#ficDOPPEL | intro ` chanbaek

ประตูห้องถูกปิดลงก่อนที่คนตัวเล็กจะถูกดันให้แผ่นหลังติดกับประตูอีกที แบคฮยอนเผยอปากรับจูบร้อนแรงของคนตัวสูงที่กำลังสอดมือเข้ามาในเสื้อของเขาจนทำให้ขนอ่อนทั้งร่างลุกซู่ไปหมด ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจนไม่มีโอกาสได้ตั้งตัว

เราไม่เคยจูบกันแบบนี้มาก่อน แน่นอนว่าสิ่งที่ชานยอลเป็นอยู่มันสร้างความประหลาดใจเป็นอย่างมาก แต่ถึงอย่างนั้นคนตัวเล็กก็ไม่คิดจะหยุดแล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะเขาเองก็อยากให้เรื่องราวมันดำเนินไปต่อ โดยที่ไม่หยุดกลางคันเหมือนทุกครั้ง

แบคฮยอนช่วยปลดเข็มขัดให้คนรัก นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาคิดว่าการถอดเข็มขัดเป็นปัญหาระดับโลกที่ไม่ควรเกิดขึ้นในนาทีนี้ มือทั้งสองข้างกำลังสั่น อีกทั้งหัวใจยังเต้นเร็วแรงจนไม่เป็นจังหวะหลังจากถูกคนตรงหน้าปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกทีละชิ้น จนกระทั่งตอนนี้ร่างของบยอนแบคฮยอนเปลือยเปล่า

“ถอดออกสิ...”

เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหูอีกครั้ง แน่นอนว่าแบคฮยอนคงไม่ปล่อยให้รังดุมของเสื้อเชิ้ตสีดำตรงหน้าเป็นอุปสรรคนานไปกว่านี้ เสียงหอบหายใจของเราทั้งคู่นั้นบ่งบอกถึงความต้องการที่พุ่งสูงจนยากที่จะหยุด บยอนแบคฮยอนเป็นคนลามกงั้นเหรอ ช่างเถอะ...นาทีนี้ใครจะสน

กางเกงเนื้อดีถูกร่นลงไปจนถึงข้อเท้า ก่อนที่มือแกร่งจะเชยคางคนตัวเล็กขึ้นมาจูบอย่างร้อนแรงอีกครั้ง ริมฝีปากล่างของแบคฮยอนถูกขบกัดเบา ๆ ก่อนที่ลิ้นร้อนจะไล้เลียกวาดเอาความต้องการจากเขาไปผ่านจูบนี้

ชานยอลจับมือเล็กไปกำกายร้อนที่กำลังแข็งขืน แบคฮยอนรู้สึกตื่นเต้นกับท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่ต้องใช้มืออีกข้างเข้ามาช่วย

“ใส่มันเข้าไปในปาก”

แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงในความมืดก่อนจะกัดริมฝีปากล่างเบา ๆ แล้วแตะลิ้นลงไปกับส่วนปลาย เสียงผ่อนลมหายใจออกมาพร้อมมือแกร่งที่ลูบลงมาบนศีรษะทุย แบคฮยอนปรนเปรอส่วนแข็งขืนด้วยโพรงปากโดยใช้มือช่วยรั้งรูดไปด้วย

เรื่องน่าตื่นเต้นกำลังจะเกิดขึ้นกับผู้ชายที่เขารักมาเกินครึ่งปี แบคฮยอนแทบรอไม่ไหวแล้ว ร่างเล็กไม่แน่ใจว่าความลามกสั่งการให้ปากของเขารั้งรูดกายใหญ่ของคนตรงหน้าเป็นเพราะพิษเหล้าหรือเพราะจิตใต้สำนึกมันต้องการเรื่องแบบนี้มาตลอดกันแน่

เสียงครางพอใจปลุกปั่นอารมณ์คนฟังให้พุ่งสูงกว่าที่เป็นอยู่ แบคฮยอนขยับมือเร็วยิ่งขึ้นก่อนจะคายส่วนนั้นออกจนน้ำลายเหนียวเยิ้มเมื่อร่างของเขาถูกช้อนขึ้นให้นั่งบนบาร์บิวท์อินที่ชานยอลมักจะใช้เวลาไปกับการอ่านหนังสือตรงนี้

แบคฮยอนผ่อนลมหายใจเบาหวิวหลังจากร่างสูงถอนจูบออกแล้วเลื่อนไปหยุดอยู่ข้างหูเขา ก่อนจะขบติ่งหูเบา ๆ และตามด้วยลิ้นร้อนที่ส่งมาแลบเลียปลุกอารมณ์ให้คนตัวเล็กสติแตกมากยิ่งขึ้น

“อา...ชานยอล...”

สองแขนตวัดกอดรอบคอแกร่ง แบคฮยอนเชิดหน้าขึ้นเมื่ออีกฝ่ายส่งเรียวนิ้วเข้ามาเบิกทางแล้วเริ่มขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบจนคนถูกกระทำเผลอขยับสะโพกสวนเรียวนิ้วอย่างตั้งใจ

“ไม่ใช่ครั้งแรกสินะ”

“อื้อ...แคร์ด้วยเหรอ?” แบคฮยอนถามเสียงสั่น ขณะที่อีกฝ่ายยังคงกระแทกนิ้วเข้ามาในช่องทางรักอย่างต่อเนื่อง

“แคร์สิ ฉันจะได้รู้ว่าควรจัดการกับนายแบบไหน”

“อะ...อ๊ะ! ...ย...ยังไง?”

ร่างเล็กรู้สึกเหมือนกำลังถูกปั่นประสาท กับการตกเป็นผู้ถูกกระทำอย่างสมบูรณ์แบบ ถึงจะแค่นิ้ว แต่มันก็เป็นสิ่งหนึ่งที่บ่งบอกได้ว่าถ้าเป็นเรื่องเซ็กส์แล้ว ปาร์คชานยอลไม่ใช่เด็ก ๆ ซึ่งมันขัดกับนิสัยของผู้ชายคนนี้เหลือเกิน

“คนก่อนทำได้ดีแค่ไหน ฉันจะทำให้นายรู้สึกดีมากกว่านั้น”

“อะ...อา...อา...”

“นายดูเหมือนจะไม่ไหวแล้วนะ”

เสียงทุ้มต่ำของคนตรงหน้านั้นเหมือนคนไม่ได้ตกอยู่ในสภาพเดียวกันกับเขาเลยสักนิด ชานยอลดูนิ่ง ในขณะที่เขากำลังจะขาดใจตาย ตอนที่อีกฝ่ายแทรกนิ้วเพิ่มเข้ามาแล้วเร่งจังหวะจนได้ยินเสียงเฉอะแฉะอย่างน่าเกลียด

“...อื้อ!!...อ...แฮ่ก”

“ฉันชอบเสียงนายตอนเหมือนคนใกล้ตายแบบนี้... ครางอีกสิแบคฮยอน... ทำให้ฉันพอใจ”

ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่เคยน่าเบื่อนั้นมืดสนิท มีเพียงแค่แสงจากดวงจันทร์ที่ลอดผ่านเข้ามาจากหน้าต่างเท่านั้นที่ทำให้เห็นเงาและรูปร่างของชานยอล แบคฮยอนครางออกมาอย่างปิดไม่มิด เมื่อร่างสูงแทรกกายใหญ่เข้ามาและเริ่มขยับอย่างหนักหน่วง

“อ๊ะ! ชานยอล...เดี๋ยว!”

ร่างเล็กจิกปลายเท้าเมื่ออีกฝ่ายยกสะโพกเขาขึ้นเล็กน้อยแล้วกระแทกเข้ามาซ้ำ ๆ ตอนนี้สิ่งที่แบคฮยอนมองเห็นมีเพียงแค่เงาดำที่กำลังเคลื่อนไหวส่วนนั้นเข้ามาในตัวเขาอย่างเร็วแรงเท่านั้น และมันทำให้เขารู้สึกว่ายังไม่พอ

“เปิด...เปิดไฟได้ไหม...อา...”

“ชู่ว์...” ร่างสูงก้มลงมากระซิบก่อนจะลากลิ้นไปตามสันกรามคนตัวเล็กที่กำลังครางกระเส่า “ครางต่อไป...”

“อื้อ!! อะ...!!!”

ชานยอลไม่สนใจคำพูดของเขาเลยสักนิดเดียว ราวกับว่าผู้ชายคนนี้มีรสนิยมการมีเซ็กส์ในที่มืดเพื่อเพิ่มความเร้าใจมากกว่าจะมองเรือนร่างอีกฝ่ายและสีหน้าสุขสมเมื่อส่วนนั้นของเขาทั้งสองคนเชื่อมต่อกันและกัน

“ละ...แล้วนายล่ะ...” แบคฮยอนครางติดขัด “...ครั้งแรกหรือเปล่า”

ดูเหมือนว่าชานยอลจะอยากให้ร่างกายเป็นคำตอบมากกว่าคำพูด เมื่อส่วนนั้นกระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วงจนแบคฮยอนครางไม่ได้ศัพท์ ถึงจะดุดัน ร้อนแรง แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าลึก ๆ แล้วแบคฮยอนก็โหยหาเซ็กส์แบบนี้มาตลอด

“ครั้งแรก...หลังจากอดทนรอมานาน...”

“อ...อะไรนะ...”

ร่างเล็กถูกจับให้หันหลังแล้วยึดบาร์บิวท์อินไว้เป็นหลัก ก่อนที่กายร้อนจะสอดใส่เข้ามารวดเดียว เสียงสะโพกมนถูกกระแทกเข้าออกนับครั้งไม่ถ้วนนั้นหยาบโลนจนน่าเกลียด แต่มันเป็นเสียงเดียวที่สร้างความสุขให้แบคฮยอนได้ในตอนนี้ ถ้าไม่นับเสียงครางอย่างหื่นกระหายของอีกคน

ร่างเล็กถูกอุ้มไปนอนบนเตียงหลังจากปลดปล่อยครั้งแรกไปแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเรี่ยวแรงของชานยอลจะยังไม่หมดลง เมื่อร่างสูงจับขาทั้งสองข้างของคนตัวเล็กแหวกออก ก่อนจะซุกหน้าลงมาตรงส่วนนั้นแล้วกดจูบไปตามโคนขาอ่อนพร้อมพ่นลมหายใจร้อน ๆ รดลงมาปลุกความต้องการของเขาอีกครั้ง

แบคฮยอนทำได้เพียงแค่ขย้ำกลุ่มผมคนรักที่กำลังปรนเปรอส่วนนั้นของเขาด้วยปาก มันหวาดเสียวจนแทบขาดใจตอนที่ลิ้นร้อนตวัดรอบส่วนหัวสลับกับดูดดุนจนมันแข็งขืนอีกครั้ง

“ช...ชานยอล...”

เปลือกตาปรือมองคนในความมืดที่หยัดตัวคุกเข่า ทุกครั้งที่ได้รับความร้อนแรง ภาพตอนคนรักแสดงออกถึงความอ่อนโยนก็จะลอยเข้ามาในความคิดให้ได้เปรียบเทียบอยู่เรื่อย ถ้าเป็นแบบนี้ชานยอลก็คงไม่ต่างจากคนเก็บกด เมื่อเวลาปกติก็จะเป็นอีกอย่างนึง ตอนมีเซ็กส์ก็จะอีกอย่างนึง

ให้ตายสิ...หรือที่ไม่ยอมมีอะไรกันก็เพราะเหตุผลนี้ด้วยหรือเปล่านะ

จนถึงตอนนี้แบคฮยอนก็อยากรู้ว่าตอนนี้ชานยอลกำลังทำสีหน้าแบบไหนตอนเราร่วมรักกัน แต่ก็มีเพียงแค่เสียงครางในลำคอ และเสียงสะโพกกับหน้าขากระทบกันเท่านั้นที่ทำลายความเงียบในค่ำคืนนี้ แบคฮยอนปล่อยให้ร่างกายไถลไปกับผืนเตียงขณะจับจ้องไปยังเงามืดนั้น ถึงจะมองไม่เห็นหน้า แต่เขากลับรู้สึกได้เองว่ากำลังถูกมองอยู่

ชานยอลกำลังมองมา...ด้วยสายตาแบบไหนกันนะ?

“เรียกชื่อฉันอีกสิ...แบคฮยอน”