เซ็กส์ของเราไม่เคยน่าเบื่อ อาจเป็นเพราะต่างทำงานหนัก
จนบางวันแค่เห็นหน้ากันก็พอใจแล้ว เขาหลับง่ายเพราะความเหนื่อยล้า และจงอินก็ไม่ใช่คนที่จะบังคับแฟนให้ลุกขึ้นมาแก้ผ้าเพื่อสำเร็จความใคร่
ผู้ชายคนนี้มักจะนั่งอยู่ปลายเตียงเพื่อนวดเท้าให้ผู้กำกับเวทีที่วิ่งวุ่นมาตลอดทั้งวัน
โดยไม่เคยหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดเพื่อเรียกเอาคำชม
มันคือการแสดงความรัก เขาคิดอย่างนั้น
ทุกอย่างที่คิมจงอินแสดงออกมา
โอเซฮุนสามารถรับรู้ได้ทุกอย่างโดยที่ผู้ชายคนนี้ไม่ต้องพูด
ทั้งคู่สบตากันท่ามกลางความเงียบ
ใช้สองมือโอบใบหน้าคมอย่างเบามือและเริ่มจูบกันอีกครั้ง
ปล่อยให้ฮีตเตอร์และร่างกายของอีกฝ่ายมอบความอบอุ่น
จงอินมักจะเริ่มต้นอย่างอ่อนโยนและจบอย่างร้อนแรงเสมอ
แผ่นหลังบางลอยขึ้นจากผืนเตียงเมื่ออีกฝ่ายเลื่อนใบหน้าต่ำลงไปเรื่อย ๆ
กดจูบสร้างรอยจางบนอกขาวนับไม่ถ้วน
เขาเห็นว่าจงอินเลียนิ้วตนเองก่อนจะแทรกเข้าไปในช่องทางด้านหลัง
กดย้ำอย่างรู้จังหวะเรียกเสียงครางจนเขาต้องเม้มปากแน่น
“วันนี้นายรู้สึกไวกว่าทุกครั้ง
เป็นเพราะเปลี่ยนสถานที่หรือเปล่านะ?”
เซฮุนยันศอกขึ้นมองอีกคนที่กำลังโลมเลียส่วนนั้นของเขาจนมันแข็งสู้มือ
คำพูดน่าอายของผู้ชายคนนี้มักจะเกิดขึ้นเสมอเมื่อเราทำเรื่องอย่างว่า
ซึ่งมันทำให้เขาใจเต้นแรงและมีอารมณ์ขึ้นไปอีกเป็นทวีคูณ
“แล้วนายล่ะ รู้สึกหรือยัง?”
“ยัง คุณผู้กำกับเวทีจะช่วยผมไหมครับ?” ชายหนุ่มยิ้มพร้อมขยับรั้งรูดแก่นกาย ทำเอาคนตัวผอมหอบพร่า กระตุกเป็นพัก
ๆ กับการปลุกปั่นอารมณ์ซึ่งจงอินเป็นคนเดียวที่รู้ว่าต้องทำอย่างไรกับเขา
เซฮุนหยัดตัวลุกขึ้นคุกเข่าพร้อมโน้มใบหน้าเข้าหาความใหญ่โตกลางลำตัวของอีกคน
ใช้มือข้างหนึ่งช่วยจับเข้าปากพร้อมผ่อนลมหายใจออกมา กับความเสียววาบจากปลายนิ้วอีกคนที่กำลังลากไปตามแผ่นหลังของเขา
จนหยุดอยู่ที่ช่องทางด้านหลัง
“อืม...” ความอุ่นร้อนในโพรงปากคับแน่นไม่ต่างจากนิ้วทั้งสองที่สอดกระแทกเป็นจังหวะ
จงอินขบกรามพลางหลุบสายตามองคนรักที่กำลังปรนเปรอให้เขาด้วยปากอย่างรู้งาน ดูดเลีย
รูดรั้งจนเสียวซ่านไปทั้งกาย
ชายหนุ่มผิวแทนใช้มือข้างหนึ่งเสยกลุ่มผมอีกคนขึ้นเพื่อให้เห็นสีหน้าตอนกำลังมีท่อนเอ็นอยู่ในปาก
เขาชอบเวลาเซฮุนทำผมสีอ่อน แต่น้อยกว่าตอนที่กำลังใช้ลิ้นอย่างนี้
เสียงครางอื้ออึงมาพร้อมความอุ่นร้อนด้านในที่ตอดเรียวนิ้วเขาเป็นระยะ เขารู้ดีว่าถ้าได้ใส่ส่วนนั้นเข้าไปมันคงรู้สึกดีกว่าการคว้านนิ้วเป็นไหน
ๆ จงอินคิดว่าเซฮุนคงพร้อมแล้วกับการทบทวนความหลังในคืนวันเมื่อเราอายุยี่สิบ
ทั้งคู่จูบกันอีกครั้ง แลกลิ้นกันจนน้ำลายเหนียวเลอะขอบปาก
ซึ่งจงอินก็ช่วยกวาดเลียทำความสะอาดให้อย่างไม่รังเกียจ
เสียงครางของเซฮุนกระตุ้นอารมณ์ดิบเขาได้เป็นอย่างดี ตอนนี้สิ่งที่จงอินอยากเห็นก็คือร่างขาว
ๆ ร่อนอยู่บนตัวเขา แล้วรอลุ้นว่าชุดคลุมอาบน้ำตัวนี้จะหลุดไปกองที่เอวเมื่อไหร่
“อะ... อา...”
เข้าไปได้แล้ว เขาชอบสีหน้าเหยเกของเซฮุนตอนพยายามกดสะโพกลงมาและควบคุมจังหวะด้วยตัวเองเช่นตอนนี้
จงอินนอนราบลงกับผืนเตียง ฟาดมือลงบนสะโพกกลมพร้อมแหวกออกเพื่อให้ช่องทางกลืนกินทั้งหมดของเขาเข้าไป
บีบเค้นอย่างมันมือยามคนตัวผอมบดสะโพก
แก่นกายทั้งหมดถูกกลืนกินด้วยช่องทางอุ่นร้อนที่กำลังตอดรัดจนซ่านเสียว
จงอินครางในลำคอก่อนจะสวนกายเข้าหาความสุขสันต์ ทำเอาคนบนร่างครางเสียงหลงตัวโงนเงนแทบประคองร่างตนเองไม่ได้
“อะ... อ๊า!”
เซฮุนยันสองมือไว้บนหน้าท้องสีแทน ก่อนจะโน้มตัวลงไปซบหน้าลงกับแผงอกแกร่งอย่างไร้เรี่ยวแรง
ปล่อยให้อีกฝ่ายกระแทกสะโพกเข้ามาอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุดง่าย ๆ
ร่างกายที่เคยต้องการความอบอุ่นเพราะอุณหภูมิด้านนอกที่หนาวเหน็บ
ตอนนี้กำลังโชกไปด้วยหยาดเหงื่อจากกิจกรรมรัก เซฮุนพลิกนอนราบลงกับเตียงอีกครั้ง
ก่อนสองขาจะถูกจับแยกออกกว้างจนเห็นช่องทางซึ่งขมิบรอส่วนแข็งขืนที่เพิ่งถอนออกไปเมื่อครู่ให้เข้ามาเติมเต็ม
จงอินจูบเรียวขาขาวอย่างใคร่รัก ก่อนจะมองสีหน้าซึ่งเต็มไปด้วยความต้องการอย่างพอใจ
คนตัวผอมกัดริมฝีปากล่างพลางกระตุกเชือกชุดคลุมอาบน้ำอีกคนออก
ยันตัวขึ้นเล็กน้อยเพื่อปลดความเกะกะออกไป ก่อนจะแลบลิ้นเลียยอดอกสีเข้มอย่างเอาใจ
กระหวัดดูดดุนเรียกเสียงครางหวิว แล้วเงยหน้าขึ้นสบตากัน
“ยังรู้สึกแย่กับเรื่องชิงช้าอยู่หรือเปล่า?”
เซฮุนเอนหลังนอนลงไปอีกครั้ง
มองภาพตรงหน้าที่เซ็กซี่เกินกว่าจะใจดีแบ่งให้ใครได้เห็น เขากลืนน้ำลาย เมื่อจงอินกำลังจับแก่นกายแข็งขืนถูกับตรงนั้น
ก่อนจะคายน้ำลายเหนียวลงบนส่วนนั้นเพื่อเป็นน้ำหล่อลื่น พร้อมกดส่วนหัวเข้าไป
ก่อนจะชักออกราวกับว่าอยากแกล้งให้เขาสติแตก
“ทำแค่นี้คิดว่าฉันจะลืมได้หรือไง
คิดอะไรตื้น ๆ จังคุณอัยการ”
เขารู้ว่าจงอินกำลังพอใจ
สังเกตได้จากรอยยิ้มตรงมุมปากที่ไม่ได้เห็นบ่อย ๆ
เซฮุนกัดริมฝีปากล่างจนเลือดห้อเมื่อส่วนแข็งขืนถูกดันเข้ามาอีกครั้ง
ความล้ำลึกที่กดย้ำเข้ามาทำเอาผู้ถูกกระทำยกสะโพกขึ้นจนลอยจากผืนเตียง
“อย่าสลบไปก่อนล่ะ...
คืนนี้ยังอีกยาวไกล”
เสียงกระซิบตามมาด้วยจังหวะที่เร่งขึ้นจนตั้งรับไม่ทัน
เซฮุนอ้าปากหอบหายใจเมื่อแก่นกายใหญ่โตอัดกระแทกเข้ามาถี่รัวจนเกิดเสียงหยาบโลนเนื้อกระทบเนื้อ
ร่างผอมไถลไปกับผืนเตียงพร้อมเสียงครางไม่ได้ศัพท์ จงอินอยากปราบพยศคนปากเก่งให้สำนึก
ซึ่งคงนานหน่อยกว่าเขาจะยอม
“เก่งขนาดนั้นเลยเหรอ
ตั้งแต่คบกันมาเคยไหมที่ฉันขอบายก่อน”
“แบบนี้ต้องลองแล้วมั้งครับคุณผู้กำกับเวที”
เสียงหอบหายใจสอดประสานจนกลายเป็นหนึ่งเดียว
ชายหนุ่มผิวแทนควงสะโพกสอบเข้าหาความอุ่นร้อนที่ขมิบรัดอย่างไม่ยอมแพ้
ถ้าบอกว่าที่ทำไปทั้งหมดก็เพราะอยากให้เซฮุนลืมความทรงจำแย่ ๆ
ในสวนสนุกเมื่อตอนนั้นจะดูเหมือนเป็นข้ออ้างเกินไปไหม ใช่
ที่สอดใส่เข้าไปไม่ผ่อนจังหวะนี่ก็เช่นกัน
“อะ... อา!
จงอิน! ร— เร็วไป!”
“แต่ก็รู้สึกดีไม่ใช่เหรอ
ฉันแทบเสร็จอยู่รอมร่อเพราะนายรัดฉันแน่นขนาดนี้”
สีหน้าเจ้าเล่ห์ของอัยการหนุ่มอยู่ใกล้แค่เอื้อม
เซฮุนกำลังจะเป็นบ้าตายเพราะสุดท้ายเขาก็แพ้อยู่ดี สิ่งที่คนตัวผอมทำได้ดีที่สุดในตอนนี้คือการนอนส่งเสียงครางไม่หยุด
ปล่อยให้อีกฝ่ายกระทั้นกระแทกเข้ามาจนปลดปล่อยในที่สุด
ผ้าปูเตียงที่เคยขึงกับมุมทั้งสี่หลุดลุ่ยตั้งแต่เสร็จรอบแรก
แน่นอนว่ามันไม่จบแค่นี้เหมือนที่จงอินได้ขู่เอาไว้ เราพักหายใจกันเพียงห้านาทีก่อนจะเริ่มจูบกันอีกครั้ง
วนเวียนแสดงความรักต่อกันอีกรอบจนกระทั่งเสร็จสมเป็นครั้งที่สอง
-----------------------
อ่านต่อที่ >> http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1275892&chapter=29
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น