#ฟิคของทีมคุก season 2 | chapter 03

ต่อจากนี้ค่า >>> https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1552374&chapter=28

หนังโป๊วัยรุ่นฝรั่งหัวทองทำให้หน้าแดงเห่อตั้งแต่เพิ่งเริ่มเรื่อง ความสัมพันธ์ที่คนภายนอกมองเห็นเป็นเพื่อนสนิทนั้นลับหลังมีความวาบหวามซ่อนอยู่ ในห้องนอนของเด็กผู้ชายตาน้ำข้าวเร่าร้อนดั่งเพลิงไฟ แม้การตกแต่งห้องของตัวละครในเรื่องจะไม่เหมือนห้องที่เขาอยู่ แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าวูบหนึ่งแบคฮยอนเผลอคิดไปว่าสองคนในจอเป็นเราทั้งคู่ที่เกือบอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน คนหนึ่งกอด อีกคนหันไปจูบ นัวเนียแลกลิ้นกันก่อนจะถลกกางเกงลงเพื่อเอาความเป็นชายออกมา

แบคฮยอนเอามือทาบแก้ม รู้สึกร้อนหน้าไปหมดแล้ว ตอนดูกับเพื่อนมันมีแต่เสียงหัวเราะกับความตื่นเต้นของหุ่นหญิงสาวที่เป็นนางเอกเอวี แต่พอถูกชาร์ลกอดแล้วดูหนังเกย์ไปด้วยมันก็...

“เคยดูไหม?”

“เคยสิ เพื่อนเปิดดูกันบ่อยมาก ดูจนชินตาเลย แต่เคยดูแต่แบบชายหญิงอะ” รู้สึกจั๊กจี้คอแปลก ๆ ตอนชาร์ลเกลี่ยผมเล่นสลับกับลากนิ้วไปตามต้นคอของเขา

“แล้วเคยช่วยตัวเองตอนดูหนังโป๊หรือเปล่า?”

“...” คนถูกถามไม่กล้าปฏิเสธ ชาร์ลจึงอมยิ้มพอใจหลังจากเห็นว่าสีหน้าของเขาเป็นอย่างไรกับความน่าอายเล็ก ๆ ของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ไร้ประสบการณ์จริง

“ไม่ต้องอายหรอก ฉันเองก็ทำบ่อย”

“พ่อบอกว่าช่วยตัวเองไม่ใช่เรื่องแปลก...”

“พ่อนายพูดถูก เราก็แค่ปลดปล่อยความต้องการออกมา ไม่ได้ไปฆ่าใครตายสักหน่อย”

นึกถึงแล้วก็อายจัง พ่อมักจะสั่งสอนเรื่องเซ็กส์ให้เขากับชานอีเพราะคิดว่าเราทั้งคู่ถึงวัยที่พร้อมจะเรียนรู้ได้แล้ว แต่คงมีแค่ชานอีที่เคยมีประสบการณ์ตั้งแต่ตอนมอต้นปีสอง พ่อกับแม่ไม่ได้ห้ามเรื่องนี้ แต่ท่านกำชับไว้เป็นอย่างดีว่าต้องรู้จักป้องกันเพราะถ้าพลาดขึ้นมาเมื่อไหร่มันสามารถทำลายชีวิตคน ๆ หนึ่งได้เลย

ทั้งคู่ปล่อยให้หนังโป๊เล่นไปโดยที่ไม่มีใครพูดออกมาอีก เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ชาร์ลนั่งดูของแบบนี้กับคนอื่นซึ่งนั่งทับหน้าท้องเขาและบางครั้งมือก็พลั้งเฉียดไปโดนไอ้นั่นที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่มจนส่วนที่ไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายวันเริ่มแข็งตัว

“โห... เขารู้สึกดีเหรอ เหมือนจะเจ็บเลย”

ถ้าเกิดแบคฮยอนไม่เห็นรูปวัยเด็กของเขากับปู่ในกระเป๋าเงิน ป่านนี้ก็ไม่รู้เลยว่าจะอยู่ส่วนไหนของโซล ชาร์ลผ่อนลมหายใจกับเสียงของนักแสดงในจอที่พอประสานกับเสียงพูดงุ้งงิ้งของคนตัวเล็กก็รู้สึกเหมือนว่าแบคฮยอนได้กลายเป็นส่วนหนึ่งในหนังโป๊เรื่องนี้

“ชาร์ลดูบ่อย -- อ๊ะ!”

แบคฮยอนสะดุ้งสุดตัวเมื่ออยู่ ๆ อีกคนก็สอดมือเข้ามาในกางเกงพร้อมใช้มืออีกข้างรวบข้อมือทั้งสองของเขาเอาไว้แนบอก คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นหวังจะถามว่าอีกฝ่ายกำลังจะทำอะไร แต่ก็ได้คำสั่งเป็นเสียงทุ้มต่ำที่กระซิบให้ได้ยินใกล้ ๆ พร้อมริมฝีปากที่กดจูบลงบนหลังใบหู

“Stay still...” (อยู่นิ่ง ๆ)

“จะทำอะไร... เอามือออก...” โมจินุ่มนิ่มส่งเสียงอู้อี้ ดิ้นยุกยิกอยู่ในอ้อมกอดอย่างอ่อนแรงเมื่อมือแกร่งกำลังกอบกุมส่วนนั้นจนแข็งคามือ

“ฉันกำลังจะช่วยให้นายเป็นลูกผู้ชายแบบไม่ต้องเล่นกีฬาไง”

“ไม่เอา... เราทำเองได้ อื้อ! ชาร์ล... ปล่อยนะ... มันน่าอาย... อย่าทำ... อื้อ”

“ฉันอยู่ตรงนี้แล้วทำไมนายถึงอยากทำมันเองล่ะ?” เด็กหนุ่มยิ้มมุมปาก มองคนในอ้อมกอดที่หอบกระเส่าจนไม่มีแรงขัดขืนอีกต่อไป ชาร์ลเร่งจังหวะขยับข้อมือ รูดรั้งน้องน้อยที่ปริ่มน้ำหล่อลื่นพร้อมฟังเสียงครางของคนตัวเล็กไปด้วย “ขนาดของมันน่ารักเหมือนตัวนายเลยแบคฮยอน...”

“อย่าพูดนะ...”

“Don’t like it?” (ไม่ชอบเหรอ?)

โมจินุ่มนิ่มส่ายศีรษะพรืดโดยไม่ยอมมองหน้าเขา แบคฮยอนคงอายมากที่ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้แต่ก็ต้องโทษตัวเองแล้วที่ทำให้เขาเกิดอารมณ์ทั้งที่เราควรนอนหันหลังให้กันแล้วพูดคุยเรื่องวัยเด็กเพื่อให้การหลอกใช้ครั้งนี้มันง่ายขึ้น

“เรา... เราไม่ไหวแล้ว... อ๊ะ! อะ! อื้อ!”

“ปล่อยออกมาเลยแบคฮยอน” ชาร์ลโน้มลงไปจูบซอกคอชื้นไปด้วยเหงื่อของคนที่นอนหอบหายใจอยู่กับแผงอกของเขา เด็กหนุ่มสูดปากอย่างซ่านเสียวเมื่อจินตนาการว่าจะได้ปลดปล่อยใส่ปากสีเชอร์รี่ที่ไร้เดียงสาของแบคฮยอนในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

“อะ! อา!” มันต่างจากตอนช่วยตัวเองเหลือเกิน เหมือนว่าชาร์ลจะรู้จักร่างกายนี้ดีกว่าเขาเสียอีก ข้อมือเล็กถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระ ชาร์ลจูบขมับชื้นพลางยิ้มอย่างย่ามใจที่เห็นคนตัวเล็กไร้เรี่ยวแรงจนต้องกอดแขนอีกข้างของเขาไว้

เขาอยากสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางนั้นเหลือเกิน แค่คิดว่าเป็นครั้งแรกของแบคฮยอนก็จินตนาการออกเป็นฉาก ๆ แล้วว่าคงลำบากถ้าหากจะเอาเข้าไปจนสุดความยาว ในรูคับแคบนั้นคงรัดแท่งเนื้อจนขยับไม่ได้ ภายในกางเกงนอนสีน้ำตาลคงซ่อนก้นแน่น ๆ เอาไว้ เขาสังเกตจากความโค้งเว้าที่แนบไปกับผิวเนื้อ

น้ำขาวขุ่นทะลักออกมาเต็มมือแกร่งที่รองรับอยู่แล้ว แบคฮยอนคิดว่ามันคงเปรอะทั้งกางเกงนอนและกางเกงในแต่มันคงไม่น่าตกใจเท่ากับการเห็นว่าตอนนี้...

ชาร์ลกำลังเลียน้ำสีขาวขุ่นจากปลายนิ้วตัวเองขณะสบตากับเขา

“อ... อย่าเลียนะ มันสกปรก!” แบคฮยอนรีบคว้ามือคนตัวโตเอาไว้ ทั้งคู่สบตากันและคนตัวเล็กยิ่งช็อกเข้าไปอีกตอนเห็นว่าชาร์ลเลียมันอีกครั้งก่อนจะยิ้มอย่างมีความหมาย

แบคฮยอนหน้าขึ้นสีจัดจนหน้ามืดเพราะไม่เคยทำแบบนี้กับใคร และไม่เคยมีใครทำแบบนี้ด้วย เจ้าของดวงตาสีน้ำตาลเทาไม่ฟังเสียงห้ามเลยสักนิด ชาร์ลคว้าต้นคอโมจินุ่มนิ่มน่าขย้ำลงมาจูบโดยไม่เปิดโอกาสให้ได้ตั้งตัว คนที่กำลังตกใจอยู่จึงเบิกตาโพลงกับจูบแรกในชีวิต

สมองเบลอไปหมดจนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรในตอนนี้ เราเป็นเพื่อนกันนะ เขาไม่เคยจูบมินจี ไม่เคยจูบจงจิน ไม่เคยจูบแทโฮ เพราะเราทุกคนเป็นเพื่อนกัน

แต่ทำไมกับชาร์ลถึง...

“อย่าเกร็งลิ้น... ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ...”

เสียงของคนตัวโตแหบพร่าจนทำให้หน้าร้อนผ่าว แบคฮยอนควรจะผลักชาร์ลออกแล้วต่อว่าที่เล่นเกินเหตุเกินไป แต่อีกใจลึก ๆ ก็รู้สึกดีและอยากลิ้มลองในสิ่งที่ไม่เคย หัวใจมันเต้นดังเกินไปหรือเปล่านะ... ชาร์ลจะได้ยินหรือเปล่าว่าทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นเพราะใคร

เพื่อนวัยเด็กที่เพิ่งเจอกันได้วันเดียวน่ะเหรอ... มันบ้ามากเลย

มันบ้าที่แบคฮยอนไม่อยากหยุด มันบ้าที่ใจเต้นแรงจนเหมือนจะระเบิดออกมา เขามันหัวอ่อนอย่างที่ชานอีว่า แต่ถ้าจะให้หยุดตอนนี้ก็ไม่ได้แล้ว

โน้ตบุ๊กถูกวางไว้ข้างตัวเมื่อเสียงครางอื้ออึงในลำคอของโมจินุ่มนิ่มน่าฟังกว่าเป็นไหน ๆ ร่างผอมบางถูกช้อนให้นั่งลงบนตักแกร่ง เสื้อนอนลายทางตัวใหญ่ถูกถลกขึ้นจนเห็นส่วนโค้งเว้าที่ไม่เหมือนเด็กผู้ชาย ร่างกายที่กำลังสั่นเทาเพราะความไม่เคย กับสีหน้าเหมือนคนจะร้องไห้

โอ้ให้ตาย ปาร์คแบคฮยอนชักจะกระตุ้นอารมณ์เขาเก่งเกินไปแล้ว

“แบบนี้ไม่เห็นจะแมนเลย... ชาร์ลหลอกเรา”

“แต่ก็รู้สึกดีเหมือนอย่างที่บอกไม่ใช่หรือไง?” เด็กหนุ่มเงยหน้าสบตากับคนตัวเล็กที่นั่งห่อไหล่ ยกมือข้างหนึ่งขึ้นปิดปากอย่างขลาดอาย ส่วนมืออีกข้างดึงชายเสื้อลงปกปิดกางเกงที่เปียกเป็นดวงเพราะเรื่องลามกเมื่อครู่

“อย่าพูดนะ...”

“ขยับหน่อยสิ เอาก้นของนายถูกับมัน”

“ไม่เอา... เราไม่ทำแล้ว”

“แบคฮยอน ฉันช่วยนายไปแล้ว ตอนนี้มันถึงคราวที่นายต้องช่วยฉันบ้าง” เสียงลมหายใจและเสียงที่แหบพร่าบ่งบอกให้รู้ว่าชาร์ลคงไม่ไหวแล้ว คนตัวเล็กรู้สึกผิดที่เห็นแก่ตัวแต่ก็กลัวการทำมันกับเพื่อน

แบคฮยอนไม่เคยทำอะไรแบบนี้ แต่จากที่เคยดูหนังโป๊คิดว่ามันคงไม่ยากนักสำหรับสิ่งที่ชาร์ลต้องการ แค่เอาก้นถูเฉย ๆ ไม่ได้เอาไอ้นั่นใส่เข้าไปสักหน่อย ถ้าชาร์ลบอกว่าสลับกันช่วยก็คือช่วย มันไม่มีความหมายอะไรมากไปกว่านั้นหรอก อย่าคิดมากสิ...

คนตัวเล็กวางมือลงบนไหล่กว้างของเพื่อนวัยเด็กที่จ้องหน้าเขาไม่ห่าง อยู่ ๆ หัวใจก็เต้นแรงกว่าเดิมเพียงเพราะชาร์ลเลียริมฝีปากตอนเขาเริ่มบดสะโพก

“อาส์... ซี๊ด...”

“แบบนี้ใช่ไหม...”

“ฉันต้องถอดกางเกง แบคฮยอน” ชาร์ลมองอย่างเว้าวอน คนน่ากินจึงเม้มริมฝีปากแล้วพยักหน้าตกลงแม้จะไม่เต็มใจนัก คนตัวเล็กขยับออกเพื่อให้เขาได้ถอดกางเกง เด็กหนุ่มลูกครึ่งจึงมองท่อนเอ็นที่แข็งคามือก่อนจะสบตากับน้องน้อยที่เขินจนหน้าแดง ชาร์ลจงใจรูดตามความยาวของมันให้ดูก่อนจะยื่นมือออกไป “จับดูสิ”

“จับเหรอ เมื่อกี้ชาร์ลไม่ได้บอกแบบนี้นี่...”

“แค่ลองจับดูเองน่า เรามีเหมือนกัน มันไม่มีอะไรต้องอาย” เด็กหนุ่มจับมือเล็กให้กอบกุมความเป็นชายที่อยากสอดกระแทกเข้าไปเอาให้ตัวนุ่มนิ่มครางเสียงหลง แต่เขาจะใจร้อนอย่างนั้นไม่ได้เด็ดขาด เพราะถ้าแบคฮยอนขวัญเสียเมื่อไหร่ นอกจากจะไม่ได้แอ้มแล้วชีวิตในกรุงโซลก็คงจบเห่ไปด้วย

“แต่เราอายนี่... สายตาชาร์ลตอนนี้เหมือนจะเผาให้เรากลายเป็นผงเลย” คนตัวเล็กจับอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ยิ่งตอนมันกระตุกในมือก็ยิ่งทำตัวไม่ถูก ทำไมใหญ่ขนาดนี้นะ...

“งั้นก็อมมันเข้าไปสิ นายจะได้ไม่ต้องมองหน้าฉัน”

“อ... อะไรนะ?”

“เพื่อนฉันที่ยังโสดก็ช่วยกันแบบนี้ มันเป็นเรื่องปกติ” คนแผนสูงยังคงหลอกล่อไม่หยุด เอาไงดี... เขาอยากขย้ำหมอนี่จนแทบทนรอไม่ไหวอยู่แล้ว “แต่จะไม่ทำก็ได้นะ ไหน ๆ นายก็เสร็จไปแล้ว”

คำว่า ‘กดดัน’ เป็นรูปลูกศรปักเข้ากลางอกคนที่เพิ่งปลดปล่อยคามือเพื่อนไป แบคฮยอนเบ้ปากพลางช้อนตามองคนตัวโตอย่างเว้าวอนก่อนจะถามเสียงแผ่ว

“แค่ใช้ปากเฉย ๆ ใช่ไหม...”

“อ่าฮะ... แลกกับการไม่ต้องมองหน้าของฉัน”

“ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากมองหน้าชาร์ลนะ คือเรา --”

“ใช้ปากของนายดูดมันเหมือนไอติมแท่งนั้นที่เราเลียด้วยกันตอนเป็นเด็กสิแบคฮยอน”

มันช่างเป็นเรื่องไร้เดียงสานักเมื่อตอนยังเป็นเด็กแปดขวบ แต่ตอนนี้คนตัวเล็กกำลังรู้สึกเหมือนจะวูบไปเพราะเขินกับคำพูดเหล่านั้นจนแทบทนฟังต่อไปไม่ได้ สำหรับคนที่ไม่เคยทำเรื่องแบบนี้และยังมีความรู้สึกผิดค้ำคอหลังจากปลดปล่อยคามือเพื่อน แบคฮยอนจึงค่อย ๆ ก้มหน้าลงพร้อมใช้สองมือจับความแข็งขืนไว้อย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

เรื่องที่พ่อเคยเล่าให้ฟังเป็นคำสอนว่าควรทำอย่างไรถ้าหากวันหนึ่งเขากับชานอีจะมีเซ็กส์กับแฟนมันสวนทางกับสิ่งที่แบคฮยอนกำลังทำอยู่อย่างสิ้นเชิง คนตัวเล็กแลบลิ้นออกมาแตะส่วนหัวที่ปริ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่น และมันกระตุกท้าทายจนเขาต้องช้อนตามองใบหน้าหล่อของเพื่อนวัยเด็ก

“Lick.” (เลียซะ)

จนถึงตอนนี้เขาก็ยังคงยืนยันว่าแบคฮยอนคือโมจินุ่มนิ่มที่น่าจับใส่เข้าปากแล้วกลืนโดยที่ไม่ต้องเคี้ยว สีหน้าตอนพยายามอมความใหญ่โตเข้าไปปากช่างน่าเอ็นดูและน่ารังแกไปในเวลาเดียวกัน ชาร์ลไม่ชอบคนไม่รู้งานเรื่องเซ็กส์ แต่จะยกให้โมจินุ่มนิ่มเป็นกรณียกเว้นก็ได้

ก็น่ารักน่าแกล้งเสียขนาดนี้ ถ้าปล่อยไปเฉย ๆ ก็คงน่าเสียดายแย่

“Ahh... good boy...” เด็กหนุ่มเลียริมฝีปาก ขบกรามแน่นพลางลูบศีรษะคนตัวเล็กที่กำลังผงกศีรษะอมความเป็นชายเข้าออกซ้ำ ๆ อย่างตั้งใจ จนเขาต้องสวนสะโพกเข้าหาเพราะอยากให้แบคฮยอนรู้ว่าปากเล็ก ๆ น่าจูบนั่นยังเอาแท่งเนื้อเข้าไปได้มากกว่านี้ “Deeper.” (ลึกอีก)

ชาร์ลกดศีรษะคนตัวเล็กลงก่อนจะเสยผมหน้าม้าเพื่อที่จะมองหน้าโมจินุ่มนิ่มได้ชัดขึ้น แบคฮยอนไม่กล้ามองเขาก็ช่างปะไร ถ้าตอนนี้ไม่ดูโมจินุ่มนิ่มอมมันเข้าไปทั้งลำคงน่าเสียดายแย่ เขาไม่เคยอ่อนโยนถ้าเป็นเรื่องเซ็กส์ เด็กหนุ่มตัวสูงขยำผมคนตัวเล็กพร้อมซอยสะโพกใส่โพรงปากอุ่นจนแบคฮยอนสำลักออกมา

“แค่ก ๆ”

ทั้งเอ็นดูทั้งสะใจ ชาร์ลเชยคางมนขึ้นมาสบตากันก่อนจะซับน้ำตาที่ไหลออกมาตอนกระแอมไอเมื่อครู่ให้อย่างเบามือ เด็กหนุ่มที่ยังคงมีอารมณ์เต็มเปี่ยมเลียน้ำลายจากขอบปากน้องน้อยอย่างเสน่หา ปรือตามองเพื่อนวัยเด็กที่เคยนั่งเล่นระบายสีด้วยกัน ก่อนจะจูบกันอีกครั้งโดยคนอายุมากกว่า

“ต่อสิ... ทำให้มันเสร็จ” ไม่อยากข่มขวัญแบคฮยอนว่าเขาตั้งใจจะแตกใส่ปากเล็ก ๆ นั่นเอาให้สำลักน้ำขาวขุ่นออกมาจนไหลลงมาถึงคาง มันคงเป็นภาพที่น่ามองอยู่ไม่หยอก

คนตัวเล็กก้มลงไปใช้ปากต่อแม้ว่าจะเมื่อยกราม แบคฮยอนจะหยุดกลางคันไม่ได้จนกว่าชาร์ลจะเสร็จ แล้วมันเมื่อไหร่กันล่ะ แฟนเก่าไม่เมื่อยตัวแย่เลยเหรอถ้าชาร์ลอึดถึงขนาดนี้

“ใช้ลิ้นด้วย อ่า... อย่างนั้น...”

เด็กหนุ่มมองความซื่อที่พอมองดี ๆ แล้วก็เห็นความเซ็กซี่ซึ่งตอนนี้คนตัวเล็กคงไม่รู้ตัวว่าแท้จริงแล้วแบคฮยอนเป็นได้มากกว่านี้ ซึ่งแน่นอนว่าต้องไม่ใช่การคั่วผู้หญิงหรือแต่งงานมีลูก ชาร์ลรู้สึกว่าเขาเพิ่งค้นพบคนที่เข้ากันได้ และในอนาคตมันต้องมีอะไรที่น่าตื่นเต้นกว่านี้รออยู่

ถ้าหากว่าเขาย้ายมาอยู่กับปู่ที่นี่

วันนี้จะยอมจบแค่ปาก แต่ถ้าในอนาคตเรายังมีโอกาสได้อยู่ด้วยกันอีกก็ให้รู้ไว้เลยว่าชาร์ลี ฮอปส์จะไม่หยุดจนกว่าปาร์แบคฮยอนจะสลบคาอกเขา

TBC

วันหนี๊ เปงวันสงกานนนนนน

/เร่นน้ำ

เหนใจทีมป้าข้างบ้านที่เปงห่วงว่านังฝรั่งจะทำอะไรน้องแบคฮยอนรูกแม่

ขอบคุณ @CHADABIB กับ @pekozzang ที่ช่วยแปลภาษาอังกฤษให้นะค้า