ต่างฝ่ายต่างต้องการกันและกัน แบคฮยอนโอบรอบคออีกฝ่ายเพื่อองศาจูบที่แนบแน่น
กระโปรงแม่บ้านซึ่งเป็นอุปสรรคถูกถลกขึ้นก่อนที่มือแกร่งจะลูบไล้ปลุกเร้าอารมณ์แล้วช้อนขาคนตัวเล็กเข้ากับเอวหนา
ร่างของทั้งคู่กอดรัดนัวเนียกันบนโซฟาแล้วปล่อยให้ความโหยหาทำงาน
จูบที่ริมฝีปากบ้าง ต้นคอบ้าง ทุกอย่างเป็นไปตามสัญชาตญาณแห่งความคิดถึง
“ให้ตายเถอะ คอของคุณน่าทำรอยชะมัด”
“แม่ฆ่าผมแน่... อย่าทำนะ”
เด็กตัวแสบคงไม่รู้ตัวว่าประโยคเมื่อครู่ทำให้น่าฟัดมากกว่าเดิมแค่ไหน
ชานยอลยกยิ้มอย่างมีความหมายก่อนจะก้มหน้าริดกระดุมเสื้อแม่บ้านด้วยริมฝีปาก
แบคฮยอนหอบหายใจพลางยันตัวขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองการกระทำของคนตัวสูง จนถึงตอนนี้ชายหนุ่มก็ไม่ปล่อยให้เด็กน้อยได้มีโอกาสตั้งหลัก
เมื่อการปลดกระดุมเสื้อด้วยริมฝีปากนั้นยังมีปลายจมูกโด่งรั้นคลอเคลียพ่นลมหายใจอุ่น
ๆ รดลงบนเนินผิวคนใต้ร่าง
“พี่... เดี๋ยว...”
พระเอกหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองอีกคนที่ไขว้มือกอดตัวเองเอาไว้ขณะที่เขากำลังจะปลดเสื้อออก
แบคฮยอนเอาแต่ส่ายหน้าราวกับว่าไม่อยากให้ทุกอย่างดำเนินต่อไป
ซึ่งปาร์คชานยอลคงไม่ปล่อยให้เป็นอย่างนั้น เมื่อความอดทนที่เคยมีมันได้ถูกใช้ไปแล้วสองครั้ง
“หลับตาก่อน”
“ทำไมครับ?”
“ผมอายอะ... คือ... มันมียกทรง” แบคฮยอนทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้
แต่มันตรงกันข้ามกับเขาที่รู้สึกโล่งใจกับเหตุผลที่พอได้ฟังแล้วน่ารักเป็นบ้า
“อ่า... นั่นสินะ” ชานยอลยิ้มแล้วผละตัวออกเพื่อให้คนตัวเล็กลุกขึ้นมาจัดการตัวเองได้สะดวกขึ้น
ใบหน้าของเด็กอายุสิบแปดขึ้นสีจัดก่อนปัดมือเป็นเชิงไล่ให้หลับตาลง
ซึ่งผู้ใหญ่อย่างเขาก็ทำตามอย่างว่าง่าย
แต่ไม่ได้หลับตาสนิทแค่นั้นเอง
ภาพพร่ามัวตรงหน้าคือแผ่นหลังเด็กดื้อ
ชุดแม่บ้านส่วนบนถูกถอดออกจนกองอยู่กับเอวในวินาทีถัดมาก่อนจะรวบวิกผมสีดำไปไว้ที่บ่าข้างซ้าย
เขาเคยรู้สึกวาบหวามกับภาพตรงหน้าเมื่อครั้งมีเซ็กส์กับผู้หญิง
แต่สำหรับแบคฮยอนแล้วมันช่างเป็นภาพที่น่าเอ็นดูมากเกินกว่าจะมีอารมณ์
กี่นาทีกันที่เด็กคนนี้ง่วนอยู่กับการปลดตะขอยกทรง
เสียงจิ๊ปากอย่างหัวเสียเป็นสิ่งบ่งบอกได้ดีว่าแบคฮยอนไม่ชอบการแต่งหญิงเลยสักนิด
ซึ่งชานยอลก็เข้าใจ เขาเลยขยับตัวเข้าไปใกล้...
แล้วช่วยปลดตะขอออกพร้อมกดจูบลงบนไหล่บาง
“...!!”
“ผมยังหลับตาอยู่” เสียงกระซิบที่มาพร้อมการงับใบหูอย่างจงใจทำเอาคนถูกสัมผัสหดคอลงตามสัญชาตญาณ
แบคฮยอนรีบโยนยกทรงอัดแน่นซิลิโคนไปไกล ๆ
ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อร่างของเขาถูกช้อนขึ้นไปนั่งบนตักแกร่ง
พี่พระเอกคงเอาจริงแล้วร่างเล็กรู้สึกอย่างนั้น
เมื่อเจ้าตัวไม่เปิดโอกาสให้เขาได้ขยับตัวหรือเอ่ยคำถามใด ๆ เลยสักนิด
ริมฝีปากหยักที่กดจูบลงบนแผ่นหลังชวนให้ขนลุกซู่ แบคฮยอนงอตัวหลับตาแน่นกระตุกร่างเป็นพัก
ๆ
ชายหนุ่มแยกขาออกเพื่อให้คนตัวเล็กนั่งลงตรงกลางหว่างขาพร้อมพ่นลมหายใจอุ่นร้อนรดลงบนผิวขาวเนียนก่อนจะไล่จูบไปจนถึงต้นคออย่างหลงใหล
คนตัวเล็กเอนหลังพิงกับแผงอกกว้าง
เอียงคอให้อีกคนกอบโกยความคิดถึงอย่างเอาแต่ใจแล้ววางมือลงบนต้นแขนแกร่งเพื่อยึดไว้เป็นหลัก
“อะ...”
เด็กน้อยอ้าปากส่งเสียงครางติดขัด
กับเรียวนิ้วที่บดขยี้ยอดอกและตามด้วยมือแกร่งที่สอดเข้าไปใต้กระโปรงแม่บ้าน
เค้นคลึงส่วนนั้นที่พองนูนคับกางเกงในจนน้ำแห่งความลามกไหลปริ่มจนชื้นเนื้อผ้า
ถ้าขืนเป็นอย่างนี้ต่อไปแบคฮยอนต้องตายแน่
คนตัวเล็กพลิกตัวหันเข้าหาพระเอกหนุ่มโดยการนั่งคาบตัก
กระโปรงแม่บ้านถูกถลกขึ้นไปกองอยู่กับหน้าขาซึ่งมันไม่ใช่เรื่องน่าสนใจในวินาทีนี้
สายตาของทั้งคู่เต็มเปี่ยมไปด้วยแรงอารมณ์
เด็กน้อยใช้สองมือโอบใบหน้าหล่อของคนรักเอาไว้ก่อนจะแลบลิ้นออกมาเล็กน้อยแล้วโน้มลงไปจูบ
มือแกร่งวางลงบนสะโพกมน
ลูบไล้บีบคลึงอย่างมันมือก่อนจะจับเรียวขาคนตัวเล็กให้ตวัดเกี่ยวเอวเขาเอาไว้แล้วลุกขึ้นยืนพร้อมเดินตรงไปยังห้องนอน
วิกผมที่เคยสวมใส่เพื่อปลอมตัวถูกมือเล็กดึงออกแล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี ความโหยหายังคงทำงานอย่างต่อเนื่องได้ไม่ขาดตกบกพร่อง
แบคฮยอนยังคงบดเบียดริมฝีปากรับความรักจากคนตรงหน้าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
คนตัวเล็กปรือตามองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ปลายเตียงหลังจากที่ร่างของเขาถูกวางลงบนที่นอนนุ่ม
พี่พระเอกกำลังถอดเสื้อออกเผยให้เห็นหุ่นผอมสูงดูดีจากการออกกำลังกายในยิม มันชวนให้ใจเต้นแรงไม่ต่างจากเมื่อคราวนั้นที่เขาได้มีโอกาสเห็นอย่างเต็มตา
ซิปกางเกงสแล็คสีดำถูกรูดลงเผยให้เห็นหัวกางเกงใน
Calvin Kleins แบคฮยอนกำลังจะสติแตกกับทุกการกระทำของอีกฝ่ายที่ดูเหมือนจะฆ่าเขาให้ตายด้วยภาพตรงหน้า
พี่พระเอกไม่ได้ถอดกางเกงออก เจ้าตัวตั้งใจปั่นหัวให้เด็กน้อยปั่นป่วนเล่น ๆ
ก่อนจะยันเข่าลงบนเตียงแล้วดึงข้อเท้าของเขาให้เลื่อนเข้าหาตัว
ขาทั้งสองข้างถูกจับให้แยกออก คาดว่าพี่พระเอกคงรู้สึกได้ว่ามันกำลังสั่นเทาเพราะความประหม่าแค่ไหน
ดวงตาคู่นั้นมองมาอย่างจริงจังพร้อมมือแกร่งที่ลูบตามต้นขา ก่อนที่ชั้นในสีขาวซึ่งปราการสุดท้ายจะค่อย
ๆ ถูกถอดออกไปกองอยู่ที่ข้อเท้าข้างซ้าย
“อะ...”
ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อเรียวลิ้นแตะลงบนซอกขาอ่อน
สองมือขยำผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อช่วยผ่อนความรู้สึกที่มันป่วนป่วนตามร่างกายออกไป
พระเอกหนุ่มยังปรนเปรอคนตัวเล็กด้วยริมฝีปากสลับกับลิ้นร้อน
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองร่างกายที่นอนบิดเร่าเป็นระยะก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นนั่งคุกเข่าแล้วทำการแกะของขวัญเด็กดื้อที่ส่งสายตาเชิญชวนอยู่บนเตียง
ชุดแม่บ้านถูกปลดออกอย่างรวดเร็ว
มันถูกโยนทิ้งลงข้างเตียงและตามด้วยการมอบจูบอีกครั้ง แบคฮยอนไม่เคยเบื่อเลยสักนิดแม้ว่าในบางทีมันทำให้เขาต้องขาดอากาศหายใจ
“ทำไมมีแค่ผมที่ถูกถอดอยู่คนเดียวล่ะ...” เสียงหอบกระเส่าเอ่ยถามทันทีที่อีกฝ่ายถอนจูบออก
ชานยอลเลียริมฝีปากขณะสบตากับคนใต้ร่างก่อนจะยกยิ้มแล้วจับมือเล็กเลื่อนลงไปหยุดอยู่ที่เป้ากางเกงสแล็คซึ่งมันพองนูนขึ้นมาตามแรงอารมณ์
“งั้นก็แกะของขวัญวันเกิดย้อนหลังสิครับ”
“...”
ร่างเล็กหน้าขึ้นสีจัดกับคำพูดกำกวมที่มาพร้อมแววตาของชายหนุ่มซึ่งคร่อมทับร่างของเขาอยู่
แบคฮยอนขบริมฝีปากล่างอย่างประหม่าก่อนจะค่อย ๆ ใช้สองมือรั้งกางเกงอีกฝ่ายลง
เด็กน้อยหยีตาเมื่ออีกฝ่ายโน้มใบหน้าลงมาจูบหน้าผาก ก่อนจะเลื่อนมาที่แก้มและหยุดที่ต้นคอ
การถอดกางเกงตัวเองอาจจะเป็นเรื่องง่าย
แต่เมื่อไหร่ที่จำเป็นต้องถอดให้คนอื่นล่ะก็แน่นอนว่ามันคือปัญหา
แบคฮยอนส่งเสียงครางติดขัดในลำคอ พี่พระเอกไม่ได้ทำร่องรอยทิ้งไว้ก็จริง...
แต่การลากลิ้นไปตามช่วงอกแบบนี้มันก็ปั่นหัวให้เด็กอย่างเขาเป็นบ้าได้
ชายหนุ่มช่วยยันกางเกงที่เป็นอุปสรรคให้หลุดออกไปกองที่ปลายเตียง
และดูเหมือนว่าเด็กดื้อจะรู้งานเลยยันตัวลุกขึ้นนั่งคุกเข่าแล้วก้มลงมาใช้ปากกับส่วนนั้นให้
ชานยอลลูบศีรษะคนตัวเล็กอย่างเอ็นดูก่อนจะซี๊ดปากอย่างซ่านเสียวเมื่อส่วนนั้นเข้าไปในโพรงปากอย่างล้ำลึก
ถูกรูดรั้งด้วยสองมือและโพรงปากอุ่นจนแทบทนไม่ไหว
เสียงอื้ออึงในลำคอกับศีรษะที่ผงกขึ้นลงกระตุ้นอารมณ์ดิบของชายหนุ่มที่อยู่ในสภาวะกึ่งเมาได้เป็นอย่างดี
ชานยอลรู้ตัวว่าความต้องการของเขามักจะพุ่งสูงมากกว่าปกติเมื่อมีแอลกอฮอล์อยู่ในสายเลือด
สีหน้าแบคฮยอนยังคงแดงไม่ต่างจากก่อนหน้านี้
เชื่อว่าเจ้าตัวคงขลาดอายกับสิ่งที่ทำอยู่ ถ้ามันเป็นการเอาใจเขาเหมือนกับครั้งนั้นล่ะก็...
ได้ผล ถึงจะรู้สึกผิดในใจอยู่บ้าง แต่มันจะเป็นประสบการณ์สำหรับเด็กคนนี้
ริมฝีปากสีเชอร์รี่ถอนออกจากแกนกายแข็งขืนพร้อมน้ำลายเหนียวหนืดที่เชื่อมระหว่างส่วนปลายและลิ้นเล็ก
ชายหนุ่มคิดว่าเขาคงแย่แน่ถ้าไม่ได้จัดการบีเกิ้ลวัยเจ็ดเดือนในเวลานี้ ซึ่งไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเขาจะไม่หยุดกลางคันเหมือนครั้งก่อนแน่
คนตัวเล็กถูกประคองให้นอนลงบนเตียงอีกครั้งก่อนจะนิ่วหน้าเจ็บเมื่อเรียวนิ้วแกร่งค่อย
ๆ แทรกเข้ามาในช่องทางด้านหลัง ขยับเข้าออกอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเพิ่มเข้ามาอีกนิ้วจนความเจ็บปวดแล่นปราดไปทั้งร่าง
ซึ่งคนอายุมากกว่าคงรู้ว่าต้องทำยังไงและมันก็ได้ผล
เมื่อแบคฮยอนรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาบ้างกับเรียวลิ้นที่กระหวัดหยอกล้อดูดดึงอยู่ที่ยอดอก
“อา... อะ.. อื้ม!” ร่างเล็กบิดเร่ากับความเสียวซ่านที่เร่งความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ
แผ่นหลังที่เคยราบกับผืนเตียงแอ่นขึ้นรับลิ้นร้อนพร้อมสอดมือเข้าไปใต้กลุ่มผมสีเข้มเพื่อผ่อนคลายอารมณ์
ร่างกายกำลังจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ กับประสบการณ์ใหม่ที่กำลังเริ่มต้นขึ้น
“ถึงคราวผมแกะกล่องของขวัญแล้วนะเด็กดี”
เสียงแหบพร่ากระซิบบอกเป็นเหมือนคำเตือนว่าในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น
เด็กน้อยหลับตาพร้อมขบริมฝีปากล่างแน่นกับความเจ็บปวดขนาดใหญ่ที่แทรกเข้ามาในช่องทางด้านหลัง
เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหูบอกให้ผ่อนคลายซึ่งแบคฮยอนไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไงความเจ็บนี้ถึงจะหายไป
มันต่างจากการใช้นิ้วอย่างสิ้นเชิง
แม้ว่าพี่พระเอกจะเคยสอนบทเรียนเหล่านั้นให้แล้วแต่พอเอาเข้าจริง ๆ
การทำแบบผู้ใหญ่มันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ยากจะรู้สึกคุ้นชินสำหรับเด็กอย่างเขา
“ผม... เจ็บ”
“ชู่ว... ไม่ร้องนะครับ” ริมฝีปากหยักจูบซับน้ำตาที่ไหลออกมาพร้อมขยับสะโพกเข้าหาช่องทางรักอย่างเนิบนาบเพื่อให้คนใต้ร่างเริ่มทำความคุ้นชิน
เรียวขาทั้งสองข้างกำลังสั่นเทากับประสบการณ์ที่เรียกว่าครั้งแรกก็คงไม่ถูก
การขยับส่วนนั้นในช่องทางที่เคยผ่านเพียงแค่นิ้วช่างเป็นเรื่องยาก
เขาพยายามอ่อนโยนกับคนรักให้มากที่สุดแทนที่จะกอบโกยเอาแต่ความสุขส่วนตัวโดยการกระแทกกายแรง
ๆ อย่างที่ใจอยาก
“อะ! อะ! พี่... พี่ชานยอล... อื้อ!”
เด็กน้อยหลับตาโผเข้ากอดรอบคอชายหนุ่มแน่นเพื่อยึดเหนี่ยวทั้งร่างกายและจิตใจ
ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกำลังทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีใช่ไหม และถ้าใช่
แบคฮยอนก็ยอม
ชานยอลช้อนสะโพกมนขึ้นให้สะดวกต่อการส่งกายเข้าออก
เสียงครางของคนใต้ร่างกระตุ้นให้แอลกอฮอล์ในเลือดทำงานจนอยากทำรุนแรงมากกว่านี้แต่ก็ต้องยับยั้งใจเอาไว้
จนกระทั่งช่องทางด้านหลังปรับสภาพได้ความอดทนของชายหนุ่มถึงสิ้นสุดลง
“ผมรักพี่... อา! อะ!”
ร่างขาวเนียนไถลไปกับผืนเตียงจากแรงกระแทกกายจนเกิดเสียงหยาบโลน
ชายหนุ่มมองแฟนเด็กที่กำลังส่งสายตามองมาอย่างมีความหมายพร้อมขบกรามแน่น
กระทั้นส่วนนั้นเข้าออกอย่างหนักหน่วงหลังจากอดทนมานาน
“พลิกตัวหน่อยครับเด็กดี”
แบคฮยอนทำตามอย่างว่าง่าย สองมือยันลงบนเตียงพร้อมคุกเข่า
โก้งโค้งในท่าน่าอายก่อนจะหันไปมองหุ่นที่น่าหลงใหลของพระเอกหนุ่มที่ซ้อนอยู่ด้านหลัง
“อ... อือ”
เสียงครางหวีดหวิวเกิดขึ้นเพราะสัมผัสจากมือแกร่งที่ลูบลงบนสะโพกมน
บีบคั้นเค้นคลึงจนพอใจก่อนจะแหวกเนินเนื้อออกเพื่อส่งแกนกายแข็งขืนเข้าไปในช่องทางด้านหลังอีกครั้ง
“...!!!”
ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรกัน
แบคฮยอนซบแก้มลงกับผืนเตียงจนหน้าไถลไปตามแรงกระแทกจากทางด้านหลัง
เพียงแค่เปลี่ยนท่าทางความรู้สึกก็เปลี่ยนไปงั้นเหรอ
เหมือนที่เคยดูในหนังโป๊ไม่มีผิด เข้าใจแล้วว่าทำไมนางเอกเอวีถึงครางไม่ได้ศัพท์อย่างนั้น
“อ๊า!! อะ...
อื้อ!!!” สองมือกำผ้าปูที่นอนแน่นกับความเสียววาบที่แล่นปราดไปทั่วร่าง
ความเจ็บปวดยังคงอยู่แม้จะทุเลาลงเมื่อความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่
แบคฮยอนกลายเป็นเด็กลามกไปแล้วเพียงเพราะอยากให้อีกฝ่ายเร่งความเร็วมากกว่านี้
“อา... แบคฮยอน...” เสียงซี๊ดปากพอใจของคนที่กระทั้นกายอยู่ข้างหลังชวนให้หันไปมอง
ทั้งเขินทั้งรู้สึกดีที่ได้เห็นใบหน้าหล่อของพระเอกหนุ่มซึ่งอัดแน่นไปด้วยแรงอารมณ์
เขาทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีได้ใช่ไหม?
ไม่มีใครสนใจว่าเวลาดำเนินผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว
เราทั้งคู่ปลดปล่อยออกมาในเวลาไล่เลี่ยกัน หรืออาจจะไม่ใช่... อืม...
ความจริงแล้วเขาปล่อยออกมาก่อน นานพอสมควรเลยกว่าอีกฝ่ายจะเสร็จ
ทุกอย่างสงบลงบนเตียงกว้าง
ร่างเล็กนอนหอบหายใจหนักแล้วปล่อยให้น้ำขาวขุ่นไหลออกมาจากช่องทางด้านหลังจนเลอะที่นอน
แต่ก็แค่ครู่เดียวเท่านั้น... เมื่อคนที่กอดอยู่ข้างหลังเชยคางเขาให้หันไปรับจูบ
และการแสดงความรักผ่านทางร่างกายก็เริ่มต้นอีกครั้ง...
“ฮะ... อา...
อ...!”
“ไหนบอกว่าหมดแรงแล้วไงครับ...
อืม... ดี... อย่างนั้น”
ชายหนุ่มมองคนรักบนตักที่ดูเซ็กซี่ขึ้นมาเป็นเท่าตัวเมื่อมีหยาดเหงื่ออยู่บนใบหน้าจนอดไม่ได้ที่จะเข้าไปจูบอย่างหมั่นเขี้ยว
คนที่ร้องว่าเจ็บเมื่อก่อนหน้านี้กำลังเอาใจเขาอย่างไม่รู้จักเหนื่อย
“ก็พี่-- อยากให้ผมทำ...” จากเด็กดื้อกลายเป็นบีเกิ้ลเชื่อง ๆ ไปโดยปริยาย
ชานยอลยิ้มพอใจก่อนจะขยับสะโพกสวนขึ้นไปจนคนที่นั่งทับแกนกายร้อนต้องหลับตาแน่น
“อ๊า แรง-- แรงไปแล้ว ด-- เดี๋ยว”
“หืม ว่าไงนะครับ ไม่ได้ยินเลย” ชายหนุ่มมองคนตรงหน้าอย่างหลงใหล
แบคฮยอนสบตากับคนขี้แกล้งแล้วก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากวางมือลงบนไหล่กว้างเป็นหลัก
ในวินาทีนี้เขาคือฝ่ายแพ้... แพ้ราบคาบเลยด้วย
“พี่...”
“ครับ?”
“ผมเคยได้ยินว่าเซ็กส์คือการผูกมัด”
“เหรอครับ แล้วคุณเชื่อหรือเปล่า?” ทั้งคู่สบตากัน หอบกระเส่า ขณะที่ชายหนุ่มยังคงขยับกายเป็นจังหวะเสียดสีกับสะโพกมน
“ม... ไม่รู้สิ” แบคฮยอนหลุบสายตาลงพลางเลียริมฝีปาก “มันอาจจะจริง...
ถ้าเกิดขึ้นกับผม”
ชายหนุ่มกดจูบลงบนหน้าผากเป็นการปลอบใจ เขารู้ดีว่าสถานะของเราทั้งคู่กำลังตกอยู่ในความเสี่ยง
ทุกอย่างพร้อมจะพังอีกฝ่ายได้ถ้าหากใจร้อน
“เราอาจจะเจอกันไม่ได้เหมือนเมื่อก่อน
แต่... ผมโอเคนะ” แบคฮยอนโอบใบหน้าคนรักที่อยู่ในระยะใกล้
เขาอยากจำแววตาคู่นี้เอาไว้คิดถึงในวันที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน “แต่พี่อย่าลืมผมได้ไหม”
ชานยอลไม่ได้ตอบคำถาม
เขาเพียงแค่ยิ้มแล้วหยุดขยับกายเพื่อตั้งใจฟังคำพูดของเด็กน้อยที่กำลังโตเป็นผู้ใหญ่ทางด้านความคิด
“เพราะเราไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนเมื่อก่อน
ผมกลัวว่าความรู้สึกพี่จะลดลง”
“คุณเองก็เหมือนกันนะครับ” ชายหนุ่มเกลี่ยปอยผมออกจากดวงหน้าขาวอย่างเบามือ “อดทนอีกนิดนึงนะ
ถ้าผมจัดการเรื่องนั้นได้เมื่อไหร่คงต่อรองกับบริษัทได้”
“...”
“ถ้าพี่อี้ฝานใจดียอมให้ผมติดต่อหาคุณก็คงดี”
“พี่อี้ฝานไม่ได้ใจร้ายหรอก
ที่เขาทำไปก็เพราะเป็นห่วงพี่”
คำพูดคำจาน่ารักของคนตรงหน้าเรียกรอยยิ้มจากพระเอกหนุ่มได้เป็นอย่างดี
ชานยอลจูบริมฝีปากสีเชอร์รี่อย่างหมั่นเขี้ยวแล้วผละออกมาสบตากันอีกครั้ง
“ทำไมคุณถึงน่ารักแบบนี้ล่ะ
ผมชักจะกลัวตัวเองแล้ว”
“ทำไม”
แบคฮยอนทำตาปริบ ๆ ก่อนจะหลับตาแน่นเพราะถูกบีบจมูก
“เพราะคุณเข้าใจอะไรง่าย ๆ
ผมเลยไม่ต้องพยายามอธิบายอะไรอีก และพอเป็นอย่างนั้นผมเลยหลงคุณมากขึ้นเรื่อย ๆ”
“ใช่
นั่นแหละคือสิ่งที่ผมอยากให้เป็น รักแฟนมาก ๆ มันก็ถูกต้องแล้วนี่” แบคฮยอนขมวดคิ้วมองพี่พระเอกที่เอาแต่ยิ้มขำอย่างอารมณ์ดี
“บางทีการมีเซ็กส์อาจจะเป็นการผูกมัดอีกฝ่ายไว้จริง
ๆ นั่นแหละครับ”
“พี่เชื่อเรื่องนี้ด้วยเหรอ?” เด็กน้อยฉายแววตาสงสัย ซึ่งชายหนุ่มก็พยักหน้าเป็นคำตอบ
“ผมไปไหนไม่ได้แล้ว
ทุกอย่างเป็นเพราะคุณทั้งนั้น”
“...”
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น... อย่าทิ้งผมไปเลยนะครับ
ผมแก่แล้ว ไม่อยากเริ่มต้นกับใครอีก”
ประโยคขอร้องของคนตรงหน้าทำให้ใจเต้นแรง
ในช่วงเวลาที่อยู่กับความเสี่ยง ความกลัวแบบนี้จะมีอะไรทำให้เด็กอย่างเขาสบายใจไปกว่าคำพูดและสิ่งที่อีกฝ่ายแสดงออกให้เห็นอีก?
“ทิ้งไปเลยดีไหม อยากดังมากนัก”
“อย่าคิดอย่างนั้นสิครับ
รักผมให้มาก ๆ นั่นคือสิ่งที่เด็กดีควรทำนะ” พระเอกหนุ่มยิ้มพร้อมตวัดรั้งเอวคนตัวเล็กเข้ามาใกล้
ๆ จนหน้าผากชนกัน
“ไม่รักหรอก... โอ๊ะ!” แบคฮยอนหัวเราะในลำคอก่อนจะร้องเสียงหลงเมื่อร่างของเขาล้มลงไปนอนราบกับเตียงทั้งที่ส่วนนั้นยังคงเชื่อมต่อกันอยู่
เด็กน้อยหัวเราะพร้อมเผยอปากรับจูบร้อนจากผู้ใหญ่เอาแต่ใจพร้อมเกี่ยวขาเข้ากับเอวสอบที่เริ่มขยับแกนกายเข้าหาช่องทางด้านหลังอีกครั้ง
วงแขนเล็กโอบรอบคอแกร่ง ผลัดกันกระซิบบอกรักซ้ำ ๆ อย่างไม่รู้จักเบื่อ
ภายในห้องที่มีเพียงแค่ปาร์คชานยอลกับบยอนแบคฮยอน
ผู้ชายธรรมดาสองคนที่ขอทิ้งโลกไว้ข้างหลังแค่ช่วงเวลาสั้น
ๆ
ช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้นที่ขอให้มีแค่เรา
TBC
กลับไปเมาท์กันได้ในลิงค์นี้เบย
http://my.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1325473
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น