[OS] BROKEN
CHANYEOL x BAEKHYUN
HASHTAG: #แก้บนสิมลิน
(ภาคต่อจาก Trap : http://goo.gl/YjYPhZ)
“ค่อย ๆ ดื่มสิ คืนนี้ยังอีกยาวไกล”
“หุบปากไปเถอะ”
“พอเมาแล้วเป็นคนหยาบคายเหรอ
ความรู้ใหม่เลยนะ”
แบคฮยอนยิ้มขำ มองเด็กหนุ่มที่ยังคงยกน้ำสีอำพันขึ้นดื่มอย่างไม่กลัวเมา
ให้ตายสิ ขวดนั้นได้มาตอนไปเที่ยวเยอรมันเลยนะ ราคาก็ใช่ว่าจะถูก ๆ แต่เวลาเจ้าเด็กนี่หยาบคายก็ดูดิบเถื่อน
น่ารักไปอีกแบบเหมือนกัน
“ผมควรพูดแบบนี้กับพี่ตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ” ชานยอลแค่นหัวเราะแล้วยกขึ้นดื่มอีกครั้ง คนตัวเล็กยิ้มพลางหรี่ตามองเด็กอวดดี
เผลอกัดริมฝีปากล่างโดยไม่รู้ตัวเพียงเพราะสายตาเลื่อนระดับลงไปหยุดอยู่ที่เชิ้ตสีขาวซึ่งพับแขนถึงข้อศอก
อีกทั้งกระดุมเม็ดบนที่หลุดลุ่ยออกมาจนเผยให้เห็นแผงอกแกร่งนั่นน่ะ
น่าข่วนชะมัด
“ทำตัวเป็นไก่อ่อนไปได้ ไม่เคยอกหักเหรอหนูน้อย?”
“คนไม่รู้จักความรักมีสิทธิ์พูดแบบนี้กับคนอื่นด้วยหรือไง
เงียบไปเถอะแบคฮยอน ผมไม่ได้อยากฟังคำกระแนะกระแหนของพี่” คนตัวเล็กไม่รู้สึกว่ากำลังถูกทิ่มแทงใจเลยสักนิด
กลับกันแล้วเขาเพียงแค่อมยิ้มแล้วจัดการมอมเหล้าอีกคนต่อ
“ขอโทษก็ได้”
แบคฮยอนยกแก้วดื่มบ้าง ทิ้งจังหวะให้เด็กหนุ่มหันมาให้ความสนใจเขามากกว่าสิ่งของมึนเมาตรงหน้า
ก่อนจะหันไปสบตากัน “แต่พี่ไม่รู้สึกผิดที่นายกับมินซอกเลิกกันหรอกนะ”
ชานยอลมองอีกคนที่เกยคางลงบนไหล่เขา พร้อมกรีดปลายนิ้วชี้จากสันกรามลากมาจนถึงปลายคางขณะสบตากันราวกับว่ากำลังท้าทายอยู่
“เพราะมันคือสิ่งที่พี่ต้องการให้เป็นอย่างนั้น”
“...”
“มันก็แฟร์ดีไม่ใช่เหรอ
นายเองก็ไม่ได้ซื่อสัตย์กับมินซอกตั้งแต่แรก จะผิดอะไรถ้าเขาจะทำบ้าง” เสียงของคนตัวเล็กเบาหวิวคล้ายกระซิบ เด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนมีใครเอาค้อนอันใหญ่ทุบลงกลางหัวเขา
เพื่อตอกย้ำว่าคำพูดเหล่านั้นล้วนแต่เป็นความจริง
‘ต่อให้พูดไปความรู้สึกมันก็ไม่กลับคืนมาหรอก’
‘พี่เลือกที่จะบ่ายเบี่ยงมากกว่า
มีคนอื่นใช่ไหม บอกผมสิว่าผู้ชายที่โทรคุยกันวันนั้นน่ะไม่ใช่แค่เพื่อน?’
‘ใช่!
พี่มีคนอื่น พอใจหรือยัง?!’
‘...’
‘มันก็เหมือนกับที่นายสวมเขาให้พี่มาตั้งนานนั่นแหละ
กับคนที่บอกว่าเป็นรุ่นพี่ที่ไปอาศัยอยู่ด้วยกันน่ะ นายนอนกับเขาไปแล้วกี่ครั้ง!’
‘...’
‘ตอบมาสิชานยอล!!!
พูดความเลวของนายออกมาเหมือนที่นายพยายามคาดคั้นพี่!!!’
ยิ่งกว่าถูกตบหน้า
กับความจริงที่ไม่รู้ว่าพี่มินซอกรู้ได้อย่างไร
แต่ตอนนั้นเด็กหนุ่มไม่ได้เอ่ยคำถามนี้ออกไป เพราะคิดว่ามันคงตอกย้ำความเลวของตนเองให้อีกฝ่ายรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิม
อย่างที่ใครว่าไว้... ว่าความลับนั้นไม่มีในโลก
ปาร์คชานยอลเกลียดความรู้สึกย้อนแย้งนี้
ที่เสียใจเรื่องพี่มินซอกจนไม่อยากทำอะไรอีก แต่เขากลับยอมให้พี่แบคฮยอนเข้ามาในห้อง
ปลอบโยนด้วยเหล้าและสัมผัสที่ทั้งรักและรังเกียจ โดยที่ไม่ตะโกนบอกให้ตัวเองใจแข็งแล้วหยุดสิ่งที่เป็นอยู่
“ใช่ ผมมันโง่ที่ยอมให้พี่ทำอย่างนี้
ทั้งที่พี่ก็มีคนอื่นเหมือนกัน”
“ขอโทษนะ
ทั้งคำพูดและสายตาของนายตอนนี้เหมือนกำลังหึงพี่ยังไงก็ไม่รู้สิ?” แบคฮยอนยิ้มพอใจ บดเบียดขยับเข้าหาความอบอุ่นพร้อมลูบมือไปตามต้นขาแกร่ง
ไล้วนอย่างช้า ๆ ไปจนถึงซอกขาด้านในชวนให้เด็กหนุ่มที่กำลังถูกพิษของเหล้าเล่นงานรู้สึกวาบหวิว
“มีผู้ชายให้นอนด้วยอยู่แล้ว
ทำไมถึงไม่ปล่อยผมไปอีก”
ชานยอลไม่เคยเข้าใจ ว่าทำไมพี่แบคฮยอนถึงยังต้องการเขาอยู่ตลอด
ทั้ง ๆ ที่ตนเองก็มีไอ้คนจีนนั่นอยู่แล้ว เหอะ... ทำเหมือนว่าชอบเขานักหนา
ทำให้ปาร์คชานยอลคนนี้ตายใจ จนยอมพูดโง่ ๆ ออกไปเพื่อห้ามไม่ให้คนเจ้าเล่ห์ไปนอนกับคนอื่น
เพราะความหึงหวงงั้นเหรอ ใช่ เขาไม่ปฏิเสธหรอก ต่อให้ปากของปาร์คชานยอลจะพร่ำบอกว่าคิมมินซอก
แต่บยอนแบคฮยอนก็เป็นของเขา นี่คือความเลวอย่างหนึ่งที่เด็กหนุ่มรู้ดีแก่ใจมาตลอด
คนตัวเล็กไม่เคยแสดงออกถึงความจริงใจให้เห็นเลยสักครั้ง
แต่มันอาจจะเหมาะกับคนชั่วที่ปากพูดอีกอย่างแต่ร่างกายกลับตอบสนองได้ทุกเมื่อโดยไม่ปฏิเสธผลักไส
เรากอดจูบและนอนด้วยกันทั้งที่ปากบอกว่าเกลียด แต่สุดท้ายร่างอุ่น ๆ
ของคนร้ายกาจก็อยู่ในอ้อมกอดทุกครั้งเมื่อถึงรุ่งสาง
แม้แต่ตอนนี้ที่เขากำลังจริงจัง
พี่แบคฮยอนก็จัดการปลดเข็มขัดและรูดซิปกางเกงของเขาลงและควักส่วนนั้นออกมา
ใช้มือกอบกุมรั้งรูดอยู่ในที เพียงครู่เดียวมันก็แข็งตัวโดยไม่ต้องเสียเวลาปลุกเร้า
“พอเถอะ... อย่าทำแบบนี้”
“หมายถึงไม่อยากให้พี่ใช้มือเหรอ?” คนตัวเล็กเลื่อนลงไปนั่งตรงหว่างขาของเขา พร้อมช้อนตามองอย่างผู้ชนะ
ก่อนจะแลบลิ้นออกมาแตะส่วนปลายหยักจนเด็กหนุ่มกระตุกกายอย่างห้ามไม่ได้
“อะ... อา”
สมควรแล้วที่พี่มินซอกจะทิ้งไป
ปาร์คชานยอลหลับตาพลางพร่ำบอกตนเองอย่างนี้ เขาไม่มีสิทธิ์โทษใครเลยนอกจากตัวเอง
เด็กหนุ่มหลุบสายตามองเจ้าของปากสีเชอร์รี่ที่กำลังดูดท่อนเอ็นแข็งขืน ผงกศีรษะเข้าหาความยาวอย่างไม่กลัวสำลัก
ห่อปากดูดดุนราวกับไอติมแท่งโปรด ใช้มือรูดในจังหวะที่ทำให้ผู้ถูกกระทำหายใจลำบาก
พร้อมส่งสายตายั่วยวนหลอกล่อให้เขาตกหลุมพรางเดิมซ้ำ ๆ
“อา... แบคฮยอน”
ชานยอลจับศีรษะทุยไว้พร้อมสวนสะโพกเข้าหาความหวาดเสียว
บางครั้งเขาก็เกลียดเสียงพี่แบคฮยอนที่เอาแต่ครางอย่างสุขสม
จนอดคิดไม่ได้ว่าเวลานอนกับผู้ชายคนอื่นจะเป็นแบบนี้หรือเปล่า
เด็กหนุ่มขบกรามแน่น ถอนหายใจพรูพลางขยำกลุ่มผมคนตัวเล็กเพื่อระบายอารมณ์กำหนัดที่คุกรุ่นซึ่งมันปะปนรวมอยู่กับความรู้สึกแย่
ๆ ทั้งหมดในวันนี้
“ไม่หยุดใช่ไหม?” ชานยอลดึงแขนคนอายุมากกว่าให้ลุกขึ้น
ก่อนจะรวบตัวอีกฝ่ายอุ้มเข้าเอวแล้วบดริมฝีปากจูบอย่างร้อนแรงโดยไม่กลัวว่าอีกคนจะเจ็บหรือไม่
แบคฮยอนเกี่ยวขาเข้ากับเอวหนา
โอบใบหน้าคมของเด็กหนุ่มที่ตอบสนองเรื่องเซ็กส์ได้เป็นอย่างดี
ก่อนที่ร่างของเราจะทิ้งตัวลงบนเตียงขนาดหกฟุตซึ่งเป็นไม่กี่ครั้งที่ชานยอลอยู่ข้างบน
เจ้าของร่างผอมสูงหุ่นดีกำลังปลดกระดุมเสื้อออกอย่างเร่งรีบและถอดมันโยนลงบนพื้นอย่างไม่ใยดี
เข็มขัดที่ยังคาอยู่กับกางเกงถูกดึงออกมา
ซึ่งแบคฮยอนอดตื่นเต้นไม่ได้เมื่อพบว่าอีกฝ่ายกำลังจะเอามันมาใช้กับเขา
“ฮะ... เอาจริงเหรอ?”
“หุบปาก”
“งั้นก็หาอะไรใหญ่ ๆ ใส่เข้ามาสิ
พี่จะได้ไม่พูดอีก”
เสียงของเราเบาจนเหมือนอยากให้ได้ยินกันเพียงสองคน แบคฮยอนยิ้มพอใจ
และปล่อยให้อีกฝ่ายมัดข้อมือทั้งสองข้างไว้ด้วยเข็มขัดหนังที่เขาเป็นคนเลือกซื้อให้เอง
“ผมเคยขัดใจพี่ที่ไหนล่ะ?” เด็กหนุ่มที่ถูกมอมเมาด้วยเหล้าและอารมณ์ต้องการยิ้มมุมปาก
ก่อนจะขึ้นคร่อมทับริมฝีปากที่เอาแต่พูดจายั่วโมโห พร้อมจับส่วนนั้นถูไถแก้มขาวจนเหนียวเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่น
แบคฮยอนปรือตามองความใหญ่โตที่อยู่ใกล้แค่นี้
แต่เขากลับทำได้แค่อ้าปากแลบลิ้นไล่ตามให้มันใส่เข้ามาเติมเต็มในโพรงปาก
ชานยอลยังคงสนุกกับการแกล้งเขา ครู่หนึ่งเลยทีเดียวที่คนตัวเล็กปล่อยที่หน้าเหนียวเหนอะหนะไปด้วยน้ำที่ซึมออกมาจากปลายแก่นกาย
ก่อนเจ้าเด็กขี้โมโหจะยัดท่อนเอ็นแข็งขืนเข้ามาในปากเขาพร้อมดุนดันจนแทบสำลัก
“ไหน ทำให้สมอยากหน่อยซิ?”
แบคฮยอนครางอึกอัก
กับการห่อปากดูดเอ็นร้อนที่ชักเข้าออกไม่หยุด ชานยอลดันเข้ามาลึกจนเกือบชนถึงคอหอย
เขาคิดว่าเจ้าเด็กนี่คงอยากเอาชนะโดยการเห็นเขาสำลักหรือขอร้องให้หยุด
แต่เชื่อเถอะว่าบยอนแบคฮยอนเป็นคนมีความอดทนสูง โดยเฉพาะเรื่องแบบนี้
“ทำได้แค่นี้เหรอ หืม?
ไหนบอกผมซิว่าไอ้คนจีนนั่นถึงใจพี่มากแค่ไหน?”
เด็กหนุ่มมองน้ำลายที่ไหลออกมาจากขอบปากคนตัวเล็ก
เขายันมือข้างหนึ่งไว้กับหัวเตียงพร้อมควงสะโพกสอบเข้าหาความเสียวซ่านด้วยปากเล็ก
“ซี๊ด... อา...”
เด็กหนุ่มกระแทกกายเข้าในโพรงปากอุ่น
เร่งจังหวะให้เร็วขึ้นก่อนจะชักออกจนน้ำลายเหนียวยาวเป็นสาย
แบคฮยอนปรือตามองตามท่อนเอ็นร้อนอย่างเสียดาย
ก่อนจะยกเท้าขึ้นทาบบนแผงอกแกร่งอีกคนและลากปลายนิ้วลงช้า ๆ อย่างยั่วยวน
“นึกว่ารอบแรกจะปล่อยในปากซะอีก”
“ผมไม่อยากกินน้ำตัวเองจากปากพี่น่ะ
ปล่อยที่อื่นคงดีกว่า” แบคฮยอนหลุดขำ
พลางกวาดเอาน้ำลายเข้าปากด้วยลิ้น เด็กอวดดีจะรู้บ้างไหมนะ ว่ายิ่งพูดแบบนี้เขาก็ยิ่งมีอารมณ์
“อ๊ะ!”
คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกดึงข้อเท้าจนร่างของเขาถลาเข้าหาหน้าตักแกร่ง
ชานยอลช้อนสะโพกกลมขึ้น ใช้สองมือถอดกางเกงออกไม่ให้เหลือแม้แต่ชั้นใน
ก่อนจะถุยน้ำลายใส่แก่นกายตนเองที่ยังคงโค้งงอนแข็งขืนเตรียมพร้อมสอดใส่ ใช้มือชักรูดแล้วจ่อไว้กับช่องทางด้านหลังซึ่งยังไม่ได้เบิกทาง
“อย่างพี่ไม่ต้องใช้นิ้วช่วยก็คงใส่เข้าไปได้ง่าย
ๆ แล้วมั้ง?”
“งั้นรออะไรอยู่ล่ะ”
“...”
ทั้งที่ตั้งใจทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวดด้วยคำพูด แต่มันก็เป็นเหมือนทุกครั้งคือล้มเหลว
เด็กหนุ่มจ้องมองคนตัวเล็กที่ถูกมัดข้อมือทั้งสองข้างด้วยเข็มขัด
สายตาคู่นั้นยังคงถนัดแต่เรื่องยั่วยวน และมันกำลังทำให้เขาทนไม่ไหว
“ถ้าจะมัดพี่แล้วทื่อเป็นไก่อ่อนแบบนี้ก็ปล่อยให้พี่ทำให้ดีกว่าไหม?”
“...”
“แฟนนอกใจไปหาคนอื่นก็ไม่ต้องแปลกใจแล้วเด็กน้อย”
“แบคฮยอน”
“แก้มัดสิ เดี๋ยวพี่จะปลอบใจนาย --
อ๊า!” คนตัวเล็กอ้าปากค้าง
ก่อนร่างกายของเขาจะไถลไปกับผืนเตียงเมื่ออีกฝ่ายสอดใส่เข้ามารวดเดียวพร้อมขยับเข้าออกโดยไม่ให้ได้ตั้งตัว
แบคฮยอนหลับตาลง
สองมือที่ถูกมัดด้วยเข็มขัดจิกเล็บเข้าหากันแน่นและปล่อยให้เด็กหนุ่มกระแทกแก่นกายเข้ามาอย่างล้ำลึกโดยไม่ส่งเสียงให้อีกฝ่ายรู้เด็ดขาดว่าเขากำลังเจ็บแค่ไหน
คนตัวเล็กปรือตามองใบหน้าเหยเกของเด็กหนุ่มที่ถูกความมึนเมาครอบงำ
กระแทกกระทั้นเข้ามาจนสุดความยาว
ชักออกไปจนเกือบสุดและดันเข้ามาอีกครั้งจนคนถูกกระทำเสียววาบไปจนถึงท้องน้อย
แบคฮยอนกัดริมฝีปากล่างคลายความหวาดเสียวที่เข้ามาแทนที่ความเจ็บปวด
เด็กหนุ่มยังคงรุนแรงและคิดว่าเขาคงสมควรได้รับสิ่งเหล่านี้มากกว่าความอ่อนโยน
อย่างเช่นที่คิมมินซอกเคยได้รับมาตลอด
“อา! อา! อะ... ฮะ! อา!”
สะโพกสอบหมุนควงในช่องทางอุ่นร้อนที่กำลังตอดรัดจนเสียวซ่านไปทั้งกาย
ชานยอลมองร่างขาวสะอาดที่ไถลไปกับผืนเตียง
พร้อมใบหน้ายั่วยวนที่กำลังขยับริมฝีปากพูดอย่างแผ่วเบาเพื่อร้องขอจูบจากเขา
เด็กหนุ่มโน้มตัวลงไปบดขยี้ริมฝีปากที่ดีแต่พูดจายั่วโมโห
ดูดดุนลิ้นสลับกับขบกัดริมฝีปากล่างพร้อมกระแทกกายเข้าหาซ้ำ ๆ
จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องไปทั่วทั้งห้องนอน
“ชานยอล... อา!”
เรียวขาเล็กเกี่ยวเข้ากับเอวสอบที่กระทั้นเข้าหาไม่หยุด
ขมิบตอดรัดอย่างเอาใจก่อนร่างของเขาจะถูกจับพลิกให้คุกเข่าหันหลังโดยไม่ทันตั้งตัว
แบคฮยอนเชิดหน้าขึ้นทันทีที่ถูกจิกผม
อ้าปากครางหวิวกับรสชาติความแปลกใหม่ที่เด็กหนุ่มเป็นฝ่ายเริ่ม
กระทั่งแก่นกายใหญ่โตถูกสอดใส่เข้ามาเติมเต็มอีกครั้ง
“บอกมาสิ
ชอบให้ผมเป็นบ้าแบบนี้ใช่ไหม?”
“อะ! อ๊า!”
“พูดมา”
“ฮะ...
ถ้าบอกว่าชอบแล้วจะเลิกเสียดายมินซอกไหม? อ๊า! ชานยอล! อื้ม!”
แบคฮยอนซบหน้าลงกับที่นอน โก่งสะโพกกลมเข้าหาท่อนเอ็นใหญ่โตที่ยังคงครูดกับผนังด้านในจนร้อนระอุ
เสียงหยาบโลนดังกึกก้องเติมเต็มให้คนที่ถูกอารมณ์ใคร่ครอบงำ เด็กหนุ่มซอยสะโพกกระทุ้งความยาวเข้าหาความสุขสันต์ไม่หยุด
พลางหลุบสายตามองช่องทางสีแดงที่ดูดกลืนท่อนเอ็นของเขาไว้ราวกับไม่อยากปล่อยให้หลุดออกไป
คนตัวเล็กถูกจับให้ลุกขึ้นนั่งทับตักแกร่ง ชานยอลไม่คิดที่จะช่วยปลดเข็มขัดโง่
ๆ ออกจากข้อมือที่เป็นรอยแดงเพราะฝีมือของเขา แค่วูบเดียวเท่านั้นที่เด็กหนุ่มรู้สึกผิด
แต่ความต้องการทางร่างกายมันก็มีมากกว่าที่ปาร์คชานยอลจะอ้าปากขอโทษกับสิ่งที่ทำลงไป
เด็กหนุ่มสอดแขนเข้าใต้ขาพับให้แยกออกกว้าง
พร้อมก้มลงไซ้ซอกคอขาวของคนที่นั่งซบเขาอยู่บนตักอย่างไร้เรี่ยวแรง
เซ็กส์ของเราไม่เคยธรรมดาเลยด้วยซ้ำ ชานยอลไม่ชอบเอาใจแบคฮยอน แต่ก็นั่นแหละ
เขามักจะทำสวนทางกับความคิดอยู่เสมอ เพราะเด็กหนุ่มรู้ดีว่าคนตัวเล็กชอบให้ทำรุนแรงแค่ไหน
“อื้ม... เสียวจัง”
“อะ... ฮะ!”
เด็กหนุ่มเด้งสะโพกงัดแก่นกายเข้าหารูร้อนที่ขมิบรัดอย่างไม่ยอมแพ้ ซอยถี่ยิบจนได้ยินเสียงน้ำหล่อลื่นที่เปรอะอยู่ตามหน้าขา
สองมือที่ถูกมัดด้วยเข็มขัดกอบกุมแก่นกายตนเองไว้พร้อมชักขึ้นลงตามจังหวะที่อีกฝ่ายมอบให้จนสมองขาวโพลนไปหมด
แบคฮยอนเอี้ยวหน้าไปข้างหลัง
ปรือตาแลบลิ้นรอจูบหวานปนขมจากคนที่บอกว่ารังเกียจตนนักหนา ทั้งคู่โถมจูบเข้าหากันโดยไม่รู้ว่าใครเป็นฝ่ายเริ่มก่อน
คนตัวเล็กส่งเสียงครางไม่หยุดยามแก่นกายโค้งงอนเสยเข้าหารูร้อนจนต้องจิกเกร็งปลายเท้า
“อะ! อา!”
“แบคฮยอน!
อึ่ก! อา!”
“เรียกอีกสิ... เรียกชื่อพี่” ทั้งคู่ปรือตามองกันและกัน
ท่ามกลางเสียงหอบหายใจที่สอดประสานจนแทบกลายเป็นหนึ่งเดียว
กระทั่งชานยอลตัดสินใจปลดเข็มขัดออกจากข้อมืออีกคนให้
แบคฮยอนจึงโอบรอบแกร่งพร้อมร่อนสะโพกเข้าหาความใหญ่โต โดยได้รับความช่วยเหลือจากอีกฝ่ายที่ใช้สองมือยกสะโพกของเขาขึ้น
ก่อนจะกดลงไปจนกลืนกินความเป็นชายได้มิดลำ
ปาร์คชานยอลกำลังจะเป็นบ้าเพราะบยอนแบคฮยอนอยู่แล้ว
“แบคฮยอน... ซี๊ด...”
คนตัวเล็กบดสะโพกย้ำจุดเสียวที่ทำให้ต้องเชิดหน้าคราง
ชานยอลฟาดมือลงบนสะโพกกลมอย่างมันเขี้ยว ก่อนจะซุกหน้าลงบนซอกคอขาว กดจูบ ลากลิ้นเลียผิวขาวซึ่งชื้นไปด้วยเหงื่ออย่างหลงใหล
จนอดไม่ได้จึงทำรอยลงไปเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
“อย่ามองคนอื่นสิ”
เด็กหนุ่มละริมฝีปากออกมาสบตากับคนตัวเล็กที่ยังคงขย่มกายเข้าหาส่วนใหญ่โตที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะปลดปล่อยง่าย
ๆ ปาร์คชานยอลต้องคิดไปเองแน่ ๆ ว่าคำพูดเมื่อครู่นี้คือประโยคขอร้อง
และถ้าเป็นอย่างนั้นจริง เขาจะเชื่อบยอนแบคฮยอนได้มากแค่ไหน?
“พี่อยู่ตรงนี้ทั้งคน
นายไม่จำเป็นต้องมีคนอื่นแล้ว ชานยอล...”
เด็กหนุ่มไม่ได้ตอบตกลง
แต่ก็ไม่ปฏิเสธแววตาคู่นั้น มันก็แค่แผนที่หลอกให้เขาตายใจเหมือนครั้งก่อน ๆ
นั่นแหละ และพอเซ็กส์ของเราสิ้นสุดลง
พี่แบคฮยอนก็จะปั่นหัวให้ปาร์คชานยอลเป็นบ้าเพราะเรื่องผู้ชายอื่นอีก
“ทำให้ได้ก่อนแล้วค่อยบอกผมดีไหม?”
“อะ... อ๊ะ!”
คนตัวเล็กกัดริมฝีปากล่าง
กับความเสียวซ่านจากท่อนเอ็นแข็งขืนที่ชักเข้าออกอย่างไม่รู้จักเหนื่อย กับฟันคม ๆ
ของเด็กหนุ่มที่นั่งซ้อนอยู่ข้างหลัง ที่งับลงบนไหล่ขาวจนไม่รู้ว่าเป็นเพราะความมันเขี้ยวหรือแค่อยากให้เขาเจ็บ
“หมายความว่าถ้าพี่มีนายแค่คนเดียว...
นายก็จะ... อ๊า!”
“เลิกพูดในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เถอะ
ถ้าอยากนอนกับผมนัก ก็แค่บังคับแบบทุกครั้ง เหมือนที่พี่ทำมาตลอด” ชานยอลไม่รู้หรอกว่าตอนนี้อีกฝ่ายกำลังทำสีหน้าแบบไหน กำลังคราง
หลับตารับความสุขสม หรือว่ากำลังยิ้มอย่างผู้ชนะกันแน่
“พี่ทำได้ทุกอย่างนั่นแหละ...” คนตัวเล็กเอี้ยวหน้าหันมาสบตากับเด็กหนุ่ม พร้อมบดสะโพกหมุนควงยั่วยวนให้ชานยอลรู้ว่าเขาไม่ได้พูดเล่น
“พี่ซูโฮกำลังจะผ่อนคอนโด
พอถึงตอนนั้นคงเจอตัวผมยากหน่อยนะ” แม้จะรู้สึกหวิว ๆ
อยู่ในใจตอนรู้เรื่องนี้ แต่เขาจะไม่มีทางแสดงออกให้พี่แบคฮยอนเห็นแน่
สิ่งเดียวที่เด็กหนุ่มจะทำให้อีกฝ่ายรู้ ก็คือการอยากหลุดพ้นจากความรู้สึกแบบนี้
ทั้ง ๆ ที่เบื้องลึกมันยังเรียกร้องหาสัมผัสบ้า ๆ ของคนตัวเล็กอยู่ร่ำไป
“เรื่องซูโฮเลื่อนตำแหน่งและจะย้ายออกไปหาคอนโดอยู่เพราะเกรงใจพี่น่ะ
เรื่องนั้นก็รู้มาสักพักแล้ว”
ชานยอลถูกดันให้นอนลงบนเตียง เป็นอีกครั้งที่พี่แบคฮยอนกำลังจะทำให้เขาเป็นบ้าเพราะจังหวะการขย่มกายที่รู้ว่าต้องทำอย่างไรเด็กโง่อย่างเขาถึงจะยอมสยบแทบเท้า
และร้องขอให้คนตัวเล็กบดสะโพกกลม ๆ
นั่นเพื่อสั่งสอนให้ท่อนเอ็นแข็งขืนรู้ว่าต่อให้ตายอย่างไรปาร์คชานยอลก็ขาดมันไปไม่ได้
“อะ... อา!
ซี๊ด... แบคฮยอน... อ๊า!”
“นายคิดว่าเรื่องนั้นเป็นปัญหาเหรอ...
ชานยอล?”
เด็กหนุ่มขบกรามแน่น ฟาดมือลงก้นกลมพร้อมบีบเฟ้นคลายความเสียวซ่านจากช่องทางที่ขย่มเข้าหาความใหญ่โตจนมิดลำ
นัยน์ตาคมปรือมองความเซ็กซี่ที่เริ่มผ่อนจังหวะช้าลง
ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาใกล้จนริมฝีปากของเราแตะกันเล็กน้อย
หากแต่พี่แบคฮยอนกลับไม่จูบริมฝีปากของเขาที่เผยอรออยู่
“พี่ไม่จำเป็นต้องตามตัวนายด้วยซ้ำ
เพราะสุดท้าย... คนที่จะคลานกลับมาหาพี่ถึงที่ก็คือนาย”
END
ทำไมเป็นคนแบบนี้วะมลินค่ะ แค่เขาอัพไอจีถึงกัน แค่เขาไปเมนท์ไอจีกันทั้งที่ไม่ได้แท็ก ก็ต้องปั่นความบาปออกมาเป็นตัวหนังสือเลยเหรอ นังผีร้าย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น