#โคดี้โอป้า | kaihun version

CODY OPPA

ใคร ๆ ต่างก็รู้ว่าโอเซฮุนเป็นคนโด่งดัง เขาสังกัดอยู่ในกลุ่มศิลปินชายที่มีภาพลักษณ์เรื่องหน้าตา ไปจนถึงการเต้นที่มัดใจสาว ๆ จนติดเป็นอันดับต้น ๆ ในวงการเพลง แต่มีแค่ไม่กี่คนหรอกที่รู้ว่านิสัยที่แท้จริงของเขาเป็นยังไง

ล่าสุดโคดี้นูน่าก็เพิ่งถูกย้ายไปแต่งหน้าให้วงอื่นเพราะปัญหาบางอย่าง ได้ยินมาว่าเป็นเพราะเธอแต่งหน้าได้ไม่ถูกใจ ถึงเพื่อนร่วมวงจะช่วยอธิบายและบอกให้ใจเย็นยังไงโอเซฮุนก็ยังยืนยันว่าจะเปลี่ยนคนให้ได้

ซึ่งหวยก็ดันไปตกอยู่ที่คิมจงอิน

“ปล่อย!”

ชายหนุ่มตัวผอมดิ้นทุรนทุรายในอ้อมกอดใครอีกคนที่ยืนซ้อนอยู่ข้างหลังภายในห้องน้ำชายซึ่งถูกล็อกไว้เป็นอย่างดี บรรยากาศน่าสิ่วหน้าขวานชวนให้ไอดอลหนุ่มหวาดผวากลัวว่าใครจะมาเห็นเข้า แม้ว่าประตูจะถูกล็อกไว้ แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นห้องน้ำสาธารณะในที่จัดรายการเพลงยังไงมันก็อันตรายอยู่ดี

พื้นที่แคบทำให้เป็นเรื่องยากในการหนี เซฮุนยังคงผลักดันอีกฝ่ายออกไป แต่ดูเหมือนว่ายิ่งเขาแรงไปเท่าไหร่ อีกฝ่ายก็จะแรงกลับมาเป็นเท่าตัว

“...!!”

ร่างผอมถูกกดให้แนบใบหน้ากับผนังห้องน้ำ เซฮุนรู้สึกเสียววาบตรงช่วงท้องเมื่อมือหนาที่เคยแต่งหน้าให้กับเขาสอดเข้ามาในกางเกงพร้อมเค้นคลึงตรงส่วนปลายหัวมนจนต้องกัดริมฝีปากล่างแน่น

“ออกไป... อ่ะ!”

“แน่ใจเหรอว่าอยากให้ผมออกไปตอนนี้?” เสียงทุ้มต่ำของช่างแต่งหน้าคนใหม่ที่กระซิบอย่างแผ่วเบานั้นไม่ได้รื่นหูเลยสักนิด เซฮุนหลับตาแน่นพยายามแกะมือหนาออกจากกางเกงแต่ก็ไม่ได้ผล “ร้องออกมาสิ แล้วทำสีหน้าเหมือนตอนที่อยู่บนเวทีให้ผมเห็น”

“เรื่องอะไรฉันต้องทำตามที่แกบอก... ไปตายซะคิมจงอิน”

“คนรักกันไม่น่าพูดแบบนี้เลยนะ... เจ็บหัวใจไปหมด” เจ้าจองชื่อหัวเราะแล้วรูดรั้งแกนกายขนาดเหมาะมือเป็นจังหวะ จงใจแกล้งคนปากดีให้หลาบจำ

“ฉันเกลียด... แก”

“ทุกคนก็ไม่ได้รักคุณหรอกนะเซฮุน” ชายหนุ่มยกยิ้มพอใจ เขายังคงสั่งสอนให้อีกฝ่ายรู้ว่าไม่ควรปากเก่งทั้งที่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้

“อะ! ฉ... ฉัน... จะไล่แกออกให้ได้”

แก้มขาวแนบกับผนังห้องน้ำบอกให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาทำจริงแน่ หากแต่คนที่ยืนซ้อนอยู่ข้างหลังกลับหัวเราะในลำคออย่างพอใจ คิมจงอินผู้ซึ่งเป็นช่างแต่งหน้ามือดีที่บริษัทจ้างมายังคงรุกรานเป้ากางเกงเขาอย่างนึกสนุก

เหมือนเมื่อชั่วโมงก่อนหน้านี้

ที่เขาโดนไอ้สารเลวนี่ทำเรื่องน่าอับอายในห้องแต่งตัว อีกทั้งยังทิ้งร่องรอยของความชั่วไว้ในร่างกายเขาก่อนที่สมาชิกร่วมวงคนอื่น ๆ จะกลับมา คิมจงอินทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในขณะที่เซฮุนได้แต่แอบยืนหอบหายใจอยู่ในมุมอับ พอตั้งสติได้ถึงเดินออกมา

เขาเกลียดรอยยิ้มของคิมจงอินที่ใคร ๆ ต่างก็บอกว่าอบอุ่น อ่อนโยนอย่างชายในฝัน คนตัวผอมหยุดยืนสบตากับช่างแต่งหน้าหนุ่มที่กำลังลงรองพื้นให้กับสมาชิกในวงของเขาก่อนที่ริมฝีปากจะยกยิ้มอย่างมีความหมาย

ไม่มีใครรู้เรื่องนี้... และจะไม่มีใครรู้ตลอดไป

ตั้งแต่เดบิวท์มา ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่โอเซฮุนจะเสียความมั่นใจเวลาขึ้นบนเวที ยกเว้นวันนี้... วันที่เขาต้องร้องเพลงและเต้นไปด้วยในขณะที่ยังมีของเหลวคั่งค้างอยู่ในช่องทางด้านหลัง

เซฮุนกัดริมฝีปากล่างแน่นเมื่อหมดท่อนร้อง สายตาพลันหันไปเห็นคนคุ้นตาที่อยากลืมไปจากความทรงจำ หมอนั่นยืนกอดอกมองมายังเขาพร้อมยิ้มมุมปาก เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่ได้สบตากัน แต่เซฮุนกลับรู้สึกเหมือนกำลังมีเซ็กส์กับไอ้สารเลวนั่นเพียงเพราะเห็นแววตาคู่นั้นพร้อมนิ้วหัวแม่มือที่คลึงริมฝีปากตนเองระหว่างมองมายังเขา

เขาเกลียดคิมจงอิน จนอยากจะสาปแช่งให้ตาย ๆ ไปซะ

ทุกครั้งที่ขยับตัว เขารู้สึกเหมือนของเหลวที่อีกฝ่ายฝากไว้จะไหลออกมา เรียกว่าโชคดีได้ไหมที่คอสตูมวันนี้เป็นเสื้อตัวยาวคลุมสะโพกและไม่มีท่าเต้นไหนที่ต้องแหกขาลงไปนั่งกับพื้นแล้วดีดตัวลุกขึ้นมา ไม่อย่างนั้นคนดูและตากล้องอาจจะจับภาพทุเรศทุรังนี้ได้จนเขาต้องอับอาย

พอกลับมาถึงห้องแต่งตัวทุกคนต่างก็ได้รับการดูแลจากโคดี้นูน่าคนอื่น ๆ แต่มีเพียงแค่เขาคนเดียวที่ได้รับการดูแลแบบชั่ว ๆ โดยคิมจงอิน โคดี้โอป้าที่กำลังมีชื่อเสียงในตอนนี้

ด้วยรูปร่างหน้าตาที่ดูดี เคยมีเอเย่นหลายคนเข้ามาทาบทามให้ไอ้เลวนี่ไปเป็นไอดอล แต่เจ้าตัวกลับปฏิเสธด้วยรอยยิ้ม พร้อมบอกว่ารักงานแต่งหน้ามากกว่าจะให้ขึ้นเวทีไปแสดงในสิ่งที่ไม่ถนัด

ตั้งแต่เดบิวท์มา ไม่เคยมีใครสักคนที่กล้าขัดใจโอเซฮุน จนกระทั่งได้เจอกับช่างแต่งหน้าคนนี้ ใช่ เขารู้ดีว่าคิมจงอินแค่อยากเอาชนะ ถึงได้เอาเซ็กส์มาข่มขู่เขาเหมือนทุกครั้ง

เพื่อนร่วมวงที่แทบไม่สนิทกันเลยต่างแยกย้ายไปทำธุระของตัวเอง แบคฮยอนกับมินซอกเลือกไปเข้ายิม จุนมยอนไปหาหมอผิวหนัง คยองซูกลับหอพักไปนอน ส่วนชานยอลกับอี้ชิงไปอัดรายการเดี่ยวต่อ เหลือเพียงแค่โอเซฮุนคนเดียวที่ยังคงอยู่ในห้องแต่งตัวเป็นคนสุดท้าย

ไม่มีใครรอเขาเลยสักคน พวกบ้านั่นลืมไปแล้วหรือไงว่ายังมีสมาชิกอีกคนที่อยู่ตรงนี้ เซฮุนสนิทกับชานยอลซึ่งหมอนั่นไปอัดรายการเดี่ยว จริงอยู่ที่เขาไม่ชอบการเข้ายิมแถมหมอผิวหนังก็เพิ่งไปหามาเมื่อวาน แต่การที่เขาทะเลาะกับคยองซูเรื่องทำแก้วใบโปรดแตกเมื่อเช้าก็ขอโทษไปแล้วไม่ใช่หรือไง

ได้แต่ถอนหายใจอย่างหัวเสีย คาดโทษคนพวกนั้นอยู่ในใจว่าถ้ากลับไปจะเหวี่ยงใส่เอาจนรู้สึกผิดกันไปข้าง แต่เดินออกไปยังไม่ถึงไหนร่างของเขาก็ถูกกระชากเข้าไปในห้องน้ำ ยังไม่ทันส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือปากของเขาก็ถูกปิดด้วยมือหนาเสียก่อน

ใช่... และทุกอย่างมันก็ดำเนินมาจนถึงตอนนี้

“จะเอาเรื่องผมไปฟ้องท่านประธานว่ายังไงดีนะ?” เสียงกระซิบข้างหูมาพร้อมกางเกงที่ถูกรูดลงไปกองที่หัวเข่า “ไล่ผมออกเพราะแต่งหน้าให้คุณเซ็กซี่เกินไปเหรอ?”

“...!!!” ทันทีที่ไอ้สารเลวแตะลิ้นลงบนใบหูร่างทั้งร่างก็สั่นไหว ความอุ่นร้อนลากลงมาจนถึงสันกรามสลับกับการกดจูบ กระตุ้นให้คนความรู้สึกไวแทบทรุดขาลงไปกองกับพื้น

เซฮุนหลับตาแน่นเผยอปากหอบหายใจ ถึงจะเกลียดไอ้เลวนี่แทบตาย แต่ร่างกายของเขามันกลับบอกว่ากำลังรู้สึกดีสุด ๆ กับมือหนาที่รูดรั้งส่วนนั้นของเขาจนแทบจับจังหวะไม่ได้

“คุณแสดงออกว่ารังเกียจทั้งที่ต้องการผมอย่างนี้ได้ยังไงหืม?”

จงอินยิ้มพอใจกับท่าทางของคนตรงหน้าที่กำลังสั่นเทาเพราะความกระสัน แม้ว่าเมื่อชั่วโมงก่อนเราจะร่วมรักกันอย่างเร่าร้อนไปแล้ว แต่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ร่างกายของเราทั้งคู่ก็ยังต้องการกันและกัน

แม้ว่าปากจะบอกว่าเกลียดอีกฝ่ายก็ตาม

“รู้ไหมว่าผมชอบคุณตอนไหนมากที่สุด?”

“ฉันไม่อยากรู้... อะ... เอามันออกไป...” เซฮุนกำมือแน่นเมื่อสะโพกสัมผัสกับส่วนแข็งขืนของคนที่ยืนซ้อนอยู่ข้างหลัง เหงื่อกาฬไหลออกมาจากขมับ เขาเกลียดคิมจงอินที่ยังทำเหมือนว่าอยู่เหนือเขาทุกเมื่อ

“ผมชอบสีหน้าคุณตอนอยู่บนเวที” ชายหนุ่มกดจมูกลงบนซอกคอขาวพร้อมถูแกนกายแข็งขืนกับร่องสะโพก “วันนี้คุณเก่งมากนะ ที่พาตัวเองรอดลงมาจากเวทีได้”

“ไปตายซะ...”

“ตอนมันไหลออกมาคงเสียวสุด ๆ เลยใช่ไหมที่รัก?”

“อ๊า!” เซฮุนยกมือปิดปากตัวเองก่อนจะขมวดคิ้วเมื่ออีกฝ่ายสอดใส่ส่วนนั้นเข้ามาโดยไม่ให้เขาได้ตั้งตัว คิมจงอิน ไอ้สารเลว! เขาได้แต่ปล่อยให้แก้มถูกับผนังไปตามจังหวะที่อีกฝ่ายกระแทกโดยที่ทำอะไรไม่ได้

“ผมให้คุณเลือกแล้วนะว่าจะให้ปล่อยในหรือจะใช้ปาก” จงอินแกะมือเรียวออกก่อนจะบีบคางมนให้เอี้ยวมารับจูบร้อนแรงที่เขามอบให้ ยิ่งเซฮุนพยายามหลบเขาก็ยิ่งดูดดุนลิ้นแรงขึ้น ขบเม้มริมฝีปากสีเชอร์รี่จนบวมเจ่ออย่างสะใจ

“...!!!”

เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกสร้างความตกใจให้คนตัวผอมเป็นอย่างมาก เซฮุนเบิกตากว้างแล้วรีบเบือนหน้าหนีพร้อมยกมือขึ้นปิดริมฝีปาก แต่ถึงอย่างนั้นคนที่ยืนซ้อนอยู่ข้างหลังก็ยังนึกสนุกกับร่างกายเขาไม่หยุด

เสียงซิปรูดลงจากข้างนอกประตูคือสิ่งเดียวที่ได้ยินในตอนนี้ เซฮุนใช้มือข้างหนึ่งยันผนังห้องน้ำเอาไว้แล้วปล่อยให้ส่วนแข็งขืนขนาดใหญ่สอดใส่เข้าออกอย่างเอาแต่ใจ ในบางครั้งมันรุนแรง บางครั้งก็เนิบนาบ หมุนควงหาจุดเสียวแล้วกระแทกเข้าไปใหม่เมื่อได้ยินเสียงครางหวิวหลุดออกมาจากปากเขา

“อย่าเผลอร้องออกมาล่ะ... เดี๋ยวเป็นข่าวหน้าหนึ่งขึ้นมาแล้วจะอายยิ่งกว่านี้” เซฮุนกำหมัดแน่นกับเสียงกระซิบข้างหูที่บ่งบอกว่าตอนนี้ใครคือคนที่ถือไพ่เหนือกว่า

ชายหนุ่มผิวแทนกระแทกแกนกายเข้ามาอย่างหนักหน่วงราวกับจงใจแกล้งคนที่ส่งเสียงออกมาไม่ได้ มือหนาแหวกเนินเนื้อหนันออก บีบเค้นอย่างมันมือพร้อมมองแกนกายแข็งขืนที่ผลุบเข้าผลุบออกเป็นจังหวะในช่องทางด้านหลังที่ขมิบตอดรัดแน่นเหมือนไม่อยากให้หลุดออก

เซฮุนรู้สึกเหมือนความตายใกล้เข้ามาถึง เขาเสียวจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้วแต่ก็ทำได้แค่กัดริมฝีปากแน่น จนกระทั่งคนที่อยู่ด้านนอกเดินออกไป เขาถึงตัดสินใจรวบรวมแรงทั้งหมดผลักอีกฝ่ายออก

“ปล่อย!”

จงอินกดไหล่อีกคนให้ถอยหลังติดกับผนังห้องน้ำพร้อมเหยียบกางเกงลงจนถึงข้อเท้า ก่อนจะก้มลงช่วยถอดมันออกข้างหนึ่ง แม้ว่าเจ้าตัวจะไม่เต็มใจ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องเหนือบ่ากว่าแรงถ้าคนอย่างคิมจงอินนึกอยากจะทำ

“แรงยังเหลืออยู่นี่ ผมว่าเราน่าจะกลับไปต่อที่คอนโดผมอีกสักยก พรุ่งนี้ขึ้นมิวสิกคอร์ก็แต่งหน้าออกมาจากห้องผมเลย ง่ายดี”

“ให้แม่แกมาแต่งเถอะไอ้เลว! ...อ๊า!!” เซฮุนดันไหล่คนที่ยกขาของเขาขึ้นข้างหนึ่งก่อนจะสอดใส่ความใหญ่โตเข้ามาอีกครั้ง คนตัวผอมหอบหายใจกระเส่ากับความเสียวซ่านที่อีกคนยัดเยียดให้จนเผลอขมิบตอดรัดส่วนนั้นกลับไปอย่างห้ามไม่ได้

“ปากยังเก่งอยู่ สงสัยอยากให้ทำแรงกว่านี้”

“พอสักที! อ๊ะ... อ๊า!”

“รู้สึกดีใช่ไหมล่ะ ตอนที่ผมใส่มันเข้าไปในตัวคุณ”

“ห... หุบปาก!”

“รู้ไม่ใช่เหรอว่าทำยังไงผมถึงจะหยุดพูด... หืม?” จงอินสบตากับดวงตาคู่นั้นที่กำลังปรือมองเขาอย่างยั่วยวน ร่างกายสั่นไหวไปตามแรงส่งที่เขากระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างรุนแรง แต่คนอย่างโอเซฮุนก็สมควรได้รับบทเรียนอย่างนี้ สั่งสอนให้รู้เสียบ้างว่าตัวเองไม่ใช่จุดศูนย์กลางของโลก หนามยอกก็ต้องเอาหนามบ่ง

“แกต้องถูกไล่... ไล่ออกแน่... อะ... พอสักที อ๊ะ! อื้อ!” ไอดอลหนุ่มกัดริมฝีปากล่างพร้อมจิกเล็บลงบนต้นแขนแกร่งจนขึ้นริ้วแดง พอหลุบสายตาลงก็เห็นส่วนแข็งขืนกำลังขยับเข้าออกจากช่องทางด้านหลังที่มันไม่รักดี ขมิบตอดรับเอาความเสียวซ่านอย่างไม่สิ้นสุด

“ผมมั่นใจว่าท่านประธานไม่ให้ผมออกเพราะเหตุผลกลวง ๆ ของคุณหรอก” ชายหนุ่มยิ้ม ก่อนจะจับเรียวขาคนเอาแต่ใจให้แยกออกกว้างกว่าเดิมเพื่อให้แกนกายใหญ่โตเข้าไปล้ำลึกได้มากขึ้น “แต่ถ้าบอกว่าเรามีเซ็กส์กันจนคุณทำงานไม่ได้ล่ะก็...”

“ไปตายซะ!”

“ก่อนจะบอกท่านประธานว่าผมมีข้อเสียตรงไหน ก็อย่าลืมย้อนกลับไปดูการแสดงบนเวทีวันนี้นะ คุณจะได้รู้ว่าตัวเองเต้นแย่... แล้วก็เอาแต่ทำหน้าเหมือนคนกำลังโดนกระแทกอยู่ตลอดเวลา”

“ฉัน... ฉันเกลียดแก...” เซฮุนครางกระเส่ากับแรงส่งที่อีกฝ่ายกระแทกเข้ามาอย่างหนัก ของเหลวที่คั่งค้างเมื่อชั่วโมงที่แล้วเคยตัวหล่อลื่นได้เป็นอย่างดี มันกำลังไหลออกมาเลอะง่ามขาเพื่อตอกย้ำว่าเขากำลังถูกทำเรื่องอัปยศอยู่

“ผมอยากให้คุณใช้ปากจังเลยที่รัก”

“อ๊า! อะ...!”

“คิดไม่ผิดที่เลือกลงอายไลน์เนอร์ให้คุณแค่คนเดียว” ชายหนุ่มยังคงกระแทกแกนกายเข้าหาช่องทางรักอย่างต่อเนื่อง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องน้ำอย่างหยาบโลนราวกับไม่กลัวว่าใครจะเข้ามาได้ยิน จงอินยังคงสั่งสอนไอดอลหนุ่มให้สำนึก แม้ว่าเขาจะลุ่มหลงดวงตาคู่นี้ที่เขาเป็นคนแต่งเติมสีลงไปก็ตาม

“ฉัน... ฉันจะยืนไม่ไหวแล้ว”

เซฮุนหอบกระเส่าก่อนจะปล่อยให้อีกคนเล่นสนุกกับร่างกายเขาตามอำเภอใจ จงอินปิดฝาชักโครกลงแล้วประคองอีกคนให้นั่งทับกับตักทั้งที่ส่วนนั้นยังคงเชื่อมต่อกันอยู่ ไอดอลหนุ่มซบหน้าลงกับไหล่กว้างพร้อมสองขาที่ถูกจับให้แยกออก ก่อนบทรักจะเริ่มต้นอีกครั้ง

มือหนาฟาดลงบนสะโพกกลมอย่างหมั่นเขี้ยวขณะสวนสะโพกเข้าหาช่องทางด้านหลัง เซฮุนกัดไหล่อีกคนคลายความเสียวซ่านที่แล่นปราดไปทั้งร่างกาย เขาทั้งทุบ ทั้งจิกเล็บลงบนหลังไอ้สารเลวที่ชอบใช้กำลังข่มเหงเขา แต่ถึงอย่างนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าร่างกายของโอเซฮุนนั้นต้องการผู้ชายคนนี้มากแค่ไหน

ร่างกายสั่นไหวไปตามแรงที่อีกคนเป็นฝ่ายชักนำ เซฮุนผละตัวออกมาเล็กน้อยเพื่อมองหน้าคนที่ปากบอกว่าเกลียดนักเกลียดหนา ทั้งคู่สบตากันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะจูบกันโดยที่ไม่รู้เลยว่าใครเป็นฝ่ายเริ่มก่อน

ไม่มีคำว่าอ่อนโยนตั้งแต่แรก ไม่ว่าจะทั้งคำพูดและการกระทำ ทุกอย่างมันรุนแรงและเร่าร้อนจนต้องกระแทกแกนกายเข้าหาร่างคนปากเก่งแรง ๆ ทั้งที่ยังไม่ถอนริมฝีปากออกมา เซฮุนตวัดกอดรอบคอแกร่งไว้เป็นหลัก ร่างกายของเขาโยกขึ้นลงตามจังหวะจนใกล้จะถึงฝั่งฝันเต็มที

ต่างฝ่ายต่างอยากเอาชนะ และถ้านี่มันคือเกม... โอเซฮุนก็ไม่อยากยอมแพ้เหมือนกัน

“ฉันเกลียดนาย... อ่ะ... อา...”

“ผมก็เกลียดคุณเหมือนกัน... ที่รัก”

END

เอ้า แปลงเป็นเวอร์ชั่นไคฮุนด้วยนะเนี่ย อั่ยย่ะ!