ถ้าใจดีก็กลับไปให้กามลางจายหนูได้ในเน้ >>> https://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1552374&chapter=10
เด็กสาวหยุดดิ้นทันทีที่ได้ยินเสียงกระซิบซึ่งมาพร้อมกลิ่นเหล้าที่อบอวลอยู่ใต้จมูก
มือแกร่งที่เคยรวบกอดเอวคอดค่อย ๆ ลูบไปตามสัดส่วนโค้งเว้าจนถึงกางเกงในขาวลายจุดสีช็อกกิ้งพิงค์
ลากปลายนิ้วอย่างเชื่องช้า วาบหวิว... เธอรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนจากผู้ชายตัวโตที่ยืนซ้อนอยู่ข้างหลัง
พอรู้ว่าเป็นอาจารย์ หัวใจที่เหี่ยวเฉาก็พองโตขึ้นมาภายในเสี้ยววินาที
“เมาเหรอคะ”
“นิดหน่อย”
“รู้ได้ยังไงว่าห้องหนูอยู่ตรงนี้”
“จะปีนห้องลูกสาวคนอื่นก็ต้องมีการสังเกตลาดเลาไว้ก่อนอยู่แล้วครับ” เสียงหัวเราะในลำคอของอาจารย์น่าหมั่นไส้จริง ๆ หายไปตั้งกี่ชั่วโมง อยู่
ๆ ก็มาทำให้เธอยิ้มแบบนี้ได้ยังไงกัน
“แอบมองหนูเหรอ ลามกจังเลยนะ...”
“เคยท้าให้ผมเป็นโจรไม่ใช่เหรอครับ?” ชานยอลกระชับกอด เขาจูบซอกคอหอมพลางมองจุกหน้าอกผ่านเสื้อสายเดี่ยวสีขาวจนต้องลูบมือขึ้นไปขยำเบา
ๆ
“มันก็ตั้งนานแล้วหรือเปล่าคะ
ความจำดีจังเลย”
“อย่างอื่นก็ดีนะครับ โดยเฉพาะตรงนี้...” ชายหนุ่มจูบแก้มเนียน ขยำหน้าอกที่ล้นมือของเด็กสาวพลางถูเป้ากางเกงกับก้นกลม
“หนูจะอ่านหนังสือ” แบคฮีแกะมือปลาหมึกออกแล้วเดินกลับไปนั่งบนเตียง
เธอวางหนังสือลงบนหน้าขาโดยไม่สนใจผู้ชายที่รอมาตลอดทั้งวัน
อาจารย์ไม่ควรได้รับการออดอ้อนใด ๆ ทั้งนั้น
คนผิดคือคนที่ทิ้งให้บยอนแบคฮีต้องรอเกินแปดชั่วโมง
โนบราสามารถกระตุ้นแอลกอฮอล์ในร่างกายได้เป็นอย่างดี
ชานยอลยิ้มขำกับการเอาคืนของเด็กตัวแสบ ซึ่งเขารู้อยู่แล้วว่าต้องรับมือกับอะไร เขาไม่อยากหาข้อแก้ตัวเลย
การปล่อยให้บยอนแบคฮีอารมณ์ไม่ดีแล้วค่อยง้อทีหลังน่ะน่าตื่นเต้นจะตายไป
“อ่านอะไรอยู่ครับ?” ชายหนุ่มนั่งซ้อนหลังอย่างออดอ้อนพร้อมเอาคางเกยไหล่
แบคฮีเอียงคอเล็กน้อยเมื่อคนเมากำลังขัดขวางการอ่านหนังสือด้วยการซุกไซ้คอเธอ
พร้อมสองมือที่ค่อย ๆ สอดเข้าไปในกางเกงใน ทั้งสะกิด ลูบคลึงจนเด็กสาวนั่งนิ่ง ๆ
ไม่ได้
“ออกไปเลยนะ
หนูไม่อยากคุยกับอาจารย์”
“แต่ดูเหมือนตรงนี้มันอยากคุยกับผมนะ?”
“...!!!”
เด็กสาวนิ่วหน้า กระตุกกายยกสะโพกรับอย่างไม่ตั้งใจหลังจากกลีบสาวปล่อยให้นิ้วใครอีกคนแทรกเข้าไปจนได้
“งอนพี่ชานยอลเหรอคะ?” ชายหนุ่มบี้ความเป็นสาวสลับกับสอดนิ้วเข้าออกเป็นระยะ ปลุกปั่นเด็กปากแข็งให้หลอมละลายคาอกตน
เสียงหอบหายใจที่มาพร้อมการต่อต้านของแบคฮีกำลังกระตุ้นอารมณ์คนเมาจนรู้สึกอยากปลดปล่อยความอึดอัดออกมาจากกางเกง
“หนูไม่มีเวลาว่างคิดเรื่องนั้นหรอก
เอามือออกไปสักที หนูเปิดกล้องคุยกับเพื่อนอยู่ อ๊ะ!”
เด็กสาวตะปบปากทันทีที่หลุดเสียงครางออกมา ร่างกายแอ่นรับเรียวนิ้วที่กระแทกเข้าออกจนได้ยินเสียงน้ำ
เธอเอนหลังซบกับแผงอกแกร่งพร้อมหนีบขาเข้าหากันเพื่อไม่ให้คนขี้แกล้งเล่นกับความรู้สึกเธอได้มากไปกว่านี้
“นั่นผู้ชายนี่ครับ?”
“อะ... จงแด...”
“อ๋อ... เพื่อนรักของหนูแบคฮีนั่นเอง” ชานยอลยิ้มมุมปาก พลางมองเด็กหนุ่มที่ยังคงหลับไม่ได้สติบนหน้าจอแม็คบุ๊ค
ขณะที่นิ้วของเขากำลังแฉะไปด้วยน้ำเหนียวหนืดที่เด็กสาวหลั่งออกมา “ทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้เปิดกล้องคุยกับเพื่อนล่ะครับ?”
“เพราะจงแด... อือ...
เป็นคนเดียวที่จะไม่มีอารมณ์เวลาเห็นหนูไง... เอามือออกไป... อา...”
“มันก็จริงที่จงแดเป็นคนดี
แต่การที่เขาไม่พูด... มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่คิดนี่ครับ”
“เพื่อนหนูไม่ใช่คนแบบอาจารย์ อ๊ะ!”
“ชู่ว์... เดี๋ยวจงแดตื่นมาเห็นจะแย่เอานะครับ” อาจารย์ยังคงแกล้งไม่หยุด
เธอพยายามเอื้อมมือไปพับหน้าจอแล้วแต่คนนิสัยไม่ดีกลับคว้ามือเธอมาขยำหน้าอกตัวเอง
พร้อมกระแทกนิ้วทั้งสามจนได้ยินเสียงน่าเกลียดของน้ำที่เธอขับออกมา
“อ๊า!”
“ร้อนใช่ไหมครับ?” ชานยอลมองเด็กสาวในอ้อมกอดอย่างพอใจ “ดูสิ เหงื่อของคุณน่ะ”
“อะ... อา!”
“เต็มมือผมเลย” เด็กสาวเงยหน้ามองคนที่นั่งซ้อนอยู่ข้างหลัง
เขาถอนเรียวนิ้วออกจากส่วนไวต่อความรู้สึกของเธอพร้อมเลียนิ้วตัวเองทั้งที่ยังสบตากันอยู่
“หนูเกลียดอาจารย์... อา...”
“เมื่อกี้เด็กดีของพี่ว่าไงนะคะ?” เสียงทุ้มต่ำถามอย่างออดอ้อน กระชับกอดพร้อมโน้มลงมาเงี่ยหูฟังเพื่อให้ได้ยินเด็กปากแข็งพูดอย่างชัด
ๆ
เด็กสาวกัดริมฝีปากล่าง
เธอหันไปมองเพื่อนสนิทที่ยังคงนอนอยู่ท่าเดิมโดยไม่มีทีท่าว่าจะลืมตาขึ้นมาเห็นความหน้าไม่อายของบยอนแบคฮี
แสงจากดวงอาทิตย์กำลังส่องเข้าผ่านหน้าต่างเมื่อตอนนี้เวลาที่นิวซีแลนด์คือตีห้าครึ่ง
ทำยังไงดี... อีกเดี๋ยวเดียวจงแดต้องตื่นแน่
ๆ
“ปิด... ปิดจอ”
แบคฮีรวบรวมแรงที่มีสะบัดตัวเองออกจากอ้อมกอดคนขี้แกล้ง
เธอใช้โอกาสนั้นรีบคลานไปหาแม็คบุ๊คแต่ยังคว้าไม่ถึงขาเรียวก็ถูกอาจารย์ดึงกลับไปจนหน้าคว่ำลงกับเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมทับร่างเธอ
คนตัวเล็กหอบกระเส่าพลางหันไปมองคนเมาที่กำลังถอดเข็มขัดอย่างใจเย็น
ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความต้องการ
ลุคโทนสีดำล้วนของอาจารย์ยังคงทำให้เธอใจเต้นได้เสมอ แต่ต้องไม่ใช่ตอนตอนนี้
“โนบราเปิดกล้องคุยกับเพื่อนโดยไม่รู้สึกอะไร”
“อ๊ะ!”
เด็กสาวร้องเสียงหลงเมื่อถูกยกสะโพกขึ้นพร้อมกางเกงในที่ถูกร่นลงอย่างกะทันหัน
“งั้นถ้าผมถอดกางเกงในคุณ...
จงแดจะยังเฉยได้อยู่อีกไหมนะ?”
“อื้อ!!!” มือข้างหนึ่งปิดปากตัวเอง
ส่วนอีกมือขยำผ้าปูที่นอนสีขาวจนยับคามือ เมื่อลิ้นอุ่น ๆ ที่รู้จักบยอนแบคฮีดีที่สุดกำลังเลียความอ่อนไหวซึ่งมันยากเหลือเกินที่กลั้นเสียงไว้ได้
ดวงตาคู่สวยสั่นไหว มองหน้าจออย่างหวั่นใจกลัวว่าเพื่อนจะตื่นมาตอนนี้
แต่ร่างกายมันกลับไม่รักดีคล้อยตามอาจารย์ทุกที
แบคฮีไม่เคยงอนผู้ชายคนนี้ได้นานเลย
“ผมไม่ได้เอาถุงยางมาด้วยเพราะไม่คิดว่าจะได้สวมบทเป็นโจรปีนเข้าห้องลูกชาวบ้าน
หนูจ๋าของพี่ชานยอลมีถุงยางไหมครับ?”
“อ๊ะ!”
“เร็วหน่อยครับ พี่จะทนไม่ไหวแล้ว”
ชานยอลหอบกระเส่า
เขาถูแท่งร้อนกับร่องก้นขาวพลางขบกรามกลั้นอารมณ์เพื่อไม่ให้สอดใส่เข้าไปทั้งอย่างนี้
“หนูจะมีได้ยังไง! อ๊ะ! ตอนนี้นอกจากอาจารย์หนูก็ --”
“หืม? หนูทำไมครับ?” ชายหนุ่มโน้มตัวลงไปกระซิบถาม สีหน้าแบคฮีตอนงอแงไม่ได้ดั่งใจชวนให้เขาอยากแกล้งหนักขึ้น
แก้มแดงระเรื่อและดวงตาที่คลอไปด้วยหยดน้ำใสเพราะนิ้วของเขา... แบคฮีตอนนี้ช่างน่าย่ำยีจริง
ๆ
“หนู... ไม่มี”
“หนูไม่ได้จะตอบแบบนี้นี่ครับ?”
“อ๊ะ!”
“จะบอกว่าช่วงนี้ไม่ได้มีอะไรกับเซฮุนเหรอ
หืม?” เขาถามในสิ่งที่อยากได้ยิน
มือแกร่งจับส่วนหัวที่เยิ้มไปด้วยน้ำเหนียวหนืดคลึงกับกลีบสีระเรื่อที่ฉ่ำไปด้วยความต้องการ
ดันเข้าไปเพียงนิดแล้วชักกลับออกมา กลั่นแกล้งให้คนใต้ร่างครางเป็นระยะ
“ถ้าปิดกล้องแล้วหนูจะตอบ...”
“ฮะ... ดูเหมือนว่าจะมีคนเข้าใจอะไรผิดเสียแล้วสิ”
ชานยอลยันร่างตนเองขึ้นยืนเข่า
มองก้นขาวอย่างมันเขี้ยวก่อนจะฟาดลงไปเพื่อทำโทษคนที่ไม่สวมชั้นในเปิดกล้องคุยกับเพื่อน
มือแกร่งชักรูดแก่นกายจนมันแข็งได้ที่
ก่อนจะสอดใส่เข้าไปในกลีบสีระเรื่อซึ่งตอดรัดตั้งแต่วินาทีแรกที่ความใหญ่โตดันเข้าไป
“อื้อ!”
เด็กสาวหลับตาปิดปากแน่นเมื่ออาจารย์ดันท่อนเอ็นเข้ามาจนสุดความยาว
เขารวบผมเธอพร้อมดึงขึ้นจนใบหน้าหวานแอ่นมองเพดาน ก่อนจะโน้มหน้าลงไปกระซิบเพื่อให้บยอนแบคฮีรู้ว่าปาร์คชานยอลตอนเมาเป็นอย่างไร
“ไม่มีโจรที่ไหนรับข้อเสนอเจ้าของบ้านหรอกนะครับ”
“อะ... อ๊า... อ๊า!”
ไม่ไหวแล้ว...
อาจารย์กำลังขยับแก่นกายจนเธอต้องจับท่อนแขนแกร่งที่ดึงผมเธอไว้เป็นหลัก มันคับแน่นเสียจนส่วนอ่อนไหวขับน้ำออกมาจนเปียกแฉะไปทั้งซอกขา
กระแทกเข้าออกไม่ยั้งพร้อมเสียงครางต่ำของคนที่ถูกแอลกอฮอล์ควบคุม
แบคฮีรู้สึกเหมือนหัวใจจะวายเพราะจงแดเริ่มขยับตัว
แต่เธอไม่สามารถเอื้อมมือไปปิดหน้าจอได้เมื่อร่างของเธอกำลังสั่นไหวเพราะแรงกระแทกกระทั้น
อาจารย์ถอนแก่นกายออกพร้อมจับเธอนอนหงายและถอดกางเกงในให้
เขาสอดใส่มันเข้ามาอีกครั้งโดยไม่ยอมเสียเวลาไปแม้แต่วินาทีเดียว แบคฮีตีแขนคนขี้แกล้งพร้อมขยับปากพูดแบบไม่มีเสียงเพื่ออ้อนวอนให้ปิดหน้าจอ
ซึ่งชานยอลจำต้องทำตามเมื่อคนในสไกป์ลืมตาขึ้นเพราะเสียงของเราทั้งคู่
“จงแดเกือบตื่นมาเห็นช็อตเด็ดแล้วสิ”
”หนูเกลียดอาจารย์ อ๊า! อ๊า!” แบคฮีครางอย่างกลั้นไม่อยู่หลังจากเห็นว่าอีกฝ่ายยอมปิดจอลงจนได้
“เกลียดจนเสร็จคานิ้วไปรอบนึงแล้วนี่ครับ
งั้นจะเกลียดต่ออีกสักรอบก็คงไม่เป็นไร” ชานยอลหัวเราะในลำคอ
จับเรียวขาข้างขวาพาดไหล่พร้อมซอยถี่จนร่างขาวเนียนไถลไปกับเตียง เสื้อสายเดี่ยวสีขาวถูกถลกขึ้นให้อยู่เหนือเนินอกกลมที่สั่นกระเพื่อมทุกครั้งชวนให้ก้มลงไปลิ้มรสเพื่อให้รู้ว่าเหล้าที่ถูกเพื่อนมอมมันสู้นมของเด็กที่เขาชอบไม่ได้เลย
“อะ! อ๊า!” สองมือขย้ำกลุ่มผมที่เซ็ทมาอย่างดีจนเสียทรง สองขาเรียวเกี่ยวเอวสอบของคนที่ถอดกางเกงลงเพียงเล็กน้อย
ชานยอลเลียวนรอบถันพลางขบเบา ๆ สร้างรอยไว้เพื่อให้เซ็กส์ของเราร้อนแรงยิ่งขึ้นเมื่อมองหน้าอกที่เป็นรอย
“ไปแอบหัดว่ายน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่
เล่าให้พี่ชานยอลฟังหน่อยสิครับ”
แบคฮีไม่คิดว่าตอนนี้มันเหมาะกับการคุยกัน
แค่หายใจเข้าออกเธอยังทำมันอย่างลำบากเลยไม่รู้หรือไง?
“ทำไมไม่ถาม... อ๊ะ ตั้งแต่แรก”
“ก็ตอนนั้นอยากฟัดหนูมากกว่านี่ครับ”
“อื้อ!”
อาจารย์จับคอเสื้อยืดสีดำพร้อมดึงออกจากศีรษะ
เผยให้เห็นหน้าท้องเป็นลอนและกล้ามแขนก่อนความแข็งขืนจะขยับเข้าออกอีกครั้ง ใบหน้าหล่อตอนจูบขาเธอแล้วควงสะโพกไปด้วยชวนให้เด็กสาวเขินจนหน้าแดง
เดี๋ยวเผด็จการ เดี๋ยวอ่อนโยน เมาแล้วนิสัยไม่ดีชะมัด
“เซฮุน... อา... เซฮุนสอนหนู...”
มีคนเคยบอกว่าคนเมาไม่เคยเก็บอาการเก่ง
ดังนั้นอาจารย์ถึงได้หยุดขยับพร้อมชักสีหน้าให้บยอนแบคฮีเห็นว่าเขากำลังหัวเสียที่ได้ยินอย่างนั้น
“อ๊ะ!”
เด็กสาวครางหวิวหลังจากแก่นกายถอนออกไป แบคฮีหอบหายใจพลางมองคนตัวโตที่นั่งลงบนเตียงพร้อมมองเธออย่างเอาเรื่อง
ผู้ชายที่บอกว่ารับได้ถ้าบยอนแบคฮีมีโอเซฮุนกำลังไม่พอใจ แต่แล้วยังไง... ในเมื่อสนุกกับการแกล้งเธอนักก็จะได้รู้กันว่ามันไม่ง่าย
“กว่าจะว่ายได้ขนาดนั้นคงสอนกันบ่อยเลยสินะครับ?”
“เป็นอาจารย์สอนว่ายน้ำก็น่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วนี่คะ” เด็กสาวยิ้ม แต่โอกาสการเอาคืนของเธอก็สิ้นสุดลงตรงนั้น เมื่ออาจารย์ดันเธอลงไปนอนบนเตียงพร้อมบดขยี้ริมฝีปากอย่างรุนแรงจนแทบจูบตอบไม่ทัน
แบคฮีโอบกอดผู้ชายใจเย็นที่กลายเป็นไฟได้เพียงเพราะพิษเหล้า
แทบนึกไม่ออกเลยว่าหลังจากนี้อาจารย์จะทำหน้าอย่างไรหลังจากสร่างเมาแล้ว
แต่รุนแรงแบบนี้ก็ได้บรรยากาศดีไปอีกแบบ
“อะ... อื้ม!”
สีหน้าอาจารย์ชวนให้ตื่นเต้นเป็นบ้า
ตอนกำลังหงุดหงิด หัวเสีย ไม่ได้ดั่งใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นั่นน่ะ... ถ้าเป็นตอนปกติคงไม่ยอมแสดงออกให้เห็นอย่างนี้แน่
แบคฮีปรือตามองคนเมาที่เอากางเกงในลายจุดสีช็อกกิ้งพิงค์ยัดเข้าปากเธอแล้วดันหน้าอกกลมเข้าหากันก่อนจะสอดท่อนเอ็นเข้าไปในร่อง
เขาชักเข้าออกอย่างเชื่องช้าก่อนจะเร่งจังหวะจนส่วนหัวผลุบโผล่พ้นเนินอกขาวเนียน
มือของเธอยังว่าง แต่แบคฮีกลับไม่คิดเอากางเกงในออกจากปากเพียงเพราะมันทำให้คนเมาพอใจ
หน้าอกสวยเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่นที่ความแข็งขืนขับออกมา
แบคฮีจึงเอากางเกงในออกจากปากตนพร้อมแลบลิ้นขอให้อาจารย์ใส่มันเข้ามาในปากเธอ
“เซฮุนเคยเข้ามาในห้องนี้หรือเปล่า
ตอบให้ชื่นใจหน่อยสิครับ”
ชานยอลถูแท่งร้อนลงบนริมฝีปากอิ่มและลิ้นเล็กที่กำลังพยายามเลียมัน
“ไม่เคยค่ะ นอกจากจงแด...
ก็มีแค่อาจารย์”
“แล้วจะให้เขามาทำแบบนี้บนเตียงหนูหรือเปล่า?”
“ไม่ค่ะ... ไม่”
“Good girl...” ชานยอลยิ้มอย่างพอใจ เขาใส่ความแข็งขืนเข้าไปในโพรงปากอุ่นพร้อมขยับสะโพกอย่างเชื่องช้า
“อมลึก ๆ สิครับ ไอติมแท่งนี้เป็นของหนูคนเดียวแล้ว”
“อื้ม... อะ...” แบคฮีดูดส่วนหัว อมจนสุดความยาวแล้วคายออกจนน้ำลายเยิ้มก่อนจะเลียลงไปตั้งแต่ส่วนโคนทั้งที่ยังสบตากับเจ้าของหุ่นกำยำ
“เพราะไม่ได้ใส่ถุงยาง...
แต่พี่ชานยอลก็ไม่อยากปล่อยจนมันเลอะผิวสวย ๆ ของหนูเลยครับ”
แบคฮีห่อปากดูดดุนแท่งรักที่กระแทกเข้ามาในปากเธอจนบางครั้งมันล้ำลึกแทบสำลัก
อาจารย์เร่งจังหวะ ซอยสะโพกสอบถี่รัวราวกับว่าใกล้จะถึงฝั่งฝันในรอบแรก ใช่... เพราะสำหรับเรามันไม่มีแค่ครั้งเดียว
“เพราะฉะนั้นหนูรู้ใช่ไหมว่าถ้าไม่อยากให้เตียงเลอะต้องทำยังไง?”
ริมฝีปากสีเชอร์รี่ที่รับความเป็นชายเข้ามาในปากอ้าปากพร้อมแลบลิ้นอย่างรู้งาน
ชานยอลจึงโน้มตัวลงเล็กน้อยพร้อมชักรูดแก่นกายตามความยาวซึ่งจ่ออยู่กับริมฝีปากเด็กสาว
เขาขบกรามแน่นในจังหวะสุดท้าย ก่อนแก่นกายที่ไม่คิดจะสงบง่าย ๆ
จะพ่นน้ำขาวขุ่นใส่ปากเธอ
แบคฮีอมมันไว้ในปากพลางปรือตามองอย่างยั่วยวน
เธอแลบลิ้นออกมาเพื่อให้เห็นว่ากลืนมันลงไปหมดแล้ว ชานยอลชอบภาพแบบนี้เหลือเกิน
ชอบตอนที่เด็กปากแข็งยอมโอนอ่อนและเอาใจเขา ไม่ว่าจะเป็นการกลืนมันลงไป
หรือการลุกขึ้นมาดูดเลียแก่นกายราวกับอยากทำความสะอาดให้กับเขา
“ถ้าหนูเป็นเด็กดี
อาจารย์จะอยู่กับหนูจนถึงเช้าไหมคะ?”
ชานยอลเลียริมฝีปาก มองเด็กผู้หญิงที่กำลังถอดสายเดี่ยวสีขาวออกเผยให้เห็นสัดส่วนโค้งเว้าทุกจุดได้อย่างเต็มตา
เขากระดิกนิ้วเรียกให้เธอขึ้นมานั่งบนตัก
ก่อนเราทั้งคู่จะจูบแลกลิ้นกันในระดับความรู้สึกที่เป็นความชอบ
แน่ล่ะ... รอบแรกรุนแรง
รอบสองอ่อนโยน เราต่างรู้กันดี
“...”
เด็กหนุ่มนั่งนิ่งหลังจากเสียงครางกระเส่าสิ้นสุดลงไปแล้ว
มือที่กำลังสั่นเทาค่อย ๆ
เอื้อมไปพับจอโน้ตบุ๊คก่อนจะกลับไปนั่งลงบนขอบเตียงเช่นในทีแรก
หนังสือที่ตั้งใจอ่านมาตลอดทั้งคืนเลือนหายไปกับเสียงเหล่านั้น
คิมจงแดไม่รู้เลยว่าตอนนี้นอกจากความขาวโพลนแล้ว... อะไรที่กำลังอยู่ในหัวของเขา
ภาพเด็กผู้หญิงที่เคยยิ้มและหัวเราะด้วยกันลอยขึ้นมาเป็นฉาก
ๆ ตั้งแต่เธอเป็นเด็กจนโตเป็นสาว จงแดรู้ว่าแบคฮีเป็นสวย แต่การได้ยินอะไรแบบนั้นด้วยหูตัวเองมันทำให้เขารู้สึกเหมือนว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็ก
ๆ คนนั้นได้ตายไปแล้ว
ความกังวลแล่นมาตามลำดับเมื่อได้สติ
ผู้ชายคนนั้นเป็นใครเขาได้ยินไม่ชัดเลย จงแดรู้ว่าแบคฮีเคย ๆ
กับเรื่องพรรค์นั้นแล้วและเขาไม่เคยห้าม เพราะโอเซฮุนได้เคยทำให้คิมจงแดปวดหัวแทนเธอไปแล้วหนหนึ่ง
แต่ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันล่ะ เชื่อว่าคงไม่ใช่เพื่อนร่วมห้องช่างตื๊อแน่
คำถามแรกคือ ‘เขาเป็นคนดีหรือเปล่า?’ แล้วผู้ชายดี ๆ ที่ไหนจะเข้าบ้านผู้หญิงตอนตีหนึ่งครึ่ง
คุณลุงไม่ใช่คนเคร่งเรื่องนี้ก็จริง แต่จงแดเชื่อว่าคนเป็นพ่อคงไม่ยอมให้ผู้ชายเข้าห้องลูกสาวตอนดึก
ๆ ดื่น ๆ แน่
ให้ตาย... แบคฮีทำให้เขาเป็นห่วงอีกแล้ว
TBC
ฮอตเวอร์ฮอตวัง ฮอตจนน่าลากไปตบกลางห้าแยกลาดพร้าวแล้วเรียกแท็กซี่นั่งกลับปทุม
#หรือจะลากนางไปตบกลางสระพออาจารย์เห็นก็แกล้งทำเปงระบำใต้น้ำก็ได้
แฮปปี้นิวเยียร์ค่ะ ขอให้ร่ำให้รวย
ขอให้สวยเหมือนนังแบคฮีจนได้กินพี่ ๆ ทุกคนนะคร๊
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น