ต่อจากลิงก์นี้คร้า >> https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1552374&chapter=47
“ก้มลงมาหน่อยซี่”
“อะ”
“อีก เราสระให้ไม่ถนัด”
“อีกนิดเดียวหัวฉันก็โขกพื้นแล้วนะ
ทำไมเตี้ยแบบนี้เนี่ยโมจิ”
เด็กสองคนยืนอยู่ใต้ฝักบัว
ช่วยกันสระผมให้จนบนศีรษะฟูฟ่องไปด้วยแชมพู เด็กหนุ่มตัวสูงบีบครีมอาบน้ำใส่มือแล้วถูไปตามผิวนุ่มนิ่มของอีกคนก่อนจะฟาดมือลงไปบนก้นเด้ง
ๆ อย่างมันเขี้ยว
แบคฮยอนย่นจมูกกับคำพูดคำจาแฟนหนุ่ม
เมื่อกี้ยังอ้อนอยู่เลย ผ่านไปไม่กี่นาทีก็ว่าเขาเตี้ยแล้ว ชาร์ลเนี่ยน้า
ปากหวานได้ไม่สุดทางจริง ๆ “เราไม่ได้เตี้ย ตัวเองนั่นแหละสูง”
“ตัวเองงั้นเหรอ” เด็กหนุ่มตัวสูงขมวดคิ้วครุ่นคิด ก่อนจะมองแก้มแดง ๆ
ของแฟนตัวน้อยที่เลอะไปด้วยฟองของแชมพู “จั๊กจี้จัง”
“ทำไมเหรอ?”
“ก็เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าตัวเอง
เหมือนพวกผู้หญิงขี้เพ้อเรียกแฟนยังไงก็ไม่รู้”
“เราไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย
วันนี้ชาร์ลเรียกเราว่าผู้หญิงขี้เพ้อกี่ครั้งแล้ว ยกมือขึ้นมานับเลยนะ
เราจะตัดให้ขาดเลย!” น้องน้อยโวยวาย ตีมือเล็ก ๆ
ลงบนอกเขาจนฟองสบู่กระเด็นโดนแก้มตัวเอง เขาจึงหลุดหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่ได้
“ซื่อบื้อ
แกล้งคนอื่นยังไงให้กลับไปโดนตัวเอง”
“ชาร์ลก็ซื่อบื้อ”
“ย่าห์ อยากตายเหรอ”
“ชาร์ลซื่อบื้อ!” เขาต้องเป็นพวกมาโซคิสม์แน่ ๆ ที่รู้สึกชอบใจเวลาโดนน้องน้อยด่า
ทำไงดีล่ะ ตอนนี้อารมณ์มันเริ่มมาแล้ว
และเขาเริ่มไม่อยากใช้เวลาไปกับการอาบน้ำโดยไม่จับร่างนุ่มนิ่มหันหลังแล้วกระแทกแรง
ๆ จนร้องลั่นเสียงก้องในที่แคบ ๆ ที่มีเพียงเขาเท่านั้นที่ได้ยิน
แต่ถ้าทำอย่างใจคิดไอ้นั่นที่ยืมมาก็จะไม่ได้ใช้ เขาอยากเห็นโมจิใส่ถุงน่องจริง ๆ
ให้ตาย แต่ถ้าขอให้ใส่ น้องคงปฏิเสธเสียงแข็งแน่นอน
เพราะฉะนั้น... ชาร์ลี ฮอปส์ต้องวางแผน
“อะไร มีอารมณ์เหรอ?” เขาหลุบสายตามองมินิโมจิ
และคนตัวเล็กก็รีบเอามือปิดอย่างขลาดอายแม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นอย่างที่เขาพูดเลยสักนิด
“เราเปล่านะ ชาร์ลนั่นแหละมี!”
“นี่ยังไม่ได้แข็งนะ ขนาดปกติ”
“อี๋ คนลามก คิดแต่เรื่องทะลึ่ง”
“ของนายเล็กแล้วก็พาลว่าฉันมีอารมณ์เพราะใหญ่กว่าเนี่ยนะ
ได้เหรอโมจิ”
“ได้ เพราะชาร์ลมี เราจำขนาดได้” เกือบหลุดขำออกมาแล้วแต่ดีที่น้องน้อยเอาแต่ก้มหน้าชี้ ๆ ไอ้นั่นของเขา
ก็ช่วยไม่ได้นี่หว่า มีแฟนน่ารัก น่าฟัด น่าจับปล้ำแบบนี้ใครจะทนไหว
“จ้องเชียวนะ อยากใช้ปากกับมันล่ะสิ?”
“เราเปล่านะ เราแค่ --”
“ลามก...”
เขาเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ ๆ คนตัวเล็กที่กำลังหน้าแดงจัด
ก่อนจะผลักเขาออกเพราะเขินจนสู้ไม่ได้ คนเจ้าเล่ห์จึงใช้จังหวะนั้นเล่นละคร
เซถอยหลังจนศีรษะโขกกับผนังเข้า “อ... อา...”
“ชาร์ล เราขอโทษ เจ็บมากไหม?!” แบคฮยอนรีบเข้าไปดูอาการคนตรงหน้าที่เอาแต่กุมศีรษะพร้อมส่งเสียงโอดครวญอยู่ในลำคอ
“เราขอโทษนะ ขอโทษ”
“...”
“น้องขอโทษ...” รู้ว่าต้องทำอย่างไรอีกฝ่ายถึงจะหายโกรธ
คนตัวเล็กขยับเข้าไปใกล้พร้อมกอดเอวคนตรงหน้า ช้อนตามองตาแป๋วเอาลูกอ้อนเข้าสู้ถ้าหากว่าชาร์ลกำลังจะหงุดหงิด
แบคฮยอนรู้น่า คบกันมาขนาดนี้
คนที่รู้ใจชาร์ลดีที่สุดจะต้องเป็นเขาอยู่แล้ว!
“ถ้าฉันหัวแตกหรือเลือดคั่งในสมองนายจะทำไง?”
“แต่ก็ยังไม่แตกไม่ใช่เหรอ...”
“ฉันถามว่า ‘ถ้า’
มันแตก”
“...”
ไม่ได้ผลอะ... ชาร์ลดูโกรธจริง ๆ
ด้วย
“เดี๋ยวนี้นายเริ่มรุนแรงกับฉันมากขึ้นนะ
หรือว่านี่มันคือตัวตนที่แท้จริงของนาย”
คนถูกมองเปลี่ยนไปทำตาโต ชาร์ลเปิดน้ำจากฝักบัวเพื่อล้างตัวก่อนร่างเปลือยเปล่าของแฟนหนุ่มจะเดินออกไปคว้าผ้าขนหนูเพื่อบอกให้รู้ว่าคราวนี้ปาร์คแบคฮยอนทำผิดพลาดครั้งใหญ่หลวง
จริงด้วย... ถ้าชาร์ลหัวแตกจริง ๆ เขาต้องรู้สึกแย่มากแน่
ๆ ชาร์ลแค่ล้อเล่นเฉย ๆ ทำไมต้องรุนแรงกลับด้วย นิสัยไม่ดีเลย
คนตัวเล็กรีบล้างผมล้างตัวก่อนจะคว้าผ้าขนหนูขึ้นมาห่อลวก
ๆ พอออกไปข้างนอกก็เห็นแฟนหนุ่มกำลังใส่กางเกงนอนขายาวตัวเดียวและเตรียมจะขึ้นเตียงทั้งที่ผมยังไม่แห้ง
ไม่ได้นะ! เดี๋ยวชาร์ลจะเป็นหวัด
แต่ถ้าเดินดุ่ม ๆ เข้าไปพูดคงโดนงอนกว่าเดิมแน่ ทำไงดี...
“ชาร์ล เราขอโทษ เราผิดไปแล้ว”
“...”
“ขอโทษนะคับ นะ ๆ ให้ตีสิบทีเลย” แบคฮยอนย่อตัวลงเอาคางเกยขอบเตียงพร้อมแบมือออกมาตรงหน้า
ชาร์ลยังคงนอนหันหลังให้ ผ่านไปเป็นนาทีเลยที่ค้างอยู่ท่านั้นและเขาไม่คิดจะยอมแพ้
เด็กหนุ่มตัวสูงนับเวลาในใจ
ทิ้งให้อีกคนตกอยู่ในความกังวลเล่น ๆ อยู่ราว ๆ สามนาทีก่อนจะหันไปมองหน้าหงอย ๆ
แต่ดูเซ็กซี่เพราะหยดน้ำที่ไหลจากเส้นผมลงมาตามโครงหน้า
น้องน้อยที่ห่อผ้าขนหนูแค่ผืนเดียวยังคงน่ามองในสายตาเขาเสมอ แต่แผนการทั้งหมดยังไม่จบเพียงเท่านี้
“เราไม่ได้เป็นคนนิสัยไม่ดีนะ
ต่อไปนี้เราจะไม่ทำรุนแรงกับชาร์ลแล้ว เราสัญญา”
น้องชูนิ้วก้อยพร้อมพยักหน้าเพื่อย้ำว่าทั้งหมดที่พูดออกมา
ปาร์คแบคฮยอนจะไม่มีทางกลับคำเด็ดขาด
“เพราะนายทำผิดครั้งแรกหรอกนะ คราวนี้ฉันจะยกโทษให้ก็ได้”
“จริงนะ”
คนตัวเล็กยิ้มกว้างอย่างดีใจ
“ฉันยกโทษให้
แต่ไม่ได้หมายความว่าจะหายโกรธ”
“...”
จากยิ้มกว้างกลายเป็นยิ้มเก้อ แบคฮยอนขึ้นไปบนเตียงแล้วก้มลงจุ๊บปากแฟนหนุ่มเบา ๆ
ก่อนจะผละออกมาสบตากัน แต่ถึงอย่างนั้นชาร์ลก็ยังส่ายหน้าไม่พอใจ
“พอเถอะ ฉันอยากอยู่เงียบ ๆ
คนเดียว”
“คนเดียวอะไรเล่า
เป็นแฟนกันต้องอยู่ด้วยกันซี่ หายโกรธเรานะ”
คนตัวเล็กก้มไปหอมแก้ม คราวนี้เกิดเสียงฟอดทั้งสองข้างเลย
แต่ชาร์ลก็ยังส่ายหน้าอยู่ได้ “เราต้องทำยังไงอะ”
“ไปใส่เสื้อผ้าแล้วกลับไปนอนบนเตียงตัวเอง”
“เตียงเราอยู่ตรงนี้! เรานอนตรงนี้ทุกวัน แขนชาร์ลคือหมอนของเรา!”
น้องน้อยเบะปากอย่างน่าเอ็นดู น่าจับมาจูบขมับแล้วบอกว่า ‘โอ๋
ๆ พี่ชาร์ลขอโทษที่แกล้งหนูนะครับ’
“...”
“เราต้องทำแบบนี้ใช่ไหม?” ลิตเติ้ลโมจิปลดผ้าขนหนูออกจนเหลือแต่ร่างเปลือยเปล่า
ก่อนจะขึ้นคร่อมส่วนกลางลำตัวของเขาพร้อมเสยผมที่เปียกชุ่มขึ้นจนหัวใจคนมองใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ
แต่ชาร์ลี ฮอปส์ก็ยังเก็บสีหน้าไว้ได้ดี
“ฉันไม่มีอารมณ์”
“แต่ก่อนอาบน้ำชาร์ลยังมีอยู่เลย...
เราจะทำแบบนั้นกันไม่ใช่เหรอ...” คนตัวเล็กถามเสียงแผ่ว
กรีดนิ้วชี้ไปตามสะดือไล่ไปจนถึงแผงอกแฟนจ๋าคลายความขลาดอาย
แต่กลายเป็นยั่วยวนอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว
“มันก็ใช่
แต่นั่นก็ก่อนที่ฉันจะโกรธ”
“แล้วทำยังไงถึงจะหายคับ” น้องน้อยยังอ้อนไม่หยุด และเขาเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว
“ไปหยิบกล่องบนโต๊ะฉันมา”
“กล่องเหรอ?”
แบคฮยอนหันไปมองโต๊ะอีกคนแล้วก็พบว่ามีกล่องลายทางวางอยู่ตรงนั้น
มันแปลกตาเพราะไม่เคยเห็นมาก่อน
ชาร์ลนั่งพิงกับหัวเตียง
มองร่างโค้งเว้าเปลือยเปล่าเดินไปหยิบกล่องหรรษามาหยุดอยู่ข้างเตียง
ก่อนเขาจะพยักหน้าบอกให้น้องน้อยเปิดฝามันออก
“อะไรเนี่ย?”
แบคฮยอนหยิบถุงน่องสีขาวลายลูกไม้ขึ้นมาอย่างประหลาดใจ และยิ่งเห็นแท่งแปลก ๆ
ก็ยิ่งเบิกตาโพลง “ชาร์ลไปเอามาจาก --”
“มานี่”
เด็กหนุ่มตัวสูงยื่นมือออกไประหว่างมองแววตาคู่นั้นที่ยังไม่ได้รับคำตอบ โมจินุ่มนิ่มยังคงทำตัวไม่ถูก
และเจ้าตัวคงกลัวเขาโกรธมากกว่าจะถามหาเหตุผล
จึงยอมจับมือเขาและนั่งลงบนเตียงแต่โดยดี
ทั้งคู่สบตากันในระยะใกล้ และแบคฮยอนเริ่มเข้าใจแล้วว่าแฟนหนุ่มอยากให้ง้อแบบไหน
“ชาร์ลจะให้เราใส่มันเหรอ...”
“เปล่า”
ร่างขาวเนียนถูกประคองให้นอนลงบนเตียงก่อนจะถูกคร่อมโดยคนที่เคยนอนหันหลังให้
แบคฮยอนรู้สึกใจเต้นแรง
มันต่างจากทุกครั้งตรงที่แววตาของอีกฝ่ายเหมือนมีอะไรอยู่ในนั้น “รอรับมือจากบทลงโทษของฉันให้ดีล่ะโมจิ”
เสียงกระซิบมาพร้อมริมฝีปากที่จูบลงมาชวนให้หดคอลง
แบคฮยอนรู้สึกได้ว่าหน้ามันกำลังร้อนผ่าว
ตอนมองคนบนร่างที่มักจะแสดงสีหน้าและแววตาแบบนี้แค่ตอนเราจะร่วมรักกันเท่านั้น
จะดูเป็นคนลามกเกินไปไหมนะ... ถ้าใจของเขามันชอบแววตาของชาร์ลตอนนี้เหลือเกิน
“อ... อื้อ”
ผมสีอ่อนที่ยังไม่แห้งดีกำลังลากไปตามหน้าท้องซึ่งกระเพื่อมไปกับความวาบหวิวกระทั่งใบหน้าคมคลอเคลียกับส่วนนั้น
มันตื่นตัวอย่างง่ายดายเพราะผู้ชายคนนี้ ทั้งลิ้นที่กำลังเลียหยอกเย้า
ไปจนถึงแววตาสีอ่อนคู่นั้นที่จดจ้องเขาขณะทำเรื่องน่าอาย
ชาร์ลคาบถุงน่องสีขาวด้วยปากพร้อมลุกขึ้นนั่งยืนเข่า
มองร่างที่เขาทั้งรักทั้งหลงจนโงหัวไม่ขึ้นก่อนคว้าขาเรียวขึ้นมาเลีย “เรารู้นะว่าชาร์ลแกล้งโกรธเรา...”
“เหรอ รู้แล้วนายจะทำอะไรได้?”
“...”
“จะสะบัดขาออกแล้วเดินออกไป
หรือจะนอนให้ฉันทำโทษอย่างไร้เหตุผล?”
แบคฮยอนหน้าแดง มองอีกคนที่กำลังค่อย ๆ
ใส่ถุงน่องลายลูกไม้ให้เขาอย่างเบามือ มันช่างน่าอายเหลือเกินที่ต้องใส่ของแบบนั้น
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าสิ่งที่ชาร์ลกำลังทำในตอนนี้
มันส่งผลต่อหัวใจที่กำลังเต้นแรงไม่หยุด
แววตาที่มองมา และมือแกร่งที่เคยให้ความอบอุ่นมาตลอดกำลังประคองเท้าเขาไว้
ก่อนจะจูบลงไปเบา ๆ อย่างอ่อนโยน ชาร์ลไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน หัวใจแบคฮยอนพองโตเหมือนจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว “...ชาร์ล”
ถุงน่องถูกสวมใส่พร้อมกางเกงในลายลูกไม้สีขาว
แบคฮยอนอายเหลือเกิน เขาคิดว่าของแบบนี้คงมีแค่ผู้หญิงเท่านั้นที่จะได้ใส่มัน
ชาร์ลชอบแบบนี้เหรอ ถ้าเขาใส่มัน... ชาร์ลจะชอบมากขึ้นใช่หรือเปล่านะ
กางเกงในลูกไม้ถูกแหวกออก ขาเรียวชันขึ้นหนีบศีรษะคนที่ใช้ปากครอบส่วนนั้นตรงหว่างขา
บิดกายเร่าครางเสียงกระเส่าจนแผ่นหลังอแอ่นไม่ติดเตียง
แบคฮยอนขยำกลุ่มผมสีอ่อนคลายความเสียวซ่าน
ทั้งอมและแทรกนิ้วเข้าไปเบิกทางและขยับข้อนิ้วจนคนถูกปรนเปรอทั้งสองทางแทบขาดใจ
ใบหน้าหล่อคายแท่งน่ารักออกมาจนน้ำลายเยิ้ม
เขากวาดลิ้นเลียเอาความหวานทั้งหมดเข้าปากพลางมองร่างที่นอนปรือตามองอย่างยั่วยวน
ผิดคาดไปนิดหน่อย... ก็ตรงที่น้องน้อยน่ากระทำชำเรามากกว่าเมื่อวานเป็นไหน ๆ
“จูบ...”
นอกจากจะไม่งอแงขอถอดถุงน้องแล้วยังใช้ปากนุ่มนิ่มนั่นออดอ้อนอีก ถึงชาร์ลี
ฮอปส์จะเป็นคนชั่วใจบาปวางแผนให้น้องใส่ถุงน่อง
แต่เขาก็ยังเป็นแฟนที่ดีมากพอที่จะโน้มตัวลงไปบดขยี้ริมฝีปากสีเชอร์รี่พร้อมแลกลิ้นจนได้ยินเสียงหอบหายใจสอดประสานกัน
“อึดอัดไหม?”
“มัน... รัดก้น...”
“เหรอ... อยากให้พี่จ๋าเอาออกให้หรือเปล่า?”
คนตัวเล็กส่ายศีรษะอย่างขลาดอาย
ก่อนทั้งคู่จะหลุบสายตาลงมองไปตามมือเล็กที่กำลังแหวกกางเกงในลายลูกไม้ออกให้กว้างขึ้น
“แบบนี้... ก็ได้...”
“น่ารัก” ชาร์ลจูบขมับน้องเบา
ๆ ก่อนทั้งคู่จะแลกจูบกันอีกครั้ง เปลือกตาบางปิดลงปล่อยให้อีกคนชักนำไปตามที่ต้องการ
รวมถึงมือของตนเองที่แหวกกางเกงในลูกไม้...
มันกำลังถูกมืออีกคนจับลงไปสอดใส่ช่องทางด้านหลังของตนเอง
“อื้อ...”
“อีกไหม?”
คนตัวเล็กพยักหน้า...
เขาจึงใส่นิ้วตัวเองเข้าไปด้วย
แบคฮยอนกัดริมฝีปากล่าง
หอบหายใจผิดจังหวะยามนิ้วของตนเองและนิ้วของอีกคนขยับเข้าออกพร้อม ๆ กัน
เขาเขินเหลือเกินกับความแปลกใหม่ แต่คนตัวเล็กคงเลือกฝืนความอายเพื่อเอาใจแฟน
มากกว่าจะนอนอยู่เฉย ๆ
ชาร์ลหลับตาพลางสูดปากอย่างซ่านเสียวเมื่อมือเล็กของน้องน้อยสอดเข้ามาในกางเกงนอนของเขาพร้อมกอบกุมส่วนแข็งขืนเอาไว้และชักขึ้นลงจนส่วนหัวปริ่มน้ำ
“ให้เรา... ทำให้บ้างนะ”
“ทำอะไร?”
เขาสบตากับคนตัวเล็กที่หน้าแดงก่ำราวกับลูกมะเขือเทศ แบคฮยอนกัดริมฝีปากล่าง
หลุบสายตาลงราวกับชั่งใจว่าควรพูดมันออกมาดีหรือไม่ ก่อนจะช้อนตามองเขาอีกครั้ง...
พร้อมกับอ้าปากออก... เพื่อให้ชาร์ลี
ฮอปส์รู้ว่าน้องน้อยอยากทำอะไร
เด็กหนุ่มตัวสูงยกยิ้มพลางขึ้นคร่อมทับแผงอกคนตัวเล็กและชักส่วนกลางลำตัวจนมันแข็งเต็มที่
เขารู้สึกเหมือนตัวเองใกล้จะคลั่งเข้าไปทุกที เมื่อตอนนี้น้องน้อยไม่ได้แค่อ้าปาก
แต่ยังแลบลิ้นออกมาต้อนรับความเป็นชายของเขาเสียด้วย
“Do it.”
ชาร์ลยันมือไว้กับผนังพลางมองลิ้นเล็กที่กำลังเลียท่อนเอ็นโดยมีสองมือคอยประคองเอาไว้
ลิตเติ้ลโมจิรู้จักเอาอกเอาใจ ทั้งเลียทั้งดูดส่วนหัวจนเขาเสียวซ่านไปทั้งกาย
เด็กหนุ่มตัวสูงสวนสะโพกเข้าหาโพรงปากอุ่น เขายังจำได้ว่าช่วงแรก ๆ
น้องน้อยไม่เคยอมมันเข้าไปได้ลึกขนาดนี้
“แค่ก ๆ”
คนตัวเล็กสำลักความใหญ่โตที่กระแทกเข้าไปจนสุด
แฟนหนุ่มจึงก้มลงไปจูบปากกวาดเลียน้ำลายที่เลอะออกมาเพื่อทำความสะอาดให้ใบหน้าน่ารักของโมจินุ่มนิ่ม
“อื้อ...”
ชาร์ลไม่ยอมเสียเวลาไปมากกว่านั้น เขาสอดสองนิ้วเข้าไปในช่องทางเดิมอีกครั้งพร้อมขยับหาจุดที่จะทำให้คนตัวเล็กดิ้นพล่านจนเหมือนจะขาดใจ
เด็กหนุ่มเกร็งข้อนิ้ว
อัดกระแทกเข้าไปจนมิดแล้วแทนด้วยความเป็นชายที่สอดใส่เข้าไปทีเดียวจนมิดด้าม
“อะ.. อ๊า!”
“เสียงดังอีกแล้ว...”
น้องน้อยรีบยกมือขึ้นปิดปากขณะที่ร่างกายกำลังไถลไปกับเตียงอย่างเชื่องช้าในจังหวะแรก
เขาอดเอ็นดูใบหน้าจิ้มลิ้มของลิตเติ้ลโมจิไม่ได้จริง
ๆ ยิ่งตอนน้ำตาไหล... ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขากระแทกแรงเกินไป
หรือเพราะน้องเสียวจนกลั้นไม่อยู่กันแน่
“อยากให้ฉันทำแรงกว่านี้ไหม?” ชาร์ลถามให้อายอีกแล้ว... ทั้ง ๆ
ที่รู้ดีอยู่แล้วว่าทำแบบไหนเขาถึงจะรู้สึกดีแต่ก็ชอบทำให้ต้องตอบอยู่เรื่อย
แบคฮยอนไม่กล้าพูดหรอก... วันนี้คนตัวเล็กทำเรื่องน่าอายไปตั้งหลายครั้งแล้วนะ...
“ที่รัก... อยากให้ฉันทำแรง ๆ หรือเปล่า?”
ใบหน้าหล่อก้มลงมาใกล้
พร้อมกัดริมฝีปากล่างนุ่มนิ่มเล็กน้อยแล้วปล่อยออกขณะที่สะโพกสอบยังคงซอยเข้าออกไม่หยุดจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อ
แบคฮยอนหอบกระเส่า ครางเสียงอู้อี้ในลำคอเมื่อถูกอีกฝ่ายกดดันให้พูดด้วยการทำช้าลง
“อย... อยาก...”
“หืม... เมื่อกี้พูดอะไรนะ
ฉันไม่ได้ยินเลย?”
“อยาก... ให้ชาร์ล... เข้ามาลึก ๆ” น้องน้อยเม้มริมฝีปาก ขลาดอายจนหน้าแดงก่ำจนต้องยกมือขึ้นปิด “แล้วก็ทำแรง ๆ เหมือนที่ทำทุกวัน...”
เด็กหนุ่มหัวเราะในลำคออย่างพอใจพลางยันตัวลุกขึ้นนั่งยืนเข่า
ยกก้นกลมขึ้นแล้วให้น้องจับข้อพับขาตนเองไว้ก่อนเขาจะเริ่มขยับอีกครั้ง
และคราวนี้มันเข้าไปได้อย่างล้ำลึกจนเขาเองต้องขบกรามแน่น
นัยน์ตาสีอ่อนมองร่างนุ่มนิ่มที่ช่างเข้ากับถุงน่องลายลูกไม้เหลือเกิน
ทั้งเสียงคราง ท่วงท่า
และความรู้สึกเสียวซ่านที่ไต่ระดับขึ้นอยู่ทุกขณะนั้นทำให้เขากระแทกเร็วแรงยิ่งขึ้น
“อ๊า อะ อ๊า ชาร์ล อ๊ะ!!”
เจ้าของชื่อคว้าร่างนุ่มนิ่มขึ้นมานั่งบนตักพร้อมซอยสะโพกย้ำจนร่างน้อยโยกไหวส่ายคล้ายจะหมดแรง
แบคฮยอนคว้าต้นคอแกร่งไว้เป็นหลัก
สบตากับเจ้าของใบหน้าหล่อที่มองเท่าไหร่ก็ไม่มีวันเบื่อก่อนจะเป็นฝ่ายป้อนจูบให้เสียเอง
มือแกร่งฟาดลงบนสะโพกกลมจนเกิดเสียง
บีบขย้ำจนเต็มมือพร้อมเสยแท่งร้อนเข้าหาช่องทางรักที่ตอดรัดแน่นราวกับไม่อยากให้หลุดออกไป
ทั้งคู่ถอนจูบออกมาจนน้ำลายเยิ้มเป็นสาย
และก็ยังเป็นน้องน้อยที่เอาอกเอาใจแฟนด้วยการเลียให้จนไม่เหลือ
“อยากถอดถุงน่องไหม? อา... ซี๊ด...”
“ชาร์ลอยากให้เราใส่ไม่ใช่เหรอ...”
“อืม... อยาก...”
“งั้น... เราจะไม่ถอด... อื้อ...”
“ที่รัก”
ชาร์ลสบตากับคนน่ารักที่กำลังช่วยเขาด้วยการบดสะโพกตนเองเข้าหาแท่งร้อนจนเขาไม่ต้องขยับเอง
“จ๋า...”
“ถ้าเสร็จรอบนี้แล้ว...
เราลองปิดตาทำกันดีไหม?” พอได้เล่นพิเรนทร์ครั้งแรกก็เริ่มอยากมีครั้งที่สอง
คนที่ถูกความเสียวซ่านมอมเมายังคงขย่มก้นกลมเข้าหาความยาว พลางคิดไปว่าคราวนี้...
ปาร์คแบคฮยอนจะไม่ยอมเป็นฝ่ายโดนแกล้งอีกแล้ว
“ได้สิ” ชาร์ลอมยิ้มพอใจ
พลางแหวกก้นกลมออกเพื่อให้ความเป็นชายเข้าไปจนมิดด้ามในทุก ๆ ครั้งที่น้องขย่มลงมา
ก่อนน้องน้อยก็แตะนิ้วบนริมฝีปากเขา พร้อมคลึงเบา ๆ ด้วยแววตาที่ทำให้ชาร์ลี
ฮอปส์ตื่นเต้นฉิบหาย
“แต่ว่าคราวนี้...
พี่จ๋าต้องเป็นคนปิดตานะ”
TBC
*รูดก้านมะยมรอฟาดดากน้องน้อยแล้วขังไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันสักสามวัน*
อ่านจบแล้วไปโหวต MAMA กันด้วยนะคนคุก!!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น