“คุณไม่อยากแสดงความเป็นเจ้าของผมบ้างเหรอครับ?”
“อยากสิ
แต่ถ้าทำแล้วจะไม่ได้อยู่กับพี่อีก ผมยอมให้พี่เป็นของทุกคนบนโลกก็ได้อะ” ชานยอลหลุดยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้กับคำตอบที่ตรงไปตรงมาของคนตัวเล็ก
แบคฮยอนทาบมือลงกับแก้มเขาแล้วทำปากจู๋เหมือนเด็ก ๆ ชายหนุ่มมองดวงตาคู่นี้ที่กำลังทอประกายสดใส
สุดท้ายความอดทนที่สะสมมาตลอดหนึ่งวันก็ได้สิ้นสุดลง
ริมฝีปากสีเชอร์รี่ถูกบดจูบเพื่อให้หยุดพูด
มือที่เคยทาบแก้มอีกฝ่ายค่อย ๆ
เลื่อนไปคล้องคออย่างรู้งานก่อนที่ร่างของพระเอกหนุ่มจะขึ้นคร่อมทับ
คนตัวเล็กเผยอปากรับลิ้นร้อนที่กำลังป้อนความรักให้ในค่ำคืนอันเหน็บหนาว
กอบโกยเอาความสุขที่ควรได้รับหลังจากผ่านพ้นอุปสรรคมาได้
ใครจะบอกว่าปาร์คชานยอลเป็นผู้ใหญ่หื่นกามก็ยอม
ถ้าเด็กอายุสิบแปดใต้ร่างจะปรือตามองเขาพร้อมแลบลิ้นออกมาเล็กน้อยราวกับต้องการจูบอีกอย่างนี้
ชายหนุ่มโน้มหน้าลงไปจัดการกับริมฝีปากบางอีกครั้ง
สิ่งเดียวที่ทำลายความเงียบได้มีเพียงแค่เสียงหอบหายใจของสองเราที่สอดประสานกันขณะแลกจูบ
ร่างคนตัวเล็กถูกช้อนขึ้นแล้ววางให้นั่งกับปลายเตียง
ชานยอลถอนจูบออกมาอย่างเสียดายก่อนจะรั้งกางเกงนอนตัวบางของอีกฝ่ายลงไปกองอยู่ที่หัวเข่า
แบคฮยอนหน้าขึ้นสีจัดขณะมองใบหน้าหล่อของคนตัวโตที่กำลังค่อย ๆ
บรรจงปลอกเปลือกออกถ้าเขาเป็นผลไม้
ก่อนจะเอามือปิดส่วนนั้นไว้เมื่ออีกฝ่ายสัมผัสมัน
“...”
ชานยอลไม่ได้พูดอะไร
เขาเพียงแค่สบตากับเด็กน้อยแล้วค่อย ๆ แกะมือเล็กออก
แบคฮยอนขืนเกร็งมือเอาไว้อย่างขลาดอายกับเรื่องลามกที่ทำยังไงก็ไม่ชินสักที
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เหมือนกันว่าเขาชอบที่จะเรียนรู้มันกับพี่พระเอก
“อ-- อย่า
มันสกปรก” คนตัวเล็กหลับตาแน่น
งอตัวลงเมื่อรู้สึกได้ถึงความร้อนจากเรียวลิ้นที่แตะลงบนส่วนปลาย
ก่อนที่มันจะถูกครอบคลุมทั้งหมดด้วยโพรงปากอุ่น
แบคฮยอนอ้าปากหอบหายใจหนักกับสิ่งที่อีกฝ่ายมอบให้เป็นครั้งแรก
มันต่างจากตอนที่พี่พระเอกใช้มือให้กับบทเรียนที่เกิดขึ้นเมื่อตอนไปทะเลด้วยกัน
เขารู้สึกเหมือนจะขาดใจอยู่รอมร่อ
เมื่อส่วนแข็งขืนถูกรูดรึงจนเผลอแอ่นสะโพกเข้าหาโพรงปากอีกฝ่ายอย่างไม่รู้ตัว
“อะ... อา!” สองมือสอดเข้าไปใต้กลุ่มผมที่เซ็ทมาเป็นอย่างดี
แบคฮยอนกำลังจะเป็นบ้าตายในทุกขณะที่พระเอกหนุ่มผงกหัวขึ้นลงพร้อมจับขาเขาให้ชันขึ้นแล้วแยกออก
ความรู้สึกทุกอย่างถูกระบายลงที่ริมฝีปากล่าง
มันถูกฟันขบจนเลือดห้อแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าสิ่งที่ชายหนุ่มมอบให้มันซ่านเสียวจนอยากข้ามขั้นตอนบทเรียน
เด็กน้อยเอนหลังนอนราบบนเตียงสามฟุต ส่ายหน้าพรืด
ร่างกายบิดเร่ากับความรู้สึกที่ตีตื้นขึ้นมาทุกขณะ
“อึ่ก...
อือ... ฮะ... อะ!”
ชานยอลรู้ว่าคนตัวเล็กใกล้ถึงฝั่งฝันเข้าไปทุกที
เขาจึงถอนริมฝีปากออกมาจนน้ำลายไหลเยิ้มเป็นสาย พระเอกหนุ่มหยัดตัวลุกขึ้นเต็มความสูง
ถอดเสื้อไหมพรมสีเข้มออกแล้วโยนลงทิ้งพื้นทั้งที่สายตายังไม่ละออกห่างร่างขาวซึ่งเหลือเพียงแค่เสื้อนอนตัวเดียวที่ปกปิดเอาไว้
เขาหวังว่าแบคฮยอนจะไม่รู้ตัวกับสิ่งที่เป็นอยู่
เมื่อแววตาฉ่ำเยิ้มที่มองมากับท่วงท่าการชันขาขึ้นจนมองเห็นช่องทางด้านหลังนั่นมันทำให้การถอดกางเกงของเขากลายเป็นเรื่องยากในเวลานี้
คนตัวเล็กมองอีกคนที่กำลังถอดกางเกงออก
เห็นหน้าท้องเป็นลอนอ่อนและท่อนแขนแกร่งแล้วก็รู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมาเสียดื้อ ๆ
เสียงหัวเข็มขัดไม่เคยน่ารำคาญขนาดนี้มาก่อน
ชานยอลรั้งขาอีกฝ่ายให้ไถลเข้าหาตัวเขาซึ่งยืนอยู่บนพื้นปลายเตียง
ก่อนจะเริ่มทำความคุ้นเคยให้คนตัวเล็กด้วยนิ้วมือ
“อือ...
พี่...”
คนตัวเล็กบิดเร่าเม้มปากแน่น
ร่างกายปั่นป่วนเหมือนเมื่อคืนก่อนที่เกิดขึ้นในวันเกิดคนอายุมากกว่า
ชานยอลหมุนควานหาจุดนั้นพร้อมขยับข้อมือเร็วขึ้นเมื่อร่างกายอีกฝ่ายเริ่มปรับสภาพรับได้แล้ว
เขาถอนนิ้วออกแล้วคุกเข่าลงกับเตียง
จับเรียวขาทั้งสองข้างเข้ากับเอวหนาพร้อมยกสะโพกมนขึ้นให้อยู่ในท่วงท่าที่เหมาะสม
ก่อนจะชำแรกส่วนแข็งขืนเข้าไปอย่างช้า ๆ
ชายหนุ่มขบกรามแน่นกับช่องทางที่รัดท่อนกายจนแทบขยับไม่ได้
เขาผ่อนลมหายใจออกมาและค้างไว้อยู่อย่างนั้น
ก่อนจะหันไปสนใจกับส่วนแข็งขืนของคนตัวเล็ก
ขยับรูดขึ้นลงเรียกเสียงครางแผ่วจนเจ้าตัวต้องยกมือปิดปากเพราะกลัวใครมาได้ยินเข้า
“อึ่ก...”
ชานยอลเลียริมฝีปากก่อนจะแกะมือเล็กที่พยายามปิดเสียงครางออกแล้วโน้มหน้าลงไปจูบทั้งที่ส่วนล่างยังคงขยับเคลื่อนกายเข้าหา
แบคฮยอนโอบรอบคอคนรักเอาไว้
ก่อนจะเปลี่ยนเป็นข่วนตามแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายความเสียวซ่าน
ยิ่งเจ็บยิ่งรู้สึกดี
ชานยอลเริ่มเร่งจังหวะเข้าหาคนใต้ร่างจนเตียงขนาดสามฟุตสั่นคลอน
จูบของพระเอกหนุ่มเหมือนจะพรากลมหายใจไป
แบคฮยอนหอบกระเส่าปรือตามองใบหน้าหล่อของอีกคนที่ห่างกันอยู่ไม่ถึงคืบ
คนตัวเล็กหลับตาลงเมื่อถูกงับริมฝีปากล่างพร้อมดูดดึงเบา
ๆ อย่างหมั่นเขี้ยว ช่องทางด้านหลังชื้นแฉะจนได้ยินเสียงน่าเกลียด
แต่ดูเหมือนว่ามันจะทำให้ชายหนุ่มพอใจเมื่อรสชาติการร่วมรักในครั้งนี้เริ่มหนักหน่วงขึ้นในทุกขณะ
“ผมรักคุณ...” เสียงทุ้มแหบพร่าเพราะแรงอารมณ์
แบคฮยอนกอดรัดอีกฝ่ายไว้เป็นหลักขณะที่ร่างของเขาไถลไปกับผืนเตียงจนผ้าปูยับไปหมด
เขาเองก็รักพี่พระเอกเช่นกัน
แต่ถึงอย่างนั้นมันก็เป็นเรื่องยากเหลือเกินกับการบอกให้อีกฝ่ายได้รับรู้ในตอนนี้
“ฮะ-- อะ! อา!”
“ชู่ว์...”
คนตัวเล็กเบ้หน้า
มันเป็นเรื่องยากเหลือเกินที่ต้องพยายามควบคุมตัวเองเพราะกลัวคนที่บ้านได้ยินเสียง
ชายหนุ่มจูบลงบนขมับชื้น
คลอเคลียกับแก้มใสแล้วหยุดอยู่ที่ต้นคอหอมจนน่าฝากรอยเอาไว้แต่ก็ต้องหักห้ามใจ
แบคฮยอนเกร็งไปทั้งร่าง
ปลายเท้าจิกแน่นพร้อมสะโพกที่ถูกยกขึ้นรับท่อนเนื้อที่หายเข้าไปในช่องทางด้านหลังครั้งแล้วครั้งเล่า
ร่างสูงปลดกระดุมเสื้อนอนเม็ดบนของคนตัวเล็กออก
ก่อนจะขบเม้มอกขาวส่วนที่ไม่มีใครมองเห็นได้และสร้างร่องรอยจาง ๆ เอาไว้
“...!!!” เด็กน้อยหลับตาแน่น
ขย้ำกลุ่มผมอีกฝ่ายเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ที่เพิ่มมากขึ้นด้วยลิ้นร้อนซึ่งไล้วนอยู่กับยอดอก
เราทั้งคู่เหมือนคนเก็บกดหลังจากผ่านเรื่องกดดันมาได้
แบคฮยอนรู้สึกเหมือนจะถึงฝั่งฝันเมื่อส่วนแข็งขืนกระทั้นเข้ามาอย่างล้ำลึก
“แบคฮยอน
นอนหรือยังลูก?”
เจ้าของชื่อเบิกตากว้างอย่างตกใจทันทีที่เสียงเคาะประตูดังขึ้น
คนตัวเล็กมองใบหน้าหล่อของอีกฝ่ายเป็นการบอกให้หยุด
แต่พระเอกหนุ่มกลับเอาแต่กระแทกกายเข้ามาราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงเมื่อครู่นี้
“พี่...
หยุดก่อน”
“อา...”
“พี่...
อื้อ!” แบคฮยอนกัดริมฝีปากล่างเมื่ออีกฝ่ายหมุนควงสะโพกจนฝ่ายรับอย่างเขาแทบจะตายเดี๋ยวนี้
“แบคฮยอน?”
“อะ... ค--
ครับ! อะ!” คนตัวเล็กคว้ารอบคออีกฝ่ายไว้ทันทีที่ร่างของเขาถูกช้อนขึ้น
สองขาถูกจับให้เกี่ยวรัดกับเอวสอบทั้งที่สวนแข็งขืนยังคงคาไว้ในช่องทางด้านหลัง
แบคฮยอนเบิกตากว้าง ตีไหล่อีกฝ่ายที่กำลังอุ้มเขาไปหยุดอยู่ข้างประตูพร้อมส่งสายตาบอกให้ตอบแม่
“เร็วสิครับ...” เสียงแหบพร่าของพี่พระเอกชวนให้เขินในวินาทีเสี่ยงตาย
แบคฮยอนหลับตาแน่นเมื่ออีกฝ่ายแหวกสะโพกเขาออกแล้วเริ่มเรื่องลามกอีกครั้ง
“แม่เรียกตั้งนานทำไมเพิ่งตอบ
นอนแล้วเหรอ?”
“...!!!”
ท่านี้ทำให้ท่อนเนื้อแข็งแรงเข้ามาได้อย่างล้ำลึกกว่าที่เคย
แบคฮยอนครางแผ่วพร้อมจิกเล็บลงบนไหล่กว้างขณะพยายามตั้งสติ
ถ้ายังไม่ตอบอีกแม่ต้องไปเอากุญแจมาเปิดประตูห้องเขาแน่
“แม่มีอะ-- อะไร”
“แม่จะถามว่าเอาผ้าห่มอีกไหม
พี่ชานยอลเขานอนได้หรือเปล่า?”
“อึ่ก...
อื้อ!” คนตัวเล็กเชิดหน้าขึ้นครางหวือ
ปล่อยให้คนขี้แกล้งกอบโกยเอาความสุขในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานอย่างพอใจ
กำลังจะตายอยู่แล้ว พี่พระเอกไม่ควรพ่นลมหายใจอุ่น ๆ รดลงต้นคอทั้ง ๆ
ที่กำลังกดสะโพกเขาเข้าหาส่วนแข็งขืนอย่างนี้
“หรือว่าพี่เขาหลับแล้ว?”
“ฮะ อา...
อะ!” แบคฮยอนตะปบปากตัวเอง
อยากจะฆ่าผู้ชายคนนี้ให้ตายจริง ๆ ที่เล่นพิเรนทร์ไม่ดูเวล่ำเวลาอย่างนี้
“ว่าไงลูก?”
“ไม่เอาแล้ว
ผ-- ผมเหนื่อย แม่! ผ-- ผมจะนอน”
สุดท้ายก็รวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดพูดออกไปจนได้
คนตัวเล็กสบตากับอีกฝ่ายที่กำลังยิ้มเจ้าเล่ห์ขณะที่สะโพกสอบยังไม่หยุดทำเรื่องลามก
เสียงแม่เงียบไปจนน่าเป็นกังวล เมื่อครู่นี้เสียงของเขามันผิดปกติเกินไปหรือเปล่า
“โอเค
งั้นก็นอนซะ”
“อะ...
ครับ... อา...” ร่างเล็กซบหน้าลงกับไหล่กว้าง
ก่อนที่แผ่นหลังของเขาจะทาบลงกับผนังเย็นเฉียบ
ขาทั้งสองข้างยังคงเกี่ยวอยู่กับเอวหนาแม้ว่ามันจะสั่นเครืองและใกล้หมดเรี่ยวแรงเข้าไปทุกที “อื้อ! พอแล้ว ผมไม่ไหว อา! พี่ชานยอล อื้ม! ฮะ!”
“ผมชอบเสียงคุณนะ
แต่ถ้าดังไปกว่านี้เกรงว่าแม่คุณจะแวะมาเคาะประตูอีก”
“ก็เพราะใครล่ะ
อ๊า! ผมจะไปแล้ว”
การจูบเริ่มต้นอีกครั้ง
มันร้อนแรงขึ้นพอ ๆ กับช่องทางด้านหลังที่ถูกกระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วง
ร่างของแบคฮยอนสั่นคลอนไปตามแรงส่ง
แผ่นหลังเสียดสีกับผนังห้องซึ่งมีเพียงแค่เสื้อนอนตัวบางที่กั้นกลางเอาไว้
“ผมไม่ไหว...
อา... ไม่ไหว”
ได้ยินเสียงร่ำร้องพร้อมสายตาหยาดเยิ้มแล้วก็เป็นห่วง
ชานยอลปล่อยสองขาให้ยืนกับพื้นก่อนจะประคองร่างคนตัวเล็กให้หันเข้าหาผนัง
แบคฮยอนยันสองมือไว้เป็นหลักเมื่อขาทั้งสองข้างแทบหมดเรี่ยวแรงยืน
“อ๊ะ!” เด็กน้อยรีบตะปกปากตนเองทันทีที่อีกฝ่ายสอดใส่ส่วนแข็งขืนเข้ามาอีกครั้ง
มันล้ำลึกและคับแน่นจนอยากหวีดร้องออกมา
เสียงสะโพกเมื่อถูกกระทั้นนั้นชวนหวาดเสียวว่าแม่จะผ่านมาได้ยินเข้า
แต่มันก็รู้สึกดีมากจนไม่อยากขอให้อีกฝ่ายหยุด แบคฮยอนหลับตาลงกัดริมฝีปากล่างแน่น
ปล่อยให้อีกฝ่ายบีบเค้นสะโพกมนอย่างมันมือ
ชายหนุ่มโน้มตัวลงมาจูบต้นคอขาวอย่างหลงใหล
ไล้เลียไปจนถึงกกหูแล้วใช้มือข้างหนึ่งรั้งรูดแกนกายเล็กที่ดูเหมือนว่าจะถึงฝั่งฝันในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า
และมันก็ใช่อย่างที่คิด เมื่อน้ำขาวขุ่นออกมาเต็มมือเขาพร้อมร่างกายที่สั่นเทาหลังจากได้ปลดปล่อย
“...!!”
น้ำเหนียวหนืดถูกชโลมรอบแกนกายที่เพิ่งปลดปล่อย
ชายหนุ่มรูดรั้งส่วนนั้นของคนตัวเล็กทั้งที่ยังกระแทกเข้าหาช่องทางด้านหลังไม่หยุด
แบคฮยอนคว้าท่อนแขนแกร่งเอาไว้
เสียงครางอื้ออึงในลำคอนั้นชวนให้น่ารังแกมากกว่านี้ แต่ติดที่ว่าสถานที่ไม่อำนวย
“ไปต่อกันบนพื้นนะครับ
วันนี้ผมจะรังแกคุณทั้งคืน”
--------------------------------------------------------------------------------------
กลับไปต่อที่ http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1325473&chapter=25
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น