลายบรรทัด เหงไหมว่าคนรออ่านมาสิบวันแร้ว มัวไปสร้างธุระแสนล้านอะไรอยู่ จะต้องให้รอไปถึงชาติหน้าไหม
หายไปหลายวัน กลับบ้านกลับช่องไง ไปพบปะครอบครัวที่อยู่ชนบท ครันทรวี่ ๆ พอกลับมากรุงเทพก็ไปหาหมอฟัน นัดหมอเลย หมอเอาฟันคุดหนูออกดิ๊ หมอบอก ได้!!! งั้นหร่อนมาพรุ่งนี้เลย ชั้นก็แบบ กลัวอะ แต่ก็อยากเอามันออกเต็มแก่ ชั้นก็เลยไปหาหมอ ให้เขาผ่าฟันคุดออก อีแม่ย้อยเอ๊ยยยยยยย เจ็บจนสะเทือนกระหม่อมดาก เจ็บปวดรวดร้าวจนถึงวินาทีนี้ที่พิมพ์คำ ๆ นี้อะ ไม่รู้จะอธิบายยังไง บางคนรอดมาได้ไงวะ นี่มันนาทีชีวิตชัด ๆ มันเป็นอะไรที่ยากลำบากสำหรับคนฟัดคุดนอนอะ แม่งไม่ยอมตื่นด้วย เราหน่วงดากมาก แต่เทอบางคนคงไม่เข้าใจ และสงสัยว่ากุอ่านท้อคมาถึงตรงนี้ทำไม เรื่องฟันคุดเชี่ยไรเนี่ยไม่เกี่ยวรัยกะกุเลย ไร้สาระมาก อิด่อกไร้เต้อ มึงหายไปตั้งนาน คิดจะตอบแทนอะไรสังคมบ้าง นอกจากพล่ามๆๆๆๆมาหลายบรรทัด เหงไหมว่าคนรออ่านมาสิบวันแร้ว มัวไปสร้างธุระแสนล้านอะไรอยู่ จะต้องให้รอไปถึงชาติหน้าไหม
(ด่าแทนแล้วนะ ห้ามด่าต่อ หมดโควตาแร้ว)
#แบคฮิอินหยั่วแอเหรี่ยย๊ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น