#มิดไนท์ฟีนด์ | chapter 15 ` bossxsehun

เสียงกระซิบพร่าปนกลั้วหัวเราะทำเอาคนฟังตัวแข็งทื่อ เซฮุนกะพริบตาปริบ ๆ สะดุ้งเป็นระยะกับสัมผัสจากริมฝีปากและมืออุ่นร้อนที่กำลังสอดเข้าไปในเสื้อนอน ลูบไล้เบาหวิวทำเอาคนใต้ร่างขนลุกซู่

“จะ... เจ้านาย”

“หืม...?”

“คือ... ผมว่า...”

ผมอะไรล่ะโอเซฮุน?

คนตัวผอมเม้มริมฝีปากแน่น หัวใจเต้นถี่รัวเพียงเพราะถูกเล้าโลมโดยคนที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า อีกทั้งส่วนกลางลำตัวที่กำลังเสียดสีตรงกลางหว่างขาผ่านกางเกงนอนซึ่งมันเริ่มตื่นตัวจนเขารู้สึกได้ เซฮุนไม่กล้าหันไปมองหน้าเจ้านาย และถึงกล้าก็คงทำไม่ได้เพราะอีกฝ่ายกำลังใช้ริมฝีปากริดกระดุมเสื้อเขาออกโดยไม่ยอมเสียเวลาทิ้งนานไปกว่านี้

“เดี๋ยวสิเจ้านาย นี่กำลังแกล้งผมเล่นใช่ไหม?”

“ผมเอาจริง” คำตอบสุดแสนธรรมดา แต่คนฟังกลับหน้าขึ้นสีจัดราวกับว่ากำลังได้ยินคำลามกอย่างไรอย่างนั้น เซฮุนอ้าปากค้าง กะพริบตาปริบ ๆ มองเจ้าของคำพูดอย่างไม่อยากเชื่อหูตนเอง

“คุณต้องใจเย็น ๆ นะ หายใจเข้าลึก ๆ” เซฮุนโอบใบหน้าคมเอาไว้ ก่อนจะหลับตาแน่นเพราะถูกจูบปิดปากราวกับว่าเจ้านายไม่อยากได้ยินเขาพูดอะไรอีก ทั้งคู่แลกลิ้นนัวเนียกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนคนตัวผอมจะเป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออกมา “นี่คือผลกระทบจากคืนพระจันทร์เต็มดวงใช่ไหม ตอบผมมาเดี๋ยวนี้”

“เปล่า ถ้าจะพูดแบบไม่โกหกก็คือผมกำลังจะแหกกฎคู่แท้ของแวมไพร์”

“ย่าห์!” เซฮุนถลึงตามองอีกฝ่ายที่กำลังทำหน้าหื่นกามใส่ เรื่องคู่แท้ที่ไคพยายามยัดเยียดให้เขาน่ะมันตลกมากหรือไง

“คุณคิดว่าการที่ผมพาคุณมาที่นี่เพราะอยู่ ๆ ก็นึกอยากเป็นหมาป่าขี้เหงาขึ้นมาอย่างนั้นเหรอ?”

“ใครจะรู้ล่ะ เป็นหมาอยู่ดี ๆ ก็กลายร่างเป็นคนเฉยเลย แถมยังเปลือยอีก”

“อายหรือไง ผมกับคุณก็มีเหมือนกันทุกอย่าง ไม่เห็นมีอะไรต้องปิดบัง” เจ้านายพูดหน้าตาเฉย

“แต่วัฒนธรรมของมนุษย์เขาไม่เที่ยวแก้ผ้าให้คนอื่นดูน่ะ” เซฮุนหรี่ตามองอย่างอ่อนใจ เจ้านายเนียนอยู่กับมนุษย์มาเกินครึ่งร้อยปีแล้วยังต้องให้พูดอีกหรือไง

“ผมต้องสนใจเรื่องนั้นด้วยเหรอ?” คนตัวผอมเบิกตากว้างเพราะถูกรวบข้อมือทั้งสองข้างขึ้นเหนือศีรษะขณะที่อีกฝ่ายโน้มใบหน้าคมลงมาใกล้จนรู้สึกได้ลมหายใจอุ่น ๆ

“...”

“ความอดทนผมหมดลงตั้งแต่จูบกับคุณคืนนั้นแล้ว มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องรออีก?” ชายหนุ่มผิวแทนยกยิ้ม ก่อนจะก้มลงจัดการกับยอดอกสีอ่อนเพื่อหยุดเลขาช่างพูดที่เอาแต่ขัดจังหวะเขาอยู่เรื่อย

“ตะ -- แต่”

เซฮุนหลับตาแน่น เริ่มหายใจติดขัดกับการตื่นตัวของร่างกายที่ไวต่อสัมผัสจากเรียวลิ้นคนเป็นเจ้านาย ปลายจมูกโด่งสันเขี่ยเสื้อนอนออกพร้อมกระหวัดดูดดึงยอดอกจนแข็งเป็นไต ตอนนี้โอเซฮุนทั้งตื่นเต้นและประหม่าจนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร กอดตอบเหรอ หรือแค่นอนเฉย ๆ ก็พอ

เสียงจ๊วบจ๊าบจากริมฝีปากที่ไล่จูบลงต่ำจนถึงหัวกางเกงนั้นน่าอายเป็นบ้า เซฮุนผงกศีรษะขึ้นมองอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจทิ้งตัวลงนอนมองเพดานอย่างเช่นทีแรก เขาไม่สามารถทนมองเจ้านายตอนกำลังถอดกางเกงนอนตัวนั้นลงได้ เป็นครั้งแรกที่เซฮุนอายกับการมองไอ้นั่นของตัวเอง เพียงเพราะอีกไม่กี่วินาทีมันจะปรากฏตรงหน้าหมาป่าหนุ่ม

“อะ อา...” ไม่ชอบเสียงตัวเองตอนนี้เลย มันน่าเกลียดชะมัด แต่สาบานเถอะว่าโอเซฮุนพยายามแล้ว แต่สัมผัสของอีกฝ่ายก็มีอิทธิพลต่อร่างกายมากเกินกว่าจะกักกลั้นเสียงไว้ได้

กางเกงนอนที่เคยเป็นอุปสรรคถูกถอดออกโดยหมาป่าหนุ่ม ชายหนุ่มผิวแทนที่กำลังถูกความต้องการครอบงำยันสองมือไว้กับโซฟา พลางมองผิวขาวของคนใต้ร่าง ก่อนจะหยุดอยู่ที่ใบหน้าซึ่งกำลังแสดงออกมาโดยไม่รู้ตัวว่าต้องการหมาป่าอย่างเขามากแค่ไหน

อย่างที่เคยบอกว่าคิมจงอินเป็นคนมีความอดทนสูงถ้าเทียบกับหมาป่าตัวอื่น และก็อย่างที่เคยบอกว่ามันมักจะใช้ไม่ได้ถ้าหากอีกฝ่ายคือโอเซฮุน ชายหนุ่มถอนหายใจพรูก่อนจะโน้มลงไปบดขยี้ริมฝีปากคนเป็นเลขา พร้อมช้อนสะโพกกลมขึ้นเพื่อลดระยะห่างลง

เซฮุนตวัดแขนกอดรอบคอแกร่งพร้อมเอียงใบหน้าปรับองศาจูบ เขารู้สึกได้ถึงขาทั้งสองข้างที่กำลังสั่น อีกทั้งขนอ่อนที่ลุกซู่ทุกครั้งที่ถูกเจ้านายสัมผัส

หนุ่มราศีเมษเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย แต่กับสิ่งนี้เขาไม่ขอนับรวมเข้าไปว่ามันเป็นเรื่องที่ต้องได้หรือเสีย เซฮุนคิดว่าความประหม่า ความตื่นเต้น ความขลาดอายทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนี้ล้วนแต่มาจากความรู้สึกที่มีต่อเจ้านาย เขาชอบคิมจงอินเหลือเกิน ชอบจนอยากลืมความกลัวทั้งหมดทิ้งไว้ข้างหลัง 

ชายหนุ่มผิวแทนถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง ปรือตามองใบหน้าขึ้นสีจัดของคนใต้ร่างก่อนจะยิ้มเพื่อบอกให้คนเป็นเลขารู้ว่าต่อจากวินาทีนี้จะมีแต่ความสุข คิมจงอินจะอ่อนโยนและทะนุถนอมโอเซฮุนเท่าที่จ่าฝูงหมาป่าจะดูแลคนที่เขารักได้

ริมฝีปากหยักกดจูบอกขาวอีกครั้ง เซฮุนเผลอแอ่นตัวรับกับสัมผัสนั้นและผ่อนลมหายใจออกมาอย่างเบาหวิว เขารู้สึกได้เลยว่าตอนนี้ศีรษะของเจ้านายกำลังไล่ลงต่ำไปจนถึงหน้าท้องแบนราบ จูบย้ำและแยงลิ้นเข้าไปในรูสะดือทำเอาคนถูกกระทำเกร็งตัว

โอเซฮุนไม่ได้เตรียมใจมาเพื่อเรื่องนี้เลยสักนิด ไม่เคยคิดมาก่อนด้วยซ้ำว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น และดวงรายวันก็ไม่ได้บอกด้วยว่าวันนี้เขาจะ --

“จะ -- เจ้านาย ตรงนั้นมัน --”

“มันทำไม?” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนตัวผอมที่มองมายังเขาอย่างขลาดอาย ก่อนจะเอามือดันเรียวขาขาวที่กำลังจะหนีบเข้าหากันเอาไว้ “ผมจะทำให้คุณเจ็บน้อยลง”

“...”

“หลับตาสิ ผมสัญญาว่าจะทำให้คุณรู้สึกดี” เซฮุนกำมือแน่น จนถึงตอนนี้ขาทั้งสองข้างก็ยังสั่นและมันพร้อมจะหนีบเข้าหากันทุกเมื่อ

เจ้านายคงรู้ว่าตอนนี้เขากำลังรู้สึกอย่างไร ผ่านกลิ่นความรู้สึกที่ไม่สามารถปกปิดได้ผู้ชายผิวแทนจึงจูบปลอบลงบนซอกขาด้านในอย่างอ่อนโยน และค่อย ๆ เลื่อนลงต่ำมาเรื่อย ๆ

จงอินสบตากับเจ้าของร่างขาวสะอาดที่เห็นแล้วก็อดไม่ได้ จึงดูดดุนสร้างรอยสีกุหลาบลงไปเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

“อะ...”

เซฮุนเม้มริมฝีปาก หลังจากรู้สึกได้ถึงเรียวลิ้นอุ่น ๆ ที่กระหวัดเลียรอบช่องทางด้านหลังจนชื้นแฉะ หัวใจเต้นตุบตับไม่เป็นจังหวะ กับความตื่นเต้นซึ่งเกิดขึ้นเป็นครั้งแรกและเขาไม่รู้เลยว่ามันจะออกมาเป็นอย่างไร? เจ็บแค่ไหน? รู้สึกดีจริง ๆ หรือไม่?

อีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าโอเซฮุนคงได้รู้

“อะ... อา! อะ!”

จนได้... เซฮุนพอจะรู้แล้วว่าการมีเซ็กส์เป็นอย่างไร ก็ตอนที่ก้านนิ้วยาวสอดใส่เข้าไปในช่องทางด้านหลังที่ชื้นแฉะไปด้วยน้ำลาย มันทั้งเจ็บและรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เขาได้แต่บิดเร่ากับสัมผัสแปลกใหม่ กระทั่งเจ้านายเริ่มชักมันเข้าออก จนเสียงครางสุดน่าเกลียดก็หลุดออกมา

“อ๊า! อะ! อ๊า! เจ้า -- เจ้านาย!”

ชายหนุ่มผิวแทนเกร็งข้อมือสวนกระแทกเข้าหาช่องทางอุ่นร้อนที่ตอดรัดก้านนิ้วทั้งสองที่เพิ่งเพิ่มเข้าไป เขาจำเป็นต้องใส่นิ้วที่สามตามไปเพื่อเบิกทางให้กว้างกว่านี้ เพราะท่อนเอ็นหมาป่าผู้มีตำแหน่งเป็นจ่าฝูงกำลังตื่นตัวเต็มที่ในคืนพระจันทร์เต็มดวงนั้นมีขนาดที่ใหญ่กว่าปกตินัก

จงอินหายใจเข้าลึก ๆ และผ่อนออกอย่างช้า ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ แม้จะอยากจับเลขาฟัดให้แหลกคามือ แต่ก็ต้องเตือนสติตนเองอยู่ตลอดว่าอีกฝ่ายเป็นมนุษย์ และไม่มีเรี่ยวแรงมากพอที่จะต้านทานความต้องการเขาได้เหมือนหมาป่าด้วยกัน

“ลืมตาขึ้นมามองผม”

เซฮุนทำตามอย่างว่าง่าย แผงอกขาวกระเพื่อมไม่เป็นจังหวะขณะปรือตามองหุ่นกำยำสีแทน ก่อนเจ้านายจะโน้มลงมาช้อนศีรษะเขาให้พิงกับพนักวางแขน ราวกับว่าอยากให้โอเซฮุนได้เห็นทุกอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้น

“เมื่อกี้เจ็บมากไหม?” เขาพยักหน้าเป็นคำตอบ ก่อนจะรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งแก้มอีกครั้งเพราะมือหนาที่เคยสอดกระแทกเข้าหาช่องทางด้านหลังเมื่อครู่กำลังขยับรั้งรูดส่วนแข็งขืนของตนเองให้เขาเห็น

ใบหน้าของเจ้านายตอนกำลังมีอารมณ์นั้นเซ็กซี่จนทำให้เลือดลมคนมองทำงานหนัก เซฮุนกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ สายตาของเขายังคงไม่ละออกห่างจากเจ้าของผิวสีแทนที่กำลังคายน้ำลายใส่ท่อนเอ็นในมือ ขยับรั้งรูดตามความยาวอยู่ในที ก่อนจะจ่อส่วนหัวมนลงตรงช่องทางด้านหลังของเขา

“ผมไม่ชอบพูดอะไรมาก แต่ถ้าคุณเจ็บจะข่วนผมก็ได้”

“นี่ไม่พูดเลยใช่ไหม” คนที่กำลังเผชิญหน้ากับความกลัวกลืนน้ำลาย เจ้านายจึงอมยิ้มแล้วโน้มตัวลงไปจูบแก้มเบา ๆ ก่อนจะซุกหน้าลงกับซอกคอขาวและเอามือของคนเป็นเลขาจับท่อนเอ็นโค้งงอนที่ตื่นตัวอย่างเต็มที่ “อะ... อะไร”

“คุณจะได้รู้ว่ามันเข้าไปในตัวคุณลึกแค่ไหนแล้ว”

“...”

“อา... เซฮุน”

เสียงกระซิบแหบพร่าและสิ่งแปลกปลอมที่กำลังค่อย ๆ ดันเข้ามานั้นทำให้คนที่นอนอ้าขาถึงกับหายใจติดขัด บ้าไปแล้ว... เขากำลังจับไอ้นั่นของเจ้านายอยู่จนรู้ถึงได้ถึงความแข็งขืนและร้อนดั่งไฟ

“...!”

“มันกำลังเข้าไปข้างในตัวคุณ”

“อะ... อย่าพูด” เซฮุนหดคอหนีจูบของคนขี้แกล้ง มือที่ประคองความเป็นชายอีกฝ่ายนั้นสั่นเทาจนเหมือนคนมีไข้ไม่มีผิด

“ลึกไปหรือเปล่า... ผมขอเข้าไปอีกได้ไหม?”

“อย่า...” คนตัวผอมว่าเสียงพร่า ก่อนสะโพกมนจะถูกช้อนขึ้นเพื่อให้สะดวกในการดุนดันส่วนนั้นเข้าไป

“ขอผมเข้าไปอีกนิดนะคนดี” จงอินจูบขมับที่ชื้นไปด้วยเหงื่อ ซึ่งเลขาช่างพูดก็ทำตัวน่ารักกับเขาด้วยการพยักหน้ารับแม้ว่าจะขลาดอายจนแทบไม่กล้าสบตากัน

“อะ... อา...”

“บอกผมสิว่าตอนนี้คุณกำลังรู้สึกยังไง?”

“มัน... ร้อน...”

เสียงคำรามในลำคอซึ่งวูบหนึ่งฟังดูเหมือนเสียงหมาป่า ยามแท่งเนื้อดันเข้ามาจนคนใต้ร่างรู้สึกเสียววาบไปทั้งท้องน้อย เซฮุนคิดว่าตอนนี้เจ้านายคงพยายามอย่างหนักกับการหักห้ามใจ แต่เขาก็รู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งสะโพกจนอยากร้องออกมาให้สุดเสียง กับความใหญ่โตที่ไม่รู้ว่าจะรับได้ทั้งหมดหรือเปล่า

“เก่งมาก... อย่างนั้นแหละเซฮุน...” ชายหนุ่มผิวแทนจูบคนใต้ร่างที่ยอมให้แท่งเนื้อทั้งหมดของเขาเข้าไปจนสุดความยาว แม้ว่าจะยากลำบาก แต่เขาจะทำให้เซฮุนรู้เองว่าความเจ็บปวดในตอนนี้มันจะอยู่ได้แค่ไม่นาน

จงอินสูดปากพลางเงยหน้าขึ้นหลับตา ขบกรามแน่นและปล่อยให้ความอุ่นร้อนของช่องทางด้านหลังที่เคยต้องการอัดกระแทก แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาก็ได้แต่บอกว่าต้องรอเวลาที่เหมาะสม ซึ่งวันนี้คิมจงอินได้รับรู้แล้วว่าความรู้สึกของโอเซฮุนนั้น ทั้งอุ่นและตอดรัดหมาป่าอย่างเขาได้ดีแค่ไหน

สองมือจับลงที่หัวเข่าคนใต้ร่าง พร้อมแหวกขาออกเพื่อให้เห็นช่องทางสีระเรื่อซึ่งกำลังดูดกลืนความเป็นชายของเขา สะโพกสอบเริ่มขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบ คิมจงอินยังเห็นแก่มนุษย์ที่ไม่เคยรู้ว่าหมาป่าตอนกระหายการมีเพศสัมพันธ์นั้นมันรุนแรงแค่ไหน จึงให้เข็มวินาทีเดินนำไปก่อนความต้องการอย่างดุดันของตนเอง

นัยน์ตาคมหลุบลงมองแท่งร้อนที่ผลุบเข้าออกเป็นจังหวะ โดยมีเสียงครางกระเส่าของคนเป็นเลขากระตุ้นอารมณ์ ตอนนี้เซฮุนคงเจ็บน้อยลงแล้ว เขาสัมผัสได้จากกลิ่นความรู้สึก สีหน้าซึ่งเต็มไปด้วยความต้องการ แววตาที่ปรือมองมา ริมฝีปากสีเชอร์รี่ที่เผยอครางไม่หยุด และช่องทางด้านหลังที่ขมิบตอดรัดราวกับว่าไม่อยากให้ความเป็นชายแท่งนี้หลุดออกไป

“เจ้านาย... อา... เจ้านาย...”

ถ้าพูดเรื่องการงาน... คำ ๆ นี้คงแสดงถึงตำแหน่งหน้าที่ แต่คงไม่ใช่กับวินาทีนี้ที่คิมจงอินกำลังรู้สึกหื่นกระหายเพิ่มเป็นเท่าตัวเพียงเพราะเสียงแหบพร่าคล้ายว่าจะขาดใจของคนเป็นเลขา ที่เอ่ยเรียกเขาราวกับว่าตนเองเป็นทาสและกำลังอ้อนวอนจาก ‘เจ้านาย’

สองมือจับเอวคอดไว้เป็นหลักแล้วอัดสะโพกสอบกระแทกเข้าหาความเสียวซ่านจนเกิดเสียงหยาบโลน เซฮุนครางลั่นอย่างลืมอาย กอบกุมแก่นกายของตนเองที่ปริ่มน้ำหล่อลื่นจนหน้าท้องเหนียวเหนอะหนะ

หมาป่าหนุ่มจับร่างอีกฝ่ายพลิกให้คุกเข่า เซฮุนยันสองมือไว้กับโซฟาพลางโก่งสะโพกให้เจ้านายซึ่งซ้อนอยู่ด้านหลัง ชายหนุ่มผิวแทนสูดปากมองเรือนร่างคนตรงหน้า พร้อมจับแท่งเอ็นโค้งงอนเคลือบไปด้วยน้ำหล่อลื่นฟาดลงบนก้นขาวน่ากัด

ชายหนุ่มดันสะโพกเพื่อให้ความแข็งขืนถูน้ำเหนียวเหนอะไปตามร่องสะโพก ยั่วเย้าให้คนที่กำลับขมิบรูรักสติแตกจนต้องหันมาส่งสายตาเว้าวอน

“เจ้านาย...”

แค่นั้นแหละที่คิมจงอินอยากได้ยิน ชายหนุ่มเลียริมฝีปากพลางแหวกก้อนเนื้อกลม ๆ ออกจากกันแล้วดันแท่งเอ็นใส่เข้าไปอีกครั้ง ซึ่งช่องทางด้านหลังที่ร้อนระอุก็ตอบสนองเขาได้เป็นอย่างดี

“อะ! อ๊า! อื้ม!”

ร่างผอมขาวโยกไหวไปตามแรงกระแทกถี่รัว มือข้างขวาที่เคยค้ำกับโซฟายกขึ้นจับแก่นกายของตนเองเพื่อขยับรูดจนได้รู้ว่าการถูกกระทำจากด้านหลังและช่วยตัวเองไปพร้อม ๆ กันนั้นมันเพิ่มความเสียวซ่านให้จนต้องเร่งจังหวะข้อมือเร็วแค่ไหน

เซฮุนกัดริมฝีปากล่างจนเลือดห้อ สาวมือชื้นแฉะก่อนจะปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาเต็มฝ่ามือตนเอง ริมฝีปากบางเผยอหอบ และเจ้านายคงรู้ว่าเขากำลังจะหมดแรง จึงสอดมือทั้งสองข้างเข้ามาใต้วงแขน พร้อมรั้งตัวเขาให้ยืนด้วยเข่าจนแผ่นหลังขาวชิดกับแผงอกแกร่งของชายหนุ่มผู้เป็นหมาป่า

คนตัวผอมหอบฮักเอนหลังพิงร่างคนที่ซ้อนอยู่ข้างหลัง ปล่อยให้เจ้านายคลอเคลียซอกคอพร้อมกดจูบสร้างรอยขณะเสยแท่งเอ็นเข้าหารูรักจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นไปทั่วห้องนั่งเล่น

จงอินคว้าคอคนตรงหน้าไว้เป็นหลัก ขบกรามแน่นจนเกิดเสียงขณะมองความขาวเนียนของอีกฝ่าย ซอยสะโพกเข้าหาความร้อนระอุซ้ำ ๆ ยิ่งคนเป็นเลขาครางเสียงดังเท่าไหร่ หมาป่าที่กำลังตกอยู่ในห้วงของความใคร่ก็ยิ่งพอใจมากเท่านั้น

มือที่เลอะไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นจับเข้าที่ท่อนแขนแกร่งอย่างไม่ตั้งใจ แต่อีกฝ่ายกลับรู้สึกได้อารมณ์มากยิ่งขึ้น เซฮุนเอี้ยวหน้าหันไปสบตากับคนที่ซ้อนอยู่ด้านหลัง ก่อนจะแลบลิ้นออกมาเพื่ออ้อนวอนขอจูบจากจ่าฝูงหมาป่าที่เขาตกหลุมรัก

ลิ้นฉ่ำไปด้วยน้ำลายกระหวัดดูดเลียลิ้นกันและกันอย่างไม่มีใครยอมใคร เซฮุนแอ่นอกโก่งสะโพกรับความเสียวซ่านที่ไม่เคยรู้ว่ามันดีแค่ไหน จึงขมิบตอดรัดอย่างเอาใจ ซึ่งเสียงหอบหายใจหื่นของเจ้านายก็ช่วยให้คนไม่เคยมีประสบการณ์ใจชื้นขึ้นมาบ้าง

“อะ... อ๊า!”

ความเป็นชายถอนออกจนเกือบหลุดถูกดันเข้าไปอีกครั้งจนมิดด้าม เซฮุนครางหวิวคล้ายจะขาดใจ ร่างกายกระตุกทุกครั้งที่เจ้านายถอนออกแล้วดันเข้ามาจนสุด แม้จะช้าลง แต่ความล้ำลึกกลับทำให้ได้รสชาติที่ต่างออกไป มันเสียวซ่านจนเผลอฝังเล็บลงบนท่อนแขนแกร่งอย่างไม่ตั้งใจ

หมาป่าหนุ่มมองเสี้ยวหน้าเลขาที่กำลังบิดเบี้ยวเพราะแรงอารมณ์ ครางอื้ออึงอย่างน่าสงสารเขาจึงเลียเหงื่อตามโครงหน้าให้เพื่อแสดงความรัก

“เสียงหัวใจคุณ...” ชายหนุ่มผิวแทนวางมือลงบนหน้าอกข้างซ้ายของคนตัวผอม ลูบไล้เบา ๆ ก่อนจะบีบคลึงยอดอกด้วยปลายนิ้วกระตุ้นอารมณ์ให้คนตัวผอมไปถึงฝั่งฝันรอบสอง เขารู้สึกดีเหลือเกินกับอัตราการเต้นของหัวใจของเซฮุนที่เต้นเร็วแรงจนไม่เป็นหวังหวะตอนร่วมรักกับเขา

เซฮุนเผยอปากหอบหายใจ สบตากับเจ้านายที่ไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จง่าย ๆ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าว่าท่อนกายที่ดันเข้าไปจนสุดความยาวนั้นเริ่มขยายใหญ่ขึ้น เขาจึงรู้สึกอึดอัดและเสียวซ่านจนครางเสียงหลงเข้าไปใหญ่

“อะ... อึก... อา... เจ้านาย... เจ้านาย... อา...”

“ข่วนสิ ผมไม่เจ็บหรอก”

“ตะ... แต่”

“เอาสิ” ชายหนุ่มจูบลงบนซอกคอขาวพร้อมรดลมหายใจหื่นลงไป สะโพกสอบยังคงอัดกระแทกเข้าออกไม่หยุดแม้ว่าช่องทางด้านหลังจะบวมช้ำเพราะขนาดและประสบการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเป็นครั้งแรก

เซฮุนฝังเล็บสั้น ๆ คลายความเสียวซ่านลงบนท่อนแขนแกร่งและข่วนจนแดงเป็นทางยาว ก่อนร่องรอยนั้นจะจางหายไปในชั่วพริบตา ซึ่งเจ้านายคงย้ำให้เขารู้ว่าร่างกายหมาป่าสมานแผลได้เร็วมากแค่ไหนหากร่องรอยนั้นเกิดขึ้นจากฝีมือมนุษย์

“คุณไม่เจ็บเลยเหรอ... อะ... อือ”

“ตอนเข้าไปในตัวคุณเจ็บกว่านี้เยอะ” ชายหนุ่มผิวแทนยิ้ม ก่อนจะกดจมูกหอมแก้มคนตรงหน้าอย่างหลงใหล

คนตัวผอมยังคงหน้าแดงเพราะความขลาดอาย แม้แต่ตอนที่เจ้านายถอนแก่นกายออกเพื่อเปลี่ยนท่าทางการร่วมรัก เซฮุนมองหุ่นกำยำสีแทนที่ดูดีทั้งตอนอยู่ใต้แสงจันทร์และต่อหน้าเขา อยู่ ๆ หน้าก็ร้อนผ่าวหนักยิ่งกว่าเดิมเพราะเจ้านายโน้มตัวลงมาช้อนตัวเขาขึ้นในท่าเจ้าสาวและแสดงออกเหมือนว่าตัวของโอเซฮุนที่มีส่วนสูงเท่ากันนั้นไม่หนักเลยสักนิด

“ไปต่อในห้องดีกว่า ทำตรงนี้ผมดันเข้าไปไม่ค่อยถนัดเลย”

“พ... พูดอะไรเนี่ย”

TBC

มโนว่าตัวเองเป็นนายเอกฟิคสิคะ จะแบ่งทีมกันให้เสียเวลาทัมมัย 

ขอบคุณทุกคนมากค่าาาาาาา รักหนูก็เมนท์/แท็ก/โหวตเป็นกำลังใจให้หนูด้วยน้า จะได้มีแรงมาเขียนคัท -- เอ๊ย มาเขียนตอนต่อไป เริ้บ