#แก้บนสิมลิน | the room ` chanbaek

ต่อจากลิงค์นี้ : http://goo.gl/30OirM

คนตัวเล็กเลื่อนลงต่ำจนลงไปนั่งคุกเข่าบนพื้น ใช้นิ้วเกี่ยวหัวกางเกงวอร์มยางยืดสีดำของอีกคนเอาไว้ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากัน ชานยอลเผลอเลียริมฝีปาก ใช่ เขาคิดว่าเจ้าโง่นั่นคงไม่รู้ตัวหรอกว่าทำอะไรอยู่

ถ้าชานยอลคว้าข้อมือเขาเอาไว้แล้วพูดเตือนสติว่า ‘เราเป็นเพื่อนกันนะ’ แน่นอนว่าบยอนแบคฮยอนจะหยุด แต่อีกฝ่ายเพียงแค่ผ่อนลมหายใจเข้าออกอย่างช้า ๆ เหมือนกำลังพยายามข่มใจตัวเอง เจ้าโง่นี่คงไม่รู้อีกนั่นแหละว่าสามารถจับเขากดลงกับโซฟาได้เท่าที่ใจต้องการ

เป้ากางเกงวอร์มพองนูนคับเป็นรูปร่าง แบคฮยอนค่อย ๆ เกี่ยวหัวเอวยางยืดพร้อมชั้นในลงจนส่วนแข็งขืนดีดผึงออกมา นึกขำสายตาของคนรอที่ดูเหมือนว่าจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว เขาใช้สองมือประคองส่วนนั้นเอาไว้แล้วแตะลิ้นลงบนส่วนปลายหัวมน ตวัดลิ้นไล้เลียไปรอบ ๆ ก่อนจะครอบส่วนนั้นไว้ด้วยโพรงปาก แน่นอนว่ามันไม่สามารถเข้าไปได้ทั้งหมด แต่ก็ไม่ใช่เรื่องเหนือบ่ากว่าแรงที่บยอนแบคฮยอนจะปรนเปรอให้เพื่อนสนิทคนนี้พึงพอใจ

ชานยอลขยับสะโพกสวนเข้าหาโพรงปากอุ่นที่กำลังทำให้เขาทรมานและมีความสุขไปพร้อม ๆ กัน เสียงอื้ออึงในลำคอเมื่อตอนส่วนแข็งขืนกระแทกเข้าไปอย่างล้ำลึกนั้นทำให้ต้องผ่อนจังหวะลงเพราะกลัวเพื่อนตัวเล็กสำลักไปเสียก่อน

มือแกร่งเสยกลุ่มผมสีแดงของอีกฝ่ายขึ้นเพื่อมองใบหน้าขาวที่กำลังทำเรื่องน่าหวาดเสียวทั้งทางการกระทำและสถานะของเรา ชายหนุ่มสูดปากหวือกับจังหวะที่ฟันครูดลงกับส่วนนั้น มันทั้งเสียวและเจ็บเป็นบางครั้งแต่โดยรวมแล้วมันดีจนไม่อยากให้หยุด

ลิ้นเล็กเลียท่อนเอ็นใหญ่เหมือนไอติมแท่งโปรด มันฉ่ำไปด้วยน้ำลายเหนียวเยิ้มและคาดว่าเจ้าของกลุ่มผมสีแดงคงไล่กวาดมันให้เรียบไม่ให้เหลือ ชานยอลมองเพื่อนสนิทที่ผงกหัวขึ้นลงขณะใช้ปากกับส่วนนั้น มันเสียวซ่านจนเกือบแตะถึงสวรรค์อยู่รอมร่อถ้าแบคฮยอนตั้งใจจะให้ทุกอย่างหยุดอยู่แค่นี้ ชายหนุ่มไม่สนแล้วว่าที่เกิดขึ้นเป็นเพราะพิษเหล้าหรือจิตใต้สำนึก เขาประคองใบหน้าขาวขึ้นมาแล้วพยักหน้าเป็นการบอกให้อีกฝ่ายลุกขึ้น

แบคฮยอนไม่มีทางยืนโง่ทั้งที่ตัวเขาก็แทบจะไม่ไหวอยู่แล้วหลังจากเอาแต่ปรนเปรอให้อีกฝ่ายมีอารมณ์ในขณะที่ร่างกายของเขาเองก็เรียกร้องเช่นกัน คนตัวเล็กถอดเสื้อและกางเกงออก พอมองไปยังคนที่นั่งอยู่บนโซฟาก็รู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมาเสียดื้อ ๆ กับกล้ามเป็นมัด ๆ ที่ใช่ว่าจะได้เห็นบ่อย ๆ กับไอ้บ้าห้าร้อยที่ชอบใส่เสื้อกล้ามสีดำอยู่ตลอดเวลาไม่ว่าจะไปไหน

ผิวสีแทนกับร่างกายที่กำยำน่าขย้ำ แบคฮยอนไม่เสียเวลาไปกับการยืนมองเฉย ๆ แน่เขาบอกตัวเองอย่างนี้ คนตัวเล็กขึ้นคร่อมทับตักแกร่งพร้อมประกบริมฝีปากหนาอีกครั้ง มือที่วางอยู่บนไหล่กว้างค่อย ๆ ลูบลงมาจนรู้สึกได้ถึงขนอ่อนที่ลุกซู่เมื่อถูกสัมผัส

ชานยอลจับข้อมือเขาเอาไว้ วินาทีนั้นคิดได้อยู่อย่างเดียวว่าเจ้าโง่นี่เกิดสำนึกผิดชอบชั่วดีขึ้นมาได้หรือยังไง แต่สุดท้ายก็ได้คำตอบเป็นมือที่ถูกจับให้เลื่อนลงต่ำ ฮะ ๆ ไอ้บ้าชานยอลมันกำลังจะให้เขาช่วยตัวเองว่ะ

‘ทำสิ’

‘ใจคอจะไม่ช่วยกันเลยหรือไง?’

‘ฉันอยากดูแกทำ เอ็กซ์ดีว่ะ’

‘อยากดูฉันทำหรือว่าแกไม่เป็นกันแน่วะ?’

เราสบตากันอย่างหยั่งเชิง ดูเหมือนว่าเขาจะกระตุกต่อมเลือดนักสู้ของปาร์คชานยอลเข้าให้แล้ว คนตัวสูงขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วฟาดมือลงกับสะโพกเขาจนรู้สึกชาไปครู่หนึ่ง บีบเคล้นอย่างมันมือก่อนจะโน้มหน้าลงมาฝังจมูกลงกับอกเขา

‘ดูถูกกันแบบนี้พรุ่งนี้สงสัยคงได้คลานไปทำงาน’

‘อยากคลานจะแย่อยู่แล้ว ช่วยทำให้ฝันเป็นจริงหน่อยได้ไหมล่ะ อ๊ะ!’

แบคฮยอนนิ่วหน้าอ้าปากครางหวิวเมื่อถูกอีกฝ่ายเล่นงานด้วยริมฝีปากที่เพิ่งงับยอดอกเขาราวกับว่าหมั่นเขี้ยวนักหนา ชานยอลทั้งดูดดึง ไล้เลีย ขบเม้ม พร้อมดันแผ่นหลังของเขาเข้าหาริมฝีปากตนเองอย่างย่ามใจ

คนตัวเล็กกัดริมฝีปากล่างพลางก้มลงมองอีกฝ่าย แบคฮยอนคิดว่าเราทั้งคู่จะพูดมากกันเกินไปแล้ว เขาจับท่อนเอ็นแข็งขืนไว้ตรงร่องสะโพก ขยับถูไถช้า ๆ จงใจส่งเสียงครางข้างใบหูอีกฝ่ายกับความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นทั้งช่วงล่างและช่วงบน

ชานยอลถอนริมฝีปากออกมาซี๊ดปาก มือใหญ่นั้นขย้ำสะโพกเขาพร้อมแหวกออกให้ส่วนแข็งขืนได้ถูไถอย่างถนัดถนี่ แบคฮยอนเชิดหน้าขึ้นรับจูบที่ต้นคอ ไล่มาจนถึงปลายคางให้จมูกและริมฝีปากผลัดกันกระตุ้นอารมณ์ก่อนจะหยุดที่ซอกคอ

แบคฮยอนครางอื้ออึงเมื่อถูกขบเม้มลงมาหนัก ๆ มันเป็นรอยแน่... ไอ้โง่ชานยอลกำลังจะทำให้เขาเอาพลาสเตอร์แปะมันไว้เพื่อให้เพื่อนร่วมงานโง่ ๆ ถามว่าไปโดนอะไรมา ซึ่งคงไม่วายได้โทษแมวในห้องที่มันไม่มีตัวตนอยู่จริง

‘ใส่เลยได้ไหม ไม่ไหวแล้ว’

‘ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นรู้สึก เพราะเหล้าหรือไง?’

‘มันใช่เวลาถามไหม?’

‘ฮะ ตลกจัง’

‘อา... แบคฮยอน’

ชายหนุ่มซี๊ดปาก สะโพกของคนตัวเล็กยังคงเสียดสีกับส่วนแข็งขืนของเขาจนอยากสอดใส่เข้าไปแล้วกระแทกแรง ๆ เดี๋ยวนี้ แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นง่าย ๆ แบคฮยอนเอาแต่ถูร่องสะโพกกับแกนกายเขาไม่หยุด

‘แกต้องรู้สึกผิดไปจนวันตาย ชานยอล’

‘อืม... เอาเถอะ ยอมแล้ว’

‘อา... แต่พรุ่งนี้ฉันกับแกจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกนะ?’

‘มันก็ไม่เคยเหมือนเดิมไม่ใช่เหรอ?’

ชานยอลเงยหน้าขึ้นสบตากับคนที่นั่งคร่อมอยู่บนตัก เขาเห็นว่าคนตัวเล็กชะงักไป พร้อม ๆ กับสะโพกที่หยุดการเคลื่อนไหว

‘แกคิดว่าฉันไม่รู้จริง ๆ เหรอวะแบคฮยอน?’

‘...’

‘ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราคือเพื่อนกันจริง ๆ เหรอ?’

คล้ายว่าเวลาหยุดหมุน เมื่อคนที่คิดว่าโง่ดักดานที่สุดได้ลั่นคำถามในใจที่ตัวเขาเองก็หาคำตอบไม่ได้ แววตาคู่นี้เปลี่ยนไป มันไม่เหมือนทุกครั้งที่เขามักจะบอกว่ามันซื่อบื้อ

‘แกรู้’

‘การแกล้งโง่มันจะทำให้คำว่าเพื่อนอยู่กับเราไปได้ตลอด แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่อย่างนั้นว่ะ’

‘...’

‘ฉันพยายามมองคนอื่นเพราะไม่อยากรู้สึกกับแกไปมากกว่านี้ ฉันไม่อยากทำให้ทุกอย่างพังลงถ้าวันหนึ่งต้องเลิกกัน’

‘...’

‘แล้วที่ฉันเลิกกับแฟน ก็ไม่ใช่เพราะถูกนอกใจ’

ความเงียบเข้ามาแทนที่เมื่อเจ้าของคำพูดปล่อยให้อีกคนตกอยู่ในความไม่เข้าใจ ทั้งคู่เอาแต่สบตากันในช่วงวินาทีนี้พร้อมหัวใจที่เต้นเร็วแรง

‘แต่เป็นเพราะเขารู้ว่าฉันมีใครอีกคนในใจอยู่แล้ว’

‘...’

‘และคน ๆ นั้นก็คือแก แบคฮยอน’

แบคฮยอนสบตากับไอ้โง่ที่โง่ที่สุดในโลก ก่อนจะโอบใบหน้าคมเอาไว้แล้วกดริมฝีปากลงไปหนัก ๆ เอาให้สาสมกับการคิดไปเองของเราที่ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย ต่างฝ่ายต่างวิ่งหนีความรู้สึกตัวเองเพราะคำว่าเพื่อนซึ่งถูกสร้างขึ้นเป็นกำแพงสูง

ชานยอลประคองร่างคนตัวเล็กให้นอนลงบนโซฟาพร้อมแยกเรียวขาขาวออก ช้อนสะโพกมนขึ้นทับหน้าขาตนเองทั้งที่ยังแลกจูบกันอยู่ไม่ห่าง รู้สึกได้ถึงความหมั่นไส้ที่ส่งผ่านฟันซี่เล็กที่เอาแต่ขบกัดริมฝีปากเขา แบคฮยอนเอาแต่ด่าว่า ‘ไอ้ขี้แพ้’ เหมือนทุกครั้งที่เขาเสียประตูให้ในเกมฟุตบอล

ใช่ ปาร์คชานยอลเป็นไอ้ขี้แพ้ที่กลัวการเปลี่ยนแปลง จนบางครั้งต้องทำเหมือนไม่รับรู้อะไรทั้ง ๆ ที่เห็นอยู่กับตาว่าแบคฮยอนกำลังรู้สึกแย่ในสิ่งที่เขาทำแม้อีกฝ่ายจะพยายามเก็บสีหน้า ซ่อนความรู้สึกนั้นเอาไว้ก็ตาม

แกนกายแข็งขืนถูกดันเข้าไปในช่องทางด้านหลังอย่างยากลำบาก แบคฮยอนนิ่วหน้ากัดริมฝีปากล่างเกร็งปลายเท้าก่อนจะยกสะโพกขึ้นเพื่อรับการสอดใส่ เขาควรรีบผ่านความเจ็บปวดตอนนี้ไป เพื่อต้อนรับความสุขสมที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า

‘ไอ้ขี้แพ้... อ๊ะ... อ๊ะ... อ๊า!’

‘อีกสิ ร้องดัง ๆ ให้ไอ้ขี้แพ้ของแกได้ชื่นใจหน่อย’

ชายหนุ่มมองคนใต้ร่างที่กำลังครางกระเส่าจนฟังไม่ได้ศัพท์ กระแทกกายเข้าออกถี่รัวจนได้ยินเสียงหยาบโลน หมุนควงสะโพกหาจุดกระสันพร้อมใช้มือรูดรึงแกนกายเล็กที่ส่วนปลายปริ่มน้ำเหนียวหนืด

ผิวขาวที่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้าชวนให้ก้มลงไปทำรอยรักเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ แบคฮยอนขย้ำกลุ่มผมสีเข้มเอาไว้พลางแอ่นอกสู้ลิ้นร้อนที่กำลังปรนเปรอให้ เสียว... เสียวไปหมดแล้ว ท่อนเอ็นแข็งขืนนั้นเข้าไปล้ำลึกจนแทบจุก แต่ก็รู้สึกดีมากจนต้องกระซิบบอกขอให้ทำแรง ๆ

ชายหนุ่มซอยสะโพกถี่รัวจนคนตัวเล็กสั่นคลอนไปตามแรงส่ง เราจูบกันครั้งแล้วครั้งเล่าจนริมฝีปากบวมเจ่อแต่ก็ไม่มีใครห้ามเมื่อมันเริ่มต้นอีกครั้ง

‘ลุกขึ้นหน่อย...’

แบคฮยอนทำตามอย่างไม่อิดออด คนตัวเล็กยันตัวลุกขึ้นคุกเข่ากับโซฟาพร้อมวางท่อนแขนลงกับพนักพิง หันหลังโก้งโค้งสะโพกขาวยั่วยวนเจ้าของมัดกล้ามล่ำ ๆ ให้สติแตก ชานยอลจับท่อนเอ็นฟาดลงกับสะโพกเด้งเบา ๆ ก่อนจะสอดใส่เข้าไปอีกครั้ง มันล้ำลึกจนคนเป็นฝ่ายรับครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้

ชานยอลกระทั้นกายเข้ามาอย่างไม่ออมแรง ยึดเอวคอดของคนตัวเล็กเอาไว้เป็นหลักพลางมองส่วนแข็งขืนที่ผลุบเข้าออกจากช่องทางด้านหลังอย่างหลงใหล ผ่อนจังหวะลงแล้วดึงออกจนเกือบสุดแล้วกระแทกเข้าไปหนัก ๆ แบคฮยอนครางลั่นไม่หยุดจนลืมไปว่าห้องข้าง ๆ จะได้ยินเข้า

แต่นาทีนี้ใครจะสน ในเมื่อเขาเองก็รักที่จะได้ยินเสียงครางพอใจของคนตัวเล็กเหมือนกัน

‘อะ! อะ... อะ! แรงอีก... อา... ชานยอล...’

‘ซี๊ด... อืม... อย่างนั้น...’

ชายหนุ่มฟาดมือลงบนสะโพกมนที่ร่อนสู้แกนกายที่กระแทกเข้าไปไม่หยุด ช่องทางด้านหลังขมิบตอดรัดแน่นจนต้องขบกรามกับความเสียว คืนนั้นเราทั้งคู่ทำห้องนั่งเล่นเลอะไปด้วยน้ำสีขาวขุ่น แบคฮยอนเชื่อแล้วว่าการมีแอลกอฮอล์อยู่ในเลือดทำให้กิจกรรมอย่างว่ายาวนานขึ้น

ไอ้โง่ชานยอลเล่นเอาแทบหมดแรง แถมยังแตกใส่หน้าเขาจนเลอะอีก เท่านั้นยังไม่พอ ความอดอยากที่สะสมมานานของเราทั้งคู่ได้ถูกปลดปล่อยอีกครั้งในห้องน้ำ ก่อนจะไปจบที่เตียงของเขา

หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรต่างไปจากเดิมมากนัก เรายังคงหารค่าห้องกันเหมือนตอนเรียนมหาลัย กินข้าว เล่นเกมด้วยกันในวันหยุด แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปก็คือความสัมพันธ์ที่พัฒนาขึ้นมากว่าเดิมนิดหน่อย

อืม... แค่นิดเดียวจริง ๆ นะ

เราแค่เล่นเสียวกันบนเก้าอี้หน้าโต๊ะกินข้าวเพราะอ้างว่าหลังของคาวต้องมีของหวาน ส่วนวันหยุดสุดสัปดาห์ก็ยังเป็นเกมฟุตบอลที่ชอบแข่งกัน เมื่อไหร่ที่แบคฮยอนยิงเข้าประตู ร่างของเขาจะถูกกดลงให้นอนราบกับโซฟาเพื่อปล่อยให้ไอ้ขี้แพ้ทำประตูคืนบ้าง

ความสัมพันธ์ไม่วาบหวาม แต่ก็ทำให้กลัวอยู่ในใจ ซึ่งการที่ชานยอลไม่มีใครและรีบกลับบ้านมาหาเขามันก็เป็นเรื่องดี อย่างเช่นตอนนี้ที่หมอนั่นเพิ่งกลับมาถึงบ้านพร้อมร่างกายที่เปียกโชกไปด้วยน้ำฝน

ดวงตาคู่นั้นก็ยังเหมือนคนโง่ มันช่างเข้ากับรอยยิ้มที่เกิดขึ้นตอนมองมายังเขาจริง ๆ ชานยอลบอกว่าขอโทษที่กลับช้าเพราะฝนตกและมันทำให้รถติด พร้อมสัญญาว่าจะถูพื้นและซักพรมให้เมื่อถึงวันเสาร์ ชุดสีดำที่เปียกโชกถูกถอดลงข้างพรมเช็ดเท้าจนเหลือเพียงแค่ร่างเปลือยเปล่า แบคฮยอนเท้าคางมองร่างกำยำของอีกฝ่ายแล้วก็ยิ้มอย่างพอใจ เผลอกัดริมฝีปากล่างอย่างห้ามไม่ได้เมื่อสายตาหยุดลงที่ส่วนแข็งขืนนั้นที่กำลังชี้หน้าเขาอยู่

‘ฝนตกแบบนี้น่าไปเล่นน้ำในห้องฉันนะว่าไหม?’

END

เพื่อนกันมันส์ดีคร๊

กล้ามพี่ชานยอลทำให้หญิงสาวคนหนึ่งลามกได้ถึงขนาดนี้เลย

สกรีมเชิญแท็ก #แก้บนสิมลิน

ฉากอัศจรรย์ใจต้องเข้าไบโอทวิตเรา