ต่อจากลิงก์นี้ค้า >>> https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1552374&chapter=23
“กลับมาแล้วจ้า หืม?”
คุณพ่อยังหนุ่มขมวดคิ้วทันทีที่เปิดประตูบ้านแล้วไม่เห็นลูกกับเมีย
ดวงตาคมกวาดมองไปโดยรอบอย่างประหลาดใจเมื่อตอนนี้สิ่งที่มองเห็นคือกลีบดอกกุหลาบถูกโปรยเป็นทางกับเทียนที่จุดให้ความสว่างและเพิ่มบรรยากาศโรแมนติกอย่างที่ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อย
ๆ
ชานยอลยิ้มขำ เขาเดินไปตามทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบอย่างไม่เร่งรีบหลังจากรู้แล้วว่าคงมีเรื่องให้ตื่นเต้นรออยู่ข้างหน้า
อยู่กับความเงียบไม่ถึงนาทีจู่ ๆ เสียงเพลงจากกล่องดนตรีก็ดังขึ้น และเขาจำได้ดีว่ามันเป็นตัวที่ซื้อให้แบคฮีตอนไปเที่ยวทุ่งดอกทานตะวันด้วยกันตั้งแต่ตอนนั้น
“กลับมาแล้วเหรอคะอาจารย์?”
เขาหลุดยิ้มเพราะประโยคทักทายที่ไม่ได้ยินมานานเกือบสิบปี หญิงสาวที่สวยวันสวยคืนในชุดนักเรียนทำให้หวนนึกถึงวันเก่า
ๆ เธอเท้าคางมองเขาอยู่ตรงหัวมุมโต๊ะซึ่งมีอาหารหลากหลายเมนูวางเรียงรออยู่
ห้าปีที่ใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันมันไม่เคยน่าเบื่อเลย
เป็นเพราะคอยเติมเต็มให้กันและกันอย่างเสมอต้นเสมอปลาย อาจมีบ้างที่เคยมีปากเสียงจนไม่คุยกันเกือบครึ่งวัน
แต่สุดท้ายก็จบลงที่คำว่าขอโทษ บางครั้งเขาเป็นฝ่ายพูดก่อน บางครั้งแบคฮีพูดก่อน
มันสื่อให้รู้ได้ง่าย ๆ ว่าเราต่างแคร์กันและกันมากแค่ไหน
ชีวิตคู่ควรประคับประคองกันไปไม่ใช่การเถียงเพื่อเอาชนะ
เพราะที่สุดแล้วคงไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความรู้สึกของอีกฝ่าย แบคฮีโตขึ้นกว่าสิบปีก่อนและชานยอลรักที่จะเรียนรู้ชีวิตที่เหลือไปกับเธอ
“เอาลูกอาจารย์ไปซ่อนไว้ที่ไหนครับเด็กหญิงแบคฮี?”
“บ้านพี่อี้ฝานค่ะ” เล่นวางแผนเปิดทางไว้อย่างนี้แสดงว่าเมียคนสวยคงคิดไว้ดิบดีแล้ว
“มาให้หอมแก้มหน่อยครับ” ชายวัยกลางคนอ้าแขนออก
ภรรยาสาวในชุดนักเรียนจึงลุกขึ้นเดินตรงมาหาเขาพร้อมโอบรอบคอและหันแก้มให้ฟัด ชานยอลกอดเอวคอด
เขายังคงฝังจมูกลงบนแก้มนุ่มนิ่มของเมียคนสวยก่อนจะผละออกมาสบตากัน
“ประชุมเหนื่อยไหมคะ?”
“เห็นเมียใส่ชุดแบบนี้พี่ก็ลืมไปแล้วว่าเหนื่อยเป็นยังไง” สามีคนเก่งยังคงปากหวานได้อย่างเสมอต้นเสมอปลาย แบคฮีจึงยิ้มขำแล้วก้มลงมองชุดเก่าที่หยิบมาใส่เอาใจสามี
“มันแอบคับนิดนึงด้วย” หญิงสาวเอียงศีรษะเล็กน้อยทันทีที่ถูกไซ้ซอกคอ สามีคนเก่งทั้งจูบทั้งหอม ซึ่งแบคฮีคิดว่าพี่ชานยอลคงพอใจอยู่ไม่น้อยที่กลิ่นน้ำหอมบนตัวเธอมันมาจากขวดที่เขาซื้อให้
“เพราะหน้าอกหนูใหญ่ขึ้นไงครับ...”
“เพราะให้นมลูกหรือเพราะอะไรกันนะ?” ชายวัยกลางคนหัวเราะในลำคอ
เขาอุ้มภรรยาขึ้นเข้าเอวแล้ววางลงบนโต๊ะอาหาร
“เพราะพี่ดูดทุกคืนเหรอ?” แบคฮีมันเขี้ยวคำตอบของสามีเหลือเกิน เธอใช้นิ้วชี้ดันแผงอกแกร่งให้นั่งลงบนเก้าอี้ก่อนจะนั่งไขว่ห้างและวางเท้าข้างหนึ่งลงตรงระหว่างเป้ากางเกงของสามี
“ว้าว วันนี้มาในลุคนักเรียนแบคฮีเต็มตัวเลยนะครับ”
“คิดถึงล่ะสิ?”
“แค่นิดเดียวนะ พี่รักเมียที่เป็นแบบทุกวันนี้มากคงพูดอย่างนั้นไม่ได้” ชานยอลขมวดคิ้วแสร้งทำเป็นจริงจัง
ก่อนจะอมยิ้มหลับตาแน่นเพราะถูกเมียคนสวยหยิกแก้ม
“ตอบได้ดี
เดี๋ยวเพิ่มจิตพิสัยให้นะคะ”
“แล้วคะแนนกลางภาคล่ะครับ?” คนเป็นสามีลูบไปตามขาขาวที่เนียนนุ่มมือจนต้องโน้มลงไปจูบอย่างเอาใจ
แบคฮีจึงขยับตัวลงไปนั่งบนตักแกร่งพร้อมจงใจแหวกขาออกจนกระโปรงเลิกขึ้น
“อยากได้คะแนนจากนักเรียนเหรอคะ?”
“อยากครับ...”
คนทะลึ่งตอบเสียงพร่าพร้อมขยับสะโพกจนส่วนกลางลำตัวเสียดสีกับกางเกงในคนตัวเล็ก
“อืม... อาจารย์คะ...” ให้ตาย... ถึงจะเป็นผัวเมียกันมานานแล้วแต่เขาก็ยังตื่นเต้นกับคำ ๆ นี้อยู่ดี
คนขี้ยั่วแกล้งบดสะโพกกระตุ้นอารมณ์เขาเล่นเอาแข็งได้ภายในเสี้ยววิ เราสบตาอย่างรู้กันก่อนมือสวย
ๆ จะม้วนรอบเนกไทแล้วออกแรงกระตุกเบา ๆ
“วันนี้ยอมให้กินของหวานก่อนของคาวเหรอครับ?”
“หิวอะไรมากกว่ากันล่ะคะ?” หญิงสาวแสร้งทำหน้าใสซื่อ สามีคนทะลึ่งจึงบีบก้นกลมอย่างมันเขี้ยว
“บยอนแบคฮีเลขที่สิบเก้า
ยืนขึ้นครับ” คนถูกสั่งลอบยิ้มอย่างพอใจ
เธอลุกขึ้นยืนตรงหน้าสามีที่สวมชุดอย่างเป็นทางการ
ก่อนจะหันหน้าเข้าหาโต๊ะเมื่ออีกฝ่ายกระดิกนิ้ว “หันก้นมาทางนี้”
“จะตีหนูเหรอคะ
ต้องหาเหตุผลให้ได้ก่อนนะ ไม่งั้นหนูไม่ยอม”
“ยอมไม่ยอมผมก็จะทำโทษคุณอยู่ดีครับแบคฮี”
ชายวัยกลางคนถลกกระโปรงนักเรียนขึ้นกองไว้กับเอวคอด
ก่อนจะฟาดมือลงบนก้นขาวจนขึ้นริ้วแดง เสียงร้องของเมียคนสวยเป็นสิ่งที่น่าฟังที่สุดในตอนนี้
ชานยอลเกี่ยวนิ้วชี้กับกางเกงในลูกไม้สีขาว
แหวกออกอย่างเชื่องช้าก่อนจะส่งนิ้วเข้าไปในร่องสวาทที่ฉ่ำแฉะเพราะถูกเสียดสีกับเป้ากางเกงของเขา
“อื้อ...”
แบคฮีบดสะโพกสู้นิ้วยาวที่แยงเข้าไปในร่อง
ชานยอลเอนหลังพิงกับพนักเก้าอี้พลางเลียริมฝีปากกับภาพความเซ็กซี่ตรงหน้าที่กำลังยั่วยวนให้เขาอยากข้ามขั้นตอนจนพลาดความน่าตื่นเต้นไป
แบคฮีช่างรู้ใจดีเหลือเกินว่าสามีคนนี้เป็นทาสอะไร
แบบนี้กับข้าวบนโต๊ะจะเป็นหมันเพราะใครก็คงต้องโทษเมียแล้ว ชานยอลแหวกกางเกงในออกพร้อมลงลิ้นกับจุดไวต่อความรู้สึก
นิ้วของเขายังคงขยับเข้าออกเป็นจังหวะ ดูดเลียน้ำที่หลั่งออกมาก่อนจะละมือจากจุดนั้นเพื่อรูดซิปกางเกง
“อี้ฝานมันบอกให้ไปรับลูกเมื่อไหร่ครับ?” สามีประคองเมียจ๋าที่อ้าขาออกให้นั่งลงกลืนความเป็นชายของเขา
แบคฮีกัดริมฝีปากล่างครางกระเส่า จับมือสามีที่ขยำหน้าอกตนเองแล้วเริ่มร่อนสะโพก
“พรุ่งนี้เช้าค่ะ... พรุ่งนี้...
อ๊า!”
ชานยอลสูดปากครางกับรสชาติเดิม ๆ ที่ไม่เคยเบื่อ แต่พักหลังไม่ค่อยได้มีอะไรกันเพราะลูกชายคนรองงอแงจะนอนแทรกกลางระหว่างพ่อกับแม่
ตอนแบคฮยอนเป็นทารกว่าขัดขวางเก่งแล้ว... เจอชานอีวัยสามขวบเข้าไปทั้งคู่ถึงกับต้องกุมขมับ
ชายวัยกลางคนซุกหน้าลงกับซอกคอขาวชื้นเหงื่อ
มือข้างหนึ่งบีบคั้นเต้าสวยส่วนอีกข้างบี้จุดอ่อนไหวขณะเมียบดสะโพกจนเก้าอี้สั่นส่งเสียงครืดคราด
ชานยอลเสยสะโพกสวนซ้ำ ๆ ก่อนจะประคองร่างเมียให้ลุกขึ้นโก้งโค้งก้มหน้าซบกับโต๊ะ
สองมือแกร่งแหวกก้นออก มองอย่างพอใจแล้วถูความแข็งขืนกับร่องสวาทจนแฉะไปด้วยน้ำเหนียว
“อา... แบคฮี”
ความใหญ่โตถูกสอดใส่เข้าไปอีกครั้งและช่องทางรักก็ยังตอดรัดได้เป็นอย่างดี
ชายวัยกลางคนเริ่มซอยสะโพก ควงเป็นจังหวะเรียกเสียงครางจนต้องเร่งความเร็ว
ปีก่อนแอบลูกกินเค้กวันเกิดตอนกลางคืน แต่ปีนี้แบคฮีปิ๊งไอเดียดี ๆ
และเขาก็เห็นด้วยที่จะฝากคนอื่นเลี้ยงตัวดื้อทั้งสองสักคืน
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องครัวปะปนกับเสียงน้ำเฉอะแฉะที่หลั่งออกมาเพราะแรงเสียดสีในร่องอุ่น
แบคฮีถูกจับพลิกให้นั่งอ้าขาบนโต๊ะ เธอเริ่มเป็นฝ่ายรุกบ้างหลังจากยอมให้ชานยอลคุมเกมมานาน
ใบหน้าหล่อยกยิ้มพอใจตอนเห็นเมียกระชากเนกไทจนต้องโน้มไปข้างหน้า ทั้งคู่ฟัดจูบแลกลิ้นกันอย่างดุเดือดโดยไม่สนใจว่าใครเป็นฝ่ายเริ่มก่อนขณะด้านล่างยังคงสอดกระแทกอย่างต่อเนื่อง
ชานยอลไสกายเข้าออกถี่รัวพลางหอบหายใจหื่น
พอเห็นเมียชอบยุ่งกับเนกไทนักจึงถอดมันออกมามัดข้อมือเล็กไว้เพื่อเพิ่มความตื่นเต้นให้กับบทรักครั้งนี้
“อ๊ะ!”
“ขัดขืนหน่อยคนสวย”
แบคฮีหัวเราะคิกคัก สอดวงแขนที่ถูกมัดเข้ากับศีรษะสามีเมื่อร่างของเธอถูกอุ้มไปข้างนอกทั้งที่ความแข็งขืนยังคงซอยเข้าหาร่องสาวไม่หยุด
คนสวยในชุดนักเรียนถูกวางลงบนโซฟา
เธออ้าปากแลบลิ้นรอจูบหวานพร้อมตวัดขากอดเอวสามีเพื่อให้แก่นกายสอดใส่เข้ามาลึก ๆ
คุณพ่อลูกสองยังคงฟิตถ้าเป็นเรื่องแบบนี้ โทษว่าแบคฮีเป็นคนขี้ยั่วก็ไม่ได้เพราะเขาก็อยากฟัดเมียทุกวันเช่นกัน
ของขวัญวันเกิดล่วงหน้าหนึ่งวันไถลไปกับโซฟาตามแรงกระแทก ปรือตากัดริมฝีปากล่างครางกระเส่ากับความเสียวซ่านที่ทำให้แทบคลั่ง
ช่องทางที่อ้าออกดูดรัดความเป็นชายนั้นตอดขมิบอยู่ทุกขณะ
มันแฉะจนเขาอยากถอนออกเพื่อก้มลงไปเลียให้แต่เขาหยุดกระแทกไม่ได้ ชายวัยกลางคนเร่งจังหวะสุดท้ายเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน
ซอยถี่ซ้ำ ๆ จนเมียครางลั่นอย่างไม่กักเก็บเหมือนรอบก่อน ๆ
ชานยอลขบกรามแน่น
เขาเกร็งสะโพกกระแทกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะอัดฉีดน้ำพันธุ์เข้าไปในร่องสาวจนทะลักออกมาเลอะโซฟา
แบคฮีกอดศีรษะสามีที่ซบลงกับหน้าอกของเธอ เราทั้งคู่ต่างหอบหายใจหนักราวกับไปวิ่งรอบโลกมา
ความแข็งขืนยังคงเสียบคาอยู่ในร่องและกระตุกเป็นพัก ๆ เธอจึงดันร่างสามีให้นอนลงกับโซฟาแล้วลุกขึ้น
“ไปไหนครับที่รัก?”
แบคฮีไม่ตอบ เธอเพียงอมยิ้มเล็ก ๆ
แล้วหายเข้าไปในห้องนอน แต่เพียงครู่เดียวหญิงสาวก็กลับมาพร้อมกล่องของขวัญเล็ก ๆ
ในมือ ชานยอลถอนหายใจกับความน่ารักของเมียที่ช่างเอาอกเอาใจเขาเสียเหลือเกิน
ชายวัยกลางคนประคองคนสวยให้นั่งลงบนตักตัวเองโดยไม่สนว่าน้ำขาวขุ่นจะไหลออกมาจนเลอะกางเกงเนื้อดีของเขาหรือไม่
“ไม่รอหลังเที่ยงคืนก่อนเหรอครับ?”
“ของขวัญตอนนี้ก็ส่วนตอนนี้
หลังเที่ยงคืนก็ส่วนหลังเที่ยงคืนสิคะ” หญิงสาวขยิบตา
สามีจึงฟัดแก้มเมียจ๋าไปหนึ่งทีข้อหาน่ารักไม่หยุด
แบคฮีเริ่มนั่งไม่สบายตัวเพราะของเหลวเริ่มไหลออกมา
เธอจึงบดสะโพกเข้าหาหน้าขาแกร่งของสามี ชานยอลรับกล่องของขวัญไว้พร้อมซบหน้าลงกับนมเมียอย่างออดอ้อน
ดึงโบว์สีแดงที่ผูกกล่องไว้หลวม ๆ
ออกก่อนจะค้างอยู่ท่านั้นเมื่อเห็นว่าด้านในเป็นอะไร
เขาเงยหน้าขึ้นสบตากับคนตัวเล็กที่พยายามทำหน้าให้เป็นปกติแต่สุดท้ายเธอก็หลุดยิ้มออกมาอยู่ดี
กับเครื่องตรวจครรภ์อันที่สามในชีวิตซึ่งผลออกมาเหมือนกับครั้งก่อน
ๆ
“หนูกินยาคุมไม่ใช่เหรอครับ...” ชานยอลเกลี่ยปอยผมออกจากดวงหน้าหวาน เขาไม่รู้จะพูดอย่างไรดีกับความรู้สึกที่มันตื้นตันอยู่ในใจ
“หนูเลิกกินเพราะอยากให้เด็กคนนี้เป็นของขวัญวันเกิดให้พี่ไงคะ” แบคฮีเสยผมให้สามีที่มองเธอตาไม่กระพริบ พอเป็นเรื่องลูกทีไรพี่ชานยอลก็กลายเป็นเด็กเห่อของเล่นที่พร้อมจะโลดเต้นเพราะความดีใจเสมอ
“จริงอยู่ที่พี่เคยบอกว่ามีลูกสองคนก็พอแล้วเพราะพี่กลัวหนูเจ็บ
แต่พอเอาเข้าจริงหนูว่าการยอมเจ็บอีกสักครั้งเพื่อแลกมากับความสุขมันก็น่าจะดีนะคะ”
“หนูครับ... เฮ้อ...” ชานยอลบดหน้ากับนมเมียพร้อมกระชับกอด หอมซ้ำ ๆ อย่างออดอ้อนกับความใจดีของแบคฮีที่เข้าใจเขามากกว่าใครในโลก
“เราวางแผนกันไว้ว่าจะมีลูกสามคน
ถ้าคลอดน้องแล้วหนูจะไปทำหมันนะคะ”
“ตกลงครับ
ที่รักว่ายังไงพี่ก็ว่าดีทั้งนั้นเลย”
ชานยอลเงยหน้ามองเมียตาแป๋ว ก่อนจะหลับตาลงเป็นเด็ก ๆ
เพื่อให้หญิงสาวจูบหน้าผากพร้อมลูบศีรษะเขาไปด้วย
แบคฮีอมยิ้มพลางก้มลงมองสามีที่ทาบมือลงกับหน้าท้องของเธออย่างอ่อนโยน
พี่ชานยอลแนะนำตัวเองให้ลูกในท้องรู้จักพร้อมขอโทษที่เมื่อครู่รุนแรงกับคุณแม่อย่างเธอเกินไป
บนใบหน้าของคุณพ่อล้วนเต็มไปด้วยรอยยิ้มตอนกำลังวางแผนว่าต้องดูแลลูกอีกสองคนอย่างไรเพื่อไม่ให้คุณแม่ที่กำลังตั้งท้องต้องเหนื่อย
หญิงสาวเพียงอมยิ้มตอนฟังสามีพูด
ความสุขของเราไม่เคยลดลงและมันมีแต่จะมากขึ้น ซึ่งแบคฮีหวังว่าจะเป็นแบบนี้ไปเรื่อย
ๆ จนแก่ตัวลง
“ถ้าได้ลูกชายอีกจะเสียใจไหมคะ?”
“พี่ไม่เคยเสียใจครับ
ขอแค่เป็นลูกของเราพี่ก็รัก”
“แต่ถ้าได้ลูกสาว...”
“พี่จะไว้หนวด”
TBC
อายุเกือบสี่สิบแร้วงัย ถ้าใจเราแข็งแรง
เราจะมีรูกเท่าทีมฟุตบอลก็ยังด้าย
ตอนนี้โผล่มาจากไหนอะ?? 🤔🤔
ตอบลบฉากตัดมาหาพ่อแม่ตัวละครหลัก หลังจากส่งลูกฝากไว้กับพี่อี้ฝานเรียบร้อยแล้วค่ะ
ลบ