#ficDOPPEL | chapter 2 ` chanbaek

กระแสน้ำจากฝักบัวชะล้างฟองสบู่และแชมพูให้ร่างกายเปลือยเปล่า ฟองสีขาวบนพื้นกระเบื้องปะปนกับน้ำไหลออกไปตามท่อ ร่างเล็กหลับตาลงแล้วเงยหน้าขึ้นรับกระแสน้ำ เขาไม่ต้องรีบมากนัก สำหรับนัดดื่มเหล้ากับเพื่อนในอีกชั่วโมงข้างหน้า

ดื่มแล้วก็ดื่ม...

บยอนแบคฮยอนเหมือนคนโง่ที่ให้ของมึนเมาเป็นตัวช่วยแก้ความเบื่อเหงา ก็จะให้ทำไงได้ เขาไม่ต้องอ่านหนังสือหนัก ๆ เพื่อไปต่อสู้กับการสอบย่อยทุก ๆ สี่วันเหมือนชานยอลนี่

แย่จริง เขาไม่เคยรู้สึกอ่อนหัดขนาดนี้มาก่อน ทั้ง ๆ ที่อยู่ห่างกับแฟนมาได้ตั้งหกเดือนแต่ก็ไม่เห็นเป็นไร มันอาจจะเหงาบ้าง แต่ก็ไม่เคยรู้สึกโหยหาขนาดนี้

เซ็กส์เป็นส่วนเกี่ยวข้องที่บยอนแบคฮยอนไม่สามารถปฏิเสธได้ ว่าหลังจากทั้งคู่ข้ามเส้นนั้นมาแล้ว ความโหยหาก็จะเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ จนไม่รู้จักคำว่าพอดี

ใช่...เขาอยากอยู่กับชานยอลให้มากขึ้น แค่อยู่ด้วยกันโดยที่ไม่ต้องคุยอะไรก็ได้ จากความคิดถึงที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นหัวใจ มันเริ่มเปลี่ยนเป็นความทรมานเพราะเรื่องการเรียนที่หนักขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว

ป่านนี้คงอ่านหนังสืออยู่สินะ ถ้าไปหาชานยอลที่บ้านได้ก็ดีหรอก อย่างน้อยก็ได้นั่งมองแฟน ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ถึงแม้อีกฝ่ายจะเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือก็ตาม แบคฮยอนสามารถมีความสุขได้ด้วยวิธีนั้น

แต่ก็พอจะรู้ว่าพ่อของชานยอลดุ ไม่ชอบให้พาเพื่อนไปที่บ้าน แล้วก็คงไม่ต้องพูดถึงเลยว่าท่านจะรู้สึกยังไง ถ้าหากรู้ว่าลูกชายผู้ซึ่งเป็นความหวังของครอบครัวกำลังคบหาดูใจอยู่กับเพศเดียวกัน

“...!!!”

ร่างเล็กสะดุ้งอย่างตกใจเมื่ออยู่ ๆ ก็มีมือปริศนาวางลงบนเอว พอหันกลับไปก็ต้องเบิกตาโพลงทันทีที่พบว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านั้นเป็นคือใครอีกคนที่กำลังวิ่งอยู่ในความคิด

“ชานยอล!”

“ตกใจขนาดนั้นเลยเหรอ?” ร่างสูงยกยิ้มพอใจ ทันทีที่เห็นสีหน้าตื่นตระหนกของอีกฝ่าย กับสายตาที่กวาดมองเรือนร่างเปลือยเปล่าของเขา

“ก็แน่อยู่แล้ว เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?” แบคฮยอนหันไปทางประตูห้องน้ำที่ยังคงปิดสนิท ก่อนจะถูกมือแกร่งเชยคางให้หันกลับมาสบตากัน

“ฉันอยู่ตรงนี้แล้ว เหตุผลเหล่านั้นมันสำคัญด้วยหรือไงหืม?”

“...”

ก็รู้ว่าให้พวงกุญแจสำรองชานยอลไว้ แต่ที่บุกเข้ามาในห้องน้ำโดยไม่ทันได้ตั้งตัวแบบนี้น่ะเจ้าตัวเคยทำที่ไหนกัน หรือว่าพอทำอย่างว่ากันไปแล้ว ก็เลยมีความกล้ามากขึ้นงั้นเหรอ?

“กลิ่นนี้เองเหรอที่ทำให้ตัวนายหอมขนาดนี้?”

แบคฮยอนหดคอลงเล็กน้อยเมื่อร่างสูงโน้มใบหน้าเข้ามาราวกับว่าอยากสูดดมกลิ่นเขาในระยะใกล้ ร่างเล็กขนลุกซู่กับสัมผัสจากปลายจมูกโด่งที่เฉียดเนื้อผิวอย่างแผ่วเบา ก่อนใบหน้าหล่อนั้นจะละออกมาสบตากัน

มีเพียงแค่เสียงน้ำไหลออกจากฝักบัวเท่านั้นที่ทำลายความเงียบในเวลานี้ แบคฮยอนยืนนิ่งแล้วปล่อยให้มือใหญ่ค่อย ๆ รั้งเอวเข้าไปใกล้ทั้งที่ยังสบตากันอยู่

ร่างสูงไล้นิ้วหัวแม่มือลงบนริมฝีปากล่างของเขา ออกแรงกดลงเบา ๆ จนมันเผยอเล็กน้อย แบคฮยอนวางมือลงบนแผงอกแกร่ง ก่อนจะค่อย ๆ ปิดเปลือกตาลงเมื่ออีกฝ่ายโน้มใบหน้าเข้ามาจูบ

สองแขนโอบรอบคอแกร่งเพื่อเพิ่มรสจูบให้แนบแน่นยิ่งขึ้น แบคฮยอนรู้สึกเหมือนร่างกายของเขาเป็นขี้ผึ้งที่กำลังถูกไฟหลอมให้ละลาย แม้ว่าตอนนี้น้ำที่ไหลออกมาจากฝักบัวจะยังคงมอบความเย็นให้อย่างต่อเนื่อง

ทั้งคู่ปล่อยให้กระแสน้ำไหลผ่านร่างกายเปลือยเปล่า ก่อนที่ร่างของเขาจะถูกช้อนสะโพกขึ้น และแบคฮยอนก็ตวัดขากอดรอบเอวหนาอย่างรู้งาน

แบคฮยอนชอบความเจ็บปวดเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้นจากรสจูบ ชานยอลยังคงร้อนแรงไม่ต่างจากเมื่อคืน เผลอ ๆ อาจจะดูกระหายมากกว่าด้วยซ้ำ ซึ่งมันคงฟันธงได้แล้วว่าคนรักของเขามีรสนิยมแบบนี้ ในขณะที่พอเป็นเรื่องอื่น ชานยอลมักจะแสดงออกอย่างอ่อนโยนเสมอ

หนอนหนังสือที่จริงจังกับชีวิตชอบใช้เซ็กส์เป็นการระบายอารมณ์สินะ ไม่สิ...เรียกว่าปลดปล่อยตัวตนที่แท้จริงคงดีกว่า

“อา...”

ร่างเล็กเชิดหน้าครางเสียงแผ่วเมื่อริมฝีปากอีกคนกดจูบไปตามต้นคอจนมาถึงยอดอก แบคฮยอนก้มลงมองเส้นผมที่เปียกระเข้ากับโครงหน้าหล่อของคนรักที่เงยขึ้นมาสบตากันเพียงแค่เสี้ยววินาทีเดียว ก่อนจะก้มลงไปดูดดึงยอดอกเขาคล้ายกับว่าหมั่นเขี้ยวนักหนา

“ต...ตรงนี้เลยเหรอ”

“ฉันรู้ว่านายชอบ” ร่างสูงละริมฝีปากเยิ้มน้ำลายออกก่อนจะถูกสายน้ำชะล้างลงไปในวินาทีถัดมา

ชานยอลพูดไม่ผิดว่าแบคฮยอนรู้สึกตื่นเต้นและต้องการที่จะทำรักตรงนี้ แทนที่จะเสียเวลาเช็ดตัวแล้วกลับไปเริ่มต้นใหม่กันบนเตียง ร่างเล็กโอบใบหน้าคมเอาไว้ก่อนจะเป็นฝ่ายป้อนจูบให้เสียเอง และแน่นอนว่าครั้งนี้ แบคฮยอนเป็นฝ่ายเอาคืนโดยการกัดริมฝีปากล่างของคนตรงหน้าเบา ๆ ขณะที่เรายังสบตากัน

“บอกมาสิที่รัก ว่าตอนนี้นายอยากให้ฉันทำอะไร”

เสียงกระซิบข้างหูชวนให้ตื่นเต้นยิ่งกว่าเดิม แบคฮยอนชอบบทสนทนาที่เกิดขึ้นเวลาร่วมรัก มากกว่าการสัมผัสร่างกายกันเพื่อสนองความต้องการทางอารมณ์ให้จบ ๆ ไป

ร่างเล็กจับมือแกร่งที่กำลังคลึงช่องทางรักทางด้านหลังของเขาเอาไว้พร้อมส่ายหน้าเป็นเชิงห้าม ก่อนจะเอื้อมไปจับท่อนเอ็นที่กำลังขึงตึงสู้มือมาถูกับร่องสะโพกอย่างช้า ๆ

“wow...”

ร่างสูงยิ้มอย่างพอใจกับท่าทางของอีกฝ่ายที่แสดงออกมา แน่นอนว่าตลอดเวลาที่อยู่กับ ‘ปาร์คชานยอล’ คนนั้น เขาไม่เคยได้เห็นมุมนี้ของบยอนแบคฮยอนเลยสักครั้ง ก็แน่ล่ะ นอกจากกอดจูบแล้วไอ้หมอนั่นเคยทำอะไรเป็นบ้าง แบบนี้สิถึงจะใช่ เขาชอบเวลาแบคฮยอนแสดงออกมาแบบนี้ มากกว่าการฝืนยิ้มทำเป็นเข้าใจ ตอนที่ ‘ปาร์คชานยอล’ ปฏิบัติหน้าที่แฟนได้อย่างห่วยแตก

“อะไร...”

“นั่นสิ...อะไร?” ร่างสูงยิ้มทะเล้นอย่างพอใจกับแววตาคาดโทษของคนตัวเล็กที่ส่งมา

“นี่มันดึกแล้วนะ...ไม่ต้องรีบกลับบ้านเหรอ”

“ใครอยากรีบกลับก็เชิญเถอะ ตอนนี้ฉันอยากฟัดนายจะแย่อยู่แล้วที่รัก” ร่างสูงโน้มหน้าเข้าไปจูบร่างเล็กอีกครั้ง ก่อนจะดันสะโพกสอบเข้าไปในช่องทางด้านหลังโดยมีมือเล็กคอยช่วยประคอง

“อ๊ะ! ...อื้ม!” แบคฮยอนกัดริมฝีปากล่างจนเลือดห้อ หลังจากทนให้ส่วนแข็งขืนเข้ามาข้างในจนได้ มันเจ็บเพราะไม่ได้เบิกทาง แต่ก็เสียวพิลึกเมื่ออีกฝ่ายหมุนควงส่วนนั้นพร้อมขยับสะโพกอย่างเนิบนาบระหว่างปล่อยให้เขาคุ้นชิน

“อา...”

แผ่นหลังบางชิดกับผนังกระเบื้อง แบคฮยอนปรือตามองใบหน้าหล่อตอนเปียกน้ำแล้วก็ใจเต้นแรงมากกว่าที่เป็นอยู่ มือเล็กยึดไหล่กว้างไว้เป็นหลักเมื่อสะโพกสอบเริ่มสวนกระแทกเข้ามาจนต้องร้องเสียงหลง

“อ๊ะ!!...อื้ม!!...อ...อึ่ก...” ชานยอลไม่มีท่าทีว่าจะเหนื่อยง่าย ๆ แม้ว่าจะอุ้มร่างของเขาแล้วทำเรื่องลามกมาแล้วสักพักหนึ่ง แบคฮยอนหอบหายใจหนัก เขาปล่อยให้ร่างกายสั่นคลอนไปตามแรงส่งของคนตัวสูง

ขาทั้งสองข้างที่เคยเกี่ยวรอบเอวแกร่งยันลงกับพื้นกระเบื้อง แบคฮยอนรู้สึกได้ว่ามันสั่นคล้ายว่าไม่มีเรี่ยวแรงจะยืนด้วยขาตัวเอง จนกระทั่งมือแกร่งวางลงบนเอวแล้วช่วยประคองให้เขาหันหลัง ยันมือไว้กับผนังเย็น แล้วค่อย ๆ ก้มลงให้อยู่ในท่าโก้งโค้ง

ร่างเล็กเอี้ยวหน้าหันไปมองข้างหลัง เขาเห็นว่าชานยอลกำลังเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหายตอนสบตากัน เปลือกตาบางปรือมองร่างกายเปลือยเปล่าที่ไม่กำยำเหมือนพวกเล่นกล้ามแต่ก็ไม่ผอมแห้งเหมือนคนขี้ก้าง

ชานยอลเป็นคนหุ่นดี แบคฮยอนสะดุดตาตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบ พูดโดยความสัจจริงเลยว่าเขาไม่ได้คิดไปถึงเรื่องมีเซ็กส์กัน แม้ว่าแผ่นหลังกว้างจะน่าซบ หรือแผงอกแกร่งที่ชวนหลงใหล แต่การที่ร่างสูงกำลังกระทั้นส่วนแข็งขืนเข้ามาลึก ๆ มันก็เร้าใจจนยากที่จะปฏิเสธ

ว่าบยอนแบคฮยอนต้องการผู้ชายคนนี้มากกว่าความรัก

“ม...ไม่กลับไปอ่านหนังสือเหรอ...” เสียงของร่างเล็กนั้นติดขัด บางทีชานยอลอาจจะนึกสงสารที่เขาเอาแต่ครางเหมือนคนขาดอากาศหายใจ ถึงได้หยุดกระแทกกายแล้วถอนส่วนแข็งขืนออกแล้วเอามันถูไถไปมากับร่องสะโพกของเขา

เปล่าเลย...ผู้ชายคนนี้จงใจแกล้งเขาชัด ๆ

“นายคงไม่บอกให้ฉันหยุดทำ...เพื่อให้กลับไปอ่านหนังสือโง่ ๆ พวกนั้นหรอกใช่ไหม?”

“อะ...อา...” แบคฮยอนผ่อนลมหายใจออกมาหนัก ๆ กับสัมผัสชวนวาบหวิว ร่างเล็กหลับตาพริ้มรับความตื่นเต้นที่อีกฝ่ายจงใจมอบให้ ตอนแกนกายใหญ่สัมผัสตามร่องสะโพก บวกกับเรียวนิ้วที่สอดใส่เข้ามาในช่องทางด้านหลังจนต้องขมิบตอดรัดเพื่อเรียกร้องขอให้มากกว่านี้

อา...เขากำลังจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว

“พูดมาคำเดียว ว่าอยากให้ฉันไปหรือเปล่า”

“อ...อา!!...ช...ชานยอล...อ...อา!!!” ร่างเล็กครางกระเส่าเมื่อเรียวนิ้วทั้งสามขยับอย่างถี่รัวก่อนจะถอนออกแล้วสอดส่งแกนกายแข็งแรงเข้ามาแทน แบคฮยอนครางเสียงหลง มือที่เคยยันไว้กับผนังห้องน้ำนั้นค่อย ๆ เลื่อนต่ำลงมาเรื่อย ๆ มันอ่อนแรงจนแทบทรุด

“ว่าไงแบคฮยอน ตอบให้ฉันชื่นใจหน่อยสิ” มือแกร่งบีบเค้นสะโพกมนอย่างมันมือ ก่อนจะโน้มลงไปแลบเลียแผ่นหลังบางอย่างกระหาย

“อ...อย่า...อย่าหยุด...อื้อ!!” แบคฮยอนก้มหน้าอ้าปากหอบหายใจแม้ว่าร่างกายของเขายังคงสั่นไหวไปตามแรงส่งอย่างหนักหน่วงจากทางด้านหลัง “อ...อยู่กับฉัน...อ๊า!...อ...อย่าไป...อืม...ชานยอล!”

ร่างสูงยิ้มมุมปากกับคำตอบที่น่าพอใจ เสียงครางกับสีหน้าที่บ่งบอกถึงความต้องการนั่นน่ามองกว่าตอนพยายามฝืนยิ้มเป็นไหน ๆ ถ้า ‘ปาร์คชานยอล’ เลิกเอาตรรกะโง่ ๆ นั่นมาเป็นเหตุผล ป่านนี้ก็คงได้รู้แล้วว่าหนังสือหรือร่างกายบยอนแบคฮยอนที่อ่านแล้วสนุกกว่ากัน

“ไปต่อกันบนเตียงเถอะที่รัก ฉันอยากเห็นนายครางบนตัวฉันจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว”