#ฟิคเปย์เด็ก | special switching character 02 ` chanbaek

“ผมรู้นะว่าคุณกำลังคิดอะไร...”

“น่ารัก” ชายหนุ่มอมยิ้มมองอีกฝ่ายอย่างเอ็นดู “แล้วเธอจะทำอย่างที่ฉันคิดหรือเปล่าล่ะแบคฮยอน?” เจ้าของชื่อนั่งห่อไหล่เมื่อถูกฟัดแก้ม ผ่อนลมหายใจอุ่น ๆ ที่เสียจังหวะไปเพราะถูกคนอายุมากกว่าปั่นป่วน ครู่หนึ่งเลยทีเดียวก่อนจะรวบรวมความกล้ายื่นมือออกไปคว้าหัวเข็มขัดกางเกงอย่างเก้ ๆ กัง ๆ

“มินโฮนึกอะไรถึงให้หนังโป๊เธอมาดูนะ?” คุณชานยอลไม่ปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปพร้อมความเงียบ แบคฮยอนยังคงก้มหน้าก้มตาปลดเข็มขัด และคิดว่าจะตอบคำถามอย่างไรถึงจะไม่โดนแกล้งมากไปกว่านี้

“เขาดูแล้ว ก็เลยแบ่งให้ผมดูบ้างน่ะครับ...”

“พิน็อคคิโอ้” เสียงกระซิบมาพร้อมฟันคมที่งับลงบนใบหู ตามด้วยลมหายใจร้อน ๆ ที่รดลงมา “รู้ไหมว่าจมูกของเธอมันยื่นออกมาทุกครั้งเวลาโกหก”

แบคฮยอนรู้สึกว่าหัวใจจะเต้นแรงเกินไปแล้ว ถ้าถูกจับกดลงบนเตียงพร้อมทำเรื่องอย่างว่ามันจะทำให้เขินน้อยกว่านี้หรือเปล่านะ... แต่คุณชานยอลคงไม่ทำอะไรง่าย ๆ อย่างนั้นแน่ เด็กน้อยขนลุกซู่ เมื่อมือข้างหนึ่งที่เคยค้ำบนโต๊ะค่อย ๆ ลูบไปตามต้นขา ก่อนจะเลื่อนระดับขึ้นมาจนถึงหัวกางเกงของเขา

“มินโฮอยากให้ผมรู้ไว้ว่าเซ็กส์เป็นยังไง... ก็เลย... อ่ะ! ผมพูดจริงนะ” หัวเข็มขัดหลุดออกพร้อมสองมือที่สั่นเทา ทันทีที่รู้สึกได้ถึงมือเย็น ๆ ของอีกฝ่ายที่สอดเข้ามาในกางเกง กอบกุมส่วนนั้น เค้นคลึงเบา ๆ จนมันตื่นตัวอย่างน่าอาย

“หมอนั่นไม่รู้หรือไงว่าเธอน่ะได้มากกว่าคำว่า ‘รู้’ แล้ว” ชานยอลกดจูบที่พวงแก้มขาว พร้อมหยอกล้อแก่นกายคนตัวเล็กจนมีน้ำซึมออกมาตรงส่วนปลาย

“ผม... จะบอกยังไงล่ะครับ... อือ” แบคฮยอนหนีบเขาเข้าหาตัว กายบิดเร่าจนต้องใช้มือข้างหนึ่งคว้าต้นคอแกร่งไว้เป็นหลัก “เขาต้องถามอีกแน่ ๆ ว่าผม... อะ! ทำกับใครมา...”

“นั่นสินะ” ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก “ถ้าบอกว่าเป็นฉัน หมอนั่นคงสติแตก”

“...”

“เพราะถ้าเธอจะตกเป็นของผู้ชายสักคน ชเวมินโฮก็คงคาดหวังอยู่ลึก ๆ ว่าคน ๆ นั้นต้องเป็นเขา จริงไหม?”

“อ๊ะ... อา...” คนตัวเล็กนิ่วหน้ากัดปลายนิ้วชี้ตนเอง กับความเสียววาบที่พุ่งขึ้นสูงทุกขณะเพราะมือแกร่งที่ขยับเร่งจังหวะเร็วขึ้นจนกางเกงนอนเลอะเป็นดวง

“ฉันเป็นคนขี้หึง แต่ฉันก็ไม่อยากสั่งให้เธอทำอะไรมากไปกว่าการตั้งใจเรียน”

“ฮะ! อา!” แบคฮยอนซุกหน้าลงกับไหล่กว้าง หอบหายใจกระเส่าก่อนจะผละออกมาสบตากับคนอายุมากกว่า “ผม... ผมก็เหมือนกัน”

“หืม?”

“ผมหึง... เวลาที่... รู้ว่าคุณ... อา... คุณนอนกับ...”

“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ได้ทำกับจูฮยอนนานแล้ว” ชายหนุ่มยิ้มพอใจ มองดวงตาที่กำลังปรือมองอย่างเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสที่เขามอบให้ “หรือจะทำดีนะ?”

“อย่านะครับ...” แบคฮยอนส่ายหน้าพรืด สบตากับคนตัวโตกว่าอย่างเว้าวอน “คุณบอกว่าเป็นเพื่อนกับเธอแล้ว... เพื่อนเขาไม่ทำแบบนั้นกันหรอก...”

คำพูดคำจาน่าเอ็นดูแบบนี้เจ้าตัวไปหัดมาจากไหนกัน ชานยอลมองคนตัวเล็กด้วยความมันเขี้ยวและเอ็นดูจนอยากจะฟัดแรง ๆ ทั้งคืนเอาให้พรุ่งนี้ลุกจากเตียงไม่ขึ้นเลย ก็เพราะเป็นแบบนี้ไง เขาเลยเสียผู้ใหญ่จนดูเป็นไอ้หื่นกามเข้าไปทุกวัน

“แล้วแบบไหนถึงจะทำได้ ลองบอกฉันหน่อยซิ” ชายหนุ่มเริ่มขยับมืออีกครั้ง ปาร์คชานยอลไม่ชอบบังคับจริง ๆ นะ แต่การใช้มือเป็นตัวช่วย มันก็ทำให้เด็กปากแข็งยอมพูดสิ่งที่เขาอยากได้ยินทุกครั้ง

“แบบ... ผม”

“อะไรนะ ไม่ได้ยินเลย?” คนตัวสูงแกล้งเงี่ยหู ฟังเสียงครางกระเส่าของร่างเล็กที่กำลังบิดเร่าจนแทบไม่ไหว

“ทำกับผม... แค่คนเดียว... อะ! ผมจะเป็นของคุณ” แบคฮยอนกัดริมฝีปากล่างเมื่อเรียวนิ้วยาวค่อย ๆ ดันเข้ามา พร้อมกดคลึงช่องทางด้านหลังซึ่งเขาก็ยกสะโพกให้อย่างรู้งาน

“ตอบทีสิ ว่าที่กำลังหนีบขาเป็นเพราะรู้สึกดีหรืออยากให้ฉันเอานิ้วออก”

“ผมรู้สึก... ดีครับ...”

“แค่นิ้วเดียวไม่พอใช่ไหม?” เสียงแหบพร่ามาพร้อมลิ้นร้อนที่เลียใบหูกระตุ้นอารมณ์ แบคฮยอนนิ่งไปครู่หนึ่งอย่างชั่งใจ กับความกระดากอายที่ต้องแสดงออกให้อีกฝ่ายเห็น ซึ่งรู้ดีว่าคุณชานยอลต้องชอบ เขาจึงพยักหน้าเป็นคำตอบ

เด็กน้อยเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง ค่อย ๆ เอื้อมมือไปยังหัวกางเกงของคนตัวสูงที่ปลดหัวเข็มขัดออกไปแล้ว เรียวนิ้วที่เคยสอดกระแทรกในช่องทางด้านหลังลดจังหวะลง พร้อมสายตาแห่งความต้องการของคนอายุมากกว่าที่มองตามมือเล็กว่าจะทำอย่างไรกับกางเกงตัวนี้

“ยังอยากได้แผ่นหนังคืนอยู่เหรอ?” ชานยอลมองเด็กมอปลายที่กำลังปลดกระดุมบนและรูดซิปกางเกงของเขาลงอย่างเอ็นดู ก่อนจะชะงักไปเมื่อเห็นว่าแบคฮยอนจับแผ่นหนังโป๊โยนลงบนพื้นอย่างไม่ใยดี ตามด้วยการโอบกอดรอบคอของเขาและประกบริมฝีปากอย่างดูดดื่ม พร้อมมือข้างหนึ่งที่กอบกุมส่วนตื่นตัวให้แข็งขืนยิ่งขึ้นด้วยมือตนเอง

ฮะ... เด็กขี้เขินไปเอาความกล้ามาจากไหนกัน น่าเอ็นดูเป็นบ้า

ลมหายใจอุ่นร้อนผ่อนออกอย่างหื่นกระหายขณะแลกลิ้นกันอย่างไม่มีใครยอมใคร มันกระตุ้นอารมณ์ได้เป็นอย่างดีสำหรับคนที่มีแอลกอฮอล์อยู่ในตัวอย่างเขา ชานยอลไม่ลังเลที่จะแทรกนิ้วที่สองเข้าไปเป็นรางวัลให้กับเด็กช่างเอาใจ กดลงไปลึก ๆ และชักออกเรียกเสียงครางทั้งที่ยังไม่ถอนจูบออกจากกัน

ชายหนุ่มชอบความตื่นเต้นถ้าเป็นเรื่องเซ็กส์ ซึ่งคนตัวเล็กก็ตอบโจทย์ได้เป็นอย่างดีกับความไร้เดียงสาที่ตกลงมาในหลุมความต้องการซึ่งคงหาทางปีนขึ้นได้ยาก ทั้งคู่ถอนจูบออกมาสบตากัน และจูบอีกครั้งโดยไม่รู้ว่าใครเป็นฝ่ายเริ่มก่อน วินาทีนี้ปาร์คชานยอลคงไม่ใจเย็นมากพอที่จะถอดกางเกงลงเพื่อให้อีกฝ่ายใช้ปากให้ เขาอยากสอดใส่มันเข้าไปในช่องทางร้อนที่พร้อมจะพาเราทั้งคู่ไปถึงสวรรค์เต็มแก่แล้ว

ชานยอลถอนนิ้วออกเพื่อรั้งกางเกงนอนของคนตัวเล็กลง โต๊ะที่เคยใช้ทำการบ้านหรือฟุบหลับยามเหนื่อย ตอนนี้กลายเป็นสนามรักซึ่งดูเหมือนว่าจะน่าตื่นเต้นกว่าเตียงที่อยู่ห่างจากตรงนี้แค่สี่ก้าว

เด็กน้อยครางหวิว กับการสอดใส่ที่ค่อย ๆ ดันเข้ามาพร้อมความเจ็บปวด แบคฮยอนเอนหลังยันศอกลงกับโต๊ะพร้อมมองไปยังชายหนุ่มที่กำลังค่อย ๆ ขยับสะโพกเข้าหาความสุขสันต์ ขบกรามแน่นพร้อมผ่อนลมหายใจออกมาอย่างช้า ๆ

คาดว่าเสียงโต๊ะชนกับกำแพงจนโคมไฟแทบตกพื้นคงเอาชนะเสียงฝนด้านนอกได้ไม่ยาก  สังเกตตอนมีเซ็กส์ในแต่ละครั้ง ก็ได้คำตอบว่าคุณชานยอลตอนปกติจะอ่อนโยน ขี้เล่น ต่างจากตอนเมาที่มักจะพาไปถึงจุดสุดยอดด้วยความลามกและรุนแรง

RRRRrrrrr!!!

“อะ... อ๊า! อะ!”

ชายหนุ่มมองไปยังสมาร์ทโฟนที่กำลังสั่นสะเทือนบนโต๊ะแข่งกับร่างขาวเนียนที่กำลังโดนกระแทก พอเห็นว่าภาพบนหน้าจอเป็นใคร แอลกอฮอล์ในร่างกายก็ปลุกปั่นให้เขาทำเรื่องทะลึ่งมากกว่าที่เป็นอยู่

แบคฮยอนเอื้อมมือหวังจะกดปฏิเสธสายเพื่อนสนิทที่โทรเข้ามาผิดเวล่ำเวลา ก่อนจะเบิกตากว้างเพราะถูกอีกคนแย่งไปต่อหน้าต่อตา พร้อมกดรับสายโดยไม่ถามความสมัครใจเขาเลยสักคำ

( ฮัลโหล แบคฮยอน )

ร่างเล็กรีบยกมือขึ้นปิดปาก กลั้นเสียงครางน่าเกลียดที่พร้อมจะเล็ดลอดออกมาทุกครั้งที่ถูกกระแทกกาย เด็กน้อยปรือตาขมวดคิ้วคาดโทษผู้ใหญ่ขี้แกล้งที่ยิ้มอย่างอารมณ์ดีพร้อมถือโทรศัพท์ไว้ในมือ กดเปิดสปีกเกอร์โฟนและขยับปากพูดแบบไม่มีเสียงว่า ‘คุยกับเพื่อนสิ’

“ว... ว่าไงมินโฮ”

( นอนแล้วเหรอ? )

“อะ... อื้ม”

( เป็นอะไรหรือเปล่า? )

“ฮะ! เปล่า! อะ... ฉันเปล่า!”

ร่างไร้เรี่ยวแรงถูกอุ้มจนตัวลอยโดยที่ส่วนแข็งขืนยังคงเชื่อมต่ออยู่ในช่องทางด้านหลังที่ขมิบตอดรัดทุกขณะกับความตื่นเต้นซึ่งไม่อยากให้เกิดขึ้น สองขาเกี่ยวรอบเอวหนาไว้เป็นหลัก มันสั่นเทาจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

แบคฮยอนส่ายหน้าขอให้อีกฝ่ายหยุด แต่คุณชานยอลกลับเลื่อนสมาร์ทโฟนเข้ามาใกล้พร้อมกระแทกกายสวนเข้าหาความอุ่นร้อนจนเผลอครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

“อ๊า!”

( แบคฮยอน? )

“ไว้ค่อย... ไว้ค่อยคุยกันนะมินโฮ!”

( ... )

คนในสายเงียบไปจนน่าใจหาย แบคฮยอนอ้าปากหอบหายใจแล้วปล่อยให้ร่างกายโยกไหวขึ้นลงกลืนกินแก่นกายใหญ่โตของคนขี้แกล้ง มินโฮใช่คนโง่ที่จะเดาไม่ออกว่าเสียงน่าเกลียดที่ได้ยินมันคืออะไร ซึ่งเขาคงแกล้งทำเป็นปกติไม่ได้ถ้าได้เจอกันอีกทีที่โรงเรียน

( นาย... กำลังช่วยตัวเองเหรอ? )

“...!!!” แบคฮยอนปิดปากตนเองอีกครั้ง สบตากับคุณชานยอลที่กำลังนั่งลงบนเก้าอี้พร้อมกระแทกสวนขึ้นมาจนร่างที่นั่งอยู่บนตักโยกไหวจนยากที่จะทรงตัว มินโฮเงียบไปอีกแล้ว ราวกับกังวลว่าคำถามเมื่อครู่มันได้สร้างความน่าอายให้กับเขา

( ฉันก็เคยดูหนังโป๊แล้วทำไปด้วยเหมือนกัน มันไม่ใช่เรื่องน่าอายหรอก )

“...อื้อ!” ชานยอลฝังจมูกลงบนซอกคอขาว ขบเม้มเบา ๆ พร้อมไล้เลียจนชุ่มไปด้วยน้ำลาย ใช้มือข้างที่ว่างรั้งรูดแก่นกายที่หลั่งน้ำหล่อลื่นออกมาจนเปรอะมือ เร่งจังหวะเร็วขึ้นแกล้งเด็กน้อยที่ทำให้เขาหึง

แบคฮยอนพยายามแย่งสมาร์ทโฟนมาแต่ก็ไม่เป็นผล คุณชานยอลยังคงควงสะโพกเบียดให้ส่วนนั้นเข้าไปอย่างล้ำลึก และถามแบบไม่มีเสียงว่า ‘จะขยับเอง หรือจะให้ฉันครางชื่อเธอดี?’

เหมือนมีระเบิดเวลาอยู่ตรงหน้า เมื่ออีกฝ่ายเร่งเร้าเอาคำตอบด้วยการสวนกายร้อนเข้ามาซ้ำ ๆ แบคฮยอนกำลังจะตายแล้ว มันทั้งเสียว ทั้งกลัวเพื่อนจะรู้ว่าเขากำลังทำเรื่องน่าเกลียดยิ่งกว่าการช่วยตัวเอง

“ฮะ... อะ! อย่าครับ... พอ...” สาบานได้ว่าพยายามเบาเสียงที่สุดแล้ว คนตัวเล็กบีบไหล่กว้างเพื่อปรามให้หยุดแกล้ง แต่คุณชานยอลกลับกระทั้นสะโพกสอบไม่หยุด

( นาย... ทำกับตรงนั้นเหรอแบคฮยอน... )

ชานยอลยิ้มกับน้ำเสียงซึ่งดูเหมือนจะประหลาดใจอยู่ไม่น้อยกับการช่วยตัวเองของเพื่อนตัวเล็ก

“ม... มินโฮ”

( ให้ฉันไปหาไหม? )

“อย่า... อย่ามา...”

( งั้นฉันจะอยู่ในสายจนกว่านายจะเสร็จ ไม่เป็นไรนะแบคฮยอน ฉันจะช่วยนายเอง )

ฮะ... ชเวมินโฮผู้โง่เขลา แอบรักเพื่อนสนิทที่คิดว่าไร้เดียงสาอ่อนต่อโลก แต่กลับไม่รู้เลยว่าตอนนี้ร่างที่ต้องการความช่วยเหลือกำลังสุขสมจนร่อนสะโพกไม่หยุด

ชานยอลให้รางวัลเด็กน้อยเป็นจูบหวาน ดูดลิ้นแรง ๆ อย่างมันเขี้ยวพร้อมผ่อนลมหายใจแทรกเข้าไปเพื่อให้คนในสายสงสัยเล่น ๆ แบคฮยอนกำลังเคลิ้บเคลิ้มและคาดว่าอีกไม่นานคงถึงจุดสุดยอด เจ้าตัวจึงเบียดสะโพกเข้าหาท่อนเอ็นร้อนจนมันจมหายเข้าไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า

( เสียงของนายตอนนี้มันทำให้ฉัน... )

“อย่าพูดนะ... อ๊า! อ๊ะ!”

( นายไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าฉันคิดยังไง ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ทุกครั้งที่ฉันมองนาย ดูไม่ออกเลยเหรอ? )

“อย่า!” แบคฮยอนเชิดหน้าขึ้นครางอย่างกลั้นไม่อยู่อีกต่อไป สมองขาวโพลนและปล่อยให้ร่างโยกไหวรับความแข็งขืนที่เข้ามาจนสุดซ้ำ ๆ

( แบค-- )

“ไว้คุยกันใหม่นะ ดูเหมือนว่าตอนนี้แบคฮยอนของนายกำลังจะเสร็จแล้ว”

คนตัวเล็กเบิกตากว้างกับประโยคเมื่อครู่ ก่อนที่คุณชานยอลจะตัดสายแล้ววางสมาร์ทโฟนไว้บนโต๊ะ สองมือวางลงบนสะโพกมนพร้อมแหวกออกเพื่อให้ท่อนเอ็นร้อนเข้าไปได้อย่างล้ำลึก เสือกไสเข้าไปและครางออกมาอย่างสุขสมกับการตอดรัดเพราะความตื่นเต้นผ่านทางโทรศัพท์

สีหน้าแบคฮยอนในตอนนี้ทั้งโกรธและรู้สึกดี แต่ชานยอลขอฟันธงว่าเด็กน้อยของเขาคงรู้สึกอย่างหลังมากกว่าเป็นไหน ๆ ช่วยไม่ได้... ถ้าจะต้องมีการตอบคำถามว่าเจ้าของประโยคสุดท้ายก่อนวางสายเป็นใคร ก็คงเป็นเรื่องของเด็กคนนี้แล้วว่าอยากโกหกหรือว่าพูดความจริงให้เพื่อนรู้

“คุณแกล้งผมแรงเกินไปแล้วนะครับ อา! อ... อื้อ!”

“แรงไปตรงไหน ฉันก็เห็นเธอครางไม่หยุดเลยนี่?”

“ไม่ใช่แบบนี้สิ... อื้ม! พอแล้ว”

“ทั้งที่เธอรัดฉันแน่นขนาดนี้น่ะเหรอ?” ชานยอลถอดเสื้อตัวบางออกก่อนจะโน้มหน้าลงไปดูดดุนยอดอกจนคนถูกปั่นป่วนครางออกมาอีกครั้ง “ขยับหน่อยสิแบคฮยอน ฉันชอบเวลาเธอควบคุมฉันนะ...”

เสียงกระซิบอย่างเจ้าเล่ห์มาพร้อมสองมือที่บีบเฟ้นสะโพกและฟาดตามลงมาอย่างมันเขี้ยว เขาเชื่อแล้วว่าคุณชานยอลขี้หึง แต่เขายังต้องเจอหน้าเพื่อนที่โรงเรียนอีกนะ มันก็จริงที่มินโฮคิดเกินเลยมากกว่านั้น แต่ก็--

“อะ... อา...”

คนตัวเล็กปลดปล่อยออกมาเต็มเสื้อเชิ้ตสีดำของอีกฝ่าย ก่อนจะฟุบหน้าลงกับไหล่กว้าง ชานยอลกดจมูกลงบนขมับซึ่งชื้นไปด้วยเหงื่อ ขยับซอยสะโพกซ้ำ ๆ จนร่างเด็กน้อยสั่นไหวพร้อมเสียงครางลั่นในจังหวะสุดท้าย

ชานยอลขบกรามแน่น อัดท่อนกายร้อนเข้าไปจนมิดลำแช่ไว้แล้วปล่อยน้ำขาวขุ่นทุกหยาดหยดเข้าไป ชายหนุ่มโอบกอดร่างไร้เรี่ยวแรงของเด็กน้อยเอาไว้ พร้อมหอบหายใจกับเกมรักที่ยังคงน่าตื่นเต้นเหมือนกับทุกครั้ง

เขาคงไม่ขอโทษที่ชอบแบบนี้ เพราะเชื่อว่าแบคฮยอนเองก็คงรู้สึกดีเหมือนกัน มือแกร่งเชยคางมนให้หันมาสบตากันอีกครั้ง มองใบหน้าสุดเซ็กซี่ของเด็กอายุสิบเก้าที่ยังคงทำหน้ายั่วยวนแม้ว่าจะปลดปล่อยไปเมื่อครู่

“คืนนี้อยากนอนฟังเสียงฝนคนเดียว หรืออยากฟังเสียงฉันเรียกชื่อเธอล่ะแบคฮยอน?”

เจ้าของชื่อมองหน้าผู้ใหญ่เจ้าเล่ห์ที่แกล้งถามเขาทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว คนตัวเล็กไม่ได้ตอบคำถามที่จะทำให้อีกฝ่ายพอใจ แบคฮยอนเพียงแค่โอบใบหน้าคมเอาไว้ และเลื่อนหน้าเข้าไปจูบพร้อมขยับสะโพกอย่างช้า ๆ

ชายหนุ่มยิ้มอย่างพอใจพร้อมไล่ต้อนลิ้นเล็กในโพรงปาก ท่อนกายที่เพิ่งปลดปล่อยยังคงคาอยู่ในช่องทางรัก มันเริ่มแข็งตัวขึ้นอีกครั้งเพราะถูกกระตุ้นด้วยความไร้เดียงสาของคนตัวเล็ก

ไร้เดียงสาเหรอ? ...ขอเปลี่ยนคำพูดแล้วกัน

แบคฮยอนปลดกระดุมเชิ้ตสีดำออกก่อนจะถอนจูบออกมา ปลุกปั่นอารมณ์คนตัวโตกว่าด้วยลิ้นและริมฝีปากนุ่ม ๆ ที่ไล่ไปตามสันกรามและซอกคอ ชานยอลหัวเราะในลำคอพลางมองเด็กน้อยที่กำลัง ‘พยายาม’ สร้างรอยลงบนแผงอกเขาเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

“เด็กขี้หวง”

“ผู้ใหญ่ขี้แกล้ง”

“จะฟัดให้จมเตียงเลยคืนนี้”

ชานยอลลุกขึ้นพร้อมอุ้มร่างเล็กไปที่เตียงด้วยกัน ทิ้งตัวลงบนฟูกนุ่มแล้วฟัดจูบกันอย่างไม่มีใครยอมใครทั้งที่ส่วนนั้นยังคงเชื่อมต่อกันอยู่ แบคฮยอนอ้าขาออกอย่างรู้งาน ขยับรั้งรูดแก่นกายตนเองไปพร้อม ๆ กับกายร้อนของอีกฝ่ายที่ขยายตัวขึ้นจนคับแน่น

คราวนี้เสียวกว่าเดิมเป็นเท่าตัวเพราะของเหลวที่เพิ่งปลดปล่อยเป็นน้ำหล่อลื่น เสียงเสียดสี กระทั้นกระแทกดังระงมปะปนกับเสียงครางสุขสมของคนทั้งสอง

ผู้ใหญ่อย่างปาร์คชานยอลไม่ใช่คนชอบพูดเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

เพราะฉะนั้นก็... ขอโทษด้วยนะชเวมินโฮ

เด็กคนนี้เป็นของฉันตั้งแต่วันแรกที่รับเลี้ยงดูแล้ว :)

END

สิ้นสุดกันแล้วกับความบาปนี้ หลังจากมีคนขอมาเยอะว่าถ้าสเปสลับตำแหน่งกัน ก็ขอแบบกาม ๆ ...เอ้อ ก็จัดให้เลย แต่สเปหลักคุณแบคฮยอนกับน้องชานยอลนี่ไม่มีฉากจึ๊ก ๆ น้า (หรืออาจจะมีให้เขินนิด ๆ คงไม่ดุเดือดเลือดพล่านขนาดนี้ บาปกรรมจริง ๆ 5555) 

พอสลับคาแรกเตอร์กันแล้ว มินโฮก็คิดไม่ซื่อกับเพื่อนเลย คุณชานยอลก็กามถึงขนาดบอกเลิกเมียมาหาเด็ก (ก็นี่แหละค้าคุณกิตติ ถ้าเขียนเป็นเวอร์ชั่นนี้ตั้งแต่แรกคงบาปมาก เพราะใจคิดอกุศลกับแบควัยเด็กมากจริง ๆ อยากให้คุณชานยอลกินนางตลอด)