#คนไหนแฟนเรา | chapter 10 ` who x who?

“อ... อื้ม” คำถามของชานยอลชวนให้เขินยิ่งกว่าเดิม แผ่นหลังบางเอนลงนอนราบกับเตียงตามด้วยคนตัวสูงที่เป็นฝ่ายชักนำ ป๋ายเซียนกัดริมฝีปากล่างพร้อมมองไปยังมือหนาที่กำลังสอดเข้าไปในกางเกงนอนของเขา มันเบาบาง วาบหวิวจนทำให้ขนลุกไปทั้งตัว

“งั้นก็ครางได้น่ะสิ...”

ป๋ายเซียนปรือตามองเจ้าของรอยยิ้มที่มาพร้อมมือใหญ่ ๆ ซึ่งกอบกุมส่วนกลางลำตัวของเขา เค้นคลึงเบา ๆ จนมันตื่นตัว ทำเอาครางหวิวพร้อมกำเสื้ออีกฝ่ายไว้แน่น และเผลอขยับสะโพกรับเป็นการบอกให้เร่งความเร็วโดยไม่รู้ตัว

“ปลดกระดุมสิป๋ายเซียน...”

“อะ... อือ” คนตัวเล็กเลียริมฝีปากตนเองพร้อมทำตามอย่างว่าง่าย เขารู้ว่ากำลังจะไม่ไหว จึงโอบรอบคอแกร่งไว้และใช้มืออีกข้างสอดเข้าไปในกางเกงอีกคนบ้าง

ชานยอลคงมีอารมณ์อยู่แล้ว และคาดว่าผู้ชายคนนี้คงเป็นพวกชอบเห็นคนอื่นขาดใจก่อนที่จะเริ่มร่วมรักกัน ป๋ายเซียนยืดตัวขึ้นเล็กน้อยพร้อมเผยอปาก ซึ่งอีกฝ่ายก็ประกบจูบลงมาจนเปลี่ยนเป็นความเร่าร้อน

“อะ... อา...” ก้านนิ้วใหญ่สอดเข้าไปเบิกทางอย่างชำนาญ ป๋ายเซียนไม่สามารถนอนนิ่ง ๆ ได้ในขณะที่ร่างกายกำลังปั่นป่วนอย่างนี้ ผู้ชายตัวโตฝังจมูกลงบนซอกคอของเขาพร้อมขบเม้มเบา ๆ อย่างเย้าหยอก ดูดดุนจนรู้สึกเจ็บนิด ๆ ก่อนจะกระซิบข้างหูชวนให้เขินยิ่งกว่าที่เป็นอยู่

“น่าฟัด...”

ป๋ายเซียนรูดรั้งแก่นกายแข็งขืนจนส่วนปลายหลั่งน้ำเหนียวหนืดออกมา กดนิ้วตรงรูเล็ก คลึงเบา ๆ กระตุ้นอีกฝ่ายเป็นการเอาคืน ซึ่งมันได้ผล ชานยอลขบกรามแน่น ครางอย่างซ่านเสียวข้างหู พร้อมจังหวะการขยับนิ้วที่เร็วขึ้นจนคนตัวเล็กครางเสียงหลง

กางเกงนอนถูกถอดออกถึงข้อเท้า ป๋ายเซียนเขี่ยมันออกพร้อมร่นกางเกงคนตัวสูงลงเล็กน้อยจนท่อนเอ็นใหญ่ดีดผึงออกมา สีหน้าชานยอลตอนนี้เต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการ ซึ่งเขาก็คงไม่ต่างกันนัก

ร่างเล็กปรือตามอง อ้าปากแลบลิ้นออกมาเล็กน้อย ซึ่งอีกฝ่ายก็เข้าใจได้ง่าย ๆ แม้ว่าไม่มีใครต้องพูด ชานยอลขยับขึ้นคร่อมคนที่อยู่ใต้ร่าง จ่อท่อนเอ็นร้อนที่พร้อมใช้งานไว้ตรงริมฝีปากสีเชอร์รี่ ชายหนุ่มยิ้มอย่างพอใจตอนเห็นว่าป๋ายเซียนกำลังแลบลิ้นเลียมันเหมือนไอติแท่งโปรด ดูดเลียน้ำเหนียวที่ซึมออกมาก่อนจะดันส่วนใหญ่โตเข้าไปในโพรงปาก

“อือ... อือ...” มองแก้มที่บวมป่องยามท่อนเอ็นร้อนขยับเข้าออก ป๋ายเซียนพยายามเอาใจอีกฝ่ายอย่างสุดความสามารถ เขาไม่สนใจหรอกว่าคนก่อน ๆ จะทำให้ชานยอลรู้สึกดีมากแค่ไหน แต่ตอนนี้เสียงครางในลำคออย่างพอใจ มันเกิดขึ้นจากป๋ายเซียนเท่านั้น

“Good boy...” ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจหนัก ๆ พร้อมสวนสะโพกเข้าหาความอุ่นร้อนในปากคนตัวเล็ก มือแกร่งข้างหนึ่งยันผนังไว้และเร่งจังหวะเร็วกว่าเดิมเล็กน้อย ก่อนจะชักออกมาจนน้ำลายเหนียวเชื่อมต่อกับปากและแก่นกาย

ป๋ายเซียนเป็นคนซื่อบื้อไม่ทันคนที่รู้ว่าทำยังไงอีกฝ่ายถึงจะรู้สึกดีได้ด้วยปากและลิ้นเล็ก ๆ ชานยอลคงพอใจที่เห็นเขาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ ที่เอาแต่ปรือตามอง แลบลิ้นเรียกร้องให้ใส่มันเข้ามาในปากอีกครั้ง

“อยากได้อีกเหรอหืม?”

“อือ...” คนตัวเล็กเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยยามท่อนเอ็นเคลือบไปด้วยน้ำเหนียวกำลังถูไถลงบนแก้มขาว

“น่ารักจริง ๆ เลยนะ...” ชายหนุ่มถดตัวถอยหลังไปพร้อมถอดเสื้อออก ก่อนจะช้อนสะโพกมนขึ้น ป๋ายเซียนกัดปลายนิ้วชี้ขณะมองคนตัวสูงที่อยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนมาจนถึงส่วนนั้นที่พ้นออกมาจากกางเกงนอน

ชานยอลถุยน้ำลายลงบนช่องทางด้านหลังและสอดนิ้วเข้าไปอีกครั้ง ขยับเข้าออกอยู่ไม่กี่ทีก่อนจะปรับเปลี่ยนท่าทาง ป๋ายเซียนหลับตาแน่นเมื่อส่วนหัวมนถูกดันเข้ามาอย่างไม่ลังเล ถ้าชานยอลไม่กลัวเขาเจ็บ ก็คงมีอารมณ์จนทนเอื่อยต่อไปไม่ไหวแล้ว

เพียงชั่วอึดใจเดียวช่องทางด้านหลังก็รู้สึกได้ถึงความใหญ่โตที่สอดใส่เข้ามาจนมิดด้าม ร่างขาวสะอาดนอนยั่วยวนชวนให้ก้มลงไปประทับรอยระหว่างปรับความคุ้นชิน ซึ่งคนมากประสบการณ์อย่างชานยอลคงรู้ดีว่าต้องทำยังไงคู่นอนถึงจะเจ็บน้อยที่สุด

“อะ... อ๊ะ!” ร่างเล็กครางลั่นเมื่อท่อนเอ็นเริ่มขยับเสียดสีในช่องแคบที่ขมิบตอดรัดแน่นราวกับเชิญชวนให้สอดใส่เข้าไปแรง ๆ ชานยอลครางเสียงพร่าพร้อมช้อนขาเล็กข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่า

ป๋ายเซียนมองหน้าอีกฝ่ายที่กำลังเหยเกเพราะความเสียว ก่อนจะลดระดับสายตามองหน้าท่องแกร่งที่กำลังแข็งเกร็งยามส่วนใหญ่โตกระทั้นเข้ามาหนัก ๆ จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อทำลายความเงียบในห้องนี้

ชานยอลอาจทบต้นทบดอกจากเมื่อคืน ซึ่งป๋ายเซียนก็ยินดีชดใช้โดยการโอบรอบคอแกร่งเพื่อยันร่างตนเองขึ้นนั่งทับบนตักหนา บดเบียดสะโพกตนเองเพื่อย้ำจุดกระสันที่ส่วนปลายดันเข้ามา พร้อมคลอเคลียปลายจมูกหยอกเย้าอีกฝ่ายก่อนจะเปลี่ยนเป็นจูบในวินาทีถัดมา

เขาต้องการจูบของผู้ชายคนนี้เพื่อเพิ่มความรักเข้าไปในเซ็กส์

“ลึก... ลึกมากเลย... อื้อ...”

“ครางอีกสิที่รัก อา...”

“ชานยอล... อื้อ! อะ...!”

คนตัวเล็กเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อได้รับการปรนเปรอทั้งส่วนแข็งขืนที่เสียดสีกับหน้าท้องแกร่ง และยอดอกที่โผล่พ้นออกมาจากเสื้อนอนซึ่งถูกริดกระดุมออกไปเมื่อก่อนหน้านี้ นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้มีเซ็กส์ มันคงนานมากจนทำให้รู้สึกว่าต้องการให้ผู้ชายคนนี้เติมเต็มจนกว่าจะไม่ต้องการมันอีก ซึ่งก็คง... ยาก

“สนุกมากไหม?”

คำถามนี้ไม่ได้มาจากคนที่กำลังร่วมรักอยู่ ทั้งคู่มองไปยังใครอีกคนที่ยืนอยู่หน้าประตูด้วยสายตาแข็งกร้าว ป๋ายเซียนเบิกตากว้างอย่างตกใจและชานยอลก็คงไม่ต่างกัน ชายหนุ่มมองคนบนร่างและผู้มาใหม่ที่กำลังตรงมาทางนี้ จนทำให้เห็นได้ชัดขึ้น

“บ... แบคฮยอน...”

“รู้สึกดีมากไหมล่ะที่ได้มีอะไรกับมัน?”

“เดี๋ยวนะ นี่มัน... เรื่องอะไรกัน?” ชานยอลคงต้องการคำตอบมากกว่าแบคฮยอนในตอนนี้ ป๋ายเซียนยังคงตกใจจนพูดไม่ออก เขาเงยหน้าขึ้นมองพี่ชายเป็นเชิงอ้อนวอน เพื่อไม่ให้พูดในสิ่งที่ใจคิด ป๋ายเซียนไม่อยากให้มันพังตอนนี้

“นี่โง่จริงหรือแกล้งโง่กันแน่วะ” แบคฮยอนแค่นหัวเราะ มองคนตัวสูงด้วยสายตาเหยียดกึ่งเอือมระอา “ดูไม่ออกเลยหรือไงว่าคนที่มึงอยู่ด้วยแต่ละวันไม่ใช่คนเดียวกัน”

“...”

“แบคฮยอน...”

คนน้องมองพี่ชายที่กำลังถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นขณะที่ยังไม่ละสายตาออกห่างจากชานยอล อย่านะแบคฮยอน... อย่าทำอย่างนี้

“คิดสิ ว่าคนที่ทำให้มึงเสียวจนแทบเสร็จคามือน่ะ... ใช่คนนี้แน่เหรอ?” ป๋ายเซียนมองภาพตรงหน้า จนถึงตอนนี้เขาก็ยังนั่งอยู่บนตักของชานยอล แม้ว่าใบหน้าของอีกฝ่ายจะถูกนิ้วของพี่ชายเขี่ยจนต้องหันไปสบตากัน

“หมายความว่าไง?”

“เลิกโง่สักทีเถอะน่า... ทุกอย่างมันเป็นแผน”

“แบคฮยอน อย่า...” ป๋ายเซียนส่ายหน้า มองพี่ชายที่ยังคงยิ้มอย่างผู้ชนะขณะสบตากับชานยอล

“มึงจำจองอึนจีได้ไหม ผู้หญิงที่มึงทิ้งไป นั่นน่ะเพื่อนกูเอง” ชานยอลนิ่งไปหลังจากได้ยินประโยคนี้

“นายสองคน... หลอก...?” สายตาของคนตัวสูงที่มองมานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง ซึ่งมันก็ไม่ต่างไปจากที่คิดไว้นัก ป๋ายเซียนรู้ว่าต้องรับมือกับมัน ถ้าหากว่าวันหนึ่งความแตก

“ใช่... กูสองคนรวมหันกันปั่นหัวมึง” แบคฮยอนบีบกรามอีกฝ่ายไว้ก่อนจะงับริมฝีปากล่างอีกฝ่าย ดึงเล็กน้อยก่อนจะปล่อยออก

“ป๋ายเซียน?”

“ระ... เราขอโทษ... ให้เราอธิบายก่อนนะ... อ๊ะ! อย่านะแบคฮยอน” คนตัวเล็กไม่สามารถเรียบเรียงคำพูดได้ พอจะอธิบายแต่พี่ชายฝาแฝดกลับมายืนเข่าซ้อนอยู่ข้างหลัง ใช้มือกอบกุมส่วนนั้นของเขาเอาไว้ พร้อมลากลิ้นเลียตามซอกคอจนชุ่มไปด้วยน้ำลาย

“...พวกนาย”

“อะ... อย่า... ชานยอล... ฟังเรา... อื้อ...” ป๋ายเซียนปรือตามองคนตัวสูงอย่างรู้สึกผิด เขาเกลียดตัวเองที่แพ้สัมผัสของพี่ชายและคล้อยตามทุกครั้งอย่างน่าไม่อาย ร่างที่เคยโยกไหวบนตักอย่างไม่เต็มใจกำลังโอนอ่อนจนต้องเอนซบพี่ชายที่ซ้อนอยู่ด้านหลัง หอบหายใจครางรวยรินพร้อมพร่ำขอโทษไม่หยุด

“ขยับสิป๋ายเซียน... ทำให้มันรู้ว่าการเข้ามาในตัวมึงมันสุดยอดแค่ไหน...” แบคฮยอนกระซิบเสียงพร่า จงใจให้คนตัวสูงได้ยิน ชานยอลยังคงมองภาพตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง จนกระทั่งช่องทางด้านหลังที่ดูดกลืนส่วนนั้นเริ่มขยับ เขาจึงนิ่วหน้ากับความเสียวที่เริ่มต้นอีกครั้ง

“อา... หยุดทำเรื่องบ้า ๆ สักที...” รู้ว่าชานยอลกำลังพยายามข่มใจ แต่เชื่อเถอะว่าไม่มีใครเอาชนะได้ถ้าแบคฮยอนเอาจริง ป๋ายเซียนเป็นเหมือนหุ่นเชิดให้พี่ชายควบคุม ทั้งสะโพกที่โยกขึ้นลง รวมไปถึงยอดอกที่ถูกขยี้จนครางออกมาอย่างคนเสียสติ

“อื้อ!! อะ อย่า... อ๊า!!”

“ใกล้จะเสร็จแล้วใช่ไหม รู้สึกดีมากเลยสินะ...” แบคฮยอนเร่งข้อมือเพื่อช่วยน้องชายปลดปล่อย มองเสี้ยวหน้าที่เต็มไปด้วยความต้องการอย่างพอใจจนอดไม่ได้ที่จะฟัดจูบหัวไหล่ขาว

“พอ... อา!” ระหว่างสมองกับร่างกาย อะไรซื่อสัตย์ได้มากกว่ากัน? ป๋ายเซียนคิดว่าเขาคงได้คำตอบแล้ว หลังจากเห็นสีหน้าของชานยอลซึ่งเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองใจ ปะปนกับความกระสันที่ไม่สามารถหยุดมันได้ในตอนนี้เพราะมีแบคฮยอนเป็นฝ่ายชักนำ

“ไม่ไหวแล้ว... อื้อ! แบคฮยอน... อื้ม!” ชานยอลเบิกตากว้าง มองสองฝาแฝดที่หันไปแลกลิ้นกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ร่างคนเป็นน้องยังคงขย่มเข้าหาความแข็งขืนไม่หยุด โดยมีพี่ชายโอบกอดปรนเปรอจากข้างหลังและป้อนจูบให้ราวกับว่าเป็นเรื่องปกติ

“เสียวไหม?”

“อะ... อ๊า!”

“ตอบให้ชานยอลที่รักชื่นใจหน่อยสิ”

“อ... อา...” ชานยอลพยายามไม่ฟังเสียงนั้น เขาได้แต่นั่งนิ่ง ๆ และปล่อยให้ท่อนเอ็นร้อนจมหายเข้าไปในช่องทางด้านหลังซ้ำ ๆ โดยมีคนพี่ช่วยปรับเปลี่ยนท่าให้ด้วยการสอดแขนเข้าใต้ขาพับทั้งสองข้าง

“อะ! อ๊า!!” แบคฮยอนใช้มือกำส่วนหัวมนไว้เมื่อรู้จังหวะว่าน้องชายจะปลดปล่อยออกมา น้ำเหนียวหนืดสีขาวขุ่นทะลักจนเลอะเต็มฝ่ามือ พร้อมร่างไร้เรี่ยวแรงที่เอนซบพี่ชายซึ่งอยู่ด้านหลัง

ป๋ายเซียนหอบหายใจระทวย ปรือตามองชานยอลที่ยังคงอารมณ์คั่งค้าง ไม่แน่ใจว่าผู้ชายคนนั้นอยากปลดปล่อยก่อนหรือว่าต้องการลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าแล้วเดินออกไป และไม่มาให้เขาเห็นหน้าอีก

ร่างเล็กถูกประคองให้นอนลงด้านข้าง ป๋ายเซียนไม่มีเรี่ยวแรงอธิบายในวินาทีนี้ เขาเพียงแค่ปรือตามองพี่ชายฝาแฝดที่กำลังคลานเข้าหาใครอีกคนที่อยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน สบตากันอย่างท้าทายซึ่งคาดว่าพี่ชายของเขาจะเป็นผู้ชนะ

แบคฮยอนเลียฝ่ามือที่เต็มไปด้วยน้ำขาวขุ่น ก่อนจะประกบริมฝีปากคนตัวสูงในวินาทีถัดมา เขาไม่แปลกใจนักที่ไม่มีการตอบสนองจากชานยอล คนเป็นพี่ชายไม่ยอมลดละความตั้งใจสักที แบคฮยอนยังคงคิดแก้เผ็ดยันวินาทีสุดท้าย ด้วยการสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางด้านหลังตนเองระหว่างจูบกับคนตัวสูง

“คิดจะทำอะไร...”

“ส่งท้ายไง ให้ความร่วมมือหน่อยสิ บอกตามตรงว่ากูไม่ชอบมีอะไรกับศพ”

ประโยคนี้ยั่วโทสะคนฟังจนคิ้วหนาขมวดมุ่น แบคฮยอนปรือตายิ้ม ครางเสียงติดขัดยามแทรกนิ้วที่สองเข้าไปในช่องทางด้านหลัง ชานยอลมองภาพตรงหน้าอยู่ชั่วอึดใจ ก่อนจะรั้งท้ายทอยคนปากดีเข้ามาบดขยี้อย่างรุนแรง แล้วจับพลิกให้นอนราบลงกับเตียงต่อหน้าป๋ายเซียนที่นอนมองอยู่

“...อย่านะ” ทำไมเขาถึงทำได้แค่มอง คนตัวเล็กพยายามเอื้อมมือไปห้ามทั้งสองคนที่กำลังฟัดจูบกันอย่างไม่มีใครยอมใคร เสียงหายใจจากความหื่นกระหายสอดประสานกันจนคนฟังอยากหลับตาแต่ก็ทำไม่ได้

ป๋ายเซียนยังคงมองพี่ชายที่อ้าขาออก และครางอย่างสุขสมตอนที่ชานยอลกระแทกเข้าไปอย่างแรง เขาไม่รู้ว่าที่กำลังรู้สึกแย่ในตอนนี้เป็นเพราะคนที่ชอบกำลังมีอะไรกับพี่ชาย หรือเป็นเพราะพี่ชายที่เขาหวงยิ่งกว่าอะไรกำลังเผยอปากร้องขอให้ชานยอลทำแรง ๆ

“สาบานได้เลยว่าหลังจากพรุ่งนี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่มาเจอนายสองคนอีก... อะ... อา...”

“ช่างหัวพรุ่งนี้เถอะ... อา... ผู้ชายของมึงเจ๋งเป็นบ้าเลยว่ะป๋ายเซียน” ร่างที่กำลังไถลไปกับผืนเตียงหันมายิ้มให้น้องชายฝาแฝด อ้าปากครางไม่หยุดพร้อมเลียริมฝีปากอย่างพอใจ

“ชานยอล...” ป๋ายเซียนพยายามเรียก แต่เจ้าของชื่อกลับไม่สนใจ ร่างกายกำยำยังคงอัดกระแทกเข้าหาช่องทางด้านหลังซ้ำ ๆ ราวกับว่าอยากสั่งสอนให้คนใต้ร่างหายปากดี แต่ดูเหมือนว่าจะไม่สำนึก แบคฮยอนยังคงยั่วยวนและท้าทายด้วยสีหน้าและแววตา

คนเป็นพี่ดันแผงอกแกร่งออก ก่อนจะขึ้นคร่อมทับตักหนา ชานยอลเงยหน้ามองคนบนร่างที่กำลังร่อนสะโพก กัดริมฝีปากล่างจนคนมองทนไม่ไหวอีกครั้ง ร่างสูงโอบกอดร่างคนตัวแสบไว้และกระทั้นส่วนแข็งขืนเข้าหาช่องทางตอดรัดที่ร้อนเหมือนไฟจนเกิดเสียงหยาบโลนไม่หยุด

“รู้อะไรไหม... ว่าน้องกูชอบมึง...”

“...” ชานยอลลดจังหวะความเร็วลง พร้อมมองไปยังคนตัวเล็กที่นอนสิ้นแรงอยู่ด้านข้างด้วยแววตาที่ป๋ายเซียนไม่อยากเห็นมากที่สุด

“แต่มึงชอบแบบกูใช่ไหม?”

“...”

“ชอบแบบถึงใจอย่างนี้... แล้วก็อย่างนี้ใช่ไหม...?”

“อา...” ชายหนุ่มหลับตาแน่น ผ่อนลมหายใจหนัก ๆ ตอนที่คนตัวบนตักบดสะโพกเข้าหาพร้อมเลียหูกระตุ้นอารมณ์

“อ่า... ทำไมถึงได้โง่แบบนี้นะปาร์คชานยอล...” แบคฮยอนเสยผมที่ชื้นไปด้วยเหงื่อของคนตัวสูง “ไหน ๆ ก็จะไม่ได้เจอกันแล้ว งั้นมาลองทำอะไรที่มันถึงใจกันดีกว่า”

“...คิดจะเล่นอะไรอีก” ชายหนุ่มพูดลอดไรฟัน ก่อนจะถูกประคองหน้าให้หันไปมองคนตัวเล็กที่ปรับจังหวะการหายใจให้อยู่ในระดับปกติแล้ว ป๋ายเซียนยังคงมองมาอย่างเจ็บปวด และหวังว่าพี่ชายและคนที่ชอบจะหยุดสักที

“ดูนั่นสิ”

“...”

“ป๋ายเซียนน่ะ... ไม่มีทางดีเท่ากูหรอก”

เจ้าของชื่อสบตากับคนตัวสูงหลังจากคนเป็นพี่พูดจบ แบคฮยอนเลียสันกรามได้รูปอย่างช้า ๆ พร้อมบดสะโพกยั่วยวนเพื่อไม่ให้อารมณ์ขาดหายไป ป๋ายเซียนกำลังจะเป็นบ้า ทำไมพี่ชายถึงพูดอย่างนั้น

“อื้ม...” แบคฮยอนลุกขึ้นกลางคันทำเอาคนที่กำลังเคลิบเคลิ้มกับจังหวะถี่รัวรู้สึกโหวงไปกลางอากาศ ชานยอลมองคนพี่ที่เข้าไปประคองร่างน้องชาย ก่อนจะกดจูบพวงแก้มขาวอย่างใคร่รัก

“คุกเข่าหันหลังหน่อยสิเด็กดี...”

“ไม่เอา...”

“ให้เลือกว่าจะดูกูทำกับมัน หรือมึงจะทำกับกู...” คำขู่ที่กระซิบอยู่ข้างหูทำให้ป๋ายเซียนต้องทำตามอย่างปฏิเสธไม่ได้ คนเป็นน้องยันตัวคุกเข่าโก้งโค้งจนสะโพกลอยเด่นยั่วเย้า พร้อมมองไปยังคนตัวสูงที่นั่งอารมณ์ค้างอยู่ตรงนั้น

“อะ... แบคฮยอน...”

“อา... ข้างในของมึงมันรัดอย่างนี้เองเหรอ” คนพี่ซี๊ดปากอย่างซ่านเสียว แหวกแก้มก้นออกแล้วมองแก่นกายที่ผลุบเข้าออกอย่างช้า ๆ ก่อนจะยึดสะโพกขาวไว้มั่นและกระทั้นกายหาความสุขจากน้องชายฝาแฝด ป๋ายเซียนครางอื้ออึง ซบหน้าลงกับผืนเตียงแล้วปล่อยให้ช่องทางด้านหลังรับส่วนนั้นเข้ามาซ้ำ ๆ

แบคฮยอนยังคงไม่หยุดปั่นหัวคนตัวสูง จับร่างของเขาพลิกให้นอนหงายแล้วก้มลงมาป้อนจูบพร้อมสอดใส่เข้ามาอีกครั้ง ป๋ายเซียนได้ยินพี่ชายเชิญชวนให้ชานยอลมาทำเรื่องน่าอายด้วยกันสามคน ซึ่งเขาได้แต่ภาวนาว่ามันจะไม่เป็นอย่างนั้น

“อ๊ะ!”

“อะ... อื้อ!” ป๋ายเซียนกำผ้าปูที่นอนแน่น สุดท้ายสิ่งที่กลัวมันก็เกิดขึ้น เมื่อตอนนี้ชานยอลเข้ามายืนเข่าซ้อนอยู่ด้านหลังแบคฮยอน และสอดใส่เข้ามาอีกครั้งทั้งที่เรากำลังสบตากันอยู่

“สะใจหรือยังบยอนป๋ายเซียน?” ร่างสูงอัดกระแทกช่องทางด้านหลังจนแรงส่งมาถึงเขาที่นอนราบอยู่กับผืนเตียง

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะชานยอล... อื้อ! ฟังเรา... อ๊ะ! ฟังเราก่อน!”

“อา! อะ!” แบคฮยอนหลับตาครางอย่างสุขสม ยามชายหนุ่มที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลังกระแทกกายเข้าหาหนัก ๆ จนโดนจุดกระสัน เสียววาบไปทั้งร่าง

“ฉันจะเกลียดนายให้มากกว่าที่นายสองคนเกลียดฉันอีก”

“ไม่นะชานยอล...”

“ฮะ...” แบคฮยอนแค่นหัวเราะ ก่อนจะเอี้ยวหน้าหันไปจูบคนตัวสูงที่ยังคงเคลื่อนไหวสะโพกได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง มือของพี่ชายที่เคยสอดอยู่ใต้ขาพับปล่อยออก ก่อนจะทาบลงบนหลังมือใหญ่ที่กำลังลูบไล้ไปตามร่างกายขาวสะอาดของแบคฮยอน

ทั้งคู่แลกลิ้นพร้อมไสกายเข้าหาแบคฮยอนจนส่งมาถึงเขา พี่ชายกับคนที่ชอบยังคงโอบกอดกันและกัน ก่อนจะมองมาทางนี้ด้วยสายตาที่เขากลัวมากที่สุด

“ฉันเกลียดนาย ป๋ายเซียน”

=================================

ยังมีต่อในบทความนะคะเตง http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1434000&chapter=11