teach me to ___ | chapter 07 ` hunbaek [first part]

ถ้าจะเมตตา อ่านจบแล้วก็กลับไปเม้นในนังหน้าด้านด้วยนะคร๊ >> https://my.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1552374

ทุกอย่างกลับเข้าสู่สถานการณ์ปกติ แม้จะผ่านไปแล้วหลายวันแต่บยอนแบคฮีกลับรู้สึกเหมือนเพิ่งตื่นขึ้นจากฟูกสีเทาของอาจารย์ปาร์คชานยอล ไออุ่นจากที่นอนข้างตัว กลิ่นโคโลญจน์อ่อน ๆ รวมถึงความย้อนแย้งในใจของเธอ ทุกอย่างยังคงวนเวียนอยู่ในความคิด

เด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังรู้สึกแย่เพราะสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกดี

แบคฮีจึงตัดสินใจไม่ตอบข้อความ ไม่แม้แต่จะโทรไปถามสารทุกข์สุขดิบแมวตัวเล็กและแมวตัวใหญ่ มันเป็นการหักดิบที่ค่อนข้างโง่แต่ได้ผลดีเลยทีเดียว

ยิ่งนึกถึงสิ่งที่พูดกับอาจารย์ก็ยิ่งอยากเป็นบ้า ใจอ่อนแออะไรขนาดนั้น ถ้าเข้มแข็งอีกหน่อยก็คงทนฟังเรื่องคนในอดีตของอาจารย์ได้โดยไม่ปริปากแสดงจุดอ่อนออกไปแล้ว

แมวตัวนั้นถูกประกาศหาเจ้าของในบอร์ดโรงเรียนตั้งแต่วันที่เธอนอนซมอยู่บ้านอาจารย์ อาจเพราะผู้ชายคนนั้นเป็นคนโพสต์ กระทู้จึงฮอตจนขึ้นหน้าแรกอยู่หลายวัน มีทั้งคนต้องการรับไปเลี้ยงจริง ๆ และคนที่เข้าไปหาเรื่องแทะโลม แต่สุดท้ายเด็กปีสองก็ได้รับไปเลี้ยง

แบคฮีรู้สึกดีที่อาจารย์เลือกให้เด็กผู้ชายรับไป

“ดูอะไรอยู่?” เซฮุนนั่งลงบนพรมสีน้ำตาล เกยคางลงบนไหล่คนตัวเล็กที่กำลังนั่งเล่นโน้ตบุ๊คขณะพักเบรกอ่านหนังสือในห้องนอนของเขา

“เรื่อยเปื่อย”

“ไม่ยักรู้ว่าเธออ่านเรื่องไร้สาระในบอร์ดโรงเรียนด้วย”

“นายเคยอ่านไหม?”

“ไม่อะ เสียเวลา” แม้จะพูดอย่างนั้น แต่เขาก็ยังคงจ้องมองหน้าจอเพราะอยากรู้ว่าอะไรที่ทำให้แบคฮีสนใจได้ “เดี๋ยว เหมือนฉันจะเห็นชื่อมินซอกแวบ ๆ”

เด็กสาวเลื่อนสกอร์เมาส์กลับไปด้านบน ก่อนจะพบกระทู้ที่มียอดคอมเมนท์ปาไปสามสิบกว่าหน้า ซึ่งจั่วหัวว่า ‘#Howtoperfect by คิมมินซอก ปีสามห้องบี วิธีร่านโดยคนอ้วนมาแล้วจ้า’

“อะไรวะเนี่ย?”

คนตั้งกระทู้ต้องไม่ใช่มินซอกแน่ ๆ เซฮุนเชื่อว่าผู้หญิงที่ยอมทำทุกอย่างแทนคนอื่นเพราะความเกรงใจคงไม่มีทางฆ่าตัวตายด้วยวิธีนี้ แบคฮีกดเข้าไปในกระทู้ ข้างในเต็มไปด้วยคอมเมนท์หยาบคาบปนหัวเราะคิกคัก ดูถูก เหยียดสรีระเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเพียงเพราะเธออ้วน พร้อมแปะภาพแอบถ่ายทีเผลอที่ถ้ามินซอกมาเห็นคงต้องอายแน่ ๆ

“เกินไปแล้ว ต้องทำกันถึงขนาดนี้เลยเหรอวะ ไอ้พวกที่ไปเมนท์ก็ไม่ได้หน้าตาดีจนเหยียดคนอื่นได้หรือเปล่า?” พวกผู้หญิงก็ทำเกินไป ผู้ชายที่ไปเมนท์ด่าซ้ำก็ยิ่งแล้วใหญ่ คิดถูกแล้วจริง ๆ ที่ไม่เล่นบอร์ดโรงเรียน

“เพราะคนพวกนั้นมองเห็นแต่ข้อบกพร่องของคนอื่นจนลืมส่องกระจกดูตัวเองไง”

“ฉันควรคุยเรื่องนี้กับดาซมไหม เผื่อเค้าจะยอมพูดกับจูอึนให้”

“นายมันตัวปัญหา ไม่รู้หรือไง” แบคฮียีผมคนตัวโตกว่า พลางมองหน้าผู้ชายเจ้าเล่ห์ที่ดันซื่อบื้อทันทีพอเป็นเรื่องสังคมโลกผู้หญิง “ลองคิดดูสิว่าถ้ายื่นมือเข้าไปช่วยมินซอก ดาซมจะรู้สึกยังไง”

“ฉันไม่ได้ไปคุยเรื่องเกี่ยวกับเธอสักหน่อย เค้าคงไม่ของขึ้นหรอก”

“คำพูดของนายอย่างมากก็แค่ทำให้คิมจูอึนหยุด แต่มีอีกร้อยพันวิธีที่คนพวกนั้นจะหาทางมาแกล้งมินซอก”

“...”

“ไม่แกล้งเองก็ยืมมือคนอื่นก็ได้ เด็กผู้ชายต่อยกันคนละหมัดแล้วจบ แต่เด็กผู้หญิงจะไม่หยุดจนกว่าจะสะใจ”

“...”

“ถ้าอ่อนแอก็ต้องเจอกับเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ นี่แหละสังคมเด็กผู้หญิง”

“บางทีอาจเป็นเพราะไม่รู้จะเข้มแข็งยังไงหรือเปล่า?” แบคฮีหันไปสบตากับคนข้าง ๆ “โดนทุกคนทำร้ายแบบนั้น ถ้าฉันเป็นมินซอกก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงเหมือนกัน”

“งั้นก็โชคดีที่นายไม่ใช่เธอ”

“แน่อยู่แล้ว ถ้าเป็นมินซอกก็ไม่ได้ทำแบบนี้สิ” เซฮุนหอมแก้มคนน่ารักฟอดใหญ่ ตามด้วยคลอเคลียซอกคอ กอดเอวออดอ้อนทำเสียงงุ้งงิ้งเอาใจ “ตัวหอมจังเลย”

“หื่นก็บอกว่าหื่น ทำเป็นพูดอ้อมค้อม” แบคฮีดันศีรษะไอ้คนขี้เกียจออกไป ก่อนจะพับจอโน้ตบุ๊กเก็บแล้วเอาหนังสือมากาง

“ก็เธอไม่หายเป็นเมนส์สักที ฉันจะมีอารมณ์บ้างมันก็เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วไหม?”

“นายก็รู้สึกตลอดนั่นแหละ ไอ้คนลามก หนังสือน่ะจะอ่านไหม?” เธอมองค้อนพร้อมง้างมือขึ้นตั้งท่าจะเขกหัว ไอ้คนทะเล้นก็แกล้งทำเป็นหงอ เบะปากกวนประสาทไม่หยุด

“อ่านทำไม ยังไงก็สอบตกอยู่ -- อ๊า!!!!!”

“ถ้าไม่อ่านฉันจะได้กลับบ้าน”

“ไม่ให้กลับ” เซฮุนเอนตัวลงไปนอนตักนุ่มนิ่ม เรื่องอะไรเขาจะยอมให้กลับ กว่าจะลากแบคฮีมาที่บ้านได้มันใช่เรื่องง่ายเสียที่ไหน “อยู่ติวให้เค้าก่อนนะ”

“อี๋ ดูแทนตัวเข้าสิ ขนลุก” เด็กสาวตีหน้าผากคนขี้อ้อนที่หัวเราะยิ้มตาหยีอย่างพอใจ เซฮุนคงเขินเหมือนกันที่ต้องพูดอย่างนั้น แต่หมอนี่ก็ทะลึ่งเกินกว่าที่จะเขินได้นาน ๆ

“ซ้อมไว้ก่อน เผื่อวันไหนฟลุ๊กได้เป็นแฟนกันจะได้ไม่เขิน”

“ชาติหน้าบ่าย ๆ เป็นไง”

“รอได้ ไม่รีบ”

“ปากดี ถนัดนักล่ะเรื่องโง่ ๆ”

“ฉลาดเกินไปเดี๋ยวได้เป็นที่หนึ่งของระดับสายชั้น พวกหัวกระทิไม่มีที่ยืนจะยุ่งยากเอานะ” เซฮุนยักคิ้ว ก่อนจะรีบคว้าข้อมือเล็กที่ทำท่าจะฟาดเขาเอาไว้ “ตีอีกฉันฝ่าไฟแดงจริง ๆ ด้วย”

“ก็ลองดูสิ มันจะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายในชีวิตนายเลยล่ะโอเซฮุน” จิตใจของบยอนแบคฮีทำด้วยอะไร ทำไมถึงเยือกเย็นเหมือนภูเขาน้ำแข็งได้ขนาดนี้ นึกจะขู่ก็ขู่

“หยอกเล่นไม่ได้เลย ซีเรียสมากเหรอชีวิต ห๊ะ!” เด็กหนุ่มเอาหน้าซุกกับท้องคนตัวเล็ก จูบซ้ำ ๆ อย่างมันเขี้ยว

“ไปขอมินซอกช่วยติวให้สิ ช่วงนี้คุยกันบ่อยไม่ใช่เหรอ?”

เซฮุนดีดตัวลุกขึ้นนั่ง ถลึงตามองคนตัวเล็กอย่างไม่เชื่อหูตัวเองที่ได้ยินประโยคเมื่อครู่ เขาใช้สองมือโอบแก้มนุ่มนิ่มเอาไว้ สบตากับคนขี้หงุดหงิดในระยะใกล้ ก่อนจะยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี

“เธอหึงฉันสินะ”

“อะไรที่ทำให้เข้าข้างตัวเองอย่างนั้น” แบคฮีขมวดคิ้ว พยายามแกะมือเซฮุนออกแต่ก็ไม่ได้ผล

“เริ่มตกหลุมรักฉันแล้วใช่ไหมล่ะ เห็นไหม น้ำหยดใส่หินหินมันยังกร่อน” เด็กหนุ่มยิ้มตาหยี โน้มลงไปจุ๊บปากคนซึนซ้ำ ๆ ก่อนหน้าของเขาจะค้างอยู่กลางอากาศเพราะถูกมือเล็กดันเอาไว้

“เพราะนายกำลังหาเรื่องให้ยัยนั่นโดนล่าต่างหาก คราวนี้ไม่ใช่แค่คิมจูอึนนะ แต่จะเป็นคิมดาซมด้วย”

“ไม่เอาน่า ฉันไม่ได้หนุงหนิงกับมินซอกสักหน่อย ก็แค่ทักทายกันตามประสาเพื่อนร่วมห้อง เค้าไม่มีเพื่อนคบเลยนะ น่าสงสารเกินไป”

“ความสงสารของนายจะทำให้ยัยนั่นลำบาก เลิกทำตัวซื่อบื้อสักที”

“เหมือนเธอใช่ไหม?” เซฮุนมองแววตาดุ ๆ ของคนตัวเล็ก “ยัยคนปากแข็ง”

“อ๊า ไอ้ซื่อบื้อ” แบคฮีดึงแก้มคนหลงตัวเองอย่างมันเขี้ยว จนถึงตอนนี้โอเซฮุนก็ยังยิ้ม ชาตินี้จะเข้าใจไหมว่าสังคมผู้หญิงมันโหดร้ายแค่ไหน

“นี่...”

“อืม”

“ช่วยทำให้หนังสือมันน่าอ่านเหมือนร่างกายเธอหน่อยสิ”

 เด็กสาวชำเลืองมองคนข้าง ๆ ซึ่งขยับตัวเข้ามาจนแทบไม่เหลือช่องว่างให้อากาศวิ่งผ่าน สายตาของเซฮุนเต็มไปด้วยความต้องการ ซึ่งแบคฮีก็พอเข้าใจหลังจากโกหกอีกฝ่ายว่ายังเป็นประจำเดือนทั้ง ๆ ที่หายแล้ว

“ยังไงดีล่ะ?”

“สร้างแรงบันดาลใจให้ฉัน ด้วยวิธีของเธอ” เด็กหนุ่มจูบหัวไหล่ผ่านเสื้อแขนยาวสีขาว ค่อย ๆ เลื่อนเข้าไปจนถึงซอกคอที่ได้ทั้งกลิ่นน้ำหอมและกลิ่นแชมพูของคนตัวเล็ก

แบคฮีส่ายหน้า อยากตบหัวให้ขี้เลื่อยกระจายจากหัวหมอนี่จริง ๆ แบคฮีควรปล่อยให้อีกฝ่ายสอบตกหรือใช้วิธีที่เธอรู้อยู่เต็มอกว่าต้องทำอย่างไรโอเซฮุนถึงจะยอมอ่านหนังสือได้

“งั้นมาแข่งกัน”

“หืม...”

“ถ้าตอบคำถามถูก จะขอให้อีกคนทำอะไรก็ได้”

“อะไรก็ได้?” เด็กหนุ่มเลิกคิ้ว เขาเริ่มมองเห็นความสนุกในการอ่านหนังสือขึ้นมาบ้างแล้ว เมื่อตอนนี้ในหัวมันเต็มไปด้วยโจทย์มากมายที่อยากให้แบคฮีทำ

“ใช่ หนึ่งชั่วโมงสำหรับการเตรียมตัว จะเริ่มอ่านตอนห้านาทีสุดท้ายก็ไม่เป็นไรนะ แต่นายคงรู้ว่าถ้าฉันตอบได้นายจะถูกทำอะไรบ้าง...”

หัวใจเต้นตุบตับกับสายตาเจ้าเล่ห์ของผู้หญิงร้ายกาจ เซฮุนชอบเวลาแบคฮีมีแผนร้ายที่เอาไว้จัดการผู้ชายอย่างเขาคนเดียว เด็กหนุ่มคว้าหนังสือพร้อมแยกตัวไปนั่งบนโซฟานุ่มตามลำพัง ปล่อยให้คนตัวเล็กนั่งอยู่ตรงนั้น เพราะเขาจะเป็นคนชนะในเกมนี้ให้ได้

*

โอเซฮุนพ่ายแพ้การตอบคำถามไปหลายข้อจนถูกสั่งให้ทำเรื่องโง่ ๆ หลายอย่างเช่น เรียกอีกฝ่ายว่า ‘คุณแบคฮี’ และทักไปสารภาพรักไอ้แทยงโดยห้ามแก้ตัวจนกว่าจะได้เจอหนังหน้ามันที่โรงเรียน รวมไปถึงการถูกสั่งให้แก้ผ้าทีละชิ้น ซึ่งตอนนี้โอเซฮุนเหลือเพียงกางเกงในตัวเดียว

ไม่รู้ว่าแบคฮีตอบผิดจริง ๆ หรือจงใจแกล้งถึงได้ดูเต็มใจถอดยกทรงออกมาวางบนหัวเขา โอเซฮุนไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตอนสั่งให้แบคฮีเล่นกับกล้วยอย่างไร คนที่อ้างว่าเป็นประจำเดือนจะมีอารมณ์มากพอที่จะปั่นป่วนตัวเองและผู้ชายอย่างเขาไปพร้อม ๆ กันได้จริงเหรอ ภาพตอนยัยนั่นเอากล้วยเข้าไปในปากแล้วชักเข้าออกอย่างช้า ๆ มันทำให้โอเซฮุนแทบคลั่ง

ไหนจะตอนสั่งให้สวมบทเป็นเด็กผู้หญิงแก่เรียนขี้อายไร้เดียงสา บยอนแบคฮีก็จัดการแบ่งผมตนเองแล้วถักเปียสองข้างในเวลาอันสั้น เธอหยิบแว่นกรองแสงจอคอมมาใส่เพื่อเพิ่มความเนิร์ดให้หน้าตาที่เก่งแสดงออกในแง่ยั่วยวน และเปลี่ยนสีหน้าแม่มดใจร้ายเป็นผู้หญิงใส ๆ ภายในเสี้ยววิ

“เซฮุนตอบผิดอีกแล้วนะคะ”

เป็นช่วงเวลาที่ตื่นเต้นยิ่งกว่าอะไร โอเซฮุนหัวใจเต้นตุบตับกับคำพูดคำจาน่ารักของผู้หญิงร้ายกาจที่ยังคงสวมบทไร้เดียงสา เขากำลังจะเป็นบ้าตายกับหน้าอกไร้ยกทรงโอบรับซึ่งมองเห็นผ่านทางคอเสื้อของคนตัวเล็กที่กำลังคลานมาทางนี้ บยอนแบคฮีกำลังจะเล่นอะไรกับเขา น่าตื่นเต้นเป็นบ้า

“อยากทำอะไรเป็นพิเศษไหมคะเซฮุน?”

เจ้าของชื่อผ่อนลมหายใจหนัก ๆ ทั้งที่แบคฮียังใส่เสื้อแขนยาวและกางเกงขาสั้น แต่จุกตรงหน้าอกและกล้วยในจานที่ถูกปอกเข้าไปอมในปากอีกรอบมันปลุกอารมณ์เขาเสียจริง

“ฉันอยากมีอะไรกับเธอ... เดี๋ยวนี้” เซฮุนไม่ได้พูดเล่น เขาอยากจับบยอนแบคฮีกดลงกับพรมสีน้ำตาลบนพื้น ถลกเสื้อขึ้นกัดยอดถันแล้วดูดแรง ๆ หลังจากนั้นก็ถอดกางเกงลง ใส่ความต้องการเข้าไปจนสุดความยาว กระแทกแรง ๆ เอาให้ครางจนเป็นบ้าไปเลย

“ไม่ได้หรอกค่ะ... ครั้งแรกต้องเป็นคนที่ฉันรักเท่านั้น...” เด็กสาวจับแก้มตนเอง แสร้งเบือนหน้าหลบอย่างขลาดอาย “อ๊า นึกออกแล้วค่ะ เซฮุนช่วยตัวเองให้ดูหน่อยนะคะ”

“ว่าไงนะ?”

“ช่วยตัวเองค่ะ” เสียงใสกล่าวอย่างไร้เดียงสา ยัยแม่มดดูสนุกกับการสวมบทนี้เพราะได้แกล้งเขาแบบคูณสอง

มันเป็นเรื่องบ้าบอชัด ๆ แบคฮีเล่นกันจนเกินเหตุไปแล้ว เขาควรปวดหนึบอยู่คนเดียวโดยที่ยัยนั่นเอาแต่นั่งยิ้มอย่างอารมณ์ดีหรือไง

เด็กหนุ่มควักแก่นกายออกมาจากกางเกงในอย่างไม่เต็มใจนัก แบคฮีมองท่อนเอ็นซึ่งตื่นเต็มตัวจนล้นมือเจ้าของของมัน ก่อนจะช้อนตามองคนที่เก็บความหื่นกระหายไว้ไม่มิด เด็กสาวคายกล้วยเยิ้มน้ำลายออกแล้วอมเข้าไปอีกครั้ง เซฮุนครางเสียงต่ำ เขาเริ่มสาวมือตามท่อนลำกับความยั่วยวนตรงหน้าจนน้ำหล่อลื่นซึมออกมาจากส่วนปลาย

จะทำอย่างไรไหว... ผู้หญิงบ้าไรเป็นประจำเดือนเกือบเป็นอาทิตย์ เขาอยากจับบยอนแบคฮีแก้ผ้าพิสูจน์เสียจริง

“ไหวไหมคะเซฮุน”

“...อา” เจ้าของชื่อเอนหลังพิงกับเตียง เขาหลับตาลงพร้อมสาวมือถี่เร็วก่อนจะปล่อยมือที่สั่นเทาออกอย่างฝืนใจ แบคฮีเลิกคิ้วมองอีกฝ่ายที่นั่งนิ่ง ๆ พร้อมหายใจเข้าลึก ๆ ทั้งที่แท่งร้อนยังคงกระตุก

เซฮุนคว้าหนังสือมาเล่นตอบคำถามอีกครั้ง ขมวดคิ้วเคร่งเครียดมองหน้าหนังสือที่เต็มไปด้วยความรู้ซึ่งเจ้าตัวเคยผลักไสมาตลอด

โอเซฮุนกำลังสงบสติอารมณ์เพื่อเอาชนะเธองั้นเหรอ น่าสนุกดีนี่?

คราวนี้มีโอกาสเอาคืนแล้ว แต่ถ้าหากแบคฮีตอบถูก วันนี้ก็ต้องมีคนทรมานช่วยตัวเองจนเสร็จ ถึงจะแกล้งแรงไปหน่อย แต่อย่างน้อยวันนี้แบคฮีก็ยัดเยียดความรู้ใส่เข้าไปในหัวเซฮุนพอสมควร

ทั้งคู่ยังคงเล่นเกมถามตอบในบทเรียน ซึ่งอีกฝ่ายก็พยายามตอบจนได้ ผ่านไปประมาณสี่ข้อ สุดท้ายแบคฮีก็ตอบผิดเพราะเธอเองก็ใช่ว่าจะรู้ไปเสียทุกเรื่อง

“นอนลงไป”

ยัยตัวดีไม่ได้แสดงท่าทีตกใจกับคำสั่งเลยสักนิด หนำซ้ำยังทำตามอย่างว่าง่าย เซฮุนขึ้นคร่อมร่างคนตัวเล็กพร้อมยันสองมือไว้กับพื้น เสียงสมาร์ทโฟนสั่นท่ามกลางความเงียบที่อัดแน่นไปด้วยความต้องการ เด็กหนุ่มจึงเอื้อมไปปิดมือถือแล้วโยนมันขึ้นไปบนเตียงก่อนจะหันมาสนใจคนใต้ร่างอีกครั้ง

“ฉันจะข่มขืนเธอ”

“หืม?”

“เพราะฉะนั้นเธอต้องยั่วและขัดขืนฉันไปด้วย นี่คือคำสั่ง” เด็กหนุ่มโน้มหน้าลงไปกระซิบสาวแว่นผมเปียที่นอนราบอยู่บนพรม “ถ้าเธอคิดจะอ้างว่าเป็นประจำเดือน ฉันก็จะอ้างเหมือนกันว่าผู้ชายที่คิดข่มขืนผู้หญิงน่ะ... มันไม่สนหรอกว่าใครจะเป็นประจำเดือนอยู่หรือเปล่า”

เขาเลียริมฝีปากคลายความประหม่ากับสีหน้าของแบคฮีซึ่งเปลี่ยนจากแววตาเจ้าเล่ห์เป็นตระหนกตื่นกลัว มือเล็กยกขึ้นปิดปากพลางส่ายศีรษะปฏิเสธ พลิกตัวทำท่าจะคลานหนี เขาจึงล็อกเอวคอดไว้พร้อมรูดซิปกางเกงขาสั้นและดึงลงถึงเข่าในรวดเดียว

“ให้ตายเหอะว่ะ เธอนี่มัน...”

เซฮุนสบถอย่างหัวเสีย หลังจากเห็นว่าแบคฮีไม่ได้ใส่ผ้าอนามัยไว้อย่างที่คิด เรื่องยังไม่หายเป็นประจำเดือนคืออะไร ในทีแรกก็แปลกใจที่เดือนนี้คนตัวเล็กเป็นนานกว่าเดือนก่อน ๆ ที่แท้ก็เรื่องโกหก

“หัวร้อนเลยเหรอ แค่แกล้งนิดหน่อยเอง”

“ถ้าวันนี้ไม่เล่นเกมถามตอบฉันจะได้รู้ไหมว่าเธอหายเป็นเมนส์แล้ว?”

“ถ้าบอกนายก็เอาแต่คิดเรื่องลามกจนไม่สนใจอ่านหนังสือน่ะสิ”

“เธอก็รู้ว่าถ้าออกปากสั่งฉันก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว”

“แต่นายก็งอแงหาทางทำจนได้อยู่ดี นายน่ะ... เสพติดร่างกายฉันเกินไปแล้วนะเซฮุนนา” เด็กหนุ่มมองคนตัวเล็กที่ใช้นิ้วชี้เขี่ยปลายคางเขาราวกับเป็นสัตว์เลี้ยง ซึ่งบยอนแบคฮีคงมองเห็นโอเซฮุนเป็นอย่างนั้น และวันนี้เขาอยากให้เธอกลายเป็นสัตว์เลี้ยงดูบ้าง

“แม่ง จะเอาให้ขาสั่นเลย” เซฮุนถลกเสื้อสีขาวขึ้นพร้อมจูบลงบนแผ่นหลังขาวเนียน เด็กสาวก้มหน้าลงแนบหน้าผากกับพื้นพรม อ้าปากค้างกับนิ้วใหญ่ทั้งสามซึ่งแทรกเข้ามาพร้อมกันราวกับจะเอาคืนให้สาสมที่โดนโกหก

“อ๊ะ! เซฮุน! ยะ -- อย่าค่ะ เดี๋ยวคนมาเห็น -- อ๊ะ! อ๊า!” เด็กหนุ่มผ่อนลมหายใจร้อนรดร่องกระดูกสันหลัง สลับกับจูบแรง ๆ พร้อมกระแทกนิ้วเข้าไปจนได้ยินเสียงน้ำเฉอะแฉะเต็มร่อง

เซฮุนควานหาถุงยางในกระเป๋ากางเกง ฉีกมันด้วยมือที่สั่นเทาท่ามกลางเสียงครางหวานของยัยตัวดีที่เป็นต้นเหตุของความทรมานตลอดหลายวัน

“อย่าทำฉันเลย ฉันกลัวแล้ว อ๊า! เซฮุน! อ๊ะ! อย่าใส่เข้ามานะ! อ๊า!”

แม้ปากจะปฏิเสธตามบทที่เขาสั่ง แต่สะโพกของแบคฮีกลับร่อนควงสู้ท่อนเอ็นที่เพิ่งดันเข้าไปจนสุด เซฮุนขบกรามแน่นมองก้นกลมที่ส่ายวนจนต้องฟาดมือลงไปแรง ๆ เพราะความกระสัน

เด็กหนุ่มยึดเอวคอดไว้เป็นหลัก หลับตากระแทกถี่รัวกับเสียงครางกระเส่าอย่างไร้เดียงสาที่พยายามร้องขอให้หยุด เขาไม่เคยคิดจะข่มขืนใคร แต่ไม่ยักรู้เลยว่าพอทำตามหนังโป๊แล้วจะรู้สึกดีได้ถึงขนาดนี้ แบคฮีตอนอยู่ในคราบสาวไร้เดียงสาพยายามขัดขืนก็เซ็กซี่ไปอีกแบบ

สีหน้าและสายตาที่แฝงไปด้วยความหวาดกลัวแต่ก็ยั่วเย้า เสียงครางหวานเรียกชื่อ ‘เซฮุนคะ’ ซ้ำ ๆ เป็นเชื้อเพลิงเร่งความเร็วให้เขาสวนสะโพกเร็วยิ่งขึ้นจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อไม่หยุด

เซฮุนดึงคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นยืนเข่าพร้อมสอดมือเข้าใต้แขนเพื่อขยำหน้าอกที่ใหญ่จนล้นมือ บีบขยำใต้เสื้อสีขาวพร้อมไซร้ซอกคอซึ่งหอมจนปลุกอารมณ์ทุกครั้งที่ได้กลิ่น เขาคงหลงผู้หญิงคนนี้จนคลั่งไปแล้ว หลงจนอยากยัดเยียดความรักให้ทั้ง ๆ ที่ถูกปฏิเสธมาตลอด

ท่อนเอ็นแข็งขืนเสยเข้าช่องทางบีบรัดในท่ายืนเข่าจนก้นกลมสั่นไหว สาวแว่นผมเปียเอี้ยวหน้าหันมาสบตากับเขา ดวงตาฉ่ำเยิ้มกับริมฝีปากที่พูดว่า ‘เสียวจัง...’ มันทำให้โอเซฮุนคะนองจนต้องเพิ่มความรุนแรง

“ชอบผู้หญิงไร้เดียงสาแล้วมาขอฉันคบทำไมนะ... อะ... อา...”

“ฉันไม่ได้ชอบผู้หญิงไร้เดียงสา -- อา! แต่ฉัน -- ชอบเธอเวลาไร้เดียงสา -- ซี๊ด...”

“กำลังจะไล่ให้ไปหาคนอื่นแล้วเชียว... อ๊ะ! อ๊า! อ๊ะ! อ๊ะ!” เซฮุนมักจะรุนแรงเสมอเมื่อถูกไล่ให้ไปหาคนอื่น แบคฮีเอนหลังซบแผงอกกว้างพร้อมขย้ำกลุ่มผมสีเข้มของคนที่กระแทกอยู่ด้านหลัง เด็กสาวปรือตามองเพดาน ครางเสียงสั่นกับความใหญ่โตที่ใส่เข้ามาอย่างล้ำลึกและดึงออกไปจนเกือบหลุดก่อนจะดันเข้ามาจนสุดอีกครั้ง

“แบคฮี”

“อ๊า! อ๊า!”

“ขอแตกใส่หน้าได้ไหม แค่ -- แค่ครั้งเดียว อา... ซี๊ด...”

ไม่เคยคิดว่าคำขอโง่ ๆ จะได้ผล กระทั่งสาวแว่นที่สวมบทไร้เดียงสาหันมาพยักหน้าอย่างขลาดอาย เซฮุนจึงถอนแก่นกายออกพร้อมลุกขึ้นยืน ดึงถุงยางที่เคยป้องกันความสัมพันธ์ของเราออกไป ชักรูดท่อนเอ็นที่ตื่นตัวได้เพราะผู้หญิงคนนี้ด้วยมืออย่างถี่รัว สายตามองความเซ็กซี่ที่หันมาคุกเข่าและเงยหน้าขึ้น อ้าปากออกแลบลิ้นรอ ก่อนน้ำสีขาวขุ่นจะพุ่งใส่ทั้งปากและใบหน้าสวย ๆ ของเธอ

เซฮุนยืนกระตุกเกร็งหลังจากปลดปล่อยออกไปทุกหยาดหยด เด็กหนุ่มเริ่มจะมีอารมณ์อีกครั้งเพราะคนตัวเล็กจับแก่นกายของเขาเอาไว้ ก่อนจะอมให้ทั้ง ๆ ที่ใบหน้าของเธอยังคงเปรอะไปด้วยน้ำสีขาวขุ่น

ให้ตายเหอะว่ะ แล้วแบบนี้จะไม่ให้โอเซฮุนหลงบยอนแบคฮีได้อย่างไร ในเมื่อผู้หญิงคนนี้มักจะมีอะไรมาให้เขาแปลกใจอยู่เสมอ

50%

ตอนแรกบอกให้รอสองวันช้ะ ทนไม่ไหวไง กลับมาแร้ว พักเหนื่อยแร้ว 

คนที่บอกว่าแบคฮีแรด ควบสองคน คือพวกขี้อิจฉาที่อยู่กลุ่มดาซมแน่นวน 
ถ้าเป็นหร่อน หร่อนไม่เอาแค่อาจารย์กับเซฮุนหรอก ชั้นรู้ว่าหร่อนต้องวางแผนงาบเพื่อนสมัยเด็กอย่างจงแด และเพื่อนร่วมห้องปากผีอย่างแทมิน/แทยง พร้อมไลน์ไปอ่อยแฟนเก่าอย่างพี่จงอิน ชั้นรู้ เพราะชั้นก็คีส

แต่ไม่มีข้าวฟรีแจกให้นะ เพราะตอน 7 ทั้งพาร์ท 50% แรกและ 50% หลังทีมคุกจะได้กินกันแบบเช้า cum เย็น cum