“อ่ะ!” เสียงของแบคฮยอนกะท่อนกะแท่นตามสัมผัสที่เด็กหนุ่มมอบให้
เขากำลังอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีเพราะกำลังถูกหลานชายค่อย ๆ
แก้ผ้าออกทีละชิ้นซึ่งเขาก็ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองว่าตอนนี้ชานยอลกำลังทำหน้าแบบไหนและเสื้อผ้ายังอยู่ครบหรือเปล่า
“ทำตามที่ผมบอก
โอเคไหม?”
“ไม่โอเค
แกอย่ามาทำเชี่ยวใส่ฉันนะ!”
“ก็นี่ไง
จากมิสเตอร์ชาร์ลเปลี่ยนเป็น...ผู้...เชี่ยว...ชาร์ล” เด็กหนุ่มหัวเราะแล้วคว้าข้อมือเล็กข้างหนึ่งที่เหวี่ยงมั่วซั่วเพื่อที่จะโบกกระบาลเขา
“จะไม่ลืมตาจริง ๆ น่ะเหรอ?”
“ใช่
ฉันจะสาปส่งแกทั้งอย่างนี้นี่แหละ”
“โอเค
ถ้าทำตอนปิดตาจะเสียวกว่าตอนมองหน้ากันอีก นี่บอกไว้เผื่อไม่รู้”
“ห้ะ?” แบคฮยอนละมือออกแล้วก็เบิกตาโพลงเมื่อเห็นว่าตอนนี้หลานชายของเขาล้อนจ้อนอยู่ตรงกลางหว่างขาเขาแถมมือของมันก็กำลังร่นกางเกงนอนของเขาลงไปด้วย
ฟั้ค ๆ ๆ “เดี๋ยว ๆ อย่าเพิ่ง!! ...!!!”
ร่างเล็กหลับตาแน่นเมื่อไอ้เด็กชั่วมันก้มลงไปใช้ปากกับส่วนอ่อนไหวของเขาพร้อมกับใช้มือช่วยรูดรั้งขึ้นให้แข็งตัวกว่าเดิมอีกด้วย
เวรเอ้ย ทำไมบยอนแบคฮยอนต้องมานอนนิ่ง ๆ
ให้หลานชายทำเรื่องบัดสีแบบนี้โดยที่ทำอะไรไม่ได้เลยล่ะ จริงจังหน่อยไหม
ถ้าดราม่าใส่ชานยอลมันต้องหยุดแน่ ทำไมไม่ทำ!!!
“อะ...อืม...ชานยอล...พอก่อน...พ...พอ”
เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองน้าชายที่กำลังเชิดหน้าขึ้นเพราะความเสียวซ่านที่เขามอบให้
ต่อให้เป็นก้อนหินหรือท่อนไม้ถ้าเจอลิ้นมิสเตอร์ชาร์ลเข้าหน่อยก็เป็นต้องระทวยกันทั้งนั้น
สองมือที่กำลังขย้ำกลุ่มผมเขาก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่ช่วยปลุกปั่นอารมณ์
ดูเหมือนว่าตอนนี้อะไร ๆ จะเริ่มเข้าที่เข้าทางขึ้นบ้างแล้วหลังจากตะล่อมอยู่นาน
นี่ก็ไม่ได้โปรมาจากไหน
ประสบการณ์อย่างว่ากับผู้ชายด้วยกันก็เคยแค่ครั้งเดียวตอนสมัยม.ต้นซึ่งนั่นก็นานมาแล้วและตอนนั้นน้องแอลโจก็เป็นคนเริ่มก่อนหลายอย่างเลยเช่นการใช้ปากให้
แบคฮยอนเกร็งตัวหอบกระเส่ากับความซ่านเสียว
ร่างเล็กปรือตามองหลานชายที่เพิ่งละริมฝีปากออกมาจากส่วนอ่อนไหวก่อนจะโน้มตัวลงมาแลกจูบกับคนที่กำลังเคลิ้มอย่างดูดดื่ม
ตอนนี้มันยังไม่เจ็บแบคฮยอนบอกตัวเองอย่างนั้น อีกทั้งการแลกลิ้นกับอีกฝ่ายมันก็ทำให้รู้สึกดีเพราะงั้นการขอให้หยุดเลยยังไม่เกิดขึ้นในตอนนี้
แต่ต่อให้ห้าม...เขาก็มั่นใจว่าชานยอลคงไม่หยุด
ตายแน่...บยอนแบคฮยอนกำลังจะระเบิดตัวตายเพราะเด็กตัวสูงจับมือเขาไปสัมผัสกับส่วนนั้นอีกทั้งยังช่วยประคองให้ขยับรูดรั้งอีกด้วย
ซึ่งชานยอลไม่ได้กำลังสอนให้เขาทำ
แต่มันกำลังบอกให้ช่วยทำอะไรสักอย่างแทนที่จะนอนเขินอยู่เฉย ๆ
ร่างเล็กซบหน้าลงกับไหล่แกร่งอย่างขลาดอาย
แน่นอนว่าตอนนี้มือของเขากำลังช่วยปลุกเร้าส่วนกลางลำตัวให้กับหลานชายอย่างช้า ๆ
เสียงลมหายใจที่พ่นรดต้นคอเหมือนกับเป็นการบอกกราย ๆ
ว่าสิ่งที่เขาทำอยู่มันโคตรน่าขัดใจ
แบคฮยอนเลยเร่งมือเร็วยิ่งขึ้น...นั่นแหละ...ชานยอลก็เริ่มส่งเสียงครางอยู่ข้างหูเขาในวินาทีถัดมา
“ขอโทษนะแบคฮยอน...ผมทำคอน้าเป็นรอยแล้ว”
เด็กตัวสูงละริมฝีปากออกจากซอกคอขาวพร้อมกับจูบแก้มเบา ๆ
ก่อนจะเดินเปลือยเปล่าไปค้นกระเป๋าหน้าตาเฉย แบคฮยอนก้มลงมองรอยที่ว่าแต่ก็ไม่เห็น
พอเงยหน้าขึ้นจะด่ามันก็กลับมาพร้อมกับกระปุกเจลแล้ว
“นี่!”
“นอนลงไป”
“อย่ามาสั่งฉันนะ”
“หรือจะอยู่ข้างบน?”
ประโยคนี้เรียกเลือดจากดวงหน้าขาวได้เป็นอย่างดี
ซึ่งแบคฮยอนไม่เข้าใจว่าที่เขากำลังหน้าแดงแบบนี้เป็นเพราะคำพูดของไอ้เด็กชั่วมันน่าโมโหรือเป็นเพราะเขินกันแน่
แบคฮยอนก้มลงมองกายใหญ่ที่กำลังถูกชโลมด้วยเจล
ถึงจะชอบผู้ชายมาตลอดก็เถอะแต่การต้องมามองภาพแบบนี้เป็นครั้งแรกมันก็จะไม่น่าอายเกินไปหน่อยเหรอ
สุดท้ายร่างเล็กก็ทนมองได้ไม่นานเลยยกมือขึ้นปิดหน้าอีกครั้ง
รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ชานยอลประคองร่างของเขาให้กลับไปนอนลงเหมือนในทีแรกนั่นแหละ
“อยากให้ผมใช้นิ้วก่อนไหม”
“ทำไมถามแบบนี้!!!”
แบคฮยอนโพล่งออกมาอย่างเหลืออด จะให้กูตอบไงเหรอปาร์คชานยอล
แยงนิ้วเข้ามาสิงี้เหรอ ไอ้เด็กเชี่ยเย้ย
“ก็ถามดูไง
แต่จะใช้หรือไม่ใช้ก็เจ็บอยู่ดีนั่นแหละ งั้นผมใส่เลยแล้วกันนะ”
“เออ!!!...อ่ะ...เดี๋ยว
ๆ” ร่างเล็กนิ่วหน้า เขาไม่คิดว่าชานยอลมันจะเริ่มเร็วขนาดนี้
อย่างน้อยมันก็น่าจะทิ้งดีเลย์สักสี่ซ่าห้าวิหลังจากพูดจบก่อนจะใส่ไอ้นั่นเข้ามาในตัวเขาไหม
มันเจ็บนะโว้ย
“หายใจเข้าลึก ๆ
ค่ะคนไข้”
“ปาร์คชานยอล!!!”
เวลาแบบนี้มึงยังจะกวนตีนอีก!
แบคฮยอนละมือออกมาและเหมือนว่าหลานชายตัวแสบจะรู้ทันเลยรีบคว้ามือเขาเอาไว้พร้อมกับยิ้มกวนใส่
เด็กหนุ่มกัดริมฝีปากล่างแล้วมองกายร้อนที่กำลังค่อย ๆ
ดันเข้าไปในช่องทางด้านหลังของคนตัวเล็กอย่างลำบาก
“โอ้ย!!!”
“โอเค...เข้าไปได้แล้ว”
เด็กหนุ่มยกสะโพกมนขึ้นเพื่อปรับท่าทางให้พอดีก่อนจะก้มลงไปจูบน้าชายเพื่อช่วยให้ผ่อนคลาย
แต่ในความคิดของแบคฮยอนคือ...ไม่ว่าจะปลอบด้วยวิธีไหนก็ไม่สามารถสาดไล่ความเจ็บปวดนี้ไปได้อยู่ดีตราบใดที่ผู้กระทำไม่ได้ลองเป็นฝ่ายถูกกระทำเอง
“แกรู้ไหมว่าน้าเจ็บ...”
“รู้
เดี๋ยวพอผมขยับก็เสียวแล้ว โอ้ยยย!” ชานยอลหลับตาแน่นพร้อมกับอ้าปากร้องเพราะถูกอีกคนจิกหัวอย่างแรง
เอาวะ!! จะแช่ไว้อย่างนี้ก็ไม่ได้อะไร ขยับมันเลยแล้วกัน!!
“อ่ะ!! โอ้ย!! เบา ๆ
สิวะ”
“เบาแล้วเนี่ย...อืม...สุดยอดเลยแบคฮยอน...”
“ห...หยุดส่งเสียงน่าเกลียดแบบนั้นนะ...”
“อา...ผมทำเร็วกว่านี้ได้ไหม...”
“อึ่ก...อย่าเพิ่ง...ฉันยังเจ็บอยู่เลย...”
แบคฮยอนหอบหายใจหนัก
ขนาดมีเจลหล่อลื่นช่วยแล้วยังเจ็บขนาดนี้แล้วนับประสาอะไรกับคนที่อยู่ ๆ
ก็นึกทำกันเลยอย่างไอ้คู่รักหยินหยางนั่นวะ
มันต้องทำกี่ครั้งกันถึงจะเป็นเรื่องปกติ
“อา...” เด็กหนุ่มสูดปากก่อนจะโน้มตัวลงมากัดริมฝีปากล่างคนตัวเล็กแล้วดึงเบา ๆ
เขากำลังรู้สึกดีมากจนทนไม่ไหวถ้าจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป
ชานยอลควงสะโพกสอบเร่งจังหวะเร็วยิ่งขึ้นจนร่างคนที่นอนอยู่บนเตียงไถลไปตามแรงส่ง
“อ่ะ!” คนตัวเล็กสะดุ้งเมื่อถูกดึงให้ลุกขึ้นมานั่งทับกายใหญ่ที่เข้าไปลึกยิ่งกว่าเดิมกับท่านี้
ชานยอลมองดวงหน้าขาวที่กำลังชื้นเหงื่ออย่างหลงใหลก่อนจะกดจูบไปแรง ๆ
อย่างหมั่นเขี้ยว
แบคฮยอนปรือตามองชานยอลที่อยู่ห่างกันเพียงแค่ช่วงหายใจ
ทั้งคู่สบตากันก่อนที่เด็กหนุ่มจะกดท้ายทอยร่างเล็กให้ก้มลงมาจูบ
ตอนนี้ทุกอย่างกำลังเข้าที่เข้าทาง
ชานยอลบีบคลึงสะโพกมนอย่างย่ามใจแล้วเด้งสะโพกสวนขณะที่ยังแลกลิ้นกับน้าชายตัวเล็กอยู่ไม่ห่าง
แบคฮยอนกัดริมฝีปากล่างแน่นพร้อมกับตวัดแขนกอดรอบคอแกร่งเอาไว้แล้วปล่อยให้ร่างกายโยกไปตามจังหวะที่อีกฝ่ายชักนำแม้ว่าตอนนี้เขาจะนั่งอยู่บนตักของชานยอล
ร่างเล็กจำไม่ได้แล้วว่ามันเป็นครั้งที่เท่าไหร่ที่เขาจูบกับหลานชายตัวเอง
จนถึงตอนนี้บยอนแบคฮยอนเข้าใจแล้วว่าทำไมไอ้เซฮุนถึงยอมไอ้จงอินถึงมันจะเคยบ่นว่าเจ็บแค่ไหน...มันคงเป็นเพราะหลังความเจ็บปวดนั้นก็ยังมีความสุขสมทั้งทางร่างกายและความรู้สึกที่เขาทั้งคู่มีให้กัน
ที่เรียกว่า ‘ความรัก’
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น