ทุกอย่างเป็นไปอย่างธรรมชาติ
มินซอกโอบรอบคอแกร่งรับสัมผัสวาบหวามที่อีกฝ่ายมอบให้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ริมฝีปากอุ่นร้อนที่กำลังเลื่อนไปตามโครงหน้าราวกับจะซับเอาความหนาวเย็นออกไปและแทนที่ด้วยความอบอุ่นลงมา
ลู่หานไม่ใช่คนตัวใหญ่เหมือนกับคนอื่น ๆ แต่ผู้ชายคนนี้สามารถทำให้เขารู้สึกปลอดภัยได้ทุกครั้งที่อยู่ในอ้อมกอดนี้
ริมฝีปากที่กดจูบไปตามซอกคอ
มีบางครั้งที่ขบเม้มเบา ๆ แต่ลู่หานรู้ว่าเขาไม่ควรทำร่องรอยเอาไว้ให้คนอื่นสงสัย
ทุกครั้งที่ถูกสัมผัสมินซอกรู้ว่าส่วนหนึ่งมันมาจากอารมณ์ความต้องการประสาผู้ชาย
แต่สิ่งหนึ่งที่คิดว่าลู่หานคงมีเหมือนกันก็คือ ‘ความรัก’
ร่างโปร่งสบตากับคนที่อยู่ใต้ร่าง
ปลายนิ้วหัวแม่มือไล้ไปตามโครงหน้าอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยนก่อนจะโน้มลงไปจูบเบา ๆ
แล้วผละออกมาอีกครั้ง ถึงจะไม่พูดแต่มินซอกก็พอจะอ่านสายตาลู่หานออก
แววตาที่มองมาราวกับเป็นการขออนุญาตทำอะไรมากกว่าการจูบ
เปลือกตาปิดลงเมื่ออีกคนเลื่อนตัวลงไป
คิมมินซอกเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าที่รู้สึกขนลุกไปทั้งตัวเพราะความหนาวหรือเป็นเพราะริมฝีปากที่กำลังคลึงยอดอกเขาอยู่กันแน่
คนตัวเล็กหายใจติดขัดจนเผลอแอ่นอกรับลิ้นร้อนอย่างไม่ตั้งใจ ลู่หานค่อย ๆ
เลื่อนลงต่ำไปเรื่อย ๆ
จนหยุดอยู่กับขอบกางเกงซึ่งเป็นอุปสรรคที่ไม่ได้สร้างความหงุดหงิดให้เขาเหมือนกับครั้งแรก
มินซอกยังคงประหม่าเมื่ออีกคนค่อย
ๆ ปลดเข็มขัดและกระดุมกางเกงยีนส์สีเข้ม
ริมฝีปากหยักพรมจูบไปตามหน้าท้องสลับกับไล้เลียเบา ๆ
สร้างความวาบหวิวจนต้องกระตุกเกร็งเป็นระยะ
ลู่หานเงยหน้าขึ้นมาสบตาราวกับจะขอความร่วมมือให้เขายกสะโพกขึ้นเพื่อให้ง่ายต่อการร่นกางเกงยีนส์ลงไป
มินซอกเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ครู่เดียวสุดท้ายก็ยอมทำตามที่อีกฝ่ายต้องการ
ยีนส์สีเข้มลงไปกองอยู่ตรงข้อเท้าก่อนที่คนบนร่างจะช่วยเขี่ยมันออกไปกองอยู่ปลายเตียง
ชั้นในคือปราการด่านสุดท้าย
ลู่หานยกยิ้มมองคนรักที่หน้าขึ้นสีจัดพร้อมกับสองมือที่ปิดบังส่วนนั้นเอาไว้
ร่างโปร่งแกะมือเล็กออกก่อนจะดึงชั้นในลงในเวลาถัดมา
แม้ว่าไม่ใช่ครั้งแรกแต่มินซอกก็ไม่เคยชินสักทีกับสถานการณ์แบบนี้
ลู่หานใช้มือข้างหนึ่งดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหัวเอาไว้ก่อนจะโน้มลงไปปรนเปรอคนใต้ร่างด้วยโพรงปากร้อน
“อ...อ๊ะ”
เผลอหลุดครางออกมาอย่างไม่ตั้งใจเมื่ออีกฝ่ายกำลังขยับรูดรั้งส่วนนั้นด้วยริมฝีปาก
ลู่หานกำลังจะฆ่าเขาให้ตายด้วยวิธีนี้กับความรู้สึกแปลกใหม่ที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อนทำให้ร่างกายบิดเร้าไปตามความวาบหวิวที่ได้รับ
มินซอกปรือตามองคนที่กำลังปรนเปรอเขาอยู่ใต้ผ้านวมผืนหนา
จากร่างกายที่เคยหนาวเหน็บแปรเปลี่ยนเป็นร้อนระอุจนแทบทนไม่ไหว
เด็กหนุ่มเบิกตากว้างเมื่อจู่
ๆ ลู่หานก็ดึงผ้าห่มออกเสียอย่างนั้น
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความต้องการกำลังมองมาทางนี้พร้อมกับอุ้งมือที่กำลังขยับรูดรั้งส่วนส่อนไหวของเขาอย่างชำนาญ
ลู่หานซุกหน้าลงตรงหว่างขาคนใต้ร่างแล้วเริ่มปรนเปรออีกครั้งหลังจากปล่อยให้คนตัวเล็กพักหายใจไปได้ไม่ถึงครึ่งนาที
ริมฝีปากหยักจูบย้ำไปตามเนื้อผิวขาวพลางมองไปยังใบหน้าขึ้นสีของคนรัก
“อย่าหนีบขาสิมินซอก” พูดจบก็แยกขาคนตัวเล็กที่กำลังขืนเกร็งออกก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นคุกเข่าถอดเสื้อแขนยาวสีดำออกแล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
อย่าว่างู้นงี้เลยเถอะ
แค่มองมินซอกนอนเปลือยท่อนล่างอยู่บนเตียงแบบนี้เขาก็อยากจะเสกให้กางเกงที่ใส่อยู่ให้หายไปแล้ว
ลู่หานปลดเข็มขัดออกก่อนจะรูดซิบกางเกงยีนส์สีซีดลงไปกองไว้เหนือหัวเข่า
มินซอกปิดตาแน่นเพราะทนดูไม่ได้ ใช่ว่าไม่เคยเห็น ใช่ว่าไม่มีเหมือนกัน
แต่เพียงแค่คิดว่าในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้มันจะ...
“หันหลังหน่อยที่รัก” ไม่พูดอย่างเดียว
ลู่หานประคองร่างคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นทำตามที่เขาบอก เด็กหนุ่มตกใจเล็กน้อยเมื่อถูกคนตัวโตกว่าสวมกอดจากข้างหลัง
ลู่หานหัวเราะในลำคอเบา
ๆ พลางกดจูบกกหูคนรักพร้อมกับช่วยถอดเสื้อทั้งสองตัวออกให้
วงแขนแกร่งสวมกอดทับแขนเล็กที่ยกขึ้นกอดร่างเปลือยเปล่าของตัวเองพลางกดจูบลงบนลาดไหล่บางอย่างหลงใหล
มินซอกเอี้ยวหน้าหันกลับไปมองคนที่ซ้อนอยู่ข้างหลังก่อนจะปิดเปลือกตาลงรับรสจูบอีกครั้ง
ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดดูดดึงคลึงริมฝีปากจนบวมเจ่อไปหมด
ลู่หานถอนจูบออกก่อนจะสอดเรียวนิ้วเข้าไปในโพรงปากอีกคน
มินซอกตกใจเมื่อเรียวนิ้วขยับเข้าออกในปากเขาก่อนจะเพิ่มเข้ามาอีกนิ้วเขาถึงได้เข้าใจว่าควรทำอะไรกับมัน
ยิ่งลู่หานทำเรื่องประหลาดต่างไปจากทุกครั้งเขาก็ยิ่งรู้สึกละอายที่ต้องทำแบบนี้
นัยน์ตาที่ใคร ๆ
ว่าเหมือนกวางมองริมฝีปากได้รูปที่กำลังดูดดึงเรียวนิ้วของเขาอย่างพอใจก่อนจะชักนิ้วออกมาแล้วดันคนตัวเล็กให้คุกเข่าโก้งโค้งอยู่ในท่าที่เหมาะสม
สองนิ้วเยิ้มไปด้วยน้ำลายแทรกเข้าไปในช่องทางด้านหลังอย่างช้า
ๆ ได้ยินเสียงครางติดขัดของคนตัวเล็กที่บ่งบอกถึงความเจ็บปวดที่เขามอบให้
ก็รู้หรอกนะว่ามินซอกต้องเจ็บแต่ตอนนี้เขาพยายามเบามือที่สุดแล้ว
แกนนิ้วทั้งสองเริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้นจนอีกคนครางเสียงหลง ลู่หานถอนนิ้วออกมาพลางเลียริมฝีปากล่างแล้วขยับรูดกายร้อนที่กำลังแข็งขืนได้ที่
มองคนตัวเล็กซบหน้าลงกับหมอนอย่างขลาดอายก่อนจะเลื่อนระดับสายตามาหยุดอยู่ที่สะโพกมนแล้วเสียดสีกายร้อนไปตามช่องทางด้านหลัง
“อื้อ!” มินซอกเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อรู้สึกได้ถึงความคับแน่นที่กำลังแทรกเข้ามา
ลู่หานกดกายแช่ค้างไว้พลางถอนหายใจพรูก่อนจะค่อย ๆ ขยับสะโพกเข้าออก
“มินซอก...”
“อ...อา...”
“พี่รักเรานะ” คำบอกรักตามมาด้วยริมฝีปากที่กดจูบลงบนแผ่นหลังเพื่อบอกให้รู้ว่าผู้ชายอย่างลู่หานรักคิมมินซอกมากแค่ไหน
เสียงครางกระเส่าของทั้งคู่ประสานกันเมื่อร่างโปร่งใช้มือข้างหนึ่งช่วยปรนเปรอขยับรูดส่วนนั้นให้อีกคนไปด้วยขณะที่ยังควงสะโพกสอบไม่หยุด
“ดีไหมมินซอก...” คำถามนี้ไม่ได้ต้องการคำตอบเสียทีเดียว
ความเจ็บปวดเมื่อตอนแรกค่อย ๆ จางหายไปและแทนด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน
มินซอกเอี้ยวหน้าหันกลับไปมองอีกคนที่กำลังเร่งจังหวะเคลื่อนกายเข้าออกอยู่ข้างหลัง
แววตาของผู้ชายคนนี้เต็มไปด้วยความต้องการ
ลู่หานก้มลงจูบหัวไหล่ขาวทั้งที่ยังสบตากับคนใต้ร่างอยู่อย่างนั้น
คนตัวเล็กปรือตามองอีกคนที่ประคองร่างเขาให้นอนหงายก่อนจะถูกจับให้แยกขาออกจากกัน
ลู่หานยกสะโพกมนขึ้นเล็กน้อยเพื่อส่งกายร้อนเข้าไปอีกครั้งแล้วก็เริ่มขยับ
มินซอกหอบหายใจหนักสองมือกำหมอนไว้แน่นพร้อมสีหน้าที่บิดเบี้ยวไปตามความรู้สึกยามถูกสอดใส่
“มินซอก...”
“อ...อื้อ...”
“อ...อา”
ลู่หานสูดปากพลางถอนหายใจหนัก
ๆ กับความเสียวซ่านแล้วไสกายเข้าออกจุดเดิมซ้ำ ๆ
เมื่อคนตัวเล็กส่งเสียงร้องจนต้องรีบตะปบปากตัวเองเพราะกลัวคนอื่นได้ยินเข้า
สองขาถูกจับขึ้นพาดไหล่กว้าง
แม้กระทั่งตอนจูบเรียวขาเล็กที่พาดไหล่อยู่ลู่หานก็ยังมองมาที่เขาราวกับจะฆ่ากันให้ตายด้วยแววตาคู่นั้น
คนเจ้าเล่ห์ยกยิ้มมุมปากแล้วเร่งจังหวะเร็วยิ่งขึ้นจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันอย่างไม่รู้จบ...
“เป็นของพี่คนเดียวนะ
มินซอก...”
===============================================
กลับไปอ่านต่อในลิงค์นี้จ้า
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1015157&chapter=61
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น